ΑΣΚΗΣΗ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑΣ ΣΤ' ΤΑΞΗΣ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΠΕ 50ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.

2. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
ΧΡΙΣΤΙΝΑ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
ΕΛΙΣΑΒΕΤ

3. ΙΒΗΡΙΚΟΣ ΛΥΓΚΑΣ
Ο Ιβηρικός Λύγκας (Lynx
pardinus - Λυγξ ο
παρδαλωτός), είναι ένα
άκρως απειλούμενο
Θηλαστικό, που ανήκει
στην οικογένεια των
Αιλουρίδων και στο γένος
του Λύγκα. Το ζώο αυτό
ζει στην Ιβηρική
Χερσόνησο. Στο ίδιο γένος
ανήκει και ο Ευρασιατικός
λύγκας, ο Καναδικός
λύγκας και ο Ερυθρός
λύγκας.

4. ΧΡΥΣΟΣ ΑΕΤΟΣ
Ο Χρυσαετός είναι ημερόβιο αρπακτικό
πτηνό, ένας από τους αετούς που απαντούν και
στον ελλαδικό χώρο. Η επιστημονική ονομασία
του είδους είναι Aquila chrysaetos και
περιλαμβάνει 6 υποείδη. Στην Ελλάδα απαντά
κυρίως το υποείδος A. c. chrysaetos αλλά,
εκτός από το συγκεκριμένο υποείδος που
παραμένει στη χώρα καθ’όλη τη διάρκεια του
έτους ως επιδημητικό, υπάρχουν και άτομα του
υποείδους A. c. homeyeri που περνάνε από τον
ελληνικό χώρο κατά τη μετανάστευσή τους
προς ανατολάς, ιδιαίτερα στην Κρήτη.

5. ΤΑΡΑΝΔΟΣ
Ο τάρανδος διανέμεται σε έναν αριθμό βορείων
τόπων. Τάρανδοι συναντώνται στη
Σκανδιναβία (συμπεριλαμβανομένης και της
Ισλανδίας), στην ευρωπαϊκή Ρωσία, στο
Σπιτσμπέργκεν και αλλού, στη βόρεια Ρωσία.

6. Η Τίγρη της Μάλτας
Η τίγρη της Μάλτας (ή μπλε
τίγρη) δεν είναι ξεχωριστό
υποείδος, αλλά μία πολύ
σπάνια, «έγχρωμη έκδοση» της
τίγρης της Νότιας Κίνας, που
προέρχεται από μεταλλαγμένο
γονίδιο. Έχει ένα θαυμάσιο
γκρίζο του σχιστόλιθου (slate
grey) χρώμα, με μπλε
απόχρωση. Η ονομασία της
ποικιλίας φαίνεται να σχετίζεται
μόνο με τις μαλτέζικες γάτες,
που προέρχονται από το νησί
της Μάλτας και, έχουν παρόμοιο
χρώμα.

7. ΛΕΥΚΗ ΦΩΚΙΑ
Η φώκια «παγόφιλος ο γροιλανδικός» είναι
αρκτική και πολύ πιο γνωστή από τη ραβδωτή.
Κινείται από τις βόρειες ακτές της Ευρώπης,
της Ασίας και της Νέας Ζέμλιας και φτάνει ως
τη Σπιτσβέργη. Επίσης εμφανίζεται από τη
Γροιλανδία, τις βορειοανατολικές ακτές του
Καναδά αλλά και τον κόλπο του Αγ.
Λαυρεντίου και περνά ως και το νησί Μπάφιν.
Απουσιάζει όμως από τον κόλπος του
Χάντσον.
Η φωκίδα αυτή έχει 1,8 μ.μήκος κι έχει ανοιχτό
γκρίζο χρώμα. Η αρσενική έχει μια μαύρη
λωρίδα, σε σχήμα πετάλου, κατά μήκος των
πλευρών και στην πλάτη της. Η λωρίδα αυτή
υπάρχει και στον θηλυκό αλλά είναι λιγότερο
έντονη

8. ΛΕΥΚΗ ΑΡΚΟΥΔΑ
Η πολική αρκούδα (Ursus maritimus -
Άρκτος ο θαλάσσιος), γνωστή και σαν
λευκή αρκούδα, βόρεια ή θαλάσσια
αρκούδα, είναι μια μεγάλη αρκούδα
που ζει στις Αρκτικές περιοχές. Είναι
ένα από τα δυο μεγαλύτερα είδη
σαρκοβόρων του πλανήτη και
βρίσκεται στην κορυφή της τροφικής
αλυσίδας της περιοχής της. Όρθια
ξεπερνά τα 3 μέτρα ύψος, οι
αρσενικές ζυγίζουν συχνά πάνω από
750 κιλά και οι θηλυκές γύρω στα 250
κιλά.
https://www.youtube.com/watch?v=ZtnEb3OGzfk

