3. ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Κατά τη διάρκεια αναζήτησης προορισμού για την πολυήμερη εκπαιδευτική
εκδρομή που θα πραγματοποιήσουμε στο μέλλον συναντήσαμε τον όρο
«μνημείο προστατευόμενο από την Ουνέσκο». Αυτό μας κίνησε την
περιέργεια να μάθουμε περισσότερα και έτσι αποφασίσαμε να ασχοληθούμε
με αυτό το θέμα το β’ τετράμηνο και ταυτόχρονα πραγματοποιήσαμε ένα πολύ
όμορφο ταξίδι σε όλο τον κόσμο.
UNESCO
Η UNESCO είναι ένας οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών, που
δημιουργήθηκε το 1945. Η δημιουργία αυτού του οργανισμού είχε ως
μεγαλύτερο στόχο την διατήρηση της ειρήνης και της ασφάλειας με την
προώθηση της συνεργασίας ανάμεσα στα έθνη μέσα από τον τομέα της
εκπαίδευσης, της επιστήμης και του πολιτισμού. Κύριος στόχος, λοιπόν, ήταν
η εξάπλωση σεβασμού σε παγκόσμιο επίπεδο απέναντι στη δικαιοσύνη αλλά
και στα ανθρώπινα δικαιώματα.
4. ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ UNESCO
Έμβλημά της είναι η πρόσοψη ενός αρχαίου ελληνικού ναού (του
Παρθενώνα) όπου τη θέση των δωρικών κιόνων έχουν πάρει τα αρχικά του
ονόματός της. Ο συμβολισμός μιλάει από μόνος του και δε χρειάζεται
περαιτέρω ανάλυση.
Ο Παρθενώνας αποτελεί το σύμβολο του δυτικού πολιτισμού και το
λογότυπο της UNESCO.
5. Το λογότυπο μπλοκ UNESCO αποτελείται από τρία μέρη:
1. το έμβλημα - ο ναός - συμπεριλαμβανομένης της αρκτικόλεξο της
UNESCO?
2. το πλήρες όνομα (Εθνών για την Εκπαίδευση, την Επιστήμη και τον
Πολιτισμό) σε μία ή περισσότερες γλώσσες.
3. μια διακεκομμένη γραμμή σε λογαριθμική πρόοδο.
Ο οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών (UNESCO) προωθεί την αναγνώριση,
προστασία και διατήρηση της πολιτιστικής και φυσικής κληρονομιάς, η οποία
έχει μεγάλη αλλά και διαχρονική αξία για τον άνθρωπο. Ο όρος "Πολιτιστική
Κληρονομιά" αναφέρεται σε μνημεία, ομάδες κτισμάτων και χώρων με
ιστορική, αισθητική, αρχαιολογική, επιστημονική, εθνολογική ή
ανθρωπολογική αξία.
Πολιτιστικά κριτήρια
• I. «να αποτελεί αριστούργημα της ανθρώπινης δημιουργικής διάνοιας».
• II. «να επιδεικνύει σημαντικές ανθρώπινες αξίες για μακρά περίοδο
χρόνου ή σε μία πολιτιστική περιοχή του κόσμου, σε εξελίξεις στην
αρχιτεκτονική ή την τεχνολογία, τις μνημειακές τέχνες, την πολεοδομία ή
τον σχεδιασμό τοπίου».
• III. «να φέρει μια μοναδική ή τουλάχιστον εξαιρετική μαρτυρία για
κάποια πολιτισμική παράδοση, ζώντα ή εξαφανισμένο πολιτισμό».
• IV. «να αποτελεί σημαντικό παράδειγμα τύπου κτηρίου, αρχιτεκτονικού
ή τεχνολογικού συνόλου ή τοπίου που απεικονίζει σημαντική ή σημαντικές
φάσεις της ανθρώπινης ιστορίας»
• V. «να αποτελεί σημαντικό παράδειγμα παραδοσιακής ανθρώπινης
εγκατάστασης, χερσαίας ή θαλάσσιας χρήσης, αντιπροσωπευτικής
πολιτισμού ή πολιτισμών), ή ανθρώπινης αλληλεπίδρασης με το
6. περιβάλλον, ιδιαίτερα όταν το τελευταίο έχει γίνει ευάλωτο υπό την πίεση
ανεπίστροφων αλλαγών».
• VI. «να συνδέεται άμεσα ή διακριτά με γεγονότα ή ζώσες παραδόσεις,
με ιδέες ή πίστεις, με καλλιτεχνικά ή λογοτεχνικά έργα εξέχουσας
παγκόσμιας σημασίας». (Η Επιτροπή θεωρεί ότι το συγκεκριμένο κριτήριο
θα πρέπει να χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με άλλα κριτήρια).
Φυσικά κριτήρια
• VII. «να περιέχει εξαιρετικά φυσικά φαινόμενα ή περιοχές εξαιρετικής
φυσικής ομορφιάς και αισθητικής».
• VIII. «να είναι ιδιάζοντα παραδείγματα μειζόνων φάσεων της ιστορίας
της Γης, του αρχείου της ζωής, σημαντικών εν εξελίξει γεωλογικών
διαδικασιών για την ανάπτυξη γεωσχηματισμών ή σημαντικών
γεωμορφικών ή φυσιογραφικών χαρακτηριστικών»
• IX. «να είναι ιδιάζοντα παραδείγματα σημαντικών εν εξελίξει
οικολογικών και βιολογικών διαδικασιών στην εξέλιξη και ανάπτυξη
οικοσυστημάτων χερσαίων, γλυκού ύδατος, παράκτιων και θαλάσσιων
οικοσυστημάτων και κοινοτήτων φυτών και ζώων»
• X. «να περιέχει τα σημαντικότερα φυσικά ενδιαιτήματα συντήρησης
της βιοποικιλότητας, να περιλαμβάνει απειλούμενα είδη παγκόσμιας αξίας
από την άποψη της επιστήμης ή της συντήρησης του είδους».
Για να κριθεί η εξαιρετική παγκόσμια αξία του, ένα μνημείο πρέπει να κριθεί
και ως προς δύο επιπλέον παράγοντες: την αυθεντικότητα και την
ακεραιότητά του και, παράλληλα, πρέπει να απολαμβάνει ιδιαίτερης
προστασίας και συστημάτων διαχείρισης, ώστε να διασφαλίζεται η προστασία
του. Το κριτήριο της αυθεντικότητας αναφέρεται στα μνημεία τα οποία
εντάσσονται με βάση τα κριτήρια I-VI ενώ το κριτήριο της ακεραιότητας
αναφέρεται σε όλα τα μνημεία, ανεξαρτήτως κριτηρίου ένταξης.
Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της UNESCO:
7. «Τα μνημεία που συγκαταλέγονται στον Κατάλογο της Παγκόσμιας
Κληρονομιάς επιλέγονται και εγκρίνονται βάσει της αξίας τους ως τα καλύτερα
παραδείγματα της δημιουργικής ευφυΐας του ανθρώπου. Αποτελούν τεκμήρια
μιας σημαντικής ανταλλαγής ανθρώπινων αξιών και παρέχουν μια μοναδική ή
τουλάχιστον εξαιρετική μαρτυρία μιας πολιτισμικής παράδοσης ή ενός
πολιτισμού που ζει ακόμα ή έχει εξαφανισθεί. Είναι άμεσα συνδεδεμένα με
σημαντικά στάδια της ανθρώπινης ιστορίας και για το λόγο αυτό έχουν
εξέχουσα οικουμενική αξία και αποτελούν τμήμα της κοινής κληρονομιάς της
ανθρωπότητας.
Υπάρχει ένας κατάλογος με τα 1.031 Μνημεία Παγκόσμιας
Κληρονομιάς της UNESCO, . Από αυτά
τα 802 είναι πολιτιστικά μνημεία
197 φυσικά
32 σε μικτές κατηγορίες
31 τα οποία βρίσκονται σε πάνω από μια χώρες
48 σε κίνδυνο, και συνολικά κατανεμημένα σε 163 κράτη μέλη της
UNESCO.
Το Κέντρο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, το οποίο δημιουργήθηκε το
1992, είναι το κέντρο παρακολούθησης και ο συντονιστής της UNESCO για
όλα τα ζητήματα που αφορούν την Παγκόσμια Κληρονομιά. Για τη διασφάλιση
του συνεχούς συντονισμού των θεμάτων που άπτονται της Συμβάσεως, το
Κέντρο οργανώνει ετήσιες συνεδριάσεις της Επιτροπής για την Παγκόσμια
Κληρονομιά, έχει συμβουλευτικό ρόλο για τα κράτη – μέλη ως προς την
υποβολή υποψηφιοτήτων για εγγραφή στον Κατάλογο Πολιτιστικής
Κληρονομιάς.
Η UNESCO βοηθά επίσης, τα κράτη να προστατεύσουν τους χώρους αυτούς
παρέχοντάς τους τεχνική βοήθεια, επαγγελματική εκπαίδευση καθώς και
έκτακτη οικονομική βοήθεια σε χώρους που βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο.
Μέσω του Διεθνούς Οργανισμού προωθείται η παρουσίαση σε παγκόσμιο
επίπεδο της πολιτιστικής και φυσικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας και
ενθαρρύνεται η διεθνής συνεργασία για τη διαφύλαξη της.
8. Τα μνημεία που συγκαταλέγονται στον Κατάλογο της Παγκόσμιας
Κληρονομιάς επιλέγονται και εγκρίνονται βάσει της αξίας τους ως τα καλύτερα
παραδείγματα της δημιουργικής ευφυΐας του ανθρώπου. Αποτελούν τεκμήρια
μιας σημαντικής ανταλλαγής ανθρώπινων αξιών και παρέχουν μια μοναδική ή
τουλάχιστον εξαιρετική μαρτυρία μιας πολιτισμικής παράδοσης ή ενός
πολιτισμού που ζει ακόμα ή έχει εξαφανισθεί. Είναι άμεσα συνδεδεμένα με
σημαντικά στάδια της ανθρώπινης ιστορίας και για το λόγο αυτό έχουν
εξέχουσα οικουμενική αξία και αποτελούν τμήμα της κοινής κληρονομιάς της
ανθρωπότητας. Η Ελλάδα έχει συνυπογράψει από το 1981 τη Συνθήκη της
UNESCO για την προστασία των μνημείων και χώρων παγκόσμιας
κληρονομιάς. Στόχος της UNESCO είναι η προστασία από κάθε είδους φθορά
και καταστροφή, προκειμένου αυτά να κληροδοτηθούν στις γενιές του
μέλλοντος. Η Ελλάδα έχει εγγράψει 18 μνημεία και τοποθεσίες στον Κατάλογο
Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Η UNESCO βοηθά επίσης, τα κράτη να προστατεύσουν τους χώρους αυτούς,
παρέχοντας τεχνική βοήθεια, επαγγελματική εκπαίδευση καθώς και έκτακτη
οικονομική βοήθεια σε χώρους που βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο. Μέσω του
Διεθνούς Οργανισμού προωθείται η παρουσίαση σε παγκόσμιο επίπεδο της
πολιτιστικής και φυσικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας και ενθαρρύνεται η
διεθνής συνεργασία για τη διαφύλαξη της.
Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς – Ελλάδα
9. Φωτιάδης Λάζαρος (του Αθανασίου)
Στη συνέχεια θα αναφερθούμε στα μνημεία που προστατεύονται από
την UNESCO στον ελληνικό χώρο:
1.ΝΑΟΣ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ – ΒΑΣΣΕΣ
(Χρονολογία ένταξης 1986)
10. Ο φημισμένος ναός αφιερωμένος στον θεό της ίασης και του ήλιου, χτίσθηκε
στα μέσα του 5ου αιώνα στα απόκρημνα βουνά μεταξύ Ηλείας, Αρκαδίας και
Μεσσηνίας. Ο ναός, με το παλαιότερο Κορινθιακό κιονόκρανο, που έχει
βρεθεί ποτέ, συνδυάζει τον Αρχαϊκό ρυθμό με την ρώμη του Δωρικού, με
ορισμένα τολμηρά αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά.
11. 2. ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ
(Χρονολογία ένταξης 1987)
Ο Παρθενώνας είναι το μεγαλύτερο και πιο επίσημο οικοδόμημα της
Ακρόπολης και συγκεντρώνει τον θαυμασμό όλου του κόσμου αιώνες τώρα.
Οι εργασίες για την ανέγερση του ολομάρμαρου αυτού ναού της Αθηνάς
άρχισαν το 447 προ Χριστού. Ο ναός ολοκληρώθηκε το 438 προ Χριστού.
Είναι ναός δωρικού ρυθμού με οκτώ κίονες στις στενές και δεκαεπτά στις
13. Το Πανελλήνιο Ιερό των Δελφών, όπου δινόταν ο χρησμός του Απόλλωνα,
εθεωρείτο ο «ομφαλός της γης». Προσαρμοσμένος αρμονικά στο εξαίσιο
τοπίο και εμποτισμένος με ιερή σημασία, ο αρχαιολογικός χώρος των Δελφών
ήταν τον 6ο π.Χ. αιώνα θρησκευτικό κέντρο και το σύμβολο ενότητας του
αρχαίου κόσμου.
4. ΙΕΡΟ ΤΟΥ ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΠΙΔΑΥΡΟ
(Χρονολογία ένταξης 1988)
14. Το όνομα Επίδαυρος της δόθηκε από τον τρίτο κατά σειρά άρχοντά της, που
ήταν και ήρωας της Επιδαύρου, τον Επίδαυρο. Ξακουστή σ' όλη την Ελλάδα
την έκανε το Ασκληπιείο της, ένα από τα σπουδαιότερα της αρχαιότητας, με
το ιερό του Ασκληπιού που απέχει 15 περίπου χλμ. από την πόλη. Στους
ίδιους περίπου χώρους λάτρευαν και τον Απόλλωνα, υπήρχε όμως προς τιμή
του ιδιαίτερο ιερό λίγο πιο ψηλά από το αρχαίο θέατρο. Από τα τέλη του ε'
αιώνα και αρχές του δ', ο Ασκληπιός γίνεται ο πραγματικός κύριος της πόλης.,
Σε μια μικρή κοιλάδα της Πελοποννήσου ο αρχαιολογικός χώρος της
Επιδαύρου εκτείνεται σε διαφορετικά επίπεδα. Η λατρεία του Ασκληπιού
ξεκίνησε εκεί για πρώτη φορά τον 6ο π.χ. αιώνα, αλλά τα κύρια μνημεία,
ειδικότερα το Θέατρο το οποίο θεωρείται ως ένα από τα πιο αμιγή
αριστουργήματα της Ελληνικής αρχιτεκτονικής χρονολογούνται από τον 4ο
αιώνα. Ο ευρύς αρχαιολογικός χώρος συνιστά φόρο τιμής στις ιαματικές
λατρείες της Ελληνικής και Ρωμαϊκής περιόδου με ναούς και νοσοκομειακά
κτίρια αφιερωμένα στους θεούς τους.
5. ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ – ΑΘΩΣ
(Χρονολογία ένταξης 1988)
15. Εδώ θα δούμε κάτι διαφορετικό, που δεν είναι κάτι άλλο παρά το Άγιο Όρος.
Το Άγιο Όρος αποτελεί αυτοδιοίκητο τμήμα του Ελληνικού Κράτους, που
βρίσκεται στη χερσόνησο του Άθω της Χαλκιδικής στη Μακεδονία.
Περιλαμβάνει είκοσι Ιερές Μονές και άλλα μοναστικά ιδρύματα και ανεπίσημα
χαρακτηρίζεται ως «Αυτόνομη Μοναστική Πολιτεία».
Θεωρείται και δικαίως από τα σημαντικότερα τμήματα της Βαλκανικής και της
Ευρώπης, κυρίως όμως της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας λόγω της
μεγάλης ιστορικής, θρησκευτικής, γραμματειακής και πολιτισμικής αξίας του.
6. ΜΕΤΕΩΡΑ
16. (Χρονολογία ένταξης 1988)
Τα Μετέωρα είναι ένα σύμπλεγμα από τεράστιους σκοτεινόχρωμους βράχους
από ψαμμίτη οι οποίοι υψώνονται έξω από την Καλαμπάκα, κοντά στα πρώτα
υψώματα της Πίνδου και των Χασίων. Τα μοναστήρια των Μετεώρων, που
είναι χτισμένα στις κορυφές κάποιων από τους βράχους, είναι σήμερα το
δεύτερο πλέον σημαντικό μοναστικό συγκρότημα στην Ελλάδα, ύστερα από
το Άγιο Όρος. Από τα τριάντα που υπήρξαν ιστορικά, σήμερα λειτουργούν
μόνον επτά, τα οποία, από το 1988. Το όνομα Μετέωρα αποδίδεται στον
κτήτορα της μονής Μεγάλου Μετεώρου, τον Άγιο Αθανάσιο τον Μετεωρίτη, ο
οποίος ονόμασε «Μετέωρο» τον Πλατύ Λίθο στον οποίο ανέβηκε πρώτη φορά
το 1344.
17. 7. ΠΑΛΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΚΑΙ ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΜΝΗΜΕΙΑ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
(Χρονολογία ένταξης 1988)
Η Θεσσαλονίκη, η δεύτερη σημαντικότερη πόλη της Ελλάδος, ιδρύθηκε το
315 και αποτέλεσε ένα από τα πρώτα κέντρα εξάπλωσης του Χριστιανισμού.
Μεταξύ των χριστιανικών της μνημείων συγκαταλέγονται προχριστιανικοί ναοί
και τρίκλιτες βασιλικές εκκλησίες. Χτίσθηκαν από τον 4ο έως τον 15ο αιώνα
και συνιστούν μία διαχρονική τυπολογική σειρά, η οποία επηρέασε σημαντικά
τον Βυζαντινό κόσμο. Τα μωσαϊκά της Ροτόντας, του Αγίου Δημητρίου και του
Αγίου Δαυίδ συγκαταλέγονται μεταξύ των σπουδαιότερων αριστουργημάτων
της πρώιμης χριστιανικής τέχνης.
18. 8. ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ
(Χρονολογία ένταξης 1988)
Η μεσαιωνική πόλη της Ρόδου, αναπτύχθηκε χωρίς
συγκεκριμένο πολεοδομικό σχεδιασμό γύρω από το φρούριο-ακρόπολη της
πόλης της Ρόδου, πιθανώς μετά τον σεισμό του 515. Στο Κολλακιό
περιλαμβάνεται ο πολύ γνωστός δρόμος των Ιπποτών, το Παλάτι του
Μεγάλου Μαγίστρου ή Καστέλο, το Νοσοκομείο που έχει μετατραπεί σε
μουσείο, οι ναοί του Τάγματος και άλλα σημαντικά κτήρια. Στη Χώρα
βρίσκεται το τουρκικό παζάρι γύρω από το τζαμί του Σουλεϊμάν, η παλαιά
αγορά και άλλα κτήρια περιηγητικού ενδιαφέροντος.
Σύμφωνα με τη συνοπτική περιγραφή στην επίσημη σελίδα της UNESCO, οι
Οσπιταλιέροι του τάγματος του αγίου Ιωάννου της Ιερουσαλήμ κατείχαν
τη Ρόδο δι' αγοράς δύο και έτι αιώνες, από το 1309 έως το 1523,
μεταμορφώνοντας την πόλη σε ισχυρό οχυρό, εξαιτίας της ιδιαίτερης
ρευστότητας και των εκτεταμένων συγκρούσεων της εποχής. Αργότερα η
πόλη διατέλεσε αλληλοδιάδοχα υπό Τουρκική και ιταλική κατοχή. Θεωρείται
19. μία από τις αρχαιότερες ενεργές μεσαιωνικές πόλεις και σημείο συνάντησης
πολλών πολιτισμών.
9. ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ
(Χρονολογία ένταξης 1989)
Η Ολυμπία, υπήρξε το πιο δοξασμένο ιερό της αρχαίας Ελλάδας αφιερωμένο
στον Δία. Ήταν ο τόπος διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων οι οποίοι
τελούνταν στο πλαίσιο των Ολυμπίων, της πιο σημαντικής εορτής των
Ελλήνων κατά το μεγαλύτερο διάστημα της αρχαιότητας.
Στην Ολυμπία, εντός του μεγαλοπρεπούς ναού του θεού, βρισκόταν
το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Διός, έργο του Φειδία, το οποίο ήταν γνωστό
στην αρχαιότητα ως ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου. Η αφετηρία των
Ολυμπιακών Αγώνων τοποθετείται στο 776 π.Χ. και τελούνταν κάθε τέσσερα
χρόνια.
20. Η λειτουργία του ιερού χώρου συνεχίσθηκε κανονικά τα πρώτα χριστιανικά
χρόνια επί Μεγάλου Κωνσταντίνου. Το 393 μ.Χ. έγιναν οι τελευταίοι
Ολυμπιακοί Αγώνες και λίγο αργότερα ο αυτοκράτορας
του Βυζαντίου Θεοδόσιος Α΄, με διάταγμά του απαγόρευσε οριστικά την
τέλεσή τους γιατί θεωρούνταν παγανιστικοί, ενώ επί Θεοδοσίου Β΄, επήλθε η
οριστική καταστροφή του ιερού (426 μ.Χ.).
10. ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΜΥΣΤΡΑ
(Χρονολογία ένταξης 1989)
21. Το θαύμα του Μοριά ανεγέρθη ως φρούριο το 1249 από τον Βασιλιά της
Αχαΐας Γουλιέλμο τον Βιλεαρδουίνο. Επανακτήθηκε από τους Βυζαντινούς,
αργότερα κατακτήθηκε από τους Τούρκους και τους Βενετούς. Η πόλη
εγκαταλείφθηκε το 1832 αφήνοντας συναρπαστικά μεσαιωνικά ερείπια να
στέκουν μέσα σε μία εξαιρετικής ομορφιάς τοποθεσία.
11. ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΔΗΛΟΥ
(Χρονολογία ένταξης 1990)
22. Σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία, ο Απόλλωνας γεννήθηκε σε αυτό το
μικρό νησί των Κυκλάδων. Τα ιερό του Απόλλωνα προσέλκυε προσκυνητές
απ΄ όλη την Ελλάδα και η Δήλος ήταν ένα ακμάζον εμπορικό λιμάνι. Το νησί
φέρει επιρροές από τους διαδοχικούς πολιτισμούς του «Αιγιακού» κόσμου,
από την 3η χιλιετηρίδα π.Χ. έως την παλαιοχριστιανική εποχή. Ο
αρχαιολογικός χώρος είναι εξαιρετικά εκτεταμένος και πλούσιος και αποδίδει
23. την εικόνα ενός σπουδαίου κοσμοπολίτικου μεσογειακού λιμανιού.
24. Η Δήλος φημίζεται να είναι ως το ιερό νησί των Κυκλάδων, προσφέροντας
στους επισκέπτες μια ματιά στην μαγευτική αρχαία Ελλάδα.
12. ΜΟΝΗ ΔΑΦΝΙΟΥ, ΜΟΝΗ ΟΣΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΜΟΝΗ
ΧΙΟΥ
(Χρονολογία ένταξης 1990)
25. Παρά τη σημαντική γεωγραφική τους απόσταση (το πρώτο στην Αττική, το
δεύτερο στην Φωκίδα και το τρίτο στο Αιγαίο) αυτά τα τρία μοναστήρια
ανήκουν στην ίδια τυπολογική σειρά. Οι εκκλησίες έχουν κτισθεί με μεγάλο
θόλο ο οποίος στηρίζεται με μικρές αψίδες δημιουργώντας έναν οκταγωνικό
χώρο. Τον 11ο και 12ο αιώνα οι εκκλησίες είχαν ποικίλο διάκοσμο,
πολύχρωμες ορθομαρμαρώσεις, ψηφιδωτά και μωσαϊκά σε χρυσό φόντο, όλα
χαρακτηριστικά της «δεύτερης Βυζαντινής Περιόδου».
13. ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΗΡΑΙΟΥ ΣΑΜΟΥ
(Χρονολογία ένταξης 1992)
26. Από την 3 χιλιετηρίδα π. Χ. πολλοί πολιτισμοί έχουν κατοικήσει σε αυτό το
μικρό νησί του Αιγαίου κοντά στην Μικρά Ασία. Τα ερείπια του Πυθαγόρειου,
ενός αρχαίου οχυρωμένου λιμανιού με ελληνικά και ρωμαϊκά μνημεία και ένα
εντυπωσιακό υδραγωγείο, καθώς και το Ηραίο, ο ναός της Ήρας της Σάμου,
είναι ακόμα επισκέψιμα.
14. ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΑΙΓΩΝ (ΒΕΡΓΙΝΑ)
(Χρονολογία ένταξης 1996)
Η πόλη Αιγαί, η πρώτη πρωτεύουσα του Βασιλείου της αρχαίας Μακεδονίας,
ανακαλύφθηκε τον 19 αιώνα κοντά στην Βεργίνα στην Βόρεια Ελλάδα. Τα πιο
σημαντικά μνημεία είναι το Παλάτι, διακοσμημένο με μωσαϊκά και
τοιχογραφίες και ο χώρος ταφής, μερικά εκ των οποίων χρονολογούνται από
τον 11ο αιώνα π. Χ. Ένας από τους βασιλικούς τάφους στην Μεγάλη Τύμβο,
αναγνωρίστηκε ως ο τάφος του Φιλίππου του Β’ ο οποίος κατέκτησε όλες τις
ελληνικές πόλεις-κράτη, χαράσσοντας τον δρόμο για τον γιο του Αλέξανδρο
και την εξάπλωση του Ελληνιστικού κόσμου.
Η κωμόπολη πιστεύεται ότι βρίσκεται στη θέση των αρχαίων Αιγών,
πρωτεύουσας της αρχαίας Μακεδονίας, και έγινε παγκοσμίως γνωστή το
27. 1977, όταν η Πανεπιστημιακή Ανασκαφή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου,
υπό τον καθηγητή αρχαιολογίας Μανόλη Ανδρόνικο και τους συνεργάτες του,
ανακάλυψε τους τόπους ταφής των Μακεδόνων βασιλέων και ανάμεσα στους
άλλους τάφους και ένα ταφικό μνημείο που, σύμφωνα με την
επιχειρηματολογία του Ανδρόνικου, ήταν του βασιλιά Φιλίππου Β΄, πατέρα
του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η ανακάλυψη αυτών των ευρημάτων θεωρείται
από πολλούς ότι πιστοποίησε και τη θέση της αρχαίας πόλης των Αιγών, της
πρώτης πρωτεύουσας του μακεδονικού βασιλείου.
Ο ήλιος της Βεργίνας:
Η χρυσή λάρνακα, μέσα στην οποία ο Ανδρόνικος ταυτοποίησε τα
απομεινάρια του σώματος του Φιλίππου Β΄, φέρει στο επάνω μέρος της το
δεκαεξάκτινο αστέρι, το οποίο καθιερώθηκε να ονομάζεται Ήλιος της
Βεργίνας και υιοθετήθηκε ως σύμβολο της ελληνικής Μακεδονίας.
28. 15. ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ ΜΥΚΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΙΡΥΝΘΑΣ
(Χρονολογία ένταξης 1999)
Οι Μυκήνες ήταν αρχαία πόλη της Αργολίδας κοντά στο βουνό Τρητός κι
απέναντι απ' τον Αργολικό κόλπο. Κατά τη δεύτερη χιλιετηρίδα προ Χριστού,
οι Μυκήνες ήταν ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα του ελληνικού πολιτισμού,
αποτελώντας ένα ισχυρό στρατιωτικό φρούριο που δέσποζε στο μεγαλύτερο
μέρος της νότιας Ελλάδας. Η περίοδος της ελληνικής ιστορίας μεταξύ 1600 π.
Χ. έως περίπου το 1100 π. Χ. ονομάζεται «μυκηναϊκή», αναφερόμενη στις
Μυκήνες. Στο απόγειο της δόξας τους, το 1350 π. Χ., το κάστρο και η κάτω
πόλη είχαν 30.000 κατοίκους και ήταν έκτασης 32 εκταρίων. Πρώτος
29. ο Όμηρος αναφέρει την πόλη περιγράφοντάς την με τα λόγια «ευρυάγυιαν,
πολύχρυσον».
Η Τίρυνθα είναι πόλη της Αργολίδας στην Πελοπόννησο. Αρχαιολογικές
ανασκαφές στην περιοχή πραγματοποιήθηκαν την περίοδο 1884-1885 από
τον Ερρίκο Σλήμαν, που έφερε στο φως την αρχαία Τίρυνθα και τα ξακουστά
«κυκλώπεια» τείχη της, τα οποία, σύμφωνα με το μύθο, έχτισαν οι ίδιοι
οι Κύκλωπες. Ο πρώτος μυθικός βασιλιάς της πόλης ήταν ο Προίτος,
αδερφός του Ακρίσιου, βασιλιά του Άργους. Στη μυθολογία, ο βασιλιάς της
Τίρυνθας, Ευρυσθέας, διέταξε τους άθλους του ήρωα Ηρακλή. Η Τίρυνθα
καταστράφηκε ολοσχερώς από τους Αργείους τον 5ο αιώνα π.Χ. και ο
πληθυσμός της εξορίστηκε.
16. ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ (ΧΩΡΑ), ΜΕ ΤΗ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ
ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ ΣΤΗΝ
ΠΑΤΜΟ
(Χρονολογία ένταξης 1999)
30. Η Πάτμος, στα Δωδεκάνησα, φημίζεται ως το νησί όπου ο Άγιος Ιωάννης ο
Θεολόγος έγραψε το Ευαγγέλιο και την Αποκάλυψη. Ένα μοναστήρι
αφιερωμένο στον «αγαπημένο μαθητή» ανακαλύφθηκε στο νησί στα τέλη του
10ου αιώνα. Από τότε είναι τόπος προσκυνήματος και σταθμός της
ελληνορθόδοξης μάθησης. Το μοναστηριακό συγκρότημα κυριαρχεί στο νησί.
Ο παλιός οικισμός της Χώρας, ο οποίος συνδέεται με αυτό, περιλαμβάνει
θρησκευτικά και λαϊκά κτίρια.
17. ΠΑΛΑΙΑ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ
(Χρονολογία ένταξης 2007)
31. Η πόλη της Κέρκυρας ήταν αποικία που ίδρυσαν οι Κορίνθιοι τον 8ο αιώνα
π.Χ. Η αρχαία πόλη βρισκόταν στην περιοχή της χερσονήσου Κανόνι, λίγο
νότια από την σημερινή. Η σημερινή πόλη είναι αποτέλεσμα της
εγκατάστασης των Βενετών στο νησί της Κέρκυρας που οχύρωσαν την πόλη
στην θέση που βρίσκεται και σήμερα. Η πόλη παρέμεινε στην κατοχή των
Βενετών μέχρι το 1797 οπότε και ο Μέγας Ναπολέων κατέλυσε
την δημοκρατία της Βενετίας. Η Κέρκυρα στην συνέχεια αποτέλεσε την
πρωτεύουσα της Επτανήσου πολιτείας για επτά χρόνια. Την περίοδο 1807-
1814 περιήλθε στους Γάλλους για να ακολουθήσει μέχρι το 1864 η περίοδος
της Αγγλοκρατίας. Το 1864 ενσωματώθηκε στο ελληνικό κράτος και
ακολούθησε μία περίοδος παρακμής μέχρι την δεκαετία του 1950 που
γνώρισε εντυπωσιακή τουριστική ανάπτυξη.
Η Παλιά Πόλη της Κέρκυρας, κατά κάποιον τρόπο «οριοθετείται» από τα δύο
φρούρια: Το Παλιό Φρούριο, στη βορειοανατολική άκρη και το Νέο Φρούριο,
στην νότια. Και τα δυο διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση και μεταδίδουν
στον επισκέπτη την ατμόσφαιρα της εποχής τους, μέσα από έργα που πλέον
χαρακτηρίζονται μνημεία.
