2. "Dus het is aan jullie om te helpen haar naar hier te krijgen." "Mogen we geweld gebruiken?" vroeg Kevin verheugd. "Nee. Je nodigt haar gewoon eens uit of zo omdat ze nieuw is." Jonas

3. "Maar wat als ze nee zegt papa? Wat als ze niet wilt?" vroeg ik nerveus. "Dan... Dan moeten we maar een andere manier vinden. Maar ik ben er zeker van dat ze het niet erg zal vinden."

4. "Oké, dan vinden we er wel iets op." zei ik toen ik opstond. "Ga nu maar door naar school." zei mama.

5. "Kom, jongens. We hebben heel wat werk voor de boeg." "Maar, Jonas, we zitten alledrie bij haar in de klas, dus zo moeilijk kan het toch niet worden?" zei Amelie. "Jawel, want zij zitten ook in haar klas."

6. "Ow, ja, vergeten." "Amelie? Rijd jij weer met mij mee naar school?" "Och, Kevin toch!"

7. Toen we terug thuiskwamen, ging ik aan de piano zitten om nog wat te oefenen. "Wat ben je allemaal te weten gekomen?" vroeg paps. Jacob

8. "Zij is het." zei ik droog. "Ik heb geluk dat ik en de jongens bij haar in de klas zitten. Ik moet haar zo veel mogelijk in het oog kunnen houden. Ze kan nog voor problemen zorgen."

9. "Maar die drie... Ik weet hun namen niet meer... Die zitten toch ook in jullie klas? Ik kan echt niet meer op hun namen komen, maar het waren die witkopjes, die hele bleke."

10. "Ja, ik weet al wie je bedoelt. Daarom moet ik haar nog eens extra hard in de gaten houden. Ik zal constant in haar buurt moeten zijn. Dat wordt niet gemakkelijk."

11. "Maar ik ga nu naar m'n kamer, dan kan ik nog eens nadenken hoe ik dat ga aanpakken. Dit wordt zeker niet gemakkelijk..." zei ik toen ik naar mijn kamer liep.

12. Ik zette mezelf op m'n bed om eens na te denken. "Hoe pak ik dit in godsnaam aan..."

13. Nadat ik nieuwe kleren had gekozen en me had klaargemaakt ging ik naar de linving. Ik was vandaag wel op tijd opgestaan. Blijkbaar sliep m'n vader nog, want anders zou hij wel al ontbijt gemaakt hebben. De volgende ochtend...

14. "Hij merkt straks wel dat ik al naar school ben..." zei ik stilletjes tegen mezelf toen ik de deur uitliep.

15. Ik liep m'n kamer uit en ging naar beneden. Hope was al wakker, ik had haar nog naar de badkamer horen gaan. Ik hoopte wel dat ze al klaar was, anders waren we dit keer misschien wel te laat. Faith

16. "Heej, Tommeke! Heb jij Hope al gezien?" Wat bezielde me toch? Ik praatte tegen een hond! Alsof hij me zou verstaan. Even later beneden...

17. "Ik ben hier." hoorde ik plotseling van achter me. "Ah, oké, heb je al gegeten? Dan gaan we door naar school, hé." "Ja, ik ben al klaar."

18. Toen we even later buiten kwamen, keek ik naar boven. "Ik denk dat het mooi weer wordt vandaag." "Gelukkig." hoorde ik Hope zeggen. "Anders werd het nogal koud in m'n kleedje."

19. "Haha, jaah, daar kan je dan wel eens gelijk in hebben!" zei ik toen ik in de auto stapte. "Ik heb daar ergens naast het huis een opstapje gezet zodat je gemakkelijker in de auto kan." plaagde ik Hope een beetje. "Haha." zei ze sarcastisch. "Wacht maar af, ik wordt later groter dan jou!"

20. Eenmaal op school, keek ik goed om me heen toen ik uitstapte. Meende Jacob wat hij gisteren had gezegd? Dat hij me vandaag zeker terug zou zien op school. Ik wist niet wat ik ervan moest denken, maar het bleef toch raar. Op school...

21. "Hé! Jij daar!" hoorde ik van wat verder roepen. Ik draaide m'n hoofd en zag dat het het meisje van gisteren was waar ik even tegen had gesproken vlak voor het concert. "Kom eens hier!" riep ze. "Ik wil je even voorstellen!"

22. "Mary, dit is nu... Euhm... Hoe heet je eigenlijk?" "Faith. Aangenaam. En wat zijn jullie namen eigenlijk?" vroeg ik nieuwsgierig. "Ik ben Jasmin." zei het meisje met het bruine haar. "Die rosse is Mary." "Zeg, das gewoon wat roder blond!" riep de 'rosse'. "En die gast dat daar wat verder staat, is Michael."

23. "Michael! Doe die MP3 uit je oren en kom naar hier!" schreeuwde Jasmin plots heel luid. "Wat? Ik hoor je amper! Wacht, ik doe die MP3 even uit m'n oren en kom wel naar daar!" riep hij luid. Zijn muziek stond blijkbaar veel te hard.

24. "Zo, zo, nieuw in Forks. Dat komen we ook niet vaak tegen. Hoe vindt je het tot hiertoe? Is het hier wat leuk?" vroeg Mary. Ik hoorde de nieuwsgierige ondertoon in haar stem.

