2. Historia e Skenderbeut
Gjergj Kastrioti ishte djali më i vogël i Gjon Kastriotit dhe i
princeshës Vojsava, fëmija i fundit midis 4 djemve dhe 5 vajzave.
Mendohet se lindi më 6 maj 1405 në Dibër. U mor peng si nizam
pas thyerjes së të atit nga Sulltan Murati më 1421 dhe u dërgua
në oborrin e Sulltanit në Adrianopojë. Atje, zgjuarsia dhe
shkathtësia e quan Gjergjin në shkollën e sulltanit (içogllanëve)
që përgatiste komandantë e nëpunës. Natyra i kishte dhënë
dhunti mendore e fizike. Atje mori emrin Iskënder (Aleksandër).
Pas mbarimit të shkollës, Gjergj Kastrioti "(Skënderi)" kreu detyra
ushtarake në Ballkan e në Azinë e Vogël, duke u dalluar për
trimëri dhe për këtë arsye iu dha titulli bej që do të thotë princ
ose fisnik pra Skënderbeg do të thotë Aleksandri princ ose
fisnik. Ai nuk e harroi vendin e tij të dashur dhe priste me
padurim rastin të kthehej në tokën që e lindi.
3. Beselidhja e Lezhes.
Në 2 mars të vitit 1444, Skënderbeu bashkoi në Lezhë në një Kuvend, të
gjithë princat shqiptarë të kohës. Aty mes të tjerash u vendos krijimi i një
ushtrie komandant i së cilës do ishte Gjergj Kastrioti Skënderbeu.
Qëllimet e kuvendit ishin bashkimi i sa më shumë fisnikëve e principatave
nga tokat që më parë në botë krishtere ishin të njohura si toka të
Perandorisë së Bizantit si dhe rimëkëmbja e Mbretërisë së Arbrit. Ky
kuvend mbështetej edhe nga Papa pasi me këtë do të ndalohej apo së
paku do të ngadalësohej depërtimi i Perandorisë Osmane në Ballkan e që
në vete sillte edhe fenë islame. Lidhja e Lezhës ishte një aleancë politike
ushtarake e cila bazohej në vendime demokratike nga kuvendi duke
rrespektuar sundimin e fisnikëve në tokat e tyre. Sipas marrëveshjes
armiqësitë mbi zotërimi e tokave do të ndaleshin apo do të i paraqiteshin
lidhjes e cila me vendime në bazë të shumicës do ti zgjidhte. Kjo arrihej
me lehtësi pasi që të gjithë fisnikët pjesëmarrës apo anëtarë të Lidhjes së
Lezhës forcat e tyre ushtarake i kishin vënë nën komanden e Gjergj
Kastriotit i cili ato sipas marrëveshjes do të i fuste në përdorim vetëm
kunder ushtrive kërcënuese të anëtarve të Lidhjes.
4. Ngritja e flamurit ne Kruje.
Ne nentor te vitit 1443 Gjergj Kastrioti mberriti ne qytetin e krujes bashke me
shqiptaret e tjere dhe ngriti flamurin e kuq me shqiponje dy krenare mbi
keshtjellen e kastrioteve.Por qe te mbahej flamuri qe u ngrit duhej te derdhej gjak.
5. Epoka e Skenderbeut ne veprat Shqipe.
EPOKA E SKENDERBEUT NE VEPRAT E AUTORVE SHQIPTAR
Epoka e Skënderbeu dhe vetë figura e Gjergj Kastriotit -
Skënderbeut ndikoi fuqishëm në jetën shpirtërore të shqiptarëve
dhe për rritjen e vetëdijes kombëtare të tyre. Të frymëzuar prej
tyre, intelektualë të shquar shqiptarë, i pasqyruan e i përjetuan
ato në vepra historike monumentale, në të cilat nisi jetën e vet
historiografia shqiptare. Ishte Dhimiter Frângu qe shkroi i pari
jetën e Skënderbeut, realisht si u zhvillua, sepse Frângu ishte
bashkëshoqërues i gjithë jetës dhe luftërave të Skënderbeut,
arkëtar e shoqërues në udhëtimet e Princit Shqiptar, ndrysh nga
Marin Barleti ku ka edhe trillime. Shkrimet latinisht të Frângut të
vitit 1480, 12 vjet pas vdekjes së Skënderbeut, mjerisht u
përvetësuan nga të tjerë, dhe përkthimi dhe botimi i saj italisht u
bë më vonë, pas vdekjes së Frângut. Patjetër se vepra e Barletit
qe u botua latinisht ne fillim