32. 18. Αρχαιολογικός Χώρος Φιλίππων
(Χρονολογία ένταξης 2016)
Οι Φίλιπποι αποτελούν έναν από τους σημαντικότερους και πληρέστερους
αρχαιολογικούς χώρους της Βόρειας Ελλάδας, με πλήθος μνημείων, τα οποία
συνδέονται με τη διαχρονική εξέλιξη της πόλης από την ελληνιστική περίοδο
μέχρι τα ύστερα βυζαντινά χρόνια. Μετά τη δραματική μάχη το 42 π.Χ. που
καθόρισε την πολιτική ιστορία του ρωμαϊκού κράτους ζει μια περίοδο ακμής
ως ρωμαϊκή αποικία. Σε αυτό το ζωηρό αστικό κέντρο ήρθε ο Απόστολος
Παύλος και ίδρυσε την πρώτη χριστιανική εκκλησία σε ευρωπαϊκό έδαφος το
49/50 μ.Χ., γεγονός που έμελλε να αλλάξει τόσο τη φυσιογνωμία της πόλης,
όσο και της ηπείρου. Με την αναγνώριση του Χριστιανισμού και την
καθιέρωσή του ως επίσημης θρησκείας του κράτους στην πόλη ιδρύθηκαν
επιβλητικοί χριστιανικού ναοί, ένα πανόραμα παλαιοχριστιανικής
αρχιτεκτονικής.
34. Η Βενετία, είναι πόλη χτισμένη πάνω σε μια ομάδα 118 μικρών νησιών που
χωρίζονται από κανάλια και ενώνονται μεταξύ τους με γέφυρες. Βρίσκεται
στην ομώνυμη ελώδη λιμνοθάλασσα που απλώνεται κατά μήκος της
ακτογραμμής μεταξύ των εκβολών των ποταμών Πάδου (Πο) και Πιάβε. Η
Βενετία είναι φημισμένη για την ομορφιά της τοποθεσίας της, την
αρχιτεκτονική της και τα έργα τέχνης της. Ολόκληρη η πόλη είναι
καταγεγραμμένη ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς, μαζί με τη
λιμνοθάλασσά της.
Το όνομα προέρχεται από τον αρχαίο λαό των Βένετων, που κατοίκησαν την
περιοχή από τον 10ο αιώνα π Χ. Η πόλη υπήρξε στην ιστορία πρωτεύουσα
της Δημοκρατίας της Βενετία. Η παραδοσιακή ίδρυση ταυτοποιείται με την
αφιέρωση της πρώτης εκκλησίας, του Σαν Τζάκομο στο νησάκι του Ριάλτο
(Ριβοάλτο, «Ψηλή Όχθη»), που λέγεται ότι έγινε το μεσημέρι της 25ης
Μαρτίου του 421. Η εγγραφή της στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της
UNESCO έγινε το 1987.
Η επιτροπή της Unesco για τα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς συνεδρίασε
την Κωνσταντινούπολη και αποφάσισε να συμπεριλάβει την Βενετία στη λίστα
των μνημείων που κινδυνεύουν. Η Ιταλία είχε πάρει ήδη κίτρινη κάρτα για την
Βενετία στην συνάντηση της Ντόχα, το 2014 και είχε λάβει διορία ως το 2016
για να δράσει και να σταματήσει την καταστροφή της πόλης. Στην
πραγματικότητα, το τελεσίγραφο της UNESCO πυροδοτήθηκε από σειρά
προβλημάτων όπως η έλλειψη ισορροπίας ανάμεσα στους μόνιμους
κατοίκους και τους τουρίστες, αλλά και αναπτυξιακά προγράμματα μεγάλης
κλίμακας όπως είναι η κατασκευή νέων καναλιών καθώς και ενός υπόγειου
σιδηροδρόμου κάτω από τη λιμνοθάλασσα, έργα που θα επιταχύνουν τη
διάβρωση και θα ασκήσουν ασφυκτικές πιέσεις στο ευαίσθητο οικολογικό -
αστικό σύστημα που έχει αναπτυχθεί γύρω από τη Βενετία.
35. Το Καστέλ ντελ Μόντε, είναι κάστρο στην επαρχία του Μπάρι της περιοχής
της Απουλίας (Puglia). Εμπνευστής της κατασκευής και επιβλέπων ήταν ο
Φρειδερίκος Β' Χοενστάουφεν, Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής
Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους. Στην Enciclopedia Italiana
αναφέρεται ως "το πλέον εντυπωσιακό κάστρο από όσα έκτισε ο Φρειδερίκος
Β'". Αυτό οφείλεται κυρίως στο εντυπωσιακό σχήμα της κατασκευής του. Η
αρχιτεκτονική του είναι ένα επιτυχημένο μίγμα στοιχείων της κλασικής
αρχαιότητας, της Ισλαμικής Ανατολής και της βορειοευρωπαϊκής κιστερκιανής
– γοτθικης αρχιτεκτονικής. Eντάχθηκε στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς
το 1996.
36. Η Σιένα, είναι πόλη στην Τοσκάνη της Ιταλίας, σε υψόμετρο 322 μέτρων και
πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας. Είναι μια από τις πιο ελκυστικές πόλεις
της Ιταλίας, με μεγάλο αριθμό επισκεπτών, περίφημη για τα μνημεία της, τα
μουσεία της, την μεσαιωνική της ατμόσφαιρα, την κουζίνα της και το Πάλιο,
μια ιπποδρομία που διεξάγεται δυο φορές τον χρόνο. Η εγγραφή της στα
μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς πραγματοποιήθηκε το 1995.
Η Πομπηία, ήταν πόλη της νότιας Ιταλίας, στην πλευρά της Τυρρηνικής
θάλασσας, κοντά στη σημερινή Νάπολη. Χτίστηκε τον 5ο αιώνα π.Χ. από τους
Έλληνες στις ακτές της Καμπανίας στους πρόποδες του Βεζούβιου, κοντά στη
Ρώμη. Η Πομπηία έπεσε στα χέρια των Ρωμαίων και είχε επηρεαστεί πολύ
από τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό. Η τοποθεσία της και το κλίμα της ήταν
περίφημα, πράγμα που την έκανε το καλύτερο θέρετρο της αρχαίας Ρώμης.
Πολλοί πλούσιοι Ρωμαίοι είχαν χτίσει πάνω στους σκεπασμένους με αμπέλια
λόφους της, όμορφες εξοχικές επαύλεις, τις οποίες στόλιζαν με διάφορα έργα
τέχνης.
37. Στις 24 Αυγούστου του 79 μ.Χ., μετά από μια φοβερή έκρηξη του Βεζούβιου,
ένα τεράστιο κύμα από στάχτη έθαψε τα πάντα, μέσα σε λίγες ώρες, την
εύθυμη, σπάταλη και πανέμορφη ρωμαϊκή πόλη. Στην αρχή σηκώθηκε ένα
φοβερό σύννεφο από στάχτη, η οποία σκέπασε την πόλη σε ύψος ενός
μέτρου. Μόλις αντιλήφθηκαν οι κάτοικοι της Πομπηίας τη θεομηνία, άρχισαν
να τρέπονται σε φυγή, παίρνοντας ο καθένας ό,τι μπορούσε να προφτάσει τις
συνταρακτικές εκείνες στιγμές. Πολλοί όμως άλλαξαν γνώμη και ξαναγύριζαν
αλλά τους έπιανε παραλυσία από τον πανικό. Η εγγραφή της Πομπηίας στα
μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς πραγματοποιήθηκε το 1997 κατά την 21η
συνεδρίαση της UNESCO.
Η Βιτσέντσα είναι πόλη στο Βένετο, βορειοανατολική Ιταλία και πρωτεύουσα
της επαρχίας της Βιτσέντσας. Η Βιτσέντσα ιδρύθηκε τον 3ο με 2ο αιώνα π.Χ.
από φυλές της περιοχής, ενώ μέχρι το 157 π.Χ. είχε γίνει ένα ρωμαϊκό κέντρο
γνωστό ως Βικεντία (Vincentia), δηλαδή νικηφόρα. Η πόλη παρήκμασε μετά
τη πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ο Όθων Γ΄ έδωσε στη πόλη δικό της
επίσκοπο. Έλαβε μέρος στη Λίγκα της Λομβαρδίας έναντι του Φρειδερίκου Α΄.
Το 1404 η πόλη βρέθηκε σε ενετική κατοχή. Μετά το 1797 έγινε δουκάτο
γκραντ-φιέφ. Το 1814 έγινε μέρος της Αυστριακής Αυτοκρατορίας αλλά
αποσχίστηκε το 1848 και τελικά ενώθηκε με την Ιταλία το 1866. Η πόλη
αναπτύχθηκε οικονομικά πολύ γρήγορα μετά την δεκαετία του 1960.
Η πόλη διαθέτει πλούσια ιστορία και πολιτισμό και επίσης αποτελεί μνημείο
παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO από το 1994,ενώ το 1996 επεκτάθηκε
για να περιλαμβάνει τις κοντινές βίλες Παλάντιο, και είναι γνωστό ως η Πόλη
του Παλλάντιο και των βιλών του Παλάντιο στο Βένετο.
38. Η Νάπολη, είναι πόλη και σημαντικό λιμάνι της Νότιας Ιταλίας, πρωτεύουσα
της περιφέρειας της Καμπανίας και της ομώνυμης επαρχίας. Είναι η τρίτη
μεγαλύτερη πόλη της Ιταλίας μετά τη Ρώμη και το Μιλάνο.
Η Νάπολη είναι μια από τις αρχαιότερες συνεχώς κατοικημένες πόλεις στον
κόσμο, από την Εποχή του Ορείχαλκου. Τη 2η χιλιετία π.Χ. στη θέση της
ιδρύθηκαν Ελληνικοί οικισμοί, με μια μεγαλύτερη ηπειρωτική αποικία - γνωστή
αρχικά ως Παρθενόπη - να αναπτύσσεται γύρω στον ένατο αιώνα π.Χ., στο
τέλος της Γεωμετρικής Εποχής.
Η Νάπολη υπήρξε η πιο βομβαρδισμένη πόλη κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το μεγαλύτερο μέρος του σύγχρονου τομέα της πόλης κατασκευάσθηκε υπό
τη φασιστική κυβέρνηση του Μπενίτο Μουσολίνι και κατά την περίοδο της
ανοικοδόμησης μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εντάχθηκε στα μνημεία
παγκόσμιας κληρονομίας το 1995 κατά την 19η συνεδρία της UNESCO.
39. Ο καθεδρικός ναός της Μόντενα είναι ρωμανική εκκλησία της πόλης
Μόντενα της Ιταλίας και αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά ρωμανικά κτήρια
της Ευρώπης.
Ο καθεδρικός ναός της Μόντενα είναι δημιουργία του αρχιτέκτονα Lanfranco
και γλύπτη Willigelmo, έργο του 12ου αιώνα. Ο ναός αυτός είναι ένα
αριστούργημα της αρχιτεκτονικής καθώς συνδυάζει πολιτικές και θρησκευτικές
αξίες σε μία μεσαιωνική πόλη. Η κατασκευή του καθεδρικού είναι αφιερωμένη
στον Άγιο Τζεμινιάνο.
