Soğuk bir kış günüydü, dışarıda tek başıma yapayalnızdım, korkuyordum. Şehirdeki o kalabalık, hızlı otomobiller, yüksek gökdelenler; sanki hepsi üstüme doğru geliyordu. Üşümek bir yana aynı zamanda karnım zil çalıyordu, başım dönüyor, hiçbir şey hatırlamıyordum. Zamanla nasıl bu hale geldiğimi yavaş yavaş hatırlamaya başladım. Size bunu anlatmadan önce kendimi tanıtayım. Ben Zeytin. Yavru, kapkara zeytin gözlü bir kediyim.