2. Ο Γιάννης Ρίτσος
Ο Γιάννης Ρίτσος ήταν ένας έλληνας ποιητής.
Γεννήθηκε στις 1 Μαΐου 1909 στην
Μονεμβασιά και πέθανε το 1990 στην Αθήνα.
Δημοσίευσε πάνω από εκατό ποιητικές
συλλογές και συνθέσεις, εννέα μυθιστορήματα,
τέσσερα θεατρικά έργα και μελέτες. Τα 3
σημαντικότερα από τα ποιήματά του ήταν Η
Ρωμιοσύνη, Ο Επιτάφιος και Η Τέταρτη
Διάσταση
3. Ο Μίκης Θεοδωράκης
Το πραγματικό όνομα του Μίκη
Θεοδωράκη είναι Μιχαήλ Θεοδωράκης. Ο
Μίκης Θεοδωράκης γεννήθηκε στις 29
Ιουλίου 1925 στην Χίο. Ο Μίκης
Θεοδωράκης αποτελεί έναν από τους
σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες
μουσικοσυνθέτες. Παράλληλα
υπήρξε πολιτικός, πρώην υπουργός, 4
φορές βουλευτής του ελληνικού
κοινοβουλίου.
4. Αυτά τα δέντρα.
Αυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό,
αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτω απ’ τα ξένα βήματα,
αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,
αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο.
Eτούτο το τοπίο είναι σκληρό σαν τη σιωπή,
σφίγγει στον κόρφο του τα πυρωμένα του λιθάρια,
σφίγγει στο φως τις ορφανές ελιές του και τ’ αμπέλια
του.
Δεν υπάρχει νερό. Mονάχα φως.
O δρόμος χάνεται στο φως
κι ο ίσκιος της μάντρας είναι σίδερο.
Μεταφράστηκε
στα ιταλικά,
στα γαλλικά
και στα
αγγλικά
5. Όλοι διψάνε
Όλοι διψάνε χρόνια τώρα. Όλοι πεινάνε.
Τα μάτια τους είναι κόκκινα απ’ την αγρύπνια.
Μια βαθιά χαρακιά σφηνωμένη ανάμεσα στα φρύδια
τους σαν ένα κυπαρίσσι ανάμεσα σε δυο βουνά το
λιόγερμα.
Το χέρι τους είναι κολλημένο στο ντουφέκι,
το ντουφέκι είναι συνέχεια του χεριού τους,
το χέρι τους είναι συνέχεια της ψυχής τους.
Κι έχουν στα χείλη τους επάνω το θυμό
κι έχουνε τον καημό βαθιά βαθιά στα μάτια τους
σαν ένα αστέρι σε μια γούβα αλάτι.
Μεταφράστηκε
στα ιταλικά
6. Όταν σφίγγουν το χέρι
Η ζωή τραβάει την ανηφόρα
με σημαίες, με σημαίες
Όταν σφίγγουν το χέρι
ο ήλιος είναι βέβαιος για τον με σημαίες και με
ταμπούρλα
κόσμο
Όταν χαμογελάνε
ένα μικρό χελιδόνι
φεύγει μέσα απ’ τ’ άγρια
γένια τους
Όταν σκοτώνονται, όταν
σκοτώνονται
η ζωή τραβάει την ανηφόρα
με σημαίες, με σημαίες
με σημαίες και με
ταμπούρλα
Όταν σκοτώνονται, όταν
σκοτώνονται
η ζωή τραβάει την ανηφόρα
με σημαίες, με σημαίες
με σημαίες και με ταμπούρλα
Μεταφράστηκε στα
ιταλικά, στα
πορτογαλλικά, στα
ισπανικά και στα
γερμανικά
7. Τόσα χρόνια
Tόσα χρόνια όλοι πεινάνε,
όλοι διψάνε, όλοι σκοτώνονται
πολιορκημένοι από στεριά και
θάλασσα, έφαγε η κάψα τα
χωράφια τουςη αρμύρα πότισε
τα σπίτια τους
από τις τρύπες του
πανωφοριού τους
μπαινοβγαίνει ο θάνατος
πολιορκημένοι από στεριά και
θάλασσα, έφαγε η κάψα τα
χωράφια τους η αρμύρα πότισε
τα σπίτια τους
από τις τρύπες του
πανωφοριού τους
μπαινοβγαίνει ο θάνατος
Μεταφράστηκε
στα ιταλικά
Πάνω στα καραούλια
πέτρωσαν βιγλίζοντας το
μανιασμένο πέλαγο όπου
βούλιαξε το σπασμένο
κατάρτι του φεγγαριού.