Η παλιά Μόντενα ήταν μια ακμάζουσα ρωμαϊκή αποικία στη Via Emilia, όμως
κατόπιν ισχυρών σεισμών η πόλη καταστράφηκε ολοσχερώς και σταδιακά
έπεσε σε ρήγματα. Με αποτέλεσμα οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να
εγκαταλείψουν την πόλη. Το όνομα του καθεδρικού ναού προήλθε από τον
επίσκοπο της Μόντενα και από τον πολιούχο της πόλης Άγιο Τζεμινιάνο. Οι
εργασίες για τη σύγχρονη Μητρόπολη άρχισαν το 1099,υπό τη διεύθυνση του
πρωτομάστορα Lanfranco, πάνω στο σημείο του τάφου του Αγίου
Τζεμινιάνου, πολιούχου της Μόντενα. Τα λείψανα του Αγίου εξακολουθούν να
40. εκτίθενται στην κρύπτη του καθεδρικού ναού μέσα σε μία σαρκοφάγο
καλυμμένη από γυαλί. Ο καθεδρικός ναός καθαγιάστηκε από τον Πάπα
Λούκιο Γ΄ στις 12 Ιουλίου 1184. Η εγγραφή του στα μνημεία παγκόσμιας
κληρονομιάς έγινε το 1992.
Οι Αιολίδες Νήσοι ή Νησιά του Αιόλου, είναι ένα σύμπλεγμα οκτώ μικρών
νησιών και αρκετών ακόμα βραχονησίδων που απλώνεται στη νότια
Τυρρηνική Θάλασσα, λίγες δεκάδες ναυτικά μίλια ΒΔ της Μεσσήνης. Η
θαλάσσια αυτή περιοχή καλείται Αρχιπέλαγος των Αιολίδων, η δε ονομασία
οφείλεται στο γεγονός ότι οι Αρχαίοι Έλληνες εντόπιζαν εκεί (στο νησί
Στρόμπολι) την κατοικία του Αιόλου, ακολουθώντας τη «γεωγραφία» των
ομηρικών επών. Ελληνικής προέλευσης είναι και πολλά τοπωνύμια που
απαντώνται στα νησιά, δείγμα μιας παρουσίας που ξεκίνησε κατά τα τέλη του
β' ελληνικού αποικισμού και διήρκεσε μιάμιση χιλιετία. Το 2000 και κατά την
24η
, ήταν η χρονιά που τα Νησιά του Αιόλου εντάχθηκαν στα μνημεία
παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.
41. Το Ουρμπίνο είναι πόλη και δήμος στα Μάρκε, στην κεντρική Ιταλία, η οποία
αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO από το 1998 για
την πολιτιστική άνθισή της κατά την Αναγέννηση, ιδίως υπό την εξουσία του
Φεντερίκο ντα Μοντεφέλτρο, δούκα του Ουρμπίνο από το 1444 μέχρι το 1482.
Στην πόλη βρίσκεται το πανεπιστήμιο του Ουρμπίνο, το οποίο ιδρύθηκε το
1506, και είναι έδρα του αρχιεπισκόπου του Ουρμπίνο. Το πιο γνωστό κτίριο
της πόλης είναι το Παλάτσο Ντουκάλε, το οποίο ανακατασκευάστηκε από τον
Λουτσιάνο Λαουράνα.
42. Το Πόρτο Βένερε είναι δήμος και πόλη στην Λιγουρία, στη βόρεια Ιταλία, που
ανήκει στην επαρχία Λα Σπέντζια. Αποτελείται από τα χωριά Πόρτο Βένερε,
Φετσάνο και Λε Γκράτσιε και τα νησιά Παλμαρία, Τίνο και Τινέττο, τα οποία
βρίσκονται υπεράκρια του Πόρτο Βένερε. Το Πόρτο Βένερε μαζί με τα χωριά
του Τσίνκε Τέρρε αποτελούν μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO
από το 1997. Η πόλη κατακτήθηκε από τους Γενοβέζους το 1113. Πάνω από
τον οικισμό δεσπόζει το κάστρο των Ντόρια, το οποίο χρονολογείται από 12ο-
16ο αιώνα μ.Χ.
43. Η Αίτνα είναι ενεργό ηφαίστειο στις ανατολικές ακτές της Σικελίας, το
μεγαλύτερο και υψηλότερο ενεργό ηφαίστειο στην Ευρώπη (ύψος 3.350
μέτρα). Η Αίτνα καλύπτει έκταση 1190 τετραγωνικών χιλιομέτρων με
περιφέρεια βάσης 140 χιλιόμετρα, δηλαδή είναι τρεις φορές μεγαλύτερη από
τον Βεζούβιο. Είναι από τα πιο ενεργά ηφαίστεια στον κόσμο. Αν και οι
εκρήξεις του μπορεί να είναι μερικές φορές πολύ καταστροφικές, γενικά δεν
θεωρείται ιδιαίτερα επικίνδυνο και χιλιάδες κάτοικοι ζουν στις πλαγιές του
ηφαιστείου και τις γύρω περιοχές. Το γόνιμο έδαφος είναι κατάλληλο για
εκτεταμένες γεωργικές δραστηριότητες. Τον Ιούνιο του 2013, η UNESCO
ανακοίνωσε την ένταξη της Αίτνας στον κατάλογο με τα Μνημεία Παγκόσμιας
Κληρονομιάς.
44. Η ονομασία Αίτνα μπορεί να προέρχεται από την ελληνική λέξη αίθω, που
σημαίνει «καίγομαι», ή τη φοινικική λέξη «attano». Οι Άραβες ονόμαζαν το
βουνό Gibel Utlamat, το βουνό της φωτιάς. Η ονομασία αυτή εξελίχτηκε
αργότερα σε Mons Gibel κι έτσι στην τοπική διάλεκτο το ηφαίστειο ονομάζεται
Mongibeddu. Στην Ελληνική μυθολογία, ο Αίολος είχε φυλακίσει τους ανέμους
στις σπηλιές κάτω από την Αίτνα. Ο Γίγαντας Εγκέλαδος καταπλακώθηκε από
το όρος Αίτνα, σύμφωνα με τον ποιητή Αισχύλο, και ήταν η αιτία των
ηφαιστειακών εκρήξεων. Στη Ρωμαϊκή μυθολογία, ο Βούλκαν, θεός της
φωτιάς, είχε το εργαστήριό του κάτω από την Αίτνα .
Μάντοβα είναι πόλη και δήμος της Λομβαρδίας στην Ιταλίας και πρωτεύουσα
της επαρχίας της Μάντοβας. Η πόλη περιβάλλεται από τρεις τεχνητές λίμνες
οι οποίες δημιουργήθηκαν κατά τον 12ο αιώνα που αποκαλούνται Λάγκο
Σουπεριόρε, Λάγκο ντι Μέτζο και Λάγκο Ινφεριόρε και τροφοδοτούνται από το
ποταμό Μίτσιο, ένα παραπόταμο του Πάδου που πηγάζει από τη λίμνη
Γκάρντα. Μια τέταρτη λίμνη, η λίμνη Μπατζόλο, αποξηράνθηκε τον 18ο
αιώνα. Η Μάντοβα μπήκε στην λίστα των μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς
της UNESCO το 2008.
Το Παλέρμο είναι πρωτεύουσα και διοικητική έδρα της αυτόνομης περιοχής
Σικελία, της Ιταλίας καθώς και πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας. Είναι
πόλη με αρχαιότατη ιστορία. Ήταν αποικία των Καρχηδονίων, ενώ οι Φοίνικες
κι οι Έλληνες το χρησιμοποιούσαν σα σταθμό στα ταξίδια τους. Κατακτήθηκε
απ' τους Ρωμαίους, τους Νορμανδούς, τους Γάλλους, τους Ισπανούς και τους
45. Άραβες. Στην πόλη σώζονται ωραιότατα μνημεία, δείγματα της μακρόχρονης
ιστορίας της.
Οι κάτοικοι του Παλέρμο αποκαλούνται Παλερμιτάνοι ή Πανορμίτες. Το
Παλέρμο ιδρύθηκε τον 8ο αιώνα π.Χ. από Φοίνικες εμπόρους γύρω από ένα
φυσικό λιμάνι στη βορειοδυτική ακτή της Σικελίας. Το φοινικικό όνομα της
πόλης ήταν Ζιζ αλλά οι Αρχαίοι Έλληνες την αποκαλούσαν Πάνορμο εξαιτίας
του θαυμάσιου φυσικού λιμανιού της. Το Παλέρμο δεν ήταν ποτέ ελληνική
πόλη-κράτος αλλά αποτέλεσε αργότερα τμήμα της ελληνόφωνης Ανατολικής
Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Στη μακραίωνη ιστορία του το Παλέρμο γνώρισε
αλλεπάλληλες κατακτήσεις και καταστροφές. Στα μνημεία παγκόσμιας
κληρονομιάς εντάχθηκε το 2015.
46. Η Βερόνα είναι πόλη της βόρειας Ιταλίας, έδρα της ομώνυμης επαρχίας της
περιφέρειας του Βένετο. Βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Αδίγη. Η πόλη έχει
βραβευθεί ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την
UNESCO, λόγω της αστικής δομής και της αρχιτεκτονικής της. Η εγγραφή του
στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς έγινε το 2000.
Η Πίζα είναι ιστορική πόλη της ΒΔ Ιταλίας, πανεπιστήμιό της που λειτουργεί
από το 1343 και τον ξακουστό κεκλιμένο πύργο της Πίζας, που κτίστηκε όλος
από μάρμαρο στη διάρκεια της περιόδου από το 1172 μέχρι το 1350.
Αποτελείται από 6 ορόφους και επειδή κτίστηκε σε έδαφος χαλαρό,
παρουσιάζει κλίση προς τα νότια που σταδιακά αυξάνεται. Έχει ύψος 56 μ.
47. Η πλατεία του Καθεδρικού Ναού (Piazza del Duomo) της πόλης αποτελεί από
το 1987 Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Το Kάμπο Σάντο,
γνωστό επίσης ως Καμποσάντο Μονουμεντάλε (΄΄μνημειακό κοιμητήριο΄΄) ή
Καμποσάντο Βέκιο (΄΄παλιό κοιμητήριο΄΄) είναι ιστορικό οικοδόμημα στη
βόρεια άκρη της Πλατείας του Καθεδρικού. Το Κάμπο Σάντο μπορεί ελεύθερα
να μεταφραστεί ως άγιο πεδίο επειδή λέγεται ότι χτίστηκε γύρω από έναν
όγκο ιερού χώματος από το Γολγοθά, που έφτασε στην Πίζα κατά την Τέταρτη
Σταυροφορία από τον Ουμπάλντο ντε Λανφράνκι, αρχιεπίσκοπο της Πίζας το
12ο αιώνα. Ένας θρύλος λέει ότι τα σώματα που θάβονταν στο χώρο αυτό θα
αποσυντίθονταν μέσα σε 24 ώρες. Ο χώρος ταφής βρίσκεται πάνω στα
ερείπια του παλιού βαπτιστηρίου της εκκλησίας της Σάντα Ρεπαράτα, της
εκκλησίας που κάποτε υπήρχε στη θέση που βρίσκεται σήμερα ο Καθεδρικός.
Ο όρος μνημειακό το διαφοροποιεί από το μεταγενέστερο αστικό κοιμητήριο
της Πίζας. Το κτίριο ήταν το τέταρτο και τελευταίο της Πλατείας του
Καθεδρικού. Χρονολογείται ένα αιώνα μετά τη μεταφορά του χώματος από το
Γολγοθά και ανεγέρθηκε πάνω στον προηγούμενο χώρο ταφής. Η κατασκευή
αυτού του τεράστιου, μακρόστενου Γοτθικού περιστυλίου άρχισε το 1278 και
αποπερατώθηκε το 1464. Φαίνεται ότι το κτίριο δεν προοριζόταν για
κοιμητήριο, αλλά για μια εκκλησία ονόματι Αγία Τριάδα, αλλά τα σχέδια
άλλαξαν κατά τη διάρκεια της κατασκευής.
48. Οι τοίχοι ήταν κάποτε καλυμμένοι με τοιχογραφίες, οι πρώτες το 1360, οι
τελευταίες περίπου τρεις αιώνες αργότερα. Η πρώτη ήταν η ΄΄Σταύρωση΄΄του
Φραντσέσκο Τραίνι, στη νοτιοδυτική πλευρά και στη συνέχεια προς τα δεξιά
στη νότια πλευρά, η Τελευταία Κρίση η Κόλαση ο Θρίαμβος του Θανάτου και
η Θηβαίς που συνήθως αποδίδονται στο Μπουιναμίκο Μπουφαλμάτσε. Στις
27 Ιουλίου 1944 θραύσμα βόμβας Συμμαχικής επίθεσης προκάλεσε φωτιά
που έκαψε τα ξύλινα καδρόνια και έλιωσε το μολύβι της οροφής. Η
καταστροφή της οροφής προκάλεσε σοβαρές ζημιές παντού στο εσωτερικό
του κοιμητηρίου, καταστρέφοντας τα περισσότερα αγάλματα και
σαρκοφάγους και όλες τις τοιχογραφίες. Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
άρχισαν εργασίες αποκατάστασης. Η στέγη αποκαταστάθηκε όσο το δυνατό
πιστότερα στην αρχική της εμφάνιση και οι τοιχογραφίες αποχωρίστηκαν από
τους τοίχους για να αποκατασταθούν και να εκτεθούν αλλού. Οι
αποκαταστημένες τοιχογραφίες μεταφέρονται βαθμιαία στις αρχικές τους
θέσεις στο κοιμητήριο, στο εσωτερικό του, για να αποκατασταθεί η
προπολεμική εμφάνιση του Κάμπο Σάντο. Η εγγραφή του στα μνημεία
παγκόσμιας κληρονομιάς έγινε το 1987.
ΙΣΠΑΝΙΑ
50. Το Βασίλειο της Ισπανίας είναι ένα κράτος της νοτιοδυτικής Ευρώπης, που
καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της Ιβηρικής χερσονήσου. Η Ισπανία είναι
μια έντονα τουριστική χώρα, κυρίως στα παράλια της Μεσογείου και στις
Κανάριες και Βαλεαρίδες νήσους. Η χώρα είναι δεύτερη στον κόσμο σε
αφίξεις (μετά την Γαλλία) και σε εισόδημα (μετά τις ΗΠΑ) και ο τουρισμός
προσφέρει περίπου 12% του ισπανικού ΑΕΠ.
ΙΜΠΙΖΑ
51. Η Ίμπιζα είναι η μεγαλύτερη από τις νήσους Πιτυούσες που ανήκουν στο
αρχιπέλαγος και την ομώνυμη αυτοδιοικούμενη περιφέρεια των Βαλεαρίδων
νήσων, στην Ισπανία. Το νησί στην αρχαιότητα ήταν αποικία των Φοινίκων.
Συνδέονταν στενά με την Καρχηδόνα. Από το 1999, περιλαμβάνεται στον
κατάλογο των μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.
Σήμερα το νησί φέρει επίσημα μόνο την καταλανική μορφή του ονόματός του,
που είναι Εϊβίσα (Eivissa) ενώ χρησιμοποιείται ευρέως και η αντίστοιχη
ισπανική, Ιμπίθα(Ibiza). Η καρχηδονιακή επιγραφή 'ybsm που εμφανίζεται σε
νομίσματα αποτελεί μάλλον την λέξη από την οποία προήλθαν οι μετέπειτα
μορφές του ονόματος του νησιού. Οι δύο ερμηνείες του καρχηδονιακού
ονόματος δείχνουν είτε προς την ερμηνεία του ως «νησιού των πεύκων»,
αντίστοιχη με την ελληνική ονομασία «Πιτυούσες» είτε προς την ερμηνεία ως
«νησιού των ακολούθων του Μπες», ενός τοπικού θεού σημιτικής
προέλευσης. Η πρώτη αναφορά σε γραπτό κείμενο βρίσκεται
στον Ηρόδοτο ( βυσόςἘ ) και τον ακολουθούν ο Διονύσιος ο
Αλικαρνασσεύς (Βο σοςῦ ), ο Στράβωνας και ο Πτολεμαίος. Στα λατινικά η
καθιερωμένη μορφή ήταν η Ebusus που μετατράπηκε από τους άραβες
κατακτητές σε Υebisa. Στην τοπική ρωμανική διάλεκτο η αραβική ονομασία
μεταμορφώθηκε σε Eviça που έδωσε με τη σειρά του την μετέπειτα
καταλανική Eivissa, της οποίας πρώτη αναφορά έχουμε στο Liber
Maiolichinus του 1115.
52. Ιστορική πόλη του Τολέδο
To Τολέδο είναι πόλη και δημοτικό διαμέρισμα
της Ισπανίας, πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας, καθώς και της
αυτόνομης κοινότητας Καστίλη-Λα Μάντσα. Βρίσκεται κεντρικά της χώρας, σε
απόσταση 70 χιλιομέτρων από τη Μαδρίτη και επί της δεξιάς όχθης του
ποταμού Τάγου. Από το 1986, περιλαμβάνεται στον κατάλογο των μνημείων
53. παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO, ενώ στο παρελθόν
(1085-1559) υπήρξε πρωτεύουσα της Ισπανικής αυτοκρατορίας, ισχυρό
θρησκευτικό και πολιτιστικό κέντρο αποτελώντας μια ολόκληρη πόλη μουσείο
ιστορίας και αρχιτεκτονικής. Ήταν φημισμένο για την παραγωγή των
καλύτερων σπαθιών στη Δύση. Κατά το Μεσαίωνα, το Τολέδο υπήρξε επίσης
μεγάλο μεταφραστικό κέντρο, όπου σημαντικό μέρος της αρχαίας Ελληνικής
γραμματείας μεταφέρθηκε από την Αραβική ανατολή στη Δύση, με
μεταφράσεις από τα αραβικά στα λατινικά κυρίως εβραίων αλλά και άλλων
γλωσσομαθών. Το όνομα του Τολέδου προέρχεται από
τη λατινική ονομασία Toletum, δηλαδή πόλη με τα τείχη.
Η Διαδρομή του Αγίου Ιακώβου της Κομποστέλα
Η Διαδρομή του Αγίου Ιακώβου της Κομποστέλα είναι η διαδρομή, δια μέσου
πολλών πόλεων της Ευρώπης, του προσκυνήματος στον Καθεδρικό
Ναό του Σαντιάγο δε Κομποστέλα στη Γαλικία της βορειοδυτικήςΙσπανίας,
όπου βρίσκονται θαμμένα τα ιερά λείψανα του Αποστόλου Ιακώβου. Το 1985
όλη αυτή η διαδρομή αναγνωρίστηκε ως Μνημείο Παγκόσμιας
Κληρονομιάς από την UNESCO.
54. Η ανακάλυψη του λειψάνου του αγίου στην περιοχή αυτή της χριστιανικής
Ισπανίας έκανε την πόλη τόπο προσκυνήματος. Ο σεβασμός προς τον άγιο
ξεκίνησε την εποχή των Φράγκων, οπότε ο Άγιος Ιάκωβος (Σαντιάγο στα
ισπανικά) έγινε προστάτης άγιος της Ιβηρικής Χερσονήσου. Πάνω στον τάφο
του αναγέρθηκε αρχικά πλίνθινη και κατόπιν λιθόκτιστη εκκλησία και η πόλη
Σαντιάγο δε Κομποστέλα έγινε κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους ο
σημαντικότερος τόπος προσκυνήματος, μετά την Ιερουσαλήμ και τη Ρώμη. Η
πόλη καταστράφηκε ολοκληρωτικά το 997 από τους Μαυριτανούς, εκτός από
τον τάφο του Αγίου Ιακώβου. Το 1078 ανεγέρθηκε ο σημερινός καθεδρικός
ναός του Σαντιάγο δε Κομποστέλα, όπου σε μια κρύπτη πίσω από την Αγία
Τράπεζα υπάρχει το μνήμα του Αγίου Ιακώβου.
55. Ιστορική Οχυρωμένη Πόλη της Κουένκα
Η Κουένκα (ισπανικά: Cuenca) είναι πόλη στην αυτόνομη
κοινότητα Καστίλλη-Λα Μάντσα, στην κεντρική Ισπανία, και πρωτεύουσα
της επαρχίας Κουένκα Η πόλη βρίσκεται στο κεντρικό ιβηρικό οροπέδιο, στην
άκρη ενός γκρεμού ο οποίος σχηματίζεται από τα φαράγγια των
ποταμών Χούκαρ και Ουέκαρ, σε υψόμετρο περίπου 950. Το οχυρωμένο
τμήμα της πόλης, κτισμένο από τους Μαυριτανούς ανακηρύχτηκε το
1996 Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO.
56. Τα Πυρηναία
Τα Πυρηναία είναι από τις μεγαλύτερες οροσειρές της Ευρώπης. Βρίσκονται
ανάμεσα στην Ισπανία και τη Γαλλία και αποτελούν και φυσικά σύνορα των
δύο χωρών. Εκτείνονται σε μήκος 480 περίπου χιλιομέτρων, από το Βισκαϊκό
κόλπο μέχρι τη Μεσόγειο θάλασσα.
Τα Πυρηναία σχηματίστηκαν σε παλαιότερη εποχή συγκριτικά με τις Άλπεις. Η
βασική μάζα τους αποτελείται κυρίως από γνεύσιο και γρανίτη αλλά και από
ασβεστολιθικά πετρώματα. Το υπέδαφος είναι πλούσιο σε
σιδηρομεταλλεύματα, άνθρακα, τάλκη, μάρμαρο κ.ά.
57. Βασιλικό Μοναστήρι της Σάντα Μαρία της Γουαδελούπης
To Βασιλικό Μοναστήρι της Σάντα Μαρία δε
Γουαδαλούπε (ισπανικά: Real Monasterio de Nuestra Señora de Guadalupe)
είναι ρωμαιοκαθολικό μοναστήρι στη Γουαδαλούπε, Εξτρεμαδούρα, στην
δυτική Ισπανία. Βρίσκεται στους ανατολικούς πρόποδες της Σιέρρα δε λας
Βιγιουέρκας και ήταν ένα από τα σημαντικότερα μοναστήρια στη χώρα για
περισσότερους από τέσσερεις αιώνας. Η UNESCO ανακήρυξε το
μοναστήρι Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς το 1993.