9. Μπαρμπάρι Μακάκους
(ΠΙΘΗΚΟΣΤΟΥΓΙΒΡΑΛΤΑΡ)
Η πάνω περιοχή του
βράχου καλύπτεται από
ένα φυσικό καταφύγιο, το
οποίο φιλοξενεί περίπου
230 Μπαρμπάρι
Μακάκους, (συνήθως
συγχέεται με πιθήκους), η
μόνη άγρια μαϊμού που ζει
στην Ευρώπη και η οποία
υπήρχε εκεί πριν την
κατάκτηση του Γιβραλτάρ
από τους Βρετανούς. Μια
δεισιδαιμονία, ανάλογη με
εκείνη των κορακιών στον
Πύργο του Λονδίνου,
δηλώνει ότι εάν οι
μαϊμούδες ποτέ φύγουν,
θα φύγουν και οι Βρετανοί

10. ΚΑΡΕΤΑ ΚΑΡΕΤΑ
Η καρέτα καρέτα (Caretta caretta) ή
χελώνα καρέτα (γράφεται και με δύο τ,
καρέττα) είναι είδος θαλάσσιας χελώνας με
παγκόσμια κατανομή. Ανήκει στην οικογένεια
των χελωνοειδών. Οι χελώνες κατά μέσο όρο
έχουν μήκος 90 cm όταν αναπτυχθούν
πλήρως, αν και έχουν ανακαλυφθεί
μεγαλύτερα δείγματα έως 280 cm. Η ενήλικη
χελώνα ζυγίζει περίπου 135 kg, με τα
μεγαλύτερα δείγματα να ζυγίζουν
περισσότερο από 450 kg. Το χρώμα του
δέρματος κυμαίνεται από κίτρινο έως καστανό
και το κέλυφος είναι συνήθως κοκκινωπό-
καφέ. Δεν είναι ορατές εξωτερικές διαφορές
ως προς το φύλο μέχρις ότου η χελώνα
ενηλικιωθεί. Η πιο προφανής διαφορά είναι
ότι τα ενήλικα αρσενικά έχουν πιο χοντρές
ουρές και μικρότερο πλάστρο από τα θηλυκά.

11. AMΕΡΙΚΗ
ΖΩΑ ΚΑΙ ΦΥΤΑ
ΣΑΒΙΝΑ
ΡΑΝΙΑ
ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΗΣ
ΑΛΕΞ

12. 1. Βίσωνας
2. Οι βίσωνες ζουν στον Καναδά, βόρεια από την Οττάβα.
3. Είναι θηλαστικά, τρώνε χορτάρι και ζουν κοντά σε λίμνες.

13. Έχει ύψος 1,70 μ. περίπου και βάρος
γύρω στα 100 κιλά. Το τρίχωμά του
είναι μακρύ. Επίσης τρώνε χορτάρι.
ΠΡΟΣΟΧΗ τα λάμα φτήνουν!!

14. Οι αετοί είναι μεγάλα, σωματώδη αρπακτικά πουλιά, με βαρύ
κεφάλι και ράμφος και, σχετικά βραχύ λαιμό. Ακόμα και τα
μικρότερα μέλη, όπως ο σταυραετός (Aquila pennata), έχουν
μεγέθη ανάλογα με εκείνο μιας γερακίνας (Buteo buteo). Γενικά, με
εξαίρεση τους κόνδορες και κάποιους γύπες του Παλαιού Κόσμου,
οι περισσότεροι είναι μεγαλύτεροι από οποιoδήποτε άλλο
αρπακτικό πτηνό. Το μικρότερο είδος Spilornis klossi, ζυγίζει μόλις
450 γραμμάρια και έχει μήκος 40 εκατοστά

15. Ο πιγκουίνος είναι θαλάσσιο
πουλί που δεν μπορεί να πετάξει και
ζει στο Νότιο Ημισφαίριο.
Επίσης είναι ωοτόκα ζώα.

16. Σύμφωνα με μια εκδοχή, ο ταύρος ήρθε στον
κόσμο μετά από αίτημα του βασιλιά
της Κρήτης Μίνωα. Επίσης οι ταύροι είναι
χορτοφάγοι.

17.  Ζαχαροκάλαμο
Πρώτο εμφανίστηκε και καλλιεργήθηκε στα
νησιά του Νότιου Ειρηνικού και από πολλούς
θεωρείται ότι πατρίδα του είναι η νήσος Νέα
Γουινέα. Το φυτό αναπτύσσεται κατά
συστάδες και παράγει έναν αριθμό καλαμιών
που το ύψος τους είναι από 2 έως 7 μέτρα

18. Το μετάξι είναι μία από τις πολυτιμότερες
υφαντικές ίνες ζωικής προέλευσης, που βγαίνει
απ' την κάμπια του μεταξοσκώληκα, όταν φτιάχνει
το κουκούλι, για να περάσει μια ορισμένη φάση
στη μεταμόρφωσή της.

19. Το Κακαόδεντρο είναι αειθαλές τροπικό
δασικό δέντρο, ιθαγενές των ανατολικών
ισημερινών περιοχών των Άνδεων . Από
αυτό το παράγεται το γνωστό μας κακάο.

