Wfo si gw_dniotwarte_plansze_140x100cm_2014_04_25_akceptrgb_c
Zerwikaptur
1. DOM
ul. Kanonicza 12 - siedziba WFOŒiGW w Krakowie
zerwikaptur
www.wfos.krakow.pl
2. Opracowano:
Pracownia Konserwacji Zabytków i Dzie³ Sztuki
Antoni Ka³u¿ny
ul. Worcella 10/14, 31-154 Kraków
Praca zespo³owa:
mgr Antoni Ka³u¿ny
dr Zbigniew Beiersdorf
Fotografie :
Jan Musia³: ok³adka, str: 6, 8, 18
Logarte: str: 2-3, 5-7, 9-10, 12, 14, 15-21
Ryciny ze str. 8 oraz zdjêcie ze str. 16 pochodz¹ z publikacji
pt. „Ikonografia Placu Wszystkich Œwiêtych oraz ulic Franciszkañskiej, Poselskiej, Senackiej
i Kanoniczej w Krakowie“ - autorstwa Iwony Kêder i Waldemara Komorowskiego
Sk³ad graficzny:
Logarte - studio@logarte.pl
Wojewódzki Fundusz Ochrony Œrodowiska
i Gospodarki Wodnej w Krakowie
ul. Kanonicza 12
31-002 Kraków
www.wfos.krakow.pl
3. zerwikaptur
MiejscowoϾ:
Adres:
Lokalizacja:
Nrwpisu do Rejestru Zabytków:
Rodzaj obiektu:
Autor:
Czas powstania:
Styl elewacji:
Materia³ i technika:
W³aœciciel:
Kraków
ul. Kanonicza 12, Pl. œw. Marii Magdaleny 2, 31-002 Kraków
Plac œw. Marii Magdaleny 2 (elewacja pó³nocna - frontowa),
naro¿nik ulicy Kanoniczej 12 i Placu œw. Marii Magdaleny
(elewacja zachodnia - boczna), naro¿nik ul. Grodzkiej i Placu
œw. Marii Magdaleny (elewacja boczna - wschodnia)
A-425 z 04. V. 1967 r.
dom kapitulny XIV- XIX w. (pierwotnie trzy odrêbne posesje
scalone w 1664 r.), przebudowa na pa³ac w 1778 r., od
1846 r. - do 1939 r. komendantura wojskowa (pocz¹tkowo
austriacka, potem polska), po II wojnie œwiatowej budynek
mieszkalny, a od 1980 r. siedziba biur ró¿nych instytucji
brak danych
XV w., ok. 1520 r., przebudowy: 1535-40 r., 1664 r., 1778 r.,
1884 r. (elewacje), 1913 r. (nadbudowa III piêtra), 1948 r.
(remont), ok. 1980 r. (remont konserwatorski z likwidacj¹
nadbudowanego III p)
historyzm (neorenesans)
budynek murowany i tynkowany; dekoracja fasady z narzutu
profilowanego i odlewów, portale z wapienia jurajskiego
i piaskowca, po³acie dachowe kryte dachówk¹ ceramiczn¹,
stolarka okienna i bramna drewniana, tablice pami¹tkowe:
z marmuru i metalowe
Wojewódzki Fundusz Ochrony Œrodowiska i Gospodarki
Wodnej w Krakowie
1
6. Budynek przy ul. Kanoniczej 12, Placu œw. Marii
Magdaleny 2 i ul. Grodzkiej, usytuowany jest
na historycznym Okole, w obrêbie
krakowskiego staromiejskiego bloku nr 39.
