Μαθητική εργασία

1. Παντελής Καλιότσος
Ένα σακί μαλλιά
1.Γιατί επέλεξεςτο συγκεκριμένοβιβλίο;Ποιοήταν το κριτήριό σου;
Το βασικότεροκριτήριογια την επιλογήτου βιβλίου ήταν ο θάνατοςτου αγαπημένου
μου παππού από τον καρκίνο, ο οποίος είχε χάσει κι αυτόςτα μαλλιά του απότις
ακτινοθεραπείεςκαιτις χημειοθεραπείες.
Είναι εμπνευσμένοαπόμια αληθινή ιστορία
3.Ποιοι είναι οι βασικοί χαρακτήρες :
Βασίλης : Ο πρωτοδιόριστος νεαρός δάσκαλος σε ένα νησάκι της άγονης γραμμής
Φάνης : Ο μαθητής που είχε χάσει τα μαλλιά του από μια αρρώστια
Γιωργαρέλος : Ο 6χρονος συμμαθητής και καλύτερος φίλος του Φάνη
Κωστάκης ο Περγάμαλλης: κουρέας
Τζόυ: Η μητέρα του Φάνη
Κυρία Διονυσία: Ο δασκάλα του σχολείου

2. 3.Ποια ιστορία αφηγείται ;
Σ' ένα νησάκιτης άγονηςγραμμής στις Κυκλάδες , στοΧορευτόΛαλάρι,όλοι
περιμένουντο νέο δάσκαλοτουδημοτικούσχολείου,τον Βασίλη, όπου έρχεταινα
υπηρετήσειγια πρώτηφορά . Όμως το πλοίο δεν κατορθώνεινα προσεγγίσειτονησί
λόγω κακοκαιρίαςκαιέλλειψηςλιμανιού λόγωτης πολιτικής αντιπαλότηταςτων δύο
κοινοταρχώνΟι γιοι τους είναι φίλοι καιμοιάζουν να έχουν άλλη άποψη.Μα κάποτε ο
ένας απότους δύο φίλους ο Φάνης αρρωσταίνεικαι χρειάζεταινα πάειστηνΑθήνα να
νοσηλευτεί.Ότανθα επιστρέψει, θα είναιυγιής αλλά χωρίς μαλλιά… Έχοντας
επικεφαλήςτονάλλον φίλο τον Γιωργαρέλο,πουόλοι οι συμμαθητές τον αποδέχονται,
κουρεύονταιγουλί,κι ο δάσκαλοςμαζί,,για να συμπαρασταθούνστοΦάνητο
συμμαθητήτους, που είχε χάσειπρόσκαιρα τα μαλλιά τουαπό την αρρώστια.
Κουρεύουνόλοι τα μαλλιά τους καιαποκαλύπτουντα κουρεμένα κεφάλια τουςτην ώρα
της προσευχήςσε μια διαδικασία πουθύμιζε ιεροτελεστία .Κι εκεί που όλα δείχνουν
ότι ποτέ δε θα μπορέσει να τους πλησιάσει πλοίο στο νησί , ο 6χρονος Γιωργαρέλλος
με τη στάση του απέναντι στο πρόβλημα του συμμαθητή του, δίνει στους μεγάλους
ένα μάθημα ζωής και αλληλεγγύης, κάνοντας την κόντρα τους να μοιάζει απλώς
ανόητη.
4 Σε ποιο χρόνοκαι τόπο εκτυλίσσεται;
Τόπος : Στο ΧορευτόΛαλάρι(σε ένα άγονο νησίτης Ελλάδας)
Χρόνος: 1994
5.Τι σου άρεσε περισσότερο στο βιβλίο ;
Το αισιόδοξο τέλος, η ανθρώπινη και πολύ χριστιανική πράξη των μαθητών και του
δασκάλου τους στο προαύλιο του σχολείου την ώρα της προσευχής να βγάλουν όλοι
μαζί τα καπέλα τους και να αποκαλύψουν τα κουρεμένα κεφάλια τους
,αποδεικνύοντας έτσι έμπρακτα την αγάπη και τη συμπαράστασή τους προς το Φάνη
που έχασε τα μαλλιά του από τη σοβαρή ασθένεια .
Οι διάλογοι,τα χωρατά καιοι υπερβολές των νησιωτών… Τα παιδιά του νησιού με τα
αστεία παρατσούκλια τους,που μαζί με τον καινούριο δάσκαλο παίζουν ποδόσφαιρο
με τον παπά,ψαρεύουν,κυνηγάνε βατράχια,πετάνε χαρταετούς καιερωτεύονται….
6. Τι σουάρεσε λιγότεροήκαθόλου;
Θα ήθελα , ο συγγραφέας να είχε αφιερώσειλιγότερες σελίδες για να γνωρίσουμε
τους χαρακτήρεςκαιτον τόπο που συμβαίνουντα γεγονότα καιπερισσότερεςσελίδες
στη βασικήιστορία πουείναι και η πιο ενδιαφέρουσα.
7. Γράψε ένα απόσπασμα τουβιβλίουπου σε εντυπωσίασε περισσότερο;
Το σφύριγμα της «Ανεμόεσσας» ακούστηκε. Ο καπετάνιος μίλησε στο
ραδιοτηλέφωνο.
- «Ανεμόεσσα» καλεί Χορευτό Λαλάρι… «Ανεμόεσσα» καλεί Χορευτό Λαλάρι…
Ακούει κανείς; Τέλος.
- Έλα, καπετάνιε, το Χορευτό Λαλάρι ακούει, όβερ.