20. Η Σίκαλη είναι Αγγειόσπερμο, μονοκότυλο φυτό που ανήκει στην
οικογένεια των Ποοειδών (Poaceae) ή Αγρωστωδών(Gramineae).
Είναι μονοετές, ποώδες φυτό με καταγωγή από τη
νοτιανατολική Ευρώπη και την Ασία και το πιο σημαντικό είδος
του η Σίκαλις η σιτηρά Secale cereale καλλιεργείται σήμερα ως
σιτηρό για τον καρπό του. Οι πρώτες καλλιέργειες σίκαλης
άρχισαν στην Ασία και στις νοτιοδυτικές περιοχές το 6500 π.Χ.
Στη συνέχεια έφτασε στα Βαλκάνια και στην υπόλοιπη Ευρώπη.

21. Το βαμβάκι είναι Αγγειόσπερμο, δικότυλο
φυτό το ανήκει στην τάξη
των Μαλαχωδών και στην οικογένεια των
Μαλαχοειδών. Ιθαγενές των τροπικών
περιοχών της Ασίας και της Αφρικής είναι
γνωστό από τα πανάρχαια χρόνια και
καλλιεργείται για τις ίνες του.

22. •Πάνος Μανιάδης
•Κώστας Ανδρονικίδης
•Χρήστος Γαρδάνης
•Γιώργος Καλαϊτζής

28.  Είναι ζώο νυκτόβιο και δειλό και τρέφεται κυρίως
με σκουλήκια, έντομα και ιδίως τερμίτες, εξ ου και η κοινή ονομασία
του, μυρμηκοφάγος. Το ανάστημά του φθάνει ή μόλις που υπερβαίνει το
ένα μέτρο και το σώμα του περιβάλλεται από χοντρές και σκληρές τρίχες.
Τα πόδια του καταλήγουν σε πέντε δάκτυλα το καθένα.
 Γενικά η όψη του Ορυκτερόπου είναι περίεργη. Το σώμα του μοιάζει με
τεράστιουποντικού, η χοντρή και μακριά ουρά του θυμίζει καγκουρό, τα
μεγάλα αυτιά του θυμίζουν τον λαγό, τα κοντόχοντρα πόδια και το
ιδιόμορφο λεπτό και επίμηκες κεφάλι που απολήγει σε μακρύ κυλινδρικό
ρύγχος, του οποίου το άκρο θυμίζει εκείνο τουχοίρου. Τα δε μάτια του
φέρονται λίγο προς τα πίσω. Ακόμα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ζώου
αυτού είναι ότι τα δόντια του δεν φέρουν ρίζες, ούτε σμάλτο.
 Κατοικεί μέσα σε οπές που διανοίγει μέσα στο έδαφος με σχετικά μεγάλη
ευκολία ακόμα και στο πιο σκληρό έδαφος. Γενικά είναι ζώο της σαβάνας,
καλλιεργήσιμων εδαφών, του δάσους και περιοχών με θάμνους.
Στην Αφρική το κρέας του ζώου αυτού θεωρείται εξαιρετικά νόστιμο.
Ιδιαίτερα στην Αιθιοπία, χαίρει προστασίας επειδή καταστρέφει τις φωλιές
των τερμιτών.

29.  Οι Λεμούριοι μοιάζουν στις διαστάσεις με μεγάλες γάτες και έχουν
ρύγχος που θυμίζει αλεπού. Το τρίχωμά τους είναι πυκνό και
μαλακό, ενώ τα μάτια και τα αυτιά τους είναι μεγάλα. Η ουρά τους
είναι μακριά και φουντωτή και είναι δίχρωμη (χρώματος μαύρου
και άσπρου εναλλακτικά σε ορισμένα είδη).
 Τα ζώα αυτά παρουσιάζουν τα χαρακτηριστικά των πρωτευόντων,
που αναπτύχθηκαν εξελικτικά για να φθάσουν στο αποκορύφωμά
τους, τον άνθρωπο. Παρουσιάζουν επίσης και τα χαρακτηριστικά
των εντομοφάγων. Έχουν ανεπτυγμένη όσφρηση και μάλιστα
περισσότερο από την όραση. Η νοημοσύνη τους δεν είναι
αναπτυγμένη, καθώς η εξέλιξη του φλοιού στον εγκέφαλό τους δεν
παρουσίασε ικανοποιητική ανάπτυξη. Το θηλυκό γεννάει μόνο μία
συγκεκριμένη περίοδο του χρόνου. Το πρώτο δάχτυλο στα άκρα
τους είναι σχεδόν αντιτακτό προς τα άλλα τέσσερα δάχτυλα.
 O Λεμούριος Μικροκήβος ο μυόξινος - Microcebus myoxinus της
Μαδαγασκάρης είναι το μικρότερο πρωτεύον στον κόσμο με βάρος
30 γραμμάρια[5]

