1. Από το αυτοκρατορικό
καθεστώς (30π.Χ.) στην
κατάλυση του δυτικού ρωμαϊκού
κράτους (476μ.Χ.)
2. Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, 27 π.Χ- 476
μ.Χ
Λάβαρο με τον
Αετό και τα
αρχικά του
Ρωμαϊκού Κράτους
SENATUS POPULUS QUE ROMANUM
(SPQR)
Σύγκλητος και Λαός της Ρώμης
4. Ο Οκταβιανός
Νίκησε τον Μάρκο Αντώνιο
στο Άκτιο (31π.Χ.) και έγινε
μονάρχης.
Ο ίδιος προτιμούσε τον τίτλο
του Αυγούστου (=σεβαστός).
Εγκατέστησε το σώμα των
πραιτωριανών (=η
προσωπική του φρουρά).
Οργάνωσε το στρατό.
Ολοκλήρωσε την κατάκτηση
της Ισπανίας και της
Αιγύπτου.
5. Οι επόμενες δυναστείες
Ακολούθησαν οι δυναστείες των
Φλαβίων και των Αντωνίνων.
Μερικοί ικανοί αυτοκράτορες
οδήγησαν το κράτος στο ανώτατο
σημείο ακμής και το έκαναν παγκόσμιο.
7. Χάρτης της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στα
τέλη του 2ου αιώνα μ.Χ.
Το ρωμαϊκό κράτος την
εποχή του Τραϊνού
(98μ.Χ.-117μ.Χ.)
O κίονας του
Τραϊανού
8. Ο Αδριανός, 117 μ.Χ.-138μ.Χ.
Υπήρξε
φιλειρηνιστής και
διέθετε μεγάλο
μέρος από τον
δημόσιο πλούτο για
την κατασκευή
έργων.
9. Η Πύλη του Αδριανού στην Αθήνα
Ο Ναός του Ολυμπίου Διός στην Αθήνα,
τον οποίο ολοκλήρωσε ο Αδριανός.
Το Τείχος του Αδριανού,
οχυρωματικό έργο στα σύνορα
της αυτοκρατορίας,
στη Μεγάλη Βρετανία.
10. Η pax romana- η ρωμαϊκή ειρήνη
Η παρατεταμένη ειρήνη βοήθησε στη
συγχώνευση των λαών.
Διαμορφώθηκε ένα κοσμοπολίτικο
πνεύμα με κυρίαρχη γλώσσα τη
λατινική στη Δύση και την ελληνική
στην Ανατολή.
11. Ο Καρακάλλας, 188μ.Χ.-217μ.Χ.
Από την περίοδο διακυβέρνησης του Καρακάλλα ξεχωρίζουν τα εξής:
Το διάταγμα του 212 που παρείχε την ιδιότητα του ρωμαίου πολίτη
στους ελεύθερους πολίτες όλης της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Συνέπεια αυτού του γεγονότος ήταν να ονομάζονται Ρωμαίοι όλοι οι
ελεύθεροι κάτοικοι της αυτοκρατορίας μεταξύ των οποίων και οι
Έλληνες . Η ονομασία αυτή διατηρήθηκε και στο Ανατολικό Ρωμαϊκό
(Βυζαντινό) Κράτος μέχρι την κατάλυσή του από τους Τούρκους και
έφθασε ως τις μέρες μας με τη μορφή "Ρωμιός", που πλέον είναι
συνώνυμο του "Έλληνας".
Η κατασκευή μεγάλων Θερμών έξω από τη Ρώμη, γνωστών ως
"Θέρμαι" ή Λουτρά του Καρακάλλα, ερείπια των οποίων
διασώζονται ακόμη και σήμερα.
Πηγή: Βικιπαίδεια
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
20. Από την ακμή στην παρακμή
Αρχές 3ου αιώνα: σημεία παρακμής. ΑΙΤΙΑ:
Εσωτερική αναρχία λόγω Απελευθερωτικές
συχνών στασιαστικών επαναστάσεις
κινημάτων (πραιτωριανών,
επαρχιακών λεγεώνων)
Επαγγελματοποίηση στρατού
Επιδρομές νέων εχθρών
Η οικονομική κατάσταση
22. Αίτια οικονομικής κρίσης
Το εμπόριο και η βιοτεχνία είχαν περιοριστεί
σημαντικά εξαιτίας της ανασφάλειας.