Bry³a i elewacje tego obiektu s¹ silnie
eksponowane od strony Placu œw. Marii
Magdaleny (pierwotnie terenu koœcio³a pod
tym wezwaniem, który by³ oddzielony od
wspomnianego budynku przez w¹sk¹ uliczkê
miedzuchow¹).
zerwikaptur
4
sytuacja
W miejscu obecnego budynku istnia³y trzy
œredniowieczne dzia³ki budowlane
z odrêbnymi domami. Dwie z nich
zlokalizowane by³y przy ulicy Grodzkiej (której
po³udniowy odcinek zwany by³wówczas ulic¹
Kazimiersk¹), jedna zaœ dzia³ka zwrócona by³a
w stronê ul. Kanoniczej. Zabudowa dzia³ek
pierwotnie rozwija³a siê autonomicznie.
Na dzia³ce przyobecnej ulicyGrodzkiej, skrajnej
od po³udnia, sta³wokresie XIV-XVIIw. niewielki
dom nale¿¹cy do opatów jêdrzejowskich.
Dzia³ka przy dzisiejszym naro¿niku
ul. Grodzkiej i Placu œw. Marii Magdaleny,
odpowiadaj¹ca pó³nocno-wschodniemu
naro¿nikowi obecnego budynku w koñcu
XIVw. zabudowana by³a przez dom drewniany
bêd¹cy w³asnoœci¹ Katarzyny, zwanej „Cienk¹
historia obiektu
Katk¹”. Dom ten w 1392 r. król W³adys³aw
Jagie³³o przekaza³ Klemensowi z Moskorzewa,
wicekanclerzowi Królestwa Polskiego, który
z kolei w 1394 r. sprzeda³ go kanonikowi
Miko³ajowi Nankonowi. W jego czasach dom
zyska³ nazwê „Zerwikaptur” (zapewne od
herbu w³aœciciela). W 1406 r. kanonik Nankon
zapisa³ dom na rzecz katedry retoryki
i gramatyki Akademii Krakowskiej. Budynek
ten sp³on¹³w1455 r. podczaswielkiego po¿aru,
który zniszczy³ zabudowê w rejonie ulic
Kanoniczej i Grodzkiej. Odbudowany staraniem
kanonika Miko³aja Bedleñskiego i kanonika
Jana Karnkowskiego nadal jako drewniany,
dopiero oko³o 1520 r. zosta³ zast¹piony przez
dom murowany. Po œmierci Bedleñskiego
w 1540 r. dom „Zerwikaptur” przeszed³ na
w³asnoœæ kapitu³y krakowskiej.
Dzia³ka przy dzisiejszym naro¿niku
ul. Kanoniczej i Placu œw. Marii Magdaleny,
zajêta by³a przez dom murowany, usytuowany
szczytem do ul. Kanoniczej, wzniesiony
w latach 1411-1432. Posiad³oœæ nale¿a³a
do kanonika Tomasza de Dyako. W latach
1535-1540 dom ten z inicjatywy kanonika
Andrzeja Zebrzydowskiego zosta³
przebudowany na renesansowy. Przebudowê
zrealizowa³ warsztat wawelski, zwi¹zany
z Bartolomeo Bereccim (Giovanni Cini ze Sieny,
Bernardino Zanobi de Gianotis, Filip z Fiesole).
Zniszczenie zabudowy Krakowa w latach
1655-1657 podczas wojny polsko-szwedzkiej
(„potopu szwedzkiego”) sta³o siê impulsem
do odbudowy i scalenia trzech wymienionych
7. wy¿ej budynków w jedn¹ posesjê. Nast¹pi³o
to w 1664 r. z inicjatywy kanonika Stanis³awa
Wojeñskiego. Dwa budynki od strony
dzisiejszego Placu œw. Marii Magdaleny,
po³¹czone w piêtrow¹ rezydencjê barokow¹,
przeznaczono na funkcjê mieszkaln¹, dawny
dom opatów jêdrzejowskich adaptowano na
kuchniê. Zas³ugi kanonika Stanis³awa
Wojeñskiego upamiêtnia tablica z ³aciñskim
napisem, umieszczona nad wejœciem
do budynku od strony Placu œw. Marii
Magdaleny, o treœci w t³umaczeniu polskim:
zerwikaptur
DOM (skrót od: Deo Optimo Maximo
- BOGU NAJLEPSZEMU NAJWIÊKSZEMU)
STANIS£AW A BRZEZIE WOJENSKI
KANONIK KRAKOWSKI ARCHIDIAKON
P£OCKI DOM TEN ZNISZCZONY PRZEZ
WOJNÊ SZWEDZK¥ I PRZEZ SIEDEM
LAT ZUPE£NIE OPUSZCZONY
PO USUNIÊCIU GRUZU I OCZYSZCZENIU
ZE STRASZLIWYCH BRUDÓW PO ODBUDOWIE
ŒCIAN REMONCIE I PRZYKRYCIU BUDYNKÓW
PO WYKOPANIU STUDNI PO ZADBANIU
OWYGODYWEWNÊTRZNE I BEZPIECZEÑSTWO
ZEWNÊTRZNE ODDA£ DO U¯YWANIA
CZCIGODNEJ KAPITU£Y
W ROKU PAÑSKIM 1664
5
Barokowy portal w elewacji od Placu œw. Marii Magdaleny.