30.  Ο Μανδαρίνος είναι μερικώς μεταναστευτικό πτηνό της Α. Ασίας, όπου
βρίσκονται τα «πατρογονικά» εδάφη αναπαραγωγής του, όμως λόγω του
εντυπωσιακού του παρουσιαστικού έχει εισαχθεί πλέον σε διάφορες
χώρες, στις οποίες αποτελεί πλέον επιγενές, εγκατεστημένο είδος.
 Η φυσική του εξάπλωση περιλαμβάνει συγκεκριμένες χώρες της Α. Ασίας,
την Ιαπωνία, τις Βόρεια και Νότια Κορέα, την Ταϊβάν καθώς και τμήματα
της ΝΑ. Ρωσίας και της Α. Κίνας. Από αυτές, μόνον στην Ιαπωνία -στο
μεγαλύτερο μέρος της- και στην Ταϊβάν φαίνεται να παραμένει καθ’ όλη
την διάρκεια του έτους ως καθιστικό πτηνό. Στην Ρωσία και την Β.
Ιαπωνία έρχεται για να φωλιάσει το καλοκαίρι, ενώ ξεχειμωνιάζει στην
ΝΑ. Κίνα και στον νότο της Ν. Κορέας. Οι ενδιάμεσες περιοχές
χρησιμοποιούνται ως μεταναστευτικές οδοί.
 Έχει εισαχθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Αυστρία, το Βέλγιο, την Δανία,
την Γαλλία, την Γερμανία, την Ολλανδία, την Ελβετία και την Σλοβενία.
 Τυχαίοι, περιπλανώμενοι επισκέπτες έχουν αναφερθεί από
την Λευκορωσία, την Ισπανία (Κανάρια), την Ινδία, την Μογγολία,
το Χονγκ Κονγκ, την Μιανμάρ, το Νεπάλ, την Ταϊλάνδη και το Βιετνάμ.[7]

31.  Πέντε είδη papio αναγνωρίζονται σήμερα, αν και υπάρχουν ορισμένες
αντιπαραθέσεις σχετικά με το κατά πόσο ορισμένα είδη είναι όντως είδη ή υποειδή
και το αντίθετο. Είναι ο P. ursinus (Μπαμπουίνος τσάκμα, που συναντάται στη
νότια Αφρική), ο P. papio (Δυτικός, Κόκκινος, ή Μπαμπουίνος της Γουινέας, που ζει
στη δυτική Αφρική), οP. hamadryas (Μπαμπουίνος Αμαδρυάς, που ζει στο Κέρας
της Αφρικής και τη νοτιο-δυτική Αραβία), ο P. anubis - Βαβουίνος ο
άνουβις (Ελαιόχρωμος Μπαμπουίνος, που συναντάται στις βόρειο-κεντρικές
Αφρικανικές σαβάνες) και ο P. cynocephalus -Βαβουίνος ο κυνοκέφαλος (Κίτρινος
Μπαμπουίνος, που βρίσκεται στη νότιο-κεντρική και ανατολική Αφρική). Πολλοί
ζωολόγοι τοποθετούν τον P. hamadryas ως ξεχωριστό είδος, και τοποθετούν όλα τα
υπόλοιπα είδη των μπαμπουίνων ως υποείδη του P. cynocephalus αποκαλώντας
τους "μπαμπουίνους της σαβάνας". Η παραπάνω διαίρεση βασίζεται στην
παρατήρηση πως οι Μπαμπουίνοι Χαμάντριας είναι συμπεριφορικά και σωματικά
διαφορετικοί από τα άλλα είδη μπαμπουίνων, και αυτό ίσως υποδεικνύει μία
διαφορετική εξελικτική πορεία. Παρόλα αυτά, πρόσφατες μορφολογικές και
γενετικές έρευνες πάνω στο γένος papio δείχνουν πως οι Μπαμπουίνοι Χαμάντριας
συγγενεύουν περισσότερο με τα βόρεια είδη μπαμπουίνων (Μπαμπουίνοι της
Γουινέας και Ελαιόχρωμοι μπαμπουίνοι) συγκριτικά με τα νότια είδη (Κίτρινοι και
τσάκμα μπαμπουίνοι).[2][3][4]

32. ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΑΪΤΖΗΣ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΑΡΔΑΝΗΣ
ΠΑΝΟΣ ΜΑΝΙΑΔΗΣ
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΔΡΟΝΙΚΙΔΗΣ

