2. «Pero, se vos portades ben
e, mesmo así, aguantades sufrimentos,
isto é precioso aos ollos de Deus»
(1 Pe 2,20).
3. O apóstolo Pedro está
instruíndo as súas comunidades
sobre o espírito xenuíno
do Evanxeo nas súas
aplicacións concretas,
con especial referencia
á condición
e ao estado de vida
ao que cadaquén pertence.
4. Aquí diríxese aos escravos que se converteron á fe, dado que,
como todos os escravos na sociedade de entón, sufrían
incomprensións e maltratos completamente inxustos.
5. Estas palabras van dirixidas por extensión a todas as persoas
que en calquera tempo e lugar teñen
que sufrir incomprensións e inxustizas por parte
dos seus próximos, sexan estes superiores ou iguais.
6. «Pero, se vos portades ben
e, mesmo así, aguantades sufrimentos,
isto é precioso aos ollos de Deus » (1 Pe 2,20).
7. A estas personas o apóstolo recoméndalles que non cedan
á tentación instintiva que podería xurdir en semellantes
situacións, senón que imiten o comportamento de Xesús.
8. Incluso os exhorta a responder con amor e a ver
nesas dificultades e incomprensións unha graza,
é dicir, unha ocasión permitida por Deus
para dar proba do auténtico espírito cristián.
9. Ademais, deste modo, mediante o amor, poderán levar
ata Cristo a quen non os comprende.
10. ««Pero, se vos portades ben
e, mesmo así, aguantades sufrimentos,
isto é precioso aos ollos de
Deus» (1 Pe 2,20).
11. Algunhas persoas, partindo destas palabras ou de
outras similares, quixeron acusar ao cristianismo de
favorecer unha excesiva submisión, que adormecería
as conciencias e as faría menos activas
na loita contra as inxustizas.
12. Pero non é así. Se Xesús nos pide que amemos aos que non nos
entenden e nos maltratan, non é porque queira facernos
insensibles ás inxustizas; ao contrario!
13. Quere ensinarnos como construír unha sociedade
verdadeiramente xusta. Isto pódese facer difundindo
o espírito do amor verdadeiro, empezando por ser
nós os primeiros en amar.
14. «Pero, se vos portades ben
e, mesmo así, aguantades sufrimentos,
isto é precioso aos ollos de Deus»
(1 Pe 2,20).
16. Tamén nós hoxe podemos sentirnos incomprendidos
e maltratados de moitos modos, empezando pola falta de
delicadeza e os desprezos ou tamén mediante xuízos malévolos,
ingratitudes, ofensas e inxustizas en toda regra.
17. Pois ben: incluso en todas estas ocasións
debemos dar testemuño do amor que Xesús trouxo á terra e
tivo por todos, é dicir, tamén por quen nos tratan mal.
18. A Palabra deste mes quere que, aínda defendendo
lexitimamente a xustiza e a verdade, non esquezamos nunca
que o noso primeiro deber como cristiáns, é amar o outro, é
dicir, ter con el esa actitude nova de comprensión,
acollida e misericordia que Xesús tivo connosco.
.
19. Deste modo, incluso aínda que defendamos as nosas razóns,
nunca romperemos a relación, non cederemos á
tentación do resentimento ou da vinganza.
20. E actuando así, como instrumentos do amor de Xesús,
también nós seremos capaces de levar ao noso
próximo ata Deus.
Chiara Lubich
21. «Pero, se vos portades ben
e, mesmo así, aguantades
sufrimentos,
isto é precioso aos ollos de
Deus» (1 Pe 2,20).
Texto de: Chiara Lubich, escrito en 1990
O comentario da Palabra de Vida tradúcese a 97 linguas e idiomas,
acadando a varios millóns de persoas en todo o mundo a través da prensa, radio,
TV e vía internet. Pode verse tamén na revista “Ciudad Nueva” con experiencias
vividas por cristiáns dende ela.
Texto de: Chiara Lubich, escrito en 1990
O comentario da Palabra de Vida tradúcese a 97 linguas e idiomas,
acadando a varios millóns de persoas en todo o mundo a través da prensa, radio,
TV e vía internet. Pode verse tamén na revista “Ciudad Nueva” con experiencias
vividas por cristiáns dende ela.
22. e en concreto, durante este mes, ¿qué voe a hacer para que
o Plan Pastoral vaea adoante?
23. Nota do Secretariado de Catequese de Santiago
de Compostela para o curso 2012-13:
“Temos comprendido que a nosa diocese e o mundo necesita unha cura
de Evanxeo porque só a Boa Nova pode devolverlle a vida que lle falta.
Por iso invítasenos a vivir a Palabra de Vida, ou de calquera outro modo
a Palabra de Deus, por exemplo a que se proclama cada domingo
na celebración da Eucaristía”.
Sexamos evanxeos vivos, palabras de vida, outro Xesús! e así
imitaremos a María Santísima, a Nai da Luz, do Verbo: a palabra viva.
“A nós non nos abonda con vivila cada un pola súa conta; é necesario
ademais que nos comuniquemos mutuamente as nosas experiencias sobre
ela. Así evanxelizarémonos como individuos e como comunidade: somos
Xesús cada vez máis, individualmente e colectivamente” (C.L.).
Comunicádenos a luz que recibides desde a Palabra e a vida que se vai
construíndo en vós desde ela (podedes facelo por correo electrónico:
catequese@planalfa.es).
Sede felices. Feliz e evanxélico ANO DA FE.
“Creo, Señor, pero aumenta a miña fe”.