Πολλοί ελεύθεροι κάτοικοι των πόλεων
είχαν στραφεί ξανά στην καλλιέργεια της
γης, η οποία όμως είχε περιέλθει στα χέρια
λίγων γαιοκτημόνων που κατείχαν τεράστιες
εκτάσεις (λατιφούντια). Αναγκάζονταν, κατά
συνέπεια, να νοικιάζουν από τους
γαιοκτήμονες μικρά κτήματα, που τους
απέδιδαν ελάχιστα εισοδήματα.
Πολλοίδούλοι ελευθερώνονταν από τους αφέντες τους, επειδή κρίνονταν
ασύμφοροι, και ως απελεύθεροι, γίνονταν επίσης ενοικιαστές,
δένονταν με τη γη και σταδιακά συγχωνεύονταν με τους ελεύθερους ακτήμονες.
Από τη συγχώνευση αυτή προήλθε μια νέα κοινωνική τάξη, οι coloni.
23. Ο Ιλλυριός αυτοκράτορας Διοκλητιανός
Προσπάθησε να αναστρέψει το δυσμενές κλίμα που
είχε δημιουργηθεί. Συγκεκριμένα:
ενίσχυσε το μοναρχικό πολίτευμα
χώρισε το κράτος σε τέσσερις διοικήσεις
(τετραρχία) και έθεσε επικεφαλής δύο
Αυγούστους και δύο Καίσαρες. Η Ρώμη έπαψε να
αποτελεί κέντρο εξουσίας. Το πείραμα όμως της
Τετραρχίας απέτυχε.
25. Ο Μέγας Κωνσταντίνος
Αφού νίκησε σε
αλλεπάλληλες μάχες τους
συνάρχοντές του,
συνένωσε την
αυτοκρατορία υπό την
εξουσία του και μετέφερε
την πρωτεύουσα του
κράτους (330 μ.Χ.) στις
ακτές του Βοσπόρου, στη
θέση όπου βρισκόταν η
πόλη Βυζάντιο.
26. Αργότερα το κράτος χωρίστηκε σε
Ανατολικό (Βυζάντιο) και Δυτικό
ΔΥΤΙΚΟ
ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ
27.
28. Ο Χριστιανισμός αν και διώκεται εξαπλώνεται
Πολλές θρησκείες υπήρχαν
στην αυτοκρατορία:
ξεχώριζαν ο Ιουδαϊσμός, οι
θρησκείες του Μίθρα και
της Ίσιδας.
Ο Χριστιανισμός που
εμφανίστηκε τότε,
αντιμετώπισε πολλές
δυσκολίες (διωγμοί από τον
Νέρωνα, σκληροί ήταν οι διωγμοί
του Δέκιου και του
Διοκλητιανού).
Ο Μ. Κωνσταντίνος σταμάτησε τους διωγμούς
και βοήθησε στην εξάπλωσή του.
31. Το τέλος τον Δυτικού Ρωμαϊκού κράτους
Στις αρχές του 5ου μ.Χ. αιώνα πολλά γερμανικά φύλα κατέκλυσαν το
Δυτικό Ρωμαϊκό κράτος και σταδιακά το περιόρισαν στην Ιταλία.
• Αργότερα οι Βάνδαλοι,
που είχαν ιδρύσει
κράτος στη Βόρεια
Αφρική, κατέλαβαν την
αιώνια πόλη και
κατέστρεψαν πολλά από
τα μνημεία της
(βανδαλισμοί). Η Ιταλία
ουσιαστικά είχε γίνει το
μήλο της έριδος των
γερμανών επιδρομέων.
Το κράτος των Βανδάλων
32. • Παρά τις προσπάθειες του Βυζαντίου για βοήθεια,
κάποτε ήρθε το τέλος: Το 476 μ.Χ. ο γερμανός
ηγεμόνας Οδόακρος εκθρόνισε τον τελευταίο
ρωμαίο βασιλιά και ανέλαβε αυτός τη διακυβέρνηση
της Ιταλίας. Το Δ. Ρωμαϊκό κράτος έπαψε να
υπάρχει.
Ο Ρωμύλος Αυγουστύλος
παραδίδει το στέμμα
Το κράτος
του
Οδόακρου