38.  Τα φυτά σιζάλ, Agave sisalana, αποτελούνται από μια βοτανική
ροζέτα με φύλλα σχήματος σπαθιού, περίπου 1,5-2 μέτρα (04.09 -
06.06 πόδια) ψηλά. Τα νεαρά φύλλα μπορεί να έχουν μερικά λεπτά
δόντια κατά μήκος των πλευρών τους, αλλά αυτά χάνονται καθώς
ωριμάζουν τα φύλλα.[9]
 Το φυτό σιζάλ έχει διάρκεια ζωής 7-10 έτη και συνήθως παράγει
200-250 φύλλα εμπορικής χρήσης. Κάθε φύλλο περιέχει κατά μέσο
όρο περίπου 1.000 ίνες. Οι ίνες αντιπροσωπεύουν μόνο το 4% του
βάρους του φυτού. Το σιζάλ θεωρείται ένα φυτό των τροπικών και
υποτροπικών περιοχών, καθώς η παραγωγή ωφελείται από την
ηλιοφάνεια και όταν οι θερμοκρασίες είναι πάνω από 25 βαθμούς
Κελσίου.[10
 Το ύψος του δέντρου φτάνει τα 25 μέτρα, τα κλαδιά του είναι κοντά
και στην άκρη τους φύονται πολλά μικρά λουλούδια, που κατά την
ωρίμανση τους σχηματίζουν μεγάλα τσαμπιά με καρπούς.
Οι καρποί έχουν μήκος που φτάνει τα 4 εκατοστά και έχουν σχήμα
ωοειδές.

39.  Το εξωτερικό τους περίβλημα είναι σαρκώδες και μετά από
κατεργασία και μία διαδικασία ζυμώσεως δίνει το
γνωστό φοινικέλαιο.
 Το λάδι αυτό χρησιμοποιείται στην παρασκευή λιπαντικών,
σαπουνιών, κεριών και στην επεξεργασία του λευκοσιδήρου.
 Από τους σπόρους του φυτού, μετά από σύνθλιψη, παράγεται ένα
διαφορετικό φοινικέλαιο που χρησιμοποιείται στην παρασκευή
φαρμακευτικών προϊόντων και μαργαρίνης. Το υπόλοιπο που
απομένει από τη σύνθλιψη των σπόρων χρησιμοποιείται για τροφή
των ζώων και για λίπασμα.
 Με χάραγμα στη βάση του τσαμπιού βγαίνει ένας χυμός που μετά
από ζύμωση δίνει ένα αλκοολούχο ποτό, γνωστό ως το "κρασί του
φοίνικα"

40. Πρόκειται για πόα με όρθιο ή έρποντα βλαστό και εναλλασσόμενα φύλλα.
Τα άνθη είναι κίτρινα με κόκκινες ραβδώσεις. Η καλλιέργεια του
ζαχαροκάλαμου γίνεται για την εξαγωγή της ζάχαρης. Καλλιεργείται στις
τροπικές περιοχές. Πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα. Όταν είναι
τρυφερό κόβεται μικρό κομμάτι που έχει 2-3 οφθαλμούς και στη συνέχεια
φυτεύεται σε οργωμένο και προετοιμασμένο αγρό. Από κάθε οφθαλμό
βγαίνει ένα μικρός βλαστός που αναπτύσσει δικό του ριζικό σύστημα.
Άλλος τρόπος πολλαπλασιασμού είναι με παραφυάδες. Μετά το θέρισμα
αφήνεται κάτω από το χώμα ένα τμήμα του φυτού από το οποίο στη
συνέχεια θα βγει το νέο φυτό. Το έδαφος πρέπει να είναι καλά
αποστραγγισμένο για να αερίζονται καλά οι ρίζες.
Για να γίνει καλή η συγκομιδή πρέπει να γίνεται καταπολέμηση των
διαφόρων ζιζανίων, μέχρι το φυτό να αποκτήσει πλούσιο φύλλωμα.
Επίσης χρειάζεται καλό όργωμα και στη συνέχεια η γη να παραμείνει
οργωμένη για αρκετό χρόνο, ώστε να αεριστεί καλά. Καλή συγκομιδή
έχουμε επίσης όταν υπάρχουν ικανοποιητικές βροχοπτώσεις, ενώ σε
διαφορετική περίπτωση γίνεται άρδευση. Η λίπανση με καλιούχα και
αζωτούχα λιπάσματα είναι απαραίτητη. Η χαμηλότερη θερμοκρασία για
τη σωστή ανάπτυξη του ζαχαροκάλαμου είναι οι 20 βαθμοί.
Ευδοκιμεί σε θερμά κλίματα.

41. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ,ΗΛΙΑΣ,ΚΑΤΕΡΙΝΑ,ΣΟΦΗ

42. Το Dingo ( Canis lupus dingo )
είναι ένας σκύλος
ελεύθερης βοσκής που
βρίσκεται κυρίως
στην Αυστραλία .
Ακριβής καταγωγή
είναι υπό συζήτηση ,
αλλά γενικά
πιστεύεται ότι
κατάγονται από ημι
εξημερωμένα σκυλιά
από την Ανατολή ή τη
Νότια Ασία , τα οποία
επέστρεψαν σε ένα
άγριο τρόπο ζωής , όταν
εισήχθησαν στην
Αυστραλία. Είναι
σαρκοφάγα και συχνά
επιτίθενται σε
κοπάδια ζώων αλλά