Tablica z ³aciñskim napisem, umieszczona nad wejœciem.
8. zerwikaptur
6
NA WIECZN¥ RZECZY PAMI¥TKÊ
UMIESZCZONE
I UMOCNIENIE PRASTAREJ PRZYJANI
£¥CZ¥CEJ NAJDOSTOJNIEJSZYCH I
NAJPOTʯNIEJSZYCH
KRÓLÓW POLSKI I PERSJI I DLA RADOSNEGO
UPAMIÊTNIENIA NAJCZCIGODNIEJSZYCH
MʯÓW HOSEIN BEK SU£TANA SYNA
KRÓLA PERSÓW NADZWYCZAJNEGO POS£A
KTÓRY PRZYBYCIE NAJDOSTOJNIEJSZEGO
JANA III , KRÓLA POLSKI DO TEJ METROPOLII
NA SWOJA KORONACJÊ
DNIA 30 STYCZNIA R. P. 1676 Z TEGO OKNA
OGL¥DA£ A INNEGO DNIA WIDZIA£
UROCZYSTOŒCI POGRZEBOWE
NAJCZCIGODNIEJSZYCH KRÓLÓW
JANA KAZIMIERZA I MICHA£A
NAPRZYJÊCIUWYDANYMPRZEZW£AŒCICIELA
TEGO DOMU STANIS£AWA A BRZEZIE
WOJEÑSKIEGO KANONIKA KRAKOWSKIEGO
PI£, JAD£ I BAWI£ SIÊ
t³umaczenie:
W swym du¿ym i doskonale usytuowanym
domu kanonik Stanis³aw Wojeñski goœci³
egzotycznego „pos³a nadzwyczajnego
perskiego” Hosein Beka, który z okna
apartamentu na piêtrze ogl¹da³ uroczystoœci
pogrzebowe królów Jana Kazimierza i Micha³a
Korybuta Wiœniowieckiego oraz uroczysty
wjazd na koronacjê króla Jana III Sobieskiego
w 1676 r. Zosta³o to upamiêtnione stosown¹
tablic¹ umieszczon¹ we wnêtrzu domu:
Siedziba WFOŒiGW w Krakowie
- widok od strony Placu œw. Marii Magdaleny.
10. W 1778 r. dokonano gruntownej przebudowy
scalonego w XVII w. budynku.
Na tej bazie powsta³ okaza³y barokowy pa³ac
dla kanonika Wac³awa Sierakowskiego
(prawdopodobnie wg projektu jego brata
Sebastiana). Trójskrzyd³owa zabudowa
wype³ni³a ca³¹ scalon¹ dzia³kê, z pozosta-
wieniem niewielkiego podwórza (dawniej
nale¿¹cego do przy³¹czonego domu od strony
ul. Grodzkiej). W tej fazie by³a to budowla
jednopiêtrowa, kryta dachem mansardowskim,
z elewacjami o jednolitej artykulacji lizenowo-
p³ycinowej i naro¿nikami opiêtymi przez
szkarpy, wformie obelisków, które dekorowa³y
maszkarony i medaliony z popiersiami
œwiêtych.
zerwikaptur
8
Ulica Kanonicza, widok od strony Placu œw. Marii Magdaleny
ku po³udniowi, 1869 mal. i rys. Aleksander Gryglewski.