Το μοναστήρι, του οποίου η αρχιτεκτονική εξελίχθηκε μέσα στους αιώνες,
εξακολουθεί να κυριαρχείται από τον κύριο ναό, ο οποίος κατασκευάστηκε
από τον Αλφόνσο ΙΑ΄ και τους αμέσους διαδόχους του τον 14ο και 15ο αιώνα.
58. Το τετράγωνο παρεκκλήσι της Σάντα Καταλίνα με το μπαρόκ ιεροφυλάκιο
χρονολογείται επίσης από τον 15ο αιώνα. Είναι επίσης γνωστό για το
σύμπλεγμα διακοσμημένων τάφων του 17ου αιώνα. Το εξωκκλήσι με τις
λειψαναποθήκες συνδέει τη Σάντα Καταλίνα με το μπαρόκ ιεροφυλάκιο (1638-
47), πλούσια διακοσμημένο με φέρει μια σειρά πινάκων ζωγραφικής από
τον Θουρμπαράν.
Φοινικόδασος του Έλτσε
Το φοινικόδασος του Έλτσε (ισπανικά: Palmeral de Elche,
βαλενθιανα: Palmerar d'Elx) είναι μία μεγάλη έκταση με φοίνικες,
κυρίως χουρμαδιές, στην πόλη του Έλτσε, Ισπανία. Το φοινικόδασος
ανακηρύχθηκε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς το 2000.
Μέσα στην αστική περιοχή του Έλτσε υπάρχουν συνολικά 97 διαφορετικές
καλλιέργειες στις οποίες υπάρχουν περίπου 70.000 χουρμαδιές, κυρίως στην
ανατολική όχθη του Βιναλοπό. Αυτός ο αριθμός δεν περιλαμβάνει άλλες
μεγάλες φυτείες που βρίσκονται γύρω από την πόλη. Συνολικά, ο αριθμός
των φοινίκων μπορεί να είναι περίπου 200.000. Το φοινικόδασος έχει έκταση
πάνω από 3,5 χλμ², συμπεριλαμβανομένου 1,5 χλμ² μέσα στην πόλη του
Έλτσε. Τα δέντρα μεταφέρθηκαν κατά τη διάρκεια της μουσουλμανικής
κατοχής της ιβηρικής χερσονήσου.
59. Είναι το μόνο φοινικόδασος αυτού του τύπου στην Ευρώπη και το βορειότερο
του είδους του, και μόνο μερικά φοινικοδάση στις αραβικές χώρες είναι
μεγαλύτερα.
Βασιλικό Μοναστήρι του Σαν Λορένθο του Ελ Εσκοριάλ
Είναι η ιστορική κατοικία του βασιλιά της Ισπανίας, στην πόλη Σαν Λορένθο
δε Ελ Εσκοριάλ, περίπου 45 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Μαδρίτης, της
πρωτεύουσας της Ισπανίας. Λειτουργεί ως μοναστήρι, βασιλικό παλάτι,
μουσείο και σχολείο. Έχει έκταση 33.327 μ² και είναι κτισμένο στη νότια
πλαγιά του όρους Αμπάντος, της Σιέρρα δε Γουαδαρράμα, 1.028 μέτρα πάνω
από την επιφάνεια της θάλασσας. Υπάρχει μία άλλη πόλη, 2 χιλιόμετρα πιο
κάτω στην κοιλάδα (τέσσερα χιλιόμετρα με το δρόμο), που ονομάζεται Ελ
Εσκοριάλ.
60. Τις 2 Νοεμβρίου 1984, η UNESCO το ανακήρυξε Μνημείο Παγκόσμιας
Κληρονομιάς. Είναι δημοφιλής τουριστικός προορισμός, με συχνούς
επισκέπτες από τη Μαδρίτη. Περισσότεροι από 500.000 επισκέπτες έρχονται
στο Ελ Εσκοριάλ κάθε χρόνο.
Ο Πύργος του Ηρακλή
Ο Πύργος του Ηρακλή (ισπανικά και γαλικιανά: Torre de Hércules) είναι
αρχαίος ρωμαϊκός φάρος σε μία χερσόνησο περίπου 2,4 χιλιόμετρα από το
κέντρο της Α Κορούνια, Γαλικία, στη βορειοδυτικά Ισπανία. Μέχρι τον 20ό
αιώνα, ο πύργος μόνος του ήταν γνωστός ως «Farum Brigantium». Η λατινική
λέξη «farum» προέρχεται από την ελληνική λέξη φάρος, η οποία περιέγραφε
τον Φάρο της Αλεξάνδρειας. Η κατασκευή έχει ύψος 55 μέτρα και βλέπει τις
ακτές της Ισπανίας στον βόρειο Ατλαντικό. Η κατασκευή αποκατεστημένη το
1791, είναι ο παλαιότερος ρωμαϊκός φάρος που χρησιμοποιείται σήμερα.
61. Υπάρχει ένας κήπος με αγάλματα τα οποία έχουν φιλοτεχνηθεί από τον
Πάμπλο Σερράνο και τον Φρανθίσκο Λέιρο.
Ο Πύργος του Ηρακλή είναι Εθνικό Μνημείο της Ισπανίας, και από τις 27
Ιουνίου 2009, έχει χαρακτηριστεί από την UNESCO Μνημείο Παγκόσμιας
Κληρονομιάς. Είναι ο δεύτερος ψηλότερος φάρος στην Ισπανία, μετά τον
Φάρο της Τσιπιόνα.
Μέγαρο Καταλανικής Μουσικής
Το Μέγαρο Καταλανικής Μουσικής (καταλανικά: Palau de la Música Catalana)
είναι αίθουσα συναυλιών στη Βαρκελώνη, Ισπανία. Σχεδιάστηκε σε
καταλανικό ρυθμό μοντερνίστα από τον αρχιτέκτονας Λιουίς Ντομένεκ ι
Μοντανέρ. Το 1997, το Μέγαρο Καταλανικής Μουσικής
ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO, μαζί με
το νοσοκομείο του Σαν Πάου.
62. Κατασκευάστηκε τη περίοδο 1905-1908 για το Ορφεό Καταλά, μια χορωδιακή
κοινότητα που ιδρύθηκε το 1891 και ήταν ηγετική δύναμη στο καταλανικό
πολιτιστικό κίνημα το οποίο έγινε γνωστό ως Renaixença (καταλανική
αναγέννηση). Εγκαινιάστηκε στις 9 Φεβρουαρίου 1908. Το έργο
χρηματοδοτήθηκε κυρίως από την κοινότητα, αλλά σημαντικές οικονομικές
εισφορές έγιναν από πλούσιους βιομήχανους και αστούς της Βαρκελώνης. Το
Παλάου κέρδισε ένα βραβείο από το δημοτικό συμβούλιο της Βαρκελώνης το
1909, το οποίο δίνεται στο καλύτερο κτίριο που κατασκευάστηκε τον
προηγούμενο χρόνο. Ανάμεσα στο 1982 και το 1989, το κτίριο ανακαινίστηκε
και επεκτάθηκε υπό την επίβλεψη των αρχιτεκτόνων Όσκαρ Τουσκέτς και
Κάρλες Ντίαζ. Σήμερα, περισσότερο από μισό εκατομμύριο άνθρωποι
παρακολουθούν μουσικά δρώμενα στο μέγαρο, τα οποίο κυμαίνονται από
συμφωνική μουσική μέχρι τζαζ και κανσό (καταλανικό τραγούδι).
Ο Καθεδρικός Ναός, το Παλάτι και η Αρχειοθήκη της Σεβίλλης
Ο Καθεδρικός της Σεβίλλης ή Καθεδρικός της Παναγίας της Επισκοπής
(ισπανικά: Catedral de Santa María de la Sede) είναι ρωμαιοκαθολικός
καθεδρικός ναός στη Σεβίλλη της Ισπανίας. Είναι ο μεγαλύτερος γοτθικός
καθεδρικός στο κόσμο και συνολικά η τρίτη μεγαλύτερη εκκλησία. Επίσης,
είναι ο μεγαλύτερος καθεδρικός στο κόσμο, καθώς οι δύο μεγαλύτερες
63. εκκλησίες, η Βασιλική του Αγίου Πέτρου και η βασιλική της Παναγίας της
Απαρεκίπα, δεν είναι έδρες επισκόπων.
Η κατασκευή του ναού άρχισε το 1401. Ο ναός, όταν ολοκληρώθηκε στις
αρχές του 16ου αιώνα, αντικατέστησε την Αγία Σοφία ως ο μεγαλύτερος
χριστιανικός ναός, ένα τίτλο τον οποίο ο βυζαντινός ναός κατείχε για σχεδόν
χίλια χρόνια.
Ο καθεδρικός ναός είναι ο τόπος ταφής του Χριστόφορου Κολόμβου. Μαζί
με το Αλκάθαρ της Σεβίλλης και το Γενικό Αρχείο των Ινδιών, ανακηρύχθηκαν
μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO το 1987.
64. Τα ρωμαϊκά τείχη της Lugo
Χτίστηκαν κατά το δεύτερο μισό του 3ου αιώνα για να προστατεύσουν τη
ρωμαϊκή πόλη Lucus. Διατηρούνται σε άριστη κατάσταση και είναι τα
μοναδικά σωζόμενα ανέπαφα τείχη στην Ευρώπη. Έχουν μήκος 25
χιλιόμετρα, φτάνουν σε ύψος 15 μέτρων κι έχουν 71 πύργους. Στην UNESCO
από το 2000
65. Το υδραγωγείο της Σεγόβια
Το υδραγωγείο της Σεγόβια (ή ακριβέστερα, η υδατογέφυρα) είναι ρωμαϊκό
υδραγωγείο στη Σεγόβια, Ισπανία και ένα από τα καλύτερα διατηρημένα
αρχαία μνημεία που σωζόνται στην Ιβηρική χερσόνησο.
Είναι ένα από τα κύρια σύμβολα της Σεγόβια και απεικονίζεται στο έμβλημα
της πόλης. Καθώς το υδραγωγείο δεν διαθέτει αναγνώσιμη εγγραφή (μία
πρέπει να υπήρχε στο επάνω τμήμα της κατασκευής), το έτος κατασκευής του
δεν μπορεί να προσδιοριστεί με ακρίβεια. Η ακριβής χρονολόγηση της
κατασκευής του υδραγωγείο θεωρούνταν πάντα ένα μυστήριο, αν και
θεωρούταν ότι αυτή έλαβε χώρα τον 1ο αιώνα μ.Χ., κατά τη διάρκεια της
εξουσίας των αυτοκρατότων Δομιτιανού, Νέρβα και Τραϊανού. Στο τέλος του
20ού αιώνα, ένας Γερμανός αρχαιολόγος κατάφερε να αποκρυπτογραφήσει
το κείμενο στην αφιερωτική πλάκα μελετώντας τα σημάδια των πλέον
χαμένων μπρούτζινων γραμμάτων. Χρησιμοποιώντας αυτή τη μέθοδο,
κατάφερε να προσδιορίσει ότι ο αυτοκράτορας Δομιτιανός (81-96 μ.Χ.) διέταξε
την κατασκευή.
