εργασία στα πλαίσια του μαθήματος της Τεχνολογίας

1. 1
ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ
ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ-ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΚΩΣΤΗΣ ΜΑΝΤΖΩΡΟΣ
Μάθηµα Τεχνολογίας
Υπεύθυνη Καθηγήτρια: Καµπαράκη Ελ.
Τµήµα Α2 -1ο
Γυµνάσιο Νέου Ψυχικού
2012-2013

2. 2
Περιεχόµενα
1. Εισαγωγή………………………………………………………….
2. Περιγραφή………………………………………………………...
3. Ιστορική Εξέλιξη του Θέµατος…………………………………..
4. Αρχή Λειτουργίας του Αντικειµένου- Επιστηµονικά Στοιχεία…
5. Επιπτώσεις στο Περιβάλλον…………………………………….
6. Χρησιµότητα στην Κοινωνία………………………………………
7. Σχέδια του Αντικειµένου……………………………………………
8. Κατάλογος Εργαλείων και Υλικών & Εκτίµηση Κόστους
Κατασκευής………………………………….................................
9. Βιβλιογραφία………………………………………………………...

3. 3
1. Εισαγωγή
Μεταφορές, στον οικονοµικό και εµπορικό χώρο, ονοµάζονται γενικά οποιεσδήποτε
µετακινήσεις επιβατών και φορτίων από έναν τόπο σε έναν άλλον.
Η ιστορία των µεταφορών είναι συνυφασµένη µε την ύπαρξη της ανθρώπινης ζωής.
Ο πρωτόγονος άνθρωπος µετακινούνταν βαδίζοντας σε αναζήτηση τροφής ή από
περιέργεια να γνωρίσει το περιβάλλον του, ή ακόµα και για την προστασία του από
τους διάφορους φυσικούς κινδύνους (όπως σε αναζήτηση κάποιου καταφύγιο -
σπηλιάς). Γρήγορα όµως κατάλαβε ότι οι φυσικές του αντοχές για να διανύει µεγάλες
αποστάσεις ήταν περιορισµένες και πολύ περισσότερο περιορισµένη η ικανότητά του
να µεταφέρει βάρη σε σηµαντικές αποστάσεις.
Οι αδυναµίες αυτές οδήγησαν τον άνθρωπο σε αναζήτηση διαφόρων µέσων
µεταφοράς τόσο για τον ίδιο όσο και για τα αγαθά του, ξεκινώντας αρχικά τη
χρησιµοποίηση ζώων στη ξηρά και από το πρωτόγονο µονόξυλο στις λίµνες και τους
ποταµούς βγήκε στη θάλασσα. Έτσι παράλληλα µε τις καταπληκτικές του εφευρέσεις
έφθασε από τον τροχό, το κουπί, το πανί και τον ατµό στους σύγχρονους
αεροστρόβιλους των εξελιγµένων σύγχρονων µέσων µεταφορών.
Οι µεταφορές χωρίζονται σε:
1. Χερσαίες
2. Θαλλάσιες
3. Εναέριες
Συγκεκριµένα όταν λέµε εναέριες µεταφορές εννοούµε κυρίως τα αεροπλάνα.
Μέσα σε έναν αιώνα, τα αεροπλάνα οχι µόνο ικανοποίησαν την πανάρχαια επιθυµία
του ανθρώπου να πετάξει, αλλά έγιναν και ένα µέσο µεταφοράς που µπορούσε
πλέον να χρησιµοποιηθεί από πολλούς επιβάτες, ώστε να καλύπτουν γρήγορα
µεγάλες αποστάσεις. Παρότι τα πρώτα µοντέλα –κατασκευασµένα από ξύλο,
ύφασµα και ατσάλι- εξελίχθηκαν σε τεράστια αεριωθούµενα ικανά να µεταφέρουν
εκατοντάδες επιβάτες διασχίζοντας τους ωκεανούς, αλλά και σε υπερηχητικά
στρατιωτικά αεροσκάφη, όλα τα αεροπλάνα διέπονται από τους ίδιους φυσικούς
νόµους.

4. 4
2. Περιγραφή
Τα βασικά µέρη του αεροπλάνου είναι τα εξής:
1) Ο κορµός: Έχει ατρακτοειδές σχήµα (όπως το αδράχτι) για να διασχίζει τον αέρα
µε ευκολία
2) Οι πτέρυγες: Στερεώνονται στον κορµό του αεροπλάνου και έχουν µεγάλη
επιφάνεια για να δέχονται πίεση από τον αέρα. Κάθε αεροπλάνο έχει δυο φτερά και
σπανιότερα τέσσερα.
3) Τα πηδάλια: Αυτά διακρίνονται σε α) πηδάλια διεύθυνσης, µε τα οποία το
αεροσκάφος αλλάζει διεύθυνση δεξιά-αριστερά, β) Τα πηδάλια ύψους-βάθους µε τα
οποία το αεροπλάνο µπορεί να ανυψώνεται η να χαµηλώνει και γ) τα πηδάλια κλίσης
όπου χρησιµεύουν για την κλίση του αεροπλάνου.
4) Η έλικα: Aυτή περιστρέφεται και <<βιδώνεται>> στον αέρα όπως µια βίδα στο
ξύλο.
5) Οι κινητήρες- µηχανές µε εσωτερική καύση.
6) Το σύστηµα τροχών: Bρίσκεται στο κάτω µέρος του αεροπλάνου, κρατάει το
αεροπλάνο σε οριζόντια θέση και το βοηθάει στην προσγείωση και απογείωση του.