43. Οι καρχαρίες είναι ψάρια που ανήκουν στην
υπέρταξη σελαχίμορφα. Οι καρχαρίες και τα
μικρότερα συγγενικά
τους σκυλόψαρα, γαλέοι κ.ά. έχουν ομοιογένεια
μορφολογική και λειτουργική. Έχουν
ασβεστοποιημένο και
αποκλειστικά χόνδρινο σκελετό, μεγάλο κεφάλι,
μεγάλα δόντια, σώμα επίμηκες, υδροδυναμικό,
ισχυρή ουρά, με συνήθως ετερόκεντρο ουραίο
πτερύγιο, δέρμα τραχύ (καστανό στη ράχη και
καστανόλευκο στην κοιλιά) καλυμμένο από
«πλακοειδή λέπια» (δερματικά δόντια). Πρόκειται
για ταχύτατους και άριστους κολυμβητές,
αδηφάγα, και σαρκοβόρα.

44. Το Κίουι ή Κίβι (Απτέρυξ) είναι
ένα πουλί που συναντάται μόνο
στην Νέα Ζηλανδία και δεν μπορεί να
πετάξει. Είναι το μόνο γένος της
οικογένειας
των Απτερυγιδών(Apterygidae) και της
τάξεως των Απτερυγομόρφων. Η
οικογένεια περιλαμβάνει
πέντε ενδημικά είδη, όλα απειλούμενα
με εξαφάνιση.[1

45. ΕΊΝΑΙ ΕΡΠΕΤΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΛΛΑΖΕΙ
ΧΡΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΑΡΜΟΝΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ
ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΟΥ.
ΖΥΓΙΖΕΙ 90 ΜΕ 120 ΓΡ.

46. Το κοάλα απαντάται σε ολόκληρη την
ανατολική ακτή της Αυστραλίας, από
την Αδελαΐδα μέχρι το νότιο τμήμα
της χερσονήσου Κέιπ Γιορκ, και στην
ενδοχώρα σε βάθος που εξαρτάται από την
παρουσία βροχών που μπορούν να
συντηρήσουν δάση ευκαλύπτου, τα φύλλα
του οποίου αποτελούν και την αποκλειστική
τροφή του. Τα Κοάλα της νότιας
Αυστραλίας εξοντώθηκαν σε μεγάλη
κλίμακα στις αρχές του 20ου αιώνα, αλλά ο
πληθυσμός του είδους ανανεώθηκε σε
κάποιο βαθμό. Είναι μαρσιποφόρο
θηλαστικό.

47. Ο διάβολος της Τασμανίας
γνωστός και ως δαίμονας
της Τασμανίας και
σαρκόφιλος είναι
σαρκοφάγο μαρσιποφόρο
που, πλέον, συναντάται
μόνο στην νησιωτική
πολιτεία της Αυστραλίας,
Τασμανία.

48. Η γαλάζια φάλαινα είναι ένα θαλάσσιο
θηλαστικό που ανήκει στα κητώδη και
πιο συγκεκριμένα στα μυστακοκητώδη.
Με μήκος που φτάνει τα 30 μέτρα και
βάρος 190 τόνους ή και περισσότερο
είναι τα μεγαλύτερα γνωστά ζώα που
έχουν υπάρξει ποτέ.

49. Το Εμού είναι πτηνό της τάξης των
Καζουαριόμορφων και της οικογένειας
των Δρομεϊδών, και το μεγαλύτερο
ιθαγενές πουλί της Αυστραλίας καθώς
και το μόνο σωζόμενο μέλος του
γένους Dromaius.

50. Το καγκουρό είναι
μαρσιποφόρο ζώο που
απαντάται στην
Αυστραλία και τη Νέα
Γουϊνέα. Ανήκουν στην
οικογένεια των
μακρόποδων, που
περιλαμβάνει 63 είδη
καγκουρό.

51. ΕΊΝΑΙ ΠΤΗΝΟ ΜΕ ΚΟΝΤΟΧΟΝΤΡΟ
ΣΩΜΑ.ΤΟ ΡΑΜΦΟΣ ΤΟΥ ΕΊΝΑΙ ΠΟΛΎ
ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΕΝΤΟΝΑ
ΧΡΩΜΑΤΑ.ΖΥΓΙΖΕΙ 300 ΜΕ 500 ΓΡ. ΕΊΝΑΙ
ΠΤΗΝΟ ΠΟΥ ΖΕΙ ΣΤΗΝ ΤΡΟΠΙΚΗ ΖΩΝΗ

52.  Ο ΣΚΟΡΠΙΟΣ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΙΣ ΑΡΑΧΝΙΔΕΣ, ΕΧΕΙ ΟΧΤΩ
ΠΟΔΙΑ, ΜΕΓΑΛΗ ΚΟΙΛΙΑ ΚΑΙ ΔΑΓΚΑΝΕΣ
ΜΠΡΟΣΤΑ.ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕ ΣΕ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΕΣ
ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΩΝ 48 ΒΑΘΜΩΝ ΚΕΛΣΙΟΥ ΚΑΙ ΓΙ
ΑΥΤΌ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΝΕΙ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ.

53.  Ο ΘΑΛΑΣΣΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΣ ΕΊΝΑΙ ΣΩΜΑΤΩΔΕΣ
ΠΤΕΡΥΓΙΟΠΟΔΟ ΘΗΛΑΣΤΙΚΟ. ΕΧΕΙ ΜΙΚΡΑ ΑΥΤΙΑ
ΚΑΙ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΤΡΙΧΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΟΙΚΙΛΛΕΙ
ΑΠΟ ΣΚΟΥΡΟ ΚΑΦΕ ΜΕΧΡΙ ΑΝΟΙΚΤΟ ΓΚΡΙΖΟ.

54.  Η ΦΩΚΙΑ ΕΊΝΑΙ ΘΗΛΑΣΤΙΚΟ ΜΕ ΚΟΝΤΑ ΠΟΔΙΑ
ΠΙΣΩ ΠΤΕΡΥΓΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΑΧΥ ΣΤΡΩΜΑ
ΛΙΠΟΥΣ ΚΑΤΩ ΑΠΌ ΤΟ ΔΕΡΜΑ ΠΟΥ ΤΗΝ
ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΑΠΌ ΤΟ ΚΡΥΟ.ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ
ΠΟΙΚΙΛΛΕΙ ΑΠΥ ΣΚΟΥΡΟ ΚΑΦΕ ΜΕΧΡΙ ΓΚΡΙΖΟ.

55.  Ο ΘΑΛΛΑΣΙΟΣ ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ ΕΊΝΑΙ ΘΗΛΑΣΤΙΚΟ
ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΓΚΡΙΖΟ ΧΡΩΜΑ.ΤΟ ΑΡΣΕΝΙΚΟ ΕΧΕΙ
ΜΕΓΑΛΗ ΜΥΤΗ ΠΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΗΝ
ΠΡΟΒΟΣΚΙΔΑ ΤΟΥ ΕΛΕΦΑΝΤΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΉ
ΟΦΕΙΛΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ.

56.  Ο ΠΙΓΚΟΥΙΝΟΣ ΕΊΝΑΙ ΘΑΛΛΑΣΙΟ ΠΤΗΝΟ ΠΟΥ
ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΕΙ ΤΟΣΟ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΤΗΝ
ΞΗΡΑ ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ.ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΟΥ
ΕΧΟΥΝ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΘΕΙ ΣΕ ΠΤΕΡΥΓΙΑ ΙΔΑΝΙΚΑ
ΓΙΑ ΚΟΛΥΜΠΙ ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΕΤΑΓΜΑ!

57.  ΤΟ ΔΕΛΦΙΝΙ ΕΊΝΑΙ ΘΗΛΑΣΤΙΚΟ ΜΕ ΓΚΡΙΖΟ
ΔΕΡΜΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΟΡΙΖΟΝΤΙΟ ΠΤΕΡΥΓΙΟ ΣΤΗ
ΡΑΧΗ.ΖΕΙ ΣΕ ΟΜΑΔΕΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ
ΕΞΥΠΝΟ.ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΥΠΕΡΗΧΟΥΣ ΓΙΑ
ΕΝΤΟΠΙΖΕΙ ΤΑ ΓΥΡΩ ΠΛΑΣΜΑΤΑ.

58.  ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΛΛΑΣΙΟ ΕΡΠΕΤΟ.ΤΟ
ΚΑΒΟΥΚΙ ΤΗΣ ΕΊΝΑΙ ΚΕΡΑΤΙΝΟ ΚΑΙ ΣΚΛΗΡΟ ΓΙΑ
ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΤΑ ΖΩΤΙΚΑ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΑ.

59.  Η ΟΡΚΑ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΔΕΛΦΙΝΙ.ΕΧΕΙ
ΛΕΙΟ ΜΑΥΡΟ ΜΕ ΛΕΥΚΕΣ ΚΗΛΙΔΕΣ ΣΤΟΣ ΡΥΓΧΟΣ
ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ.ΝΤΟ ΡΑΧΑΙΟ ΠΤΕΥΧΙΟ ΤΗΣ
ΕΧΕΙ ΜΗΚΟΣ 2 ΜΕΤΡΑ.

60. ΕΊΝΑΙ ΕΡΠΕΤΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ
ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΟΥΣ . ΕΧΕΙ ΜΑΚΡΙΑ ΟΥΡΑ ΚΑΙ ΚΟΝΤΑ
ΠΟΔΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΑ ΣΑΓΟΝΙΑ.ΤΟ ΔΕΡΜΑ ΤΟΥ
ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΜΜΕΝΟ ΜΕ ΦΟΛΙΔΕΣ.