Το υδραγωγείο είναι το σημαντικότερο αρχιτεκτονικό μνημείο της πόλης.
Λειτουργεί για αιώνες και διατηρείται σε άψογη κατάσταση. Παρείχε νερό στη
Σεγόβια μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα. Εξαιτίας της
66. διαφορετικής διάβρωσης των πέτρινων τμημάτων, της διαρροής στο ανώτερο
τμήμα της υδατογέφυρας και της μόλυνσης που οδήγησε στη δημιουργία
ρωγμών στη γρανιτένια τοιχοποιία, το μνημείο βρίσκεται από το 2006 στο
τμήμα παρακολούθησης παγκόσμιων μνημείων από το Παγκόσμιο Ταμείο
Μνημείων.
68. Ανδόρα, την Ιταλία, το Μονακό, την Ελβετία, τη Γερμανία, το Λουξεμβούργο
και το Βέλγιο ενώ σε απόσταση μόλις 40 χιλιομέτρων από τις βόρειες ακτές
της είναι η Μεγάλη Βρετανία.
Είναι μια μεγάλη χώρα και από τις ισχυρότερες οικονομίες του κόσμου. Η
Γαλλία είναι από τους σημαντικότερους τουριστικούς προορισμούς του
κόσμου Η Γαλλία διαθέτει πολλά αξιοθέατα, φυσικά και τεχνητά και τόσο τα
αστικά της κέντρα όσο και η επαρχία της συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον των
τουριστών.
Η σημαντικότερη και πιο ενδιαφέρουσα πόλη είναι το Παρίσι αλλά και άλλες
περιοχές και πόλεις είναι μεγάλης τουριστικής αξίας, όπως η Νίκαια, η
Μασσαλία, το Στρασβούργο και άλλες.
Καθεδρικός Ναός της Σαρτρ
Η Παναγία της Σαρτρ, ή Καθεδρικός Ναός της πόλης Σαρτρ στη Γαλλία
αποτελούσε από τον Μεσαίωνα μεγάλο και σπουδαίο ιερό προσκύνημα των
πιστών που προσέρχονταν για να προσκυνήσουν το ιερό άγαλμα της
Παναγίας που φέρονταν μέσα σε ειδική κρύπτη, την λεγόμενη «Παναγία υπό
την Γην», και που ανάγεται στην επισκοπική θητεία του Φυλμπέρ. Ο
Καθεδρικός ναός με τα δύο υψηλά κωδωνοστάσια στη πρόσοψη άρχισε να
χτίζεται το 1194, στη θέση προηγούμενου ναού, ρυθμού Βασιλικής, που είχε
καεί το 1134. Οι περισσότερες εργασίες ολοκληρώθηκαν σε 30 χρόνια και
τελικά ο ναός εγκαινιάστηκε το 1260. Το ολικό του μήκος είναι 130 μ. το ύψος
του κυρίως ναού 34 μ., και το πλάτος του μεσαίου μεγάλου κλίτους 14 μ.
69. Προϊστορικές τοποθεσίες και τα ζωγραφισμένα σπήλαια της
κοιλάδας του Βεζέρ
Οι Προϊστορικές τοποθεσίες και τα ζωγραφισμένα σπήλαια της
κοιλάδας του Βεζέρ είναι μια ομάδα από 147 μοναδικές προϊστορικές
τοποθεσίες και 25 σπήλαια που φέρουν ζωγραφικές παραστάσεις στα πλάγια
φατνώματα. Εκτείνονται σε μήκος περίπου 40 km στην κοιλάδα του ποταμού
Βεζέρ στον νομό Ντορντόνι στην περιοχή της Ακουιτανίας και, από το 1979,
αποτελούν Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Οι χώροι αυτοί
παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον τόσο από εθνολογικής και
ανθρωπολογικής άποψης όσο και από αισθητικής, λόγω
των τοιχογραφιών στα σπήλαια, ιδιαίτερα εκείνων στο σπήλαιο Λασκώ , του
οποίου η ανακάλυψη το 1940 ήταν εξαιρετικής σημασίας για την ιστορία της
προϊστορικής τέχνης. Οι σκηνές κυνηγιού που έχουν αποτυπωθεί εκεί
70. παρουσιάζουν περίπου 100 εικόνες ζώων, που είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτες
για την λεπτομέρειά τους, τα ζωντανά χρώματα αλλά και τον ρεαλισμό της
απεικόνισης.
Νανσύ
Το Νανσύ είναι ιστορική πόλη, πρωτεύουσα του νομού Μερτ-ε-Μοζέλ, ενός
των τεσσάρων στην περιφέρεια της Λωρραίνης στη Γαλλία, της οποίας είναι
πολιτιστική πρωτεύουσα. Είναι η γενέτειρα της Ιωάννας της Λωρραίνης και
υπάρχει άγαλμα προς τιμή της. Βρίσκεται επί του ποταμού Μερτ και σε
απόσταση περίπου 280 χλμ. από το Παρίσι. Κατά τον 9ο αιώνα αποτελούσε
κάστρο και έδρα των Δουκών της Λωρραίνης. Τα παλαιά της τείχη
κατεδαφίστηκαν τον 17ο αιώνα ενώ η πόλη εξωραΐστηκε ιδιαίτερα από τους
Δούκες Λεοπόλδο, Φραγκίσκο και τον εξόριστο εκεί Βασιλέα της Πολωνίας
Στανισλάς Λεσζκζίνσκι. Το 1776 περιήλθε στο γαλλικό στέμμα, ενώ κατά τα
έτη 1870 - 1873 καταλήφθηκε από τους Γερμανούς.
71. Στρασβούργο
Το Στρασβούργο είναι η πρωτεύουσα και κυριότερη πόλη του νομού Κάτω
Ρήνου και της περιφέρειας της Αλσατία-Καμπανία-Αρδέννες-Λωρραίνης στη
βορειοανατολική Γαλλία και βρίσκεται στη δυτική πλευρά του Ρήνου.
72. Είναι μία πόλη που διατηρεί το ιστορικό της κέντρο και για το λόγο αυτό είναι
και ιδιαίτερα γραφική. Ο τοπικός πληθυσμός αποτελεί ένα μείγμα γαλλικών
και γερμανικών στοιχείων, ενώ η πόλη θεωρείται γέφυρα της ενότητας μεταξύ
της σύγχρονης Γαλλίας και Γερμανίας. Δύο γέφυρες συνδέουν το
Στρασβούργο με τη γερμανική κωμόπολη Κελ , δηλαδή τη Γαλλία με τη
Γερμανία.
Κανάλι του Μιντί
Το κανάλι του Μιντί, είναι υδάτινος δίαυλος μήκους 240 χιλιομέτρων στη νότια
Γαλλία. Το κανάλι συνδέει το κανάλι του ποταμού Γκαρόν με την
λιμνοθάλασσα του Τω στην ακτή της Μεσογείου και μαζί με το κανάλι του
Γκαρόν σχηματίζουν το Κανάλι των Δύο Θαλασσών, το οποίο συνδέει την
Μεσόγειο με τον Ατλαντικό Ωκεανό. Το κανάλι του Midi ξεκινά από την
λιμνοθάλασσα Τω και καταλήγει στην Τουλούζη.
Σχεδιάστ
ηκε τον 17ο αιώνα από τον μηχανικό Πιέρ-Πωλ Ρικέ και η κατασκευή είχε ως
αρχιμηχανικό τον Ζαν-Πολυκάρπ Μαγκέ. Θεωρείται ένα από τα
σημαντικότερα τεχνικά επιτεύγματα της εποχής του και, από το 1996,
αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Εκτός από το
73. κυρίως κανάλι και για την υποστήριξή του έχουν κατασκευαστεί περισσότεροι
από 90 υδατοφράκτες, αρκετοί υδαταγωγοί, γέφυρες και φράγματα.
Μπορντό
Το Μπορντό είναι πόλη της Γαλλίας, πρωτεύουσα του νομού Ζιρόντ. Είναι
χτισμένη στην αριστερή όχθη του ποταμού Γκαρόν. Είναι ένα από τα
πολυπληθέστερα κέντρα της Γαλλίας. Στον πληθυσμό της, εκτός από Γάλλους
συμπεριλαμβάνονται και συμπαγείς ομάδες αλλοδαπών (Ιταλοί, Ισπανοί,
Πορτογάλοι, Γερμανοί, Βορειοαφρικανοί). Το λιμάνι του είναι απ' τα
σπουδαιότερα της Γαλλίας και η πόλη, που η θέση της είναι μακριά απ' τα
γαλλογερμανικά σύνορα, έγινε έδρα διάφορων κυβερνητικών υπηρεσιών
στους τρεις τελευταίους γαλλογερμανικούς πολέμους. Σήμερα, έχει
ναυπηγεία, χυτήρια, βιομηχανία μεταλλουργίας και αναπτυγμένη γεωργία,
γνωστή για τα περίφημα κρασιά Μπορντό.
74. Λίγηρας
Ο Λίγηρας είναι με 1.020 χιλιόμετρα συνολικό μήκος ο μεγαλύτερος ποταμός
της Γαλλίας. Πηγάζει στη Νότια Γαλλία, στην ορεινή περιοχή του Κεντρικού
Ορεινού Όγκου και ρέει με κατεύθυνση βόρεια, περνάει από την Ορλεάνη
όπου και στρίβει προς τα δυτικά, και στη συνέχεια από την πόλη Τουρ για να
εκβάλει τελικώς στον Ατλαντικό Ωκεανό.
Χάβρη
Η Χάβρη είναι πόλη στη βόρεια Γαλλία, λιμάνι στις ακτές της Μάγχης στη
Νορμανδία. Βρίσκεται στη δεξιά όχθη των εκβολών του ποταμού Σηκουάνα.
Είναι το δεύτερο μεγαλύτερο λιμάνι της Γαλλίας μετά τη Μασσαλία στο νότο
και έχει κανάλια συνολικού μήκους 24 χιλιομέτρων. Πρόκειται για πόλη με
πλούσιο ιστορικό και καλλιτεχνικό υπόβαθρο. Η πληθώρα των μουσείων της
οφείλεται στο ότι αποτελεί γενέτειρα του ιμπρεσιονισμού. Αποτελεί επίσης
έδρα επισκοπής.
75. Σπήλαιο Σωβέ
To σπήλαιο Σοβέ είναι σπήλαιο της Νότιας Γαλλίας στην περιοχή του Ρήνου-
Άλπεων, και περιέχει μερικά από τα παλαιότερα και καλύτερα διατηρημένα
δείγματα τοιχογραφιών στον κόσμο. Ανακαλύφθηκε τον Δεκέμβριο του 1994,
και θεωρείται ως ένα από τα πιο σημαντικά προϊστορικά μνημεία παγκοσμίως,