Το ψωμί σώθηκε, τα
βόλια σώθηκαν, τώρα
γεμίζουν τα κανόνια
τους τώρα γεμίζουν μόνο
με την καρδιά τους.
8. Μπήκαν στα σίδερα
Mπήκαν στα σίδερα και στη φωτιά,
κουβέντιασαν με τα λιθάρια,
κεράσανε ρακί το θάνατο
στο καύκαλο του παππουλή τους
στ’ Αλώνια τα ίδια αντάμωσαν το Διγενή
και στρώθηκαν στο δείπνο
κόβοντας τον καημό στα δυο
έτσι που κόβανε στο γόνατο
το κριθαρένιο τους καρβέλι.
Μεταφράστηκ
ε στα ιταλικά
και στα
αγγλικά
9. Δέντρο το δέντρο
Δέντρο το δέντρο, πέτρα την πέτρα πέρασαν τον κόσμο,
μ’ αγκάθια προσκεφάλι πέρασαν τον ύπνο. Φέρναν τη
ζωή στα δυο στεγνά τους χέρια σαν ποτάμι.
Σε κάθε βήμα κέρδιζαν μια οργιά ουρανό
για να τον δώσουν.
κι όταν χορεύαν στην πλατεία,
μέσα στα σπίτια τρέμαν τα ταβάνια
και κουδούνιζαν τα γυαλικά στα ράφια
Φέρναν τη ζωή
στα δυο στεγνά τους χέρια σαν ποτάμι.
Μεταφράστηκε
στα ιταλικά
10. Ποιος να το πει
Και τώρα πώς κλειδώσανε
την πόρτα τους τ’ αμπέλια μας
Πώς λίγνεψε το φως
πάνω στις στέγες και στα δέντρα.
Ποιος να το πει
πως βρίσκονται οι μισοί
κάτω απ’ το χώμα
κι οι άλλοι μισοί, κι οι άλλοι μισοί
για άλλοι μισοί στα σίδερα
Μεταφράστηκε
στα ιταλικά
11. Θα σημάνουν οι καμπάνες
Μεταφράστηκε
στα ιταλικά και
στα ισπανικά
Με τόσα φύλλα σου γνέφει ο ήλιος καλημέρα
με τόσα φλάμπουρα λάμπει, λάμπει ο ουρανός
και τούτοι μέσ’ τα σίδερα και κείνοι μεσ’ το χώμα.
Σώπα όπου να `ναι θα σημάνουν οι καμπάνες.
Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας.
Κάτω απ’ το χώμα μες στα σταυρωμένα χέρια τους
κρατάνε τις καμπάνας το σχοινί,
προσμένουνε την ώρα, προσμένουν να σημάνουν την
ανάσταση
τούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας
δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει
Σώπα όπου να `ναι θα σημάνουν οι καμπάνες
12. Τραβήξανε ψηλά
Τραβήξανε ψηλά πολύ ψηλά
Δύσκολο και να χαμηλώσουνε
Δύσκολο και να πουν το μπόι τους
Μεταφράστηκε
στα ιταλικά
Μέσα στ’ αλώνια που δειπνήσαν
μια βραδιά τα παλικάρια
Μένουνε τα λιοκούκουτσα
και το αίμα το ξερό του φεγγαριού
Κι ο δεκαπεντασύλλαβος απ’ τ’ άρματά τους.
Μένουν τα κυπαρίσσια μένουν τα κυπαρίσσια
μένουν τα κυπαρίσσια κι ο δαφνώνας