Widoczne istniej¹ce wówczas barokowe elewacje
domu Zerwikaptur: portal i szkarpa naro¿na.
Nocny widok na ul. Kanonicz¹
id¹c od strony Wawelu.
12. W fasadzie od strony ulicy Kanoniczej
osadzony by³ reprezentacyjny portal
flankowany pe³noplastycznymi atlantami.
Drugi portal umieszczono w elewacji od strony
ul. Grodzkiej, jako obramienie bramy
gospodarczej, z wjazdem na podwórze.
W roku 1787 Wac³aw Sierakowski goœci³,
w pa³acu na Kanoniczej, króla Stanis³awa
Augusta Poniatowskiego, wystawiaj¹c przed
monarch¹ operê przez siebie napisan¹
(upamiêtnia to tablica wmurowana
na I piêtrze).
zerwikaptur
10
STANIS£AW AUGUST PONIATOWSKI
RAZEM Z KSIÊCIEM PRYMASEM KRÓLESTWA
SWOIM BRATEM MICHA£EM CIO£KIEM
PONIATOWSKIM I LICZNYMI ARYSTOKRATAMI
WYS£UCHALI WYSTAWIONY
DRAMAT MUZYCZNY
KANTATÊ POD TYTU£EM
„SALOMON NA TRONIE”
PRZEZ WAC£AWA KAMILA SIERAKOWSKIEGO
KANONIKA KATEDRY KRAKOWSKIEJ
PRZE£O¯ON¥ NA JÊZYK POLSKI
12 LIPCA 1787
TABLICÊ T¥ NA WIECZN¥ PAMI¥TKÊ UMIEŒCI£
TEN¯E MI£Y GOŒÆ OBECNOŒCI¥ SWOJ¥
TUTAJ ZASZCZYCI£
t³umaczenie:
13. zerwikaptur11
W 1808 r. podczas pierwszej okupacji
austriackiej pa³ac zosta³ odebrany kanonikom;
przejê³y go wówczas w³adze zaborcze.
W czasach Wolnego Miasta Krakowa by³
w³asnoœci¹ miejsk¹. Mieœci³a siê w nim szko³a
malarska, st¹d druga tradycyjna nazwa
budynku - Malarnia.
W 1846 r. po wcieleniu Wolnego Miasta
Krakowa do Austrii posiad³oœæ ponownie
zosta³a przejêta przez w³adze zaborcze
i zaadoptowana na komendanturê garnizonu
austriackiej Twierdzy Kraków.
W 1884 r. na zakoñczenie g³ównego etapu
budowy Twierdzy, przeprowadzono
gruntown¹ przebudowê budynku
komendantury, mieszcz¹cego „.c.k. in¿ynieriê
wojskow¹”. Budynek zosta³ wówczas
nadbudowany o II piêtro. Elewacje pozbawione
dekoracji barokowej uzyska³y z trzech stron
jednolity neorenesansowy charakter. Wejœcie
do budynku umieszczono w miejscu, w którym
znajduje siê obecnie tj. od strony placu, który
powsta³ na miejscu wyburzonego wczeœniej
koœcio³a œw. Marii Magdaleny. Dawne
wejœcie od strony ul. Kanoniczej zosta³o
zlikwidowane, a portal z atlantami
przeniesiony do lapidarium, które urz¹dzono
w podwórzu, wmurowuj¹c ten obiekt jako
dekoracjê muru granicznego. W tej fazie
budynek zosta³ nakryty sp³aszczonym
dachem kalenicowym. Projekt przebudowy,
autorstwa nieznanego architekta, powsta³
prawdopodobnie w Wiedniu.