3. - Με τον κοινοτάρχη μιλάω; Άκου, Πυροφάνη. Θα κατεβάσω έναν δικό σας.
Ετοίμασέ μου ένα βραστόψαρο και στείλ’ το με το Θανάση. Ροφουδάκι, αν έχεις,
ίσαμε πέντε κιλά. Μ’ άκουσες; Τέλος.
- Έχω μεγάλο ροφό, καπετάνιε. θα σου στείλω σκορπίνες, όβερ.
- Εντάξει, στείλε μου δυο μεγάλες. Θα κατεβάσω τη σκάλα και θα φύγω αμέσως,
τέλος.
- Εδώ έχουμε μπονάτσα, μπορείς και να πιάσεις, όβερ.
- Εμένα μου λες; Δώσε μου το Χράπαλο, τέλος.
- Δε σ’ άκουσα, είπες τίποτα; Όβερ.
- Θέλω να μιλήσω στο Χράπαλο, τέλος.
- Κάποιος μπαίνει στη γραμμή, όβερ.
- Δώσε μου, λέω, το Σταμάτη Χράπαλο, τον μπακάλη, τέλος.
- Δε σ’ ακούω, έχει παράσιτα, όβερ.
- Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα. μ’ άκουσες τώρα;
- Σ’ άκουσα, όβερ.
- Εντάξει, κατάλαβα. Κλείνω, τέλος.
8. Με ποια μουσική θα συνόδευες το βιβλίο σου ;
<< Κάποτε θα `ρθουν >>
Στίχοι: ΛευτέρηςΠαπαδόπουλος
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Κάποτε θα `ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν,σ’αγαπούν
και πώς σε θένε
Έχε το νου σου στοπαιδί,
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε
Κάποτε θα `ρθουν γνωστικοί,
λογάδεςκαιγραμματικοί
για να σε πείσουν
Έχε το νου σου στοπαιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί,
θα σε πουλήσουν
Και όταν θα `ρθουν οι καιροί
που θα `χει σβήσειτο κερί
στην καταιγίδα
Υπερασπίσουτοπαιδί
γιατίαν γλιτώσειτο παιδί
υπάρχειελπίδα

4. 9. Ποια εικόνα θα ταίριαζε στο απόσπασμαή στοβιβλίο ;
10. Σε ένα σύντομοκείμενονα γράψετε ένα εναλλακτικότέλοςστοβιβλίο ή ένα ακόμη
κεφάλαια για τησυνέχεια της ιστορίας
Μετά από ένα χρόνο ξαναεμφανίστηκαντα συμπτώματα τηςασθένειαςκαιοΦάνης
υποβλήθηκε σε αρκετέςεπεμβάσεις.Πάντα όμως είχε τη συμπαράστασηκαιτηβοήθεια
των συμμαθητώντου και του δασκάλουτου. Όνειρότου ήταν να τρέχει…Να τρέχει
μαραθώνιους,να αγωνίζεται,να προσπαθείνα βρει θεραπεία μέσα απόαυτόκαιτους
φίλους του. Με την άδεια των γιατρώνμπορούσε να τρέχεισε κάποιουςμαραθώνιους.
Θα ήθελε να αγωνίζεται σε περισσότερους,αλλά τοπρόβλημα της υγείαςτου δεν του
το επέτρεπε πάντα.
Έβρισκε κουράγιονα τρέχειμέσα απότο ίδιο το τρέξιμο.Του πρόσφερε ηρεμία αυτό.
Έτρεχε συνήθως στηφύσηκαι του άρεσαν οιήχοι . Πίστευε πολύ στον Θεόκαι
προσευχόταν.Πολλέςφορές,βέβαια,αναρωτιότανγια ποιο λόγοο Θεός δενέπαιρνε
μακριά απότο κεφάλιτου τον καρκίνο,αλλά προσπαθούσε να είναιπιστός.Πολλές
φορέςαναρωτιότανφωναχτά πως επιλέγεταικάποιοςγια να έχει καρκίνο.Ποιος
επιλέγειένα παιδί;Πίστευε,βέβαια,ότι ίσως για κάποιολόγοεπιλέχθηκε αυτός.Μέσα
απότην πίστητου , τη μητέρα του την Τζόυ, τους φίλους του, το δάσκαλότου και την
αγάπηέβρισκε θάρρος.«Μαζί μπορούμε » είναιαυτό που έλεγε σε όλους…
Θα ήθελε να καταφέρουνοιγιατροίκαι αυτοίπου κάνουντις έρευνεςνα βρουν μια
θεραπεία για τονκαρκίνοστο κεφάλι,γιατίδενμπορούσε συνέχεια να κάνει
χειρουργεία. Έλεγε :<< Μπορείμετά από κάποιονα μην ξυπνήσω>>.<< Θέλωνα
συνεχίζωτη ζωή μου, να κάνω αυτά που αγαπώκαινα βοηθήσω καιάλλους με το
παράδειγμά μου.Το τρέξιμοείναι το πάθος μου. Ελπίζωκι άλλοι μέσα απόμένα να
αποκτήσουνένανκίνητρο,να αρχίσουννα τρέχουν,να απολαμβάνουντηφύση.
Επόμενοςστόχος μου είναινα τρέξω50 μίλια και μετά 100. Έχω μεγάλα όνειρα.
Υπάρχεικαιρός για όλα.Προς το παρόν είμαιμικρός και κάνωμικρά βήματα»…
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΠΕΤΡΑΚΟΣΒ4