3. Το καινούριο κτίριο της Σχολής, που σχεδίασε ο Γκρόπιους στη Βιομηχανική πόλη του
Ντεσάου, 150 χιλιόμετρα νότια του Βερολίνου, αποτελούνταν από τις αίθουσες, τα γραφεία,
τις κατοικίες για τους καθηγητές και για τους μαθητές. Το κτίριο αυτό έγινε έμβλημα της
Σχολής και παρουσίασε με συγκεκριμένο τρόπο την αντίληψη για τη λειτουργικότητά και την
αισθητική σε συνδυασμό με τη χρησιμοποίηση των τεχνολογικών εξελίξεων. Η διακόσμηση
και η επίπλωση του εσωτερικού του κτιρίου έγιναν από τα εργαστήρια του Μπαουχάους
4.
5. Πώς πρέπει να εκπαιδευτεί ο καλλιτέχνης
για να μπορεί να πάρει τη θέση του μέσα
στην εποχή των μηχανών
;
14. Γιόοστ Σμιτ «Το μέλλον ανήκει στις ταπετσαρίες»
Κατάλογος του 1931
15. Ιβάο Γιαμαβάκι
Το τέλος του
Μπαουχάουζ
κολλάζ
1932
(δημοσιεύτηκε σε
γιαπωνέζικη εφημερίδα
το Δεκέμβριο του 1932)
16. Μαριάνε Μπραντ 1893 - 1983
Ζωγράφος, γλύπτρια, σχεδιάστρια
Σπούδασε στη Σχολή και κατόπιν
δίδαξε ως βοηθός από το 1927 και
ως διευθύντρια από τον Απρίλιο του
1928 έως τον Σεπτέμβριο του 1929
στο εργαστήριο μεταλλοτεχνίας.
31. Γιοχάνες Ίττεν,
Χρωματολόγιο, 1921
Πρώτο και στοιχειώδες
μάθημα στη Σχολή του
Μπαουχάους ήταν η
εισαγωγή στη σύνθεση της
μορφής, στο χρώμα και στην
τεχνική επεξεργασία των
υλικών. Βασική αρχή της
θεωρητικής και πρακτικής
προσέγγισης ήταν η
αντίληψη πως η μορφή
ακολουθεί τη λειτουργία.
Οι απλές γεωμετρικές
μορφές, σε συνδυασμό με τα
σύγχρονα υλικά,
χαρακτηρίζουν τα προϊόντα
της σχολής
38. Βασίλι Καντίνσκι
1866 – 1944
ζωγράφος
Από το 1922 έως το 1933 δίδαξε στη Σχολή.
Επικεφαλής του εργαστηρίου Τοιχογραφίας 1922 – 1925.
Μαθήματα Αναλυτικού Σχεδίου και Στοιχείων Αφηρημένων Μορφών 1925 – 1928. Από
το 1927 έως το 1933 στην τάξη Ζωγραφικής
48. Tea cart
Μαρσέλ Μπρόγιερ «Καρέκλα Βασίλι» 1928
Σχεδόν όλα τα έπιπλα που σχεδίαζαν οι σπουδαστές της σχολής ήταν πτυσσόμενα.
Καρέκλες και τραπέζια κατασκευάζονται από μέταλλο, ύφασμα, πλαστικό, δέρμα, κόντρα πλακέ,
υλικά με φτηνό κόστος και πολύ εύκαμπτα, κατάλληλα για μικρά διαμερίσματα.
Ο Μπρόγιερ, διευθυντής του εργαστηρίου της επιπλοποιίας, σχεδίαζε έπιπλα,
ελαττώνοντας τον όγκο τους και εισήγαγε την χρήση του χαλύβδινου σωλήνα, ενός υλικού που
το δανείστηκε από τη βιομηχανία και ιδιαίτερα από την κατασκευή ποδηλάτων.
74. Λάζλο Μοχόλι Νάγκι
1895-1946
Από το 1923 έως το 1928 δίδαξε στη Σχολή. Το 1923
έως το 1925 δάσκαλος μορφών. Ανέλαβε τη διεύθυνση
του εργαστηρίου Μεταλλοτεχνίας, και σαν διευθυντής
του προκαταρτικού τμήματος δίδαξε Υλικά και Χώρο.
95. Λούντβιχ
Χίλμπερσαϊμερ
1885 - 1967
Αρχιτέκτονας και
πολεοδόμος
Δίδαξε στη Σχολή από την Άνοιξη
του 1929 έως τον Απρίλιο του
1933. Αρχικά Οικοδομική Θεωρία,
στη συνέχεια Κατασκευαστικό
Σχέδιο και τέλος το σεμινάριο
Οικιστικού και Πολεοδομικού
Σχεδιασμού.
104. Τζόζεφ Άλμπερς 1888-1976
Ζωγράφος και θεωρητικός της τέχνης
Φοίτησε στη σχολή από το 1920 έως το 1923. Κατόπιν δίδαξε από το1923
έως το1928 Μελέτη Υλικών στο προκαταρτικό εργαστήριο. Από το 1928
έως το 1929 ήταν επικεφαλής στο εργαστήριο των επίπλων. Από το 1930
δίδαξε Σχέδιο εκ του φυσικού στους σπουδαστές του τελευταίου εξαμήνου
107. Χέρμπερτ
Μπάγιερ
1900- 1985
Γραφίστας και
Ζωγράφος
Εξώφυλλο για το
περιοδικό του
Μπαουχάουζ για το
πρώτο τεύχος του 1928
Γραμματοσειρά
σχεδιασμένη από τον
Μπάγιερ
Από το 1921 έως το 1923 μαθήτευσε στη
Σχολή. Από το 1925 έως το 1928 δίδαξε στο
εργαστήριο Τυπογραφίας και Διαφήμισης
113. Τζωρτζ Μούχε 1895-1987
Ζωγράφος και Γραφίστας
1921-1927 δίδαξε στη Σχολή.
Αρχικά στο Προκαταρτικό
τμήμα και κατόπιν
υπεύθυνος του εργαστηρίου
ύφανσης
145. Παρά τη σύντομη λειτουργία της και τις κριτικές που
δέχτηκε, η απήχηση και τα αποτελέσματα της Σχολής
είχαν διεθνή αντίκτυπο. Σ’ αυτήν τέθηκαν τα θεμέλια
του βιομηχανικού σχεδιασμού και ακόμα και σήμερα
πολλά προγράμματα σπουδών των εφαρμοσμένων
τεχνών ακολουθούν τη μεθοδολογία της διδασκαλίας
που εφαρμόστηκε εκεί. Τα προϊόντα που
σχεδιάστηκαν από τους μαθητές της σχολής
παράγονται και χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα, ενώ
έχουν επίδραση στην αντίληψή μας για το σύγχρονο
σχεδιασμό
154. Τα αντικείμενα που σχεδίαζαν οι σπουδαστές της σχολής έπρεπε
να είναι βιομηχανικά προϊόντα, δηλαδή να παράγονται με βιομηχανικό
τρόπο και να τα χαρακτηρίζει η υψηλή αισθητική ποιότητα.
Τα οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα της εποχής και οι νέες
καλλιτεχνικές τάσεις έπρεπε να συμβαδίζουν. Η επιτυχία αυτών των
αντικειμένων οφείλεται στην απλότητα του σχεδιασμού, η οποία επέτρεπε
τη μαζική παραγωγή τους.