W 1913 r. budynek zosta³ podwy¿szony
o III piêtro, co by³o zwi¹zane z kolejn¹, ostatni¹
modernizacj¹ Twierdzy Kraków. Zachowano
formê dachu.
W 1918 r. po odzyskaniu niepodleg³oœci,
budynek przeszed³ w posiadanie Wojska
Polskiego jako siedziba Dowództwa Garnizonu
Krakowskiego, funkcjonuj¹cego tu do wrzeœnia
1939 r.
W 1948 r. przeprowadzono remont i adaptacjê
budynku na cele mieszkalne pod kierunkiem
architekta Stefana Œwiszczowskiego.
W elewacji frontowej, od stronyPlacu œw. Marii
Magdaleny, osadzonyzosta³portalz atlantami,
odzyskany z podwórza. Nowa forma tego
portalu utrzymana zosta³a do czasów
obecnych.
W 1964 r. przeprowadzono remont elewacji
i konstrukcji dachu.
W latach 1974-1975 zrealizowano badania
historyczne (dr Andrzej Fischinger)
i konserwatorskie budynku (art. kons. Janina
Stró¿yñska, PKZ Kraków).
W 1978 r. podsumowano badania historyczne
w ramach „Studium urbanistyczno-
konserwatorskiego bloku nr 39 w Krakowie”
(Bogus³aw Krasnowolski, Lucyna Sulerzyska,
PKZ Kraków).
W 1979 r. wykonano badania architektoniczne
(architekci: Marek Cempla i Waldemar
Niewalda, PKZ Kraków).
16. W latach 1979-1980 przeprowadzono
kapitalny remont konserwatorski z adaptacj¹
na cele pracowni i biur PP. Pracowni
Konserwacji Zabytków w Krakowie.
Ukszta³towanie obecnej formy budynku jest
autorstwa arch. Danuty Jakubowskiej
z zespo³em PKZ Kraków. Dokonano likwidacji
nadbudowy III piêtra, które zosta³o zast¹pione
przez kondygnacjê umieszczon¹ w dachu,
z doœwietleniem lukarnami. Przywrócono
wejœcie od strony ul. Kanoniczej,
z zakomponowaniem obramienia
wzorowanego na XVIII-wiecznym portalu
bramnym od strony ul. Grodzkiej.
W 1998 r. budynek zosta³ zakupiony
od Syndyka masy upad³oœci Pracowni
Konserwacji Zabytkóww Krakowie na siedzibê
Wojewódzkiego Funduszu Ochrony
Œrodowiska i Gospodarki Wodnej w Krakowie
- obecnego w³aœciciela obiektu.
W latach 2013-2016 przeprowadzono
ko m p l e k s o w y re m o n t b u d o w la n y
i konserwatorski budynku, obejmuj¹cy jego
wnêtrze i wszystkie elewacje.
W 2013 r. przebudowano pomieszczenia na III
piêtrze na potrzeby nowej serwerowni
wyposa¿onej w instalacje i urz¹dzenia oraz
za³o¿ono sieæ teleinformacyjn¹ w ca³ym
budynku.
W 2014 r. kontynuowano remont pomieszczeñ
biurowych i sanitarnych na III piêtrze oraz
przeprowadzono modernizacjê istniej¹cej
klatki schodowej, która uzyska³a
zabezpieczenie przeciwpo¿arowe i zosta³a
zerwikaptur
14
17. wyposa¿onawnow¹ instalacjê oœwietleniow¹.
Miêdzy biegami schodów wbudowano dŸwig
osobowy w przeszklonej obudowie.
W 2016 r. przeprowadzono remont wnêtrz,
wymieniaj¹c stolarkê drzwiow¹, instalacje
w pomieszczeniach sanitarnych oraz
odœwie¿aj¹c malowanie pomieszczeñ. Przede
wszystkim przeprowadzono remont elewacji
po³¹czony ze zmian¹ ich kolorystyki.
