2. NEGARA BANGSA
Negara bangsa
ialah satu konsep atau bentukkenegaraan yang memperoleh
pengesahan politiknya dengan menjadi sebuah entiti berdaulat bagi
satu-satu bangsa sebagai sebuah (unit) wilayah yang berdaulat.
"Negara" (atau negeri) ialah entiti politik dan geopolitik, manakala
"bangsa" ialah entiti budaya dan/atau etnik. Istilah "negara bangsa"
menandakan bahawa kedua-duanya (negara dan bangsa) sebagai
sama, dan ini membezakannya dengan bentuk kenegaraan yang lain,
yang telah wujud sebelumnya. Jika berjaya dilaksanakan, ia
menandakan bahawa rakyatnya berkongsi satu bahasa, budaya dan
nilai - yang bukan merupakan ciri-ciri negara yang telah wujud
sebelumnya. Sebuah dunia dengan negara-negara bangsa juga akan
melaksanakan tuntutan terhadap penentuan nasib sendiri dan
autonomi bagi setiap bangsa, yang menjadi fokus utama fahaman
nasionalisme.
3. Akibat kekaburan dalam perkataan "negara", istilah "negara bangsa"
kadangkala disalahguna untuk merujuk kepada mana-mana negara
berdaulat, samada sempadan politiknya menyamai sempadan-sempadan
etnik mahupun budayanya. Penggunaan ini dikatakan timbul sebagai
percubaan membezakan "negara bangsa" daripada "negara" (negeri) yang
menganggotai sesebuah sistem persekutuan, seperti Amerika Syarikat dan
Kesatuan Eropah.
Pada zaman moden ini, hanya wujud beberapa negara yang boleh
dikelaskan sebagai negara bangsa tanpa dipertikaikan. Negara-negera
tersebut ialah:
Portugal: walaupun dikelilingi oleh negeri-negeri dan bangsa-bangsa lain,
negara (bangsa) Portugis ini telah bertapak dalam bentuk yang lebih
kurang sama sejak 900 tahun yang lalu.
Iceland: walaupun penduduknya boleh dikaitkan dengan etnik Scandinavia
yang lain, budaya dan bahasa kebangsaannya hanya terdapat di pulau ini
dan tiada kumpulan etnik minoriti merentas sempadan. Malah, tanah
daratan yang terdekat terletak jauh beribu-ribu batu.
Jepun: merupakan contoh tradisi yang menunjukkan sebuah negara
bangsa dalam amalan, walaupun Jepun mengandungi beberapa kumpulan
etnik minoriti yang lain.
6. Selama beberapa kurun, Itali terbahagi kepada negeri2 kecil yg menjadi rebutan
negara2 Eropah.
Sukar disatukan kerana diperintah oleh orang yg berbeza dan tiadanya tradisi
menyatukan pentadbiran di peringkat pusat.
• Selatan Itali;
Naples & Sicily: diperintah oleh Raja Ferdinand II dari Perancis.
• Utara Itali;
Venice & Lombardy: diperintah oleh Maharaja Austria.
Tuscany, Parma, Madena, Lucca, Massa dan Carrara: diperintah oleh golongan
bangsawan Austria.
• Barat Itali;
Sardinia: diperintah oleh Raja Charles Albert [orang Itali].
• Tengah Itali;
i. Rom: dikuasai oleh Paus Pius IX [dibantu tentera Perancis]
7. Gerakan Penyatuan
• 1/3 negara Itali dikuasai oleh
Austria.
• Kuasa asing begitu dominan di Itali.
• Oleh itu, timbul dalam kalangan
orang tempatan keinginan untuk
mengusir orang asing.
8. Faktor Menggerakkan
Penyatuan Itali
1. Pendudukan Perancis di Itali [Napoleon
Bonaparte].
2.Kepentingan golongan saudagar
3. Sentimen anti-Austria
9. 1. Pendudukan Perancis di Itali
[Napoleon Bonaparte].
- Membentuk sistem pentadbiran yg sistematik.
- Memperbetulkan semua undang2 supaya adil
kepada semua golongan.
- Oleh itu, orang Itali percaya regim luar dapat
digantikan oleh pemerintah Itali.
10. 2.Kepentingan golongan saudagar
Kepentingan golongan saudagar.
- Mereka percaya penyatuan Itali memberi
faedah ekonomi;
Pasaran lebih luas
Pembinaan jalan pengangkutan
Prasarana pelabuhan [perdagangan di Laut
Mediterranean]
- Penghubung antara England-India bila Terusan Suez
dibuka.
11. 3. Sentimen anti-Austria
- Austria menempatkan tentera di;
Verona
Mantua
Peschiera
Legnano
- Ini memalukan orang Itali yg tidak berusaha
menyingkirkan orang asing.
12. GERAKAN PENYATUAN
1. Melalui gerakan kongsi gelap carboni.
- Gagal kerana ejen polis Austria berjaya menyusup ke dalam
carbonari.
2. Peranan Mazzini [1805 – 1872]
- Menubuhkan gerakan Itali Muda [Young Italy].
- Gerakan ini cuba bersifat nasional [60 000 ahli]
- Cuba mempengaruhi golongan pertengahan, pekerja,
buruh, petani, pegawai tentera dan pensyarah.
- 1833: melancarkan serangan ke atas Raja Charles Albert
tetapi gagal dan dibuang negeri ke Swizerland.
