2. A nota é internacional e di, máis ou menos así:
Aquela podería ser unha mañá máis,
como outra calquera.
3. Velaquí que o personaxe
baixa na estación do metro de Nova York,
vestindo jeans, camiseta e sombreiro.
Encóstase próximo a entrada.
4. Tira o violín da caixa e comeza a tocar con entusiasmo
para a multitude que pasa por alí, na hora de maior afluencia matinal.
Mesmo así, durante os 45 minutos en que tocou,
foi praticamente ignorado por todos os transeúntes.
5. Ninguém sabía,
mais o músico era
JOSHUA BELL,
un dos mellores
violinistas do mundo,
executando pezas
musicais consagradas,
nun instrumento
magnífico,
un Stradivarius de 1713,
estimado en máis
de 3 millóns de dólares.
6. Alguns días antes, Bell tocara no Symphony Hall de
Boston, onde os mellores lugares custaron a
insignificancia de mil dólares.
7. A experiencia no metro, gravada en vídeo, amosa homes
e mulleres de andar lixeiro, vaso de café na man e
móbil no oído,
INDIFERENTES AO SON DO VIOLÍN.
9. A conclusión é que estamos acostumados
a dar valor ás cousas, cando están nun contexto.
Bell, no metro, era unha obra de arte sen moldura.
Un artefacto de luxo sen etiqueta de ouro.
10. Ese é un exemplo máis
daquelas tantas situacións
que acontecen nas nosas vidas,
que son únicas, singulares e que
non lles damos importancia, porque
non veñen coa etiqueta de prezo.
11. Ao final, o que ten
valor real para nós,
independentemente de
marcas, prezos e etiquetas?
É o que o mercado
di que podemos
ter, sentir, vestir ou ser?
12. Será que os nosos sentimentos
e a nosa apreciación de beleza
son manipulados polo mercado,
polos medios e polas institucións
que deteñen o poder financeiro?
Será que estamos valorizando
soamente aquilo que está
con etiqueta de prezo?
13. Unha empresa de tarxetas de crédito
vén investindo, desde hai algún tempo,
en propaganda onde, despois de amosar
varias mostras, cos seus respectivos prezos,
presenta unha escena de afecto, de alegría e informa:
NON TEN PREZO.
14. E é iso o que precisamos
aprender a valorizar.
Aquilo que non ten prezo,
porque non se merca.
15. Non se merca a amizade, o amor, o afecto.
Non se merca o cariño,
a dedicación, os abrazos e os bicos.
16. Non se merca un raio de sol,
nin unha pinga de chuvia.
A canción do vento que pasa asubiando
polo tronco oco dunha árbore é gratis.
17. A neniña
que corre,
espontánea,
ao noso
encontro
e se pendura no
noso pescozo,
non ten prezo.
O colar que ela fai, rodeándonos o pescozo
cos brazos non está á venda en ningunha xoiaría.
E a calor que transmite dura
canto durar a nosa lembranza.
* * *
18. O aire que respiramos,
a brisa que remove os nosos cabelos,
o verde das árbores e o colorido das flores
dánolo Deus gratuitamente.
19. Pensemos niso e aproveitemos máis todo
canto está ao noso alcance,
sen prezo, sen patente rexistrada,
sen etiqueta dourada.
20. Gocemos
dos momentos
de tenrura que os
amores nos ofertan,
intensamente,
entendendo
que sempre a
manifestación do
afecto
é única,
extraordinaria,
especial.
21. Fiquemos máis atentos ao que nos rodea,
sexamos agradecidos polo que nos é ofrecido
e sexamos felices, desde hoxe,
en canto o día nos sorrí e o sol irradia luz
no noso corazón apaixonado pola vida.
22. Imaxes: Photo.net, Amanda’s
Photography, Fotocommunity
e outras encontradas na internet
Música:
Serenade – Schubert
interpretación de: JOSHUA BELL
amg.oliveira@ig.com.br
(20/09/13 14:32)