Wykonano izolacjê œcian fundamentowych
budynku oraz iluminacjê elewacji budynku.
OPIS INWENTARYZACYJNY
Budynek murowany z kamienia ³amanego
(w partii piwnic) i ceg³y, tynkowany, z u¿yciem
kamienia do dekoracji rzeŸbiarskiej portalu
g³ównego i odlewów stiukowych do detali
dekoracyjnych. Dwupiêtrowy, czêœciowo
podpiwniczony. Zasadniczo trójskrzyd³owy,
wype³niaj¹cy prawie w ca³oœci prostok¹tn¹
dzia³kê, z pozostawieniem niewielkiego
dziedziñca wewnêtrznego, zamkniêtego
murem granicznym od s¹siadów po stronie
wschodniej. Dach czterospadowy z lukarnami,
kryty dachówk¹.
Elewacje zewnêtrzne rozwi¹zane jednolicie
jako neorenesansowe: frontowa od strony
Placu œw. Marii Magdaleny siedmioosiowa
zerwikaptur15
FiguryAtlasówzdobi¹ce
portalglównybudynku
(odstronyPlacuœw.MariiMagdaleny).
18. (trzy osie œrodkowe flankowane ma³o
wydatnymi ryzalitami dwuosiowymi), boczna
od ulicy Kanoniczej trójosiowa (w tym dwie
o s i e w r y z a l i c i e z i n t e g ro w a n y m
z analogicznym ryzalitem w fasadzie), boczna
od ulicy Grodzkiej piêcioosiowa. Artykulacjê
poziom¹ nad parterem i pod okapem, tworz¹
szerokie pasy pe³nego belkowania (g³adki fryz
miêdzy profilowanym architrawem a bogato
profilowanym gzymsem,wpartii podokapowej
wzbogaconym kostkowaniem i kymationem).
Podzia³ poziomy podkreœla dodatkowo
zró¿nicowane opracowanie lica parteru
i wy¿szych kondygnacji. Parter jest
rustykowany, z boniami w œrodkowej czêœci
fasady wycinanymi w tynku, a w ryzalitach
modelowanymi g³êboko jako fasety
o profilowanych krawêdziach. Bonie naro¿ne,
na przemian d³u¿sze i krótsze, pe³ni¹
dodatkowo funkcjê dekoracyjnych „œci¹gaczy”.
Wy¿sze kondygnacje tynkowane s¹ g³adko
i artyku³owane pionowo pilastrami wielkiego
porz¹dku. Ich kapitele, zbli¿one do korynckich,
ozdabia powtarzalny motyw panoplii,
skomponowany z baniastego he³mu
rycerskiego z opuszczon¹ przy³bic¹, który
umieszczony jest miêdzy rêkojeœci¹ miecza,
a g³owni¹ halabardy i wsparty na stosie kul
armatnich. Ryzality w fasadzie opiête s¹
pilastrami zdwojonymi. Otwory okienne
w strefie parteru ujête s¹ w g³adkie opaski
wycinane w rustyce. Ich nadpro¿a maj¹ bonie
o formie kliñcowej, a klucze zaakcentowane
s¹ jako rustyka diamentowa.
Du¿e kwadratowe okna na obu piêtrach,
ze stolark¹ trójskrzyd³ow¹ i œlemieniem
zerwikaptur
16
Portal wmurowany w podwórzu
(Foto: Franciszek Klein).
KartuszzherbemOgoñczyk
kanonikaSierakowskiego.
19. zerwikaptur17
w po³owie wysokoœci, ujête s¹ w uszate
obramienia, profilowane w tynku. Okna na
I piêtrze wieñcz¹ odcinki prostych gzymsów,
wspartych na wolutowych konsolach
ozdobionych motywem liœci suchego akantu
i maskami lwów. Miêdzy konsolami widoczne
s¹ prostok¹tne p³yciny. Okna na II piêtrze
w analogicznych profilowanych opaskach
uszatych, jednak dla odmiany z nadpro¿ami
akcentowanymi przez klucze w formie
zdwojonych kliñców oraz parapetami
wspartymi na p³askich wspornikach,
dekorowanych odlewami liœci suchego akantu.