62.  Το βαμβάκι είναι Αγγειόσπερμο, δικότυλο φυτό το
ανήκει στην τάξη των Μαλαχωδών και στην οικογένεια
των Μαλαχοειδών. Ιθαγενές των τροπικών περιοχών
της Ασίας και της Αφρικής είναι γνωστό από τα
ΑΡΧΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ. Ευδοκιμεί και καλλιεργείται στις
πεδιάδες της Αυστραλίας.

63.  Το αμπέλι, ή κλήμα είναι φυτό , που ανήκει δε στην τάξη των Ραμνωδών
και στην οικογένεια των Αμπελοειδών, με πολλές ποικιλίες που
καλλιεργούνται στις εύκρατες περιοχές της γης. Το αμπέλι καλλιεργείται
κυρίως για τον καρπό του, το σταφύλι, ενώ και τα φύλλα του
χρησιμοποιούνται στη μαγειρική. Τα σταφύλια μπορούν να
καταναλωθούν ως έχουν ή να χρησιμοποιηθούν είτε για γλυκίσματα είτε
για την παρασκευή σταφίδων, κρασιού, άλλων οινοπνευματωδών ποτών
όπως το τσίπουρο.

64.  Το παντζάρι, ή κοκκινογούλι, είναι φυτό της οικογένειας Αμαρανθοειδή, η οποία
παλιότερα ήταν γνωστή ως Χηνοποδιοειδή. Είναι μονοετές ή διετές φυτό του οποίου
η ρίζα είναι εδώδιμη. Υπάρχουν πολλές καλλιεργήσιμες ποικιλίες, όπως το σέσκουλο,
μια φυλλώδης ποικιλία παντζαριού, και το ζαχαρότευτλο, της οποίας η ρίζα έχει
υψηλή συγκέντρωση σε σάκχαρα. Όλες οι καλλιεργήσιμες ποικιλίες παντζαριού
προέρχονται από το υποείδος . Άλλα υποείδη του παντζαριού , το οποίο βρίσκεται
στη Μεσόγειο, στις Ευρωπαϊκές ακτές του Ατλαντικού, από τη Μέση Ανατολή μέχρι
την Ινδία, και , το οποίο βρίσκεται στη βόρεια ανατολική Μεσόγειο. Η εξημέρωση
του φυτού θεωρείται ότι έλαβε χώρα την 2η χιλιετία π.Χ. στην περιοχή της
Μεσογείου.

65.  Το σιτάρι είναι ένα φυτό που καλλιεργείται σε όλο τον κόσμο. Είναι το δεύτερο
παγκοσμίως σε συγκομιδή δημητριακό, μετά τον αραβόσιτο, με τρίτο το ρύζι. Ο
καρπός του σίτου είναι μια βασική τροφή, που χρησιμοποιείται στην παρασκευή
αλευριού, ζωοτροφών και ως πρώτη ύλη στην παρασκευή αλκοολούχων ποτών
και καυσίμων. Ο φλοιός του μπορεί να αποσπαστεί από τον καρπό και να
αλεστεί, δίνοντας το λεγόμενο πίτουρο. Ο σίτος καλλιεργείται επίσης για τη
βοσκή των ζώων, καθώς και για το άχυρο, τον κορμό του φυτού, που
χρησιμοποιείται ως ζωοτροφή ή υλικό κατασκευών. Το σιτάρι, όπως και τα άλλα
δημητριακά, η βρώμη, η σίκαλη, το κριθάρι, περιέχουν μία πρωτεΐνη, τη
γλουτένη, στην οποία πολλοί άνθρωποι είναι δυσανεκτικοί (αλλεργικοί),
εκδηλώνοντας τη λεγόμενη κοιλιοκάκη, ένα είδος εντεροπάθειας.

66.  Το κριθάρι είναι δημητριακός καρπός του
αγγειόσπερμου, μονοκοτυλήδονου φυτού του είδους
Κριθή η κοινή της οικογένειας των Ποοειδών ή
Αγρωστωδών. Καλλιεργείται και χρησιμοποιείται από
τα πολύ παλιά χρόνια και σε μεγάλη ποικιλία κλιμάτων

67. Το ρύζι είναι φυτό της οικογένειας των
Ποοειδών ή Αγρωστωδών , που απαντάται σε
δύο είδη με καταγωγή από την τροπική και
υποτροπική Νότια Ασία και την Αφρική. Το
ρύζι είναι ένα από τα βασικά διατροφικά είδη
της ανθρωπότητας: τα δυο είδη του αποτελούν
το ένα πέμπτο των συνολικά
καταναλισκόμενων θερμίδων παγκοσμίως. Το
ρύζι συνήθως αναπτύσσεται σε ύψος 1-1,8
μέτρα, με μακριά λεία φύλλα 50-100 εκατοστά
σε μήκος και 2-2,5 εκατοστά πλάτος. Τα μικρά
του άνθη βγαίνουν σε κλαδιά 30-50
εκατοστών. Ο σπόρος είναι κοκκώδης με μήκος
5-12 χιλιοστά και 2-3 χιλιοστά διατομή.

68. ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ !
ΣΤ ΤΑΞΗ
ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2015