5. 5

6. 6
3. Ιστορική Εξέλιξη του Αεροπλάνου
Το αεροπλάνο χρησιµοποιήθηκε µόνο στον 20ο αιώνα, αλλά η ιδέα να πετάξει στον
αέρα ο άνθρωπος είναι πολύ παλιά. Σ' όλους τους αρχαίους πολιτισµούς (Κίνας,
Ινδίας, Αιγύπτου) υπάρχουν εικόνες φτερωτών ανθρώπων. Είναι επίσης γνωστός ο
µύθος για το ζωγράφο, γλύπτη και αρχιτέκτονα Δαίδαλο και το γιο του Ίκαρο που
πέταξαν µε φτερά φτιαγµένα από το Δαίδαλο.
Κατά την γνωστή ιστορία έγιναν πολλές απόπειρες κατασκευής πτητικών συσκευών.
Χαρταετοί χρησιµοποιήθηκαν για πολεµικούς σκοπούς από πολλούς λαούς στην
αρχαιότητα και στο µεσαίωνα. Για πολλούς αιώνες ο άνθρωπος προσπάθησε, χωρίς
επιτυχία όµως, να χρησιµοποιήσει τη µυϊκή
του δύναµη, για να πετάξει. Ο Ιταλός
ζωγράφος, σοφός και µηχανικός Λεονάρντο
Ντα Βίντσι, που έζησε το 15ο και αρχές 16ου
αιώνα, προσπάθησε για πρώτη φορά να
στηρίξει θεωρητικά τη δυνατότητα κατασκευής
πτητικής συσκευής, µε βάση την προσεκτική
µελέτη του τρόπου πτήσης των πουλιών. Ο
Λεονάρντο σχεδίασε πτητικές συσκευές που
κινούνταν µε τη βοήθεια της µυϊκής δύναµης
του ανθρώπου, καθώς και ένα πρότυπο
ελικόπτερο µε µηχανική κίνηση.
Το 17ο αιώνα ο Ιταλός Τζιοβάνι Μπορέλι και ο Άγγλος Ρ. Γκουκ κατάληξαν σ' ένα
σοβαρό, αν και αρνητικό αποτέλεσµα. Είπαν ότι δεν είναι δυνατή η πτήση του
ανθρώπου µε τη χρήση µόνο της µυϊκής δύναµης καθώς, προκειµένου να πετάξει
αυτόνοµα, ο άνθρωπος θα έπρεπε να έχει πολλαπλάσιο µυϊκό όγκο. Απόδειξαν έτσι
θεωρητικά πως, για να κατασκευαστεί συσκευή πιο βαριά από τον αέρα που να πετά,
χρειάζεται οπωσδήποτε κινητήρας. Όταν εφευρέθηκε η ατµοµηχανή το 18ο αιώνα και
ιδιαίτερα όταν τελειοποιήθηκε το 19ο αιώνα, έγιναν πολλές απόπειρες να
κατασκευαστεί ατµοκίνητη πτητική συσκευή.
Έτσι, το 19ο αιώνα κατασκευάστηκε το πρώτο αεροπλάνο από το Ρώσο εφευρέτη
Α.Φ. Μοζάισκη. Η συσκευή έκανε µικρή πτήση. Αργότερα, στο τέλος του αιώνα, ο Χ.
Μαξίµ στην Αγγλία έκαµε δοκιµή αεροπλάνου µε ατµοµηχανή, αλλά στην πρώτη
απόπειρα να αποσπαστεί από το έδαφος η µηχανή έπαθε βλάβη.
Γενικά η ατµοµηχανή, µε τις διαστάσεις και το βάρος που είχε δεν ανταποκρινόταν