Portale w poszczególnych elewacjach
rozwi¹zane s¹ w ró¿ny sposób. G³ówny portal
na osi elewacji frontowej, zlokalizowany
w obecnym miejscu wtórnie (por. historia)
wyró¿nia siê bogatym opracowaniem
rzeŸbiarskim, wykonanym z kamienia.
S k o m p o n o w a n y j e s t z d w ó c h
pe³noplastycznych figur atlantów (Atlasów),
atletycznych postaci z opaskami na biodrach,
stoj¹cych po bokach wejœcia na wysokich
postumentach. Ka¿da z ich jedn¹ uniesion¹
rêk¹ podtrzymuje wolutowe konsole pod
wolutowym i przerwanym przyczó³kiem.
Miêdzysp³ywami przyczó³ka kartusz z herbem
Ogoñczyk flankowany przez dwa lwy, stoj¹ce
antytetycznie, umieszczony jest na tle draperii
spiêtej od góry dziewiêciopalczast¹ koron¹
hrabiowsk¹ (1778 r.). Ponad herbem znajduje
siê tablica erekcyjna z czerwonego marmuru
(wêgierskiego lub „Zygmuntówka”),
z majusku³owym napisem ³aciñskim, którego
treœæ w t³umaczeniu polskim zamieszczona
jest powy¿ej, w nocie o historii domu.
Ozdoby gzymsów I piêtra -
maski lwów i liœcie suchego akantu.
Kapitele ozdabia motyw panoplii, skomponowany
z baniastego he³mu, rêkojeœci miecza i g³owni halabardy
- wsparty na stosie kul armatnich.
20. Welewacji zachodniej (od stronyul. Kanoniczej)
znajduje siê nowszy portal ujmuj¹cy otwór
wejœciowy zamkniêty ³ukiem koszowym,
skomponowany w formie ramy z tynkowanych
pilastrów toskañskich stoj¹cych na wysokich
postumentach i zwieñczonych belkowaniem
zfryzemtryglifowymorazwydatnymgzymsem,
pod którym umieszczona jest prostok¹tna
p³ycina, wype³niona tablic¹ z nazw¹ obecnego
u¿ytkownika oraz dat¹ ostatniego remontu:
WOJEWÓDZKI FUNDUSZ OCHRONY
ŒRODOWISKA I GOSPODARKI WODNEJ
W KRAKOWIE RENOVATUM MMXVI
W elewacji wschodniej (od strony ul. Grodzkiej)
umieszczona jest dawna brama wjazdowa
z XVIII w., z otworem zamkniêtym ³ukiem
koszowym, ujêtym w kamienne, p³askie
obramienie z odbojnicami, zwieñczone p³ycin¹
w formie le¿¹cego prostok¹ta. Ca³oœæ wpisana
jest w ramê skomponowan¹ z tynkowanych
pilastrów toskañskich, ustawionych na
kamiennych postumentach, które wspiera
belkowanie o tryglifowym fryzie i wydatnym
gzymsie, wzbogaconym kostkowaniem.
Lukarny w dachu (cztery w po³aci pó³nocnej,
po dwie w po³aciach wschodniej i zachodniej),
nakrytedachamiblaszanymio³ukuodcinkowym,
maj¹ otwory okienne zamkniête pó³koliœcie,
ujête miêdzy pilastry toskañskie.
W strefie parteru elewacji frontowej i bocznych
umieszczone s¹ nowsze latarnie wieloboczne,
metalowe, z przeszkleniem i namiotowym
kominkiem,osadzonenawspornikach¿eliwnych
w formie esownicy wolutowo-akantowej
(kopie wzoru z XIX w.).
zerwikaptur
18
Siedziba WFOŒiGW w Krakowie
- widok od strony Placu œw. Marii Magdaleny.