13. GERAKAN PENYATUAN
3. Peranan Count Camillo Benso
- Golongan bangsawan dari Piedmont.
- Semasa menjadi perdana menteri, beliau cuba memajukan
Piedmont dengan mencontohi England.
- Ingin menyatukan negeri-negeri Itali dalam kerajaan
Piedmont.
• Langkah yang dilakukan oleh beliau;
Mengutuk tindakan Austria menguasai Itali dalam Kongres di
Paris [1856].
Membuat persetiaan dengan Perancis bertujuan membebaskan
Itali dari Austria.
Menyerang negeri di bawah kuasa Paus dan berjaya menguasai
bahagian utara dan tengah Itali.
14. GERAKAN PENYATUAN
4. Giuseppe Garibaldi
- Pernah menyertai gerakan Itali Muda.
- Berjaya menguasai Sicily dan Naples serta menyertai Sardinia.
- 1861: semua negeri berada di bawah kerajaan Sardinia kecuali Rom dan Venetia.
- Parlimen Sardinia akhirnya bertukar kepada parlimen Itali.
- Raja Victor Emmanuel II memakai gelaran Raja Itali.
- Gerakan penyatuan Itali semakin hebat dengan terbinanya jalan raya [menghubungkan seluruh Itali dengan
negara2 Eropah]
- Itali meminta bantuan Prusia untuk mengusir Austria.
- Prusia akhirnya berjaya memberikan Venetia kepada Itali.
- 1870: meletus perang antara Perancis dengan Prusia.
- Perancis mengarahkan tenteranya yg berada di Rom [Vatican City] keluar bagi menghadapi Prusia.
- Kesempatan ini digunakan oleh tentera Itali untuk memasuki Rom dan menguasai wilayah2 Paus.
- 1871: Raja Emmanuel II memindahkan Ibu kota Itali dari Florence ke Rom.
- Seluruh Itali berjaya disatukan.
17. PENYATUAN NEGARA
BANGSA JERMAN
• 1815: terdapat 39 negeri di Jerman.
• Terdapat 2 negeri yg paling berpengaruh dan saling
bersaing di Jerman iaitu;
Prusia
Austria
18. FAKTOR PENGHALANG PENYATUAN JERMAN
1. Revolusi 1848
- Golongan bangsawan bimbang penyatuan Jerman menggugat
status mereka.
2. Persaingan Austria dengan Prusia.
- Belum jelas, negeri manakah yg lebih dominan jika Jerman bersatu.
3. 1850-an: belum ada tanda2 penyatuan Jerman oleh golongan
nasionalis akan berlaku.
- Selepas Revolusi 1848, nasionalis Jerman berselerak di seluruh
Eropah.
20. Langkah Ke arah Penyatuan Jerman
1. Kongres Vienna 1815:
- Menetapkan Persekutuan Jerman sebagai negeri
penampan drp penaklukan Perancis.
- Secara tidak langsung membawa [titik permulaan]
kepada kerjasama negeri2 di Jerman.
21. Langkah ke arah Penyatuan Jerman
2. Prusia merupakan negeri terbesar di Jerman.
- Prusia memiliki;
sistem pemerintahan yg cekap
Kedudukan ekonomi yg kukuh.
- Golongan junkers [golongan tuan tanah yg
menguasai politik Jerman] telah menubuhkan
kesatuan ekonomi iaitu Zollverein.
- Perdagangan antara negeri di Jerman mulai
rancak.
- Justeru, Prusia dilihat mampu memainkan
peranan untuk menyatukan Jerman.
22. Langkah ke arah Penyatuan Jerman
3. Raja William I [Raja Prusia] melantik PM baru iaitu
Otto Eduard Von Bismarck.
- Tugas utama Bismarck:
menjinakkan ahli parlimen supaya patuh kepada
kerajaan dan Raja.
23. Langkah Ke arah Penyatuan Jerman
4. Bismarck merancang mengukuhkan pasukan tentera dan ekonomi Prusia.
- Beliau berusaha mengurang pengaruh Austria di negeri2 lain
Jerman.
- Untuk melaksanakan dasar ini, beliau melibatkan Prusia dalam 3 siri
peperangan iaitu;
1.Perang Prusia – Denmark [Prusia menang]
2. Perang Prusia – Austria [Prusia menang]
- Kemenangan ini membolehkan Prusia menubuhkan Kesatuan Jerman
Utara [Austria dikecualikan]
3. Perang Prusia – Perancis [Prusia menang atas tipu helah / putar belit
Bismarck]
24. Langkah Ke arah Penyatuan Jerman
5. Penggabungan Neger-negeri di Selatan Jerman
- Kemenangan dalam peperangan tersebut membuka peluang kepada Kesatuan
Jerman Utara menggabungkan negeri2 di Jerman termasuk negeri2 di Selatan
membentuk negara Jerman.
- 1871: Raja William I dilantik menjadi Kaisar [Maharaja Jerman].
- Bismarck menjadi Chancellor [Perdana Menteri]
- Bismarck mengamalkan dasar realpolitik [idealogi Niccolo Machiavelli] yg
menggunakan pelbagai cara untuk menumpaskan musuhnya.
- Bismarck berpegang kepada
“Matlamat menghalalkan cara” iaitu dasar baik kalau boleh, dasar jahat kalau perlu
Seorang sejarawan British, A.J.P Taylor menyatakan bahawa
“ Apabila manusia membenci Bismarck kerana realismenya, apa yang mereka
sebenarnya benci ialah realiti”.