25. "Wel, ja, echt wel! Ik wist niet dat Jacob hier woonde en al helemaal niet dat hij hier naar school ging. Das gewoon te gek eigenlijk." "Haha, ja, dat vond ik ook in het begin. Hij is echt zo mooi, maar hij heeft een heel beperkte keuze qua meisjes. Ik heb zelfs nog nooit geweten dat hij een vriendin had. Toch niet in de 3 jaar dat ik hier al bij hem op school heb gezeten!" lachte ze.

26. "Dus jij bent degene die uit de grote stad komt, hé? Is het daar leuk? Ik heb altijd al in Forks gewoond, dus ik weet niet veel van grote steden zoals Cincinatti." vroeg Michael "Mike, wat is dat nu weer voor een vraag. Het zal er waarschijnlijk vele drukker zijn dan hier. Maar kom, ik hoor de bel, we moeten gaan. Kom je?" vroeg Jasmin. "Er is naast mij nog plek in de klas."

27. "We moeten wel nu gaan, want we hebben fysica. Das met meneer Kronkel. Die is verschrikkelijk streng, vooral als we niet op tijd zijn. Kom, we gaan!"

28. "Hé! Faith! Wacht even!" hoorde ik roepen. Ik stopte meteen en draaide me om. Jacob kwam aangelopen. Hij meende het dus echt.

29. "Sorry nog van gisteren, dat ik je kuste. Ik ben achteraf nog snel naar de dokter gegaan en hij zei dat ik door de koorts rare dingen begon te doen. Hij zei dat het binnen een paar dagen wel beter is, maar dat ik wel naar school mocht komen."

30. "Ah... Dus, je meende het eigenlijk niet..." zei ik teleurgesteld. "Dat heb ik niet gezegd, ik voelde me gisteren eigenlijk niet zo slecht als anders, dus misschien deed ik het wél met opzet." Rare gast, hoor. Dus nu meende hij het wel, of wat? "Maar kom, we moeten naar de klas."

31. "Hé, Mike, moet je kijken! Faith komt hier binnen samen met Jake. Dit kan toch niets betekenen, of wel soms?" In de klas...

32. "Nee, kijk, ze gaat naast Jasmin zitten. Hij doet gewoon aardig omdat ze nieuw is. Hij heeft al veel te lang geen vriendin gehad, dus het zou me verbazen dat daar nu verandering in komt."

33. "Oké, kinderen. Iedereen stil nu. We gaan beginnen met de les. Maar voordat jullie jullie boeken nemen, heb ik iets te zeggen. Ik heb een kleine verassing voor jullie."

34. "Een project! Jullie mogen een project doen over het heelal. Ik heb jullie al in groepjes ingedeeld: Mary werkt met Michael, Kevin met Amelie, Jasmin met Quinten, Faith met Jonas en ten slotte Jacob met Niels." "Verdomme!" zei Jacob zo stil mogelijk.

35. "Wat is er, dude?" vroeg Quinten plots. "Zeg me nou niet dat je met iemand anders dan Niels wou werken, hé. Das gewoon slecht van jou! Je vrienden zo bedriegen. Ik praat niet meer met je!" hoorde ik hen fluiteren.

36. "Het is niet dat ik niet met Niels wil werken, het is dat ik met Faith wou samenwerken. Of toch iemand van ons drieën had dat moeten doen, zij is het. We moeten haar beschermen. Heb je niet geluisterd toen mijn vader dat tegen ons zei misschien?" fluisterden ze nog altijd. Ik? Wat ben ik? Nieuw?

37. "Amelie, Kevin, dit komt perfect uit. Bel papa seffes over het goede nieuws. Misschien krijgen we dit vanavond nog geregeld..."

38. "Hé! Faith! Wachte even!" Ik hoopte dat dat Jake was, maar dat kon niet aangezien ik hem voor me zag lopen in de gang. Ik draaide me om en bleef staan. School was gedaan...

39. "Wel, nu we samenwerken, moeten we ook bij elkaar zijn om het project tot een goed einde te brengen. We zullen moeten afspreken. Wat denk je van vanavond? Hoe sneller het af is, hoe beter zeg ik altijd."

40. "Euhm... Oké, als ik van m'n vader mag vanavond, dan kom ik wel langs. Is 7 uur vroeg genoeg?" zei ik. Hier had ik geen zin in. Hij leek me zo'n studienerd die nooit buiten kwam. Enfin, dat dacht ik toch omdat hij zo bleek was.

41. "Das goed, hoor! Kom maar wanneer je wilt. Wij zijn heel de avond thuis. Ik zie je straks dan wel." "Euh... Ja, tot straks.." zei ik. Ik had eigenlijk wel met iemand anders willen samenwerken. Het kwam natuurlijk wel goed uit dat zijn huis niet zo ver is van het mijne.

42. "Probeer maar niets, Jacob. Het is al te laat. We hebben vader al gebeld. Je kunt niets meer doen..." "Nee, inderdaad. Amelie heeft gelijk. Het is al voorbij voordat het al echt begonnen was." "Kevin, doe niet zo belachelijk. Kom, we gaan naar huis."

43. "Het is nog niet voorbij. Oh nee, zeker niet. Nu begint het pas echt... Wacht maar af..."