7. 7
στις απαιτήσεις µιας πτητικής συσκευής και έτσι, µόνο στο τέλος του 19ου αιώνα,
όταν αναπτύχθηκαν οι κινητήρες εσωτερικής καύσης, µπόρεσε να επιτευχθεί
κατασκευή αεροπλάνου ικανού για πτήση.
Έτσι, οι αδελφοί Ράιτ (εφευρέτες και αεροπόροι) κατάφεραν να κατασκευάσουν
αεροπλάνο που να επιτυγχάνει σταθερή πτήση και µάλιστα µε επιβάτη.
Διαβλέποντας τη στρατηγική του σηµασία, πολλές κυβερνήσεις ανέπτυξαν το
αερπλάνο κυρίως για στρατιωτική χρήση,
ιδιαίτερα κατά τον Α' Παγκόσµιο Πόλεµο.
Ο πυρετός των εξοπλισµών στη διάρκεια του
πολέµου συντέλεσε στην ταχύτατη εξέλιξη του
αεροπλάνου, που σε ελάχιστα χρόνια έπαψε
να είναι µια ελαφριά εύθραυστη κατασκευή, µε
µικρές και αβέβαιες επιδόσεις και έγινε ένα
συµπαγές όχηµα µε ισχυρούς και αξιόπιστους
κινητήρες και σηµαντικές δυνατότητες
µεταφοράς πολεµικού φορτίου.
Στη διάρκεια του πολέµου κατασκευάστηκε ένας τεράστιος αριθµός αεροπλάνων:
µόνο στη Γερµανία και τις τέσσερις κυριότερες δυτικές σύµµαχες χώρες η παραγωγή
τους ξεπέρασε τις 200.000. Η προηγούµενη µικρής έκτασης τυποποιηµένη
παραγωγή, που είχε αρχίσει στη Γαλλία, µεταβλήθηκε σε µεγάλη βιοµηχανία, που
απασχόλησε εκατοντάδες χιλιάδων εργαζόµενων σε πολλές χώρες.
Μετά τον πόλεµο, η πείρα που είχε αποχτηθεί χρησιµοποιήθηκε για την ανάπτυξη
της πολιτικής αεροπορίας, αλλά παρά την πτώση της δραστηριότητας στον πολεµικό
τοµέα έγιναν σηµαντικές βελτιώσεις και στα πολεµικά αεροπλάνα.
Οι επιδόσεις αυξήθηκαν σηµαντικά και στο διάστηµα των δεκαπέντε χρόνων µετά τον
πόλεµο η ταχύτητα των αεροπλάνων τριπλασιάστηκε, υπερβαίνοντας τα 600 χλµ.
την ώρα.
Μετά τον πόλεµο άρχισε να αναπτύσσεται και η πολιτική αεροπορία, αρχικά µε
µετατροπή των µεγαλύτερων πολεµικών αεροπλάνων για τη µεταφορά επιβατών.
Είναι αυτονόητο ότι εκείνα τα πρόχειρα διαρυθµισµένα αεροπλάνα δεν πρόσφεραν
καµιά από τις ανέσεις των σηµερινών επιβατικών, ούτε υπήρχε η υποδοµή εδάφους
για την υποβοήθηση της αεροπλοΐας, η σηµασία όµως των εναέριων µεταφορών
έγινε γρήγορα αντιληπτή και καταβλήθηκαν προσπάθειες από τις κυβερνήσεις - της
Ευρώπης ιδιαίτερα - για τη βελτίωση και επέκτασή τους. Για το σκοπό αυτό στις
µεγαλύτερες χώρες ιδρύθηκαν και υπουργεία αεροπορίας.
Ο ανταγωνισµός των αεροπορικών εταιρειών και οι απαιτήσεις τους συνέβαλαν στην
εξέλιξη του αεροπλάνου και κατασκευάστηκαν αεροπλάνα της πολιτικής αεροπορίας
µεγαλύτερα, ανετότερα και ασφαλέστερα.
Όπως ήταν επόµενο, ο Β΄ Παγκόσµιος πόλεµος προκάλεσε την εντατική ανάπτυξη,

8. 8
ποσοτική και ποιοτική, της πολεµικής αεροπορίας.
Η αεροπορία χρησιµοποιήθηκε σε µεγάλη έκταση σ` όλα τα θέατρα του πολέµου και
η συµβολή της υπήρξε αποφασιστικής σηµασίας για την έκβαση των επιχειρήσεων.
Η ανάπτυξη της αεροπορίας συνεχίστηκε ραγδαία µετά τον πόλεµο, της πολιτικής
λόγω της µεγάλης οικονοµικής ανόδου των βιοµηχανικά αναπτυγµένων χωρών και
της πολεµικής λόγω του κλίµατος του "ψυχρού πολέµου" που επικράτησε κατά τα
πρώτα χρόνια και των αντιθέσεων µεταξύ των στρατιωτικών συνασπισµών που
δηµιουργήθηκαν.
Η άνοδος της επιβατικής κίνησης υπήρξε αλµατώδης, ιδιαίτερα στις Η.Π.Α., τη Δυτική
Ευρώπη και τη Σοβιετική Ένωση. Γρήγορα τα αεροπλάνα που προϋπήρχαν
αντικαταστάθηκαν από άλλα πιο σύγχρονα.
Η εξέλιξη των αεροπλάνων συνεχίζεται έως σήµερα