7.
De Erasmi vita pauca
Desiderius Erasmus Roterodamus (Batavice Gerrit Gerritszoon,
Roterodami die 27 vel 28 Octobris 1469 natus; Basiliae die 12 Iulii 1536
mortuus), clarissimus utriusque linguae magister necnon theologus
atque ecclesiae melioris reddendae, non autem dividendae maximopere
studiosus qui ob ingenium ac merita sua “humanistarum princeps”
appellatur.
Iuvenis ad sacram sancti Augustini familiam adscriptus, ibidem sacerdos
factus episcopum Cameracensem secutus est; dein Lutetiae Parisiorum
studuit, totamque Europam ad occidentem solem et meridiem vergentem
peragravit. Multa profecto scripsit opera quae et ad linguam Latinam
tradendam excolendamque et mores ecclesiae hominumque, qui tunc
fuerunt, emendandos spectant; insuper etiam multa antiquorum opera
commentariis instructa, imprimis vestigia Laurentii Vallae secutus
Novum Testamentum Graece et Latine edendum curavit.
8.
De Erasmi vita pauca
Ipse denique reformator ecclesiae Christianae habetur fuisse
qui autem vitia ecclesiae reprehendens, attamen eam ipsam
dividere nolens tunc temporis neque multis Protestantibus
neque Catholicis gratus erat.
Itaque paulo ante mortem Basiliam, ubi apud amicum et
typographum Ioannem Frobenium versabatur, postquam
urbs protestantibus se adiunxit, reliquit, Friburgum
Brisgoviae migravit.
Ibi anno 1536 mortuus, Basiliae in ecclesia cathedrali
sepultus est. Quamquam calculis renalibus semper
laborabat, non iis mortuus est.
47.
Quid est inter christianos veros
eosque praeposteros discrimen?
Veri enim christiani, quamquam foedam
praebeant extrinsecus speciem, intrinsecus
autem honestitate veraque virtute gaudere
videntur.
55.
De hominum institutione.
De philosophia Christi.
De philologia et Latina et sacra.
De pace semper curanda et servanda.
De bello omnino refellendo.
De Erasmiana mente,
quid ad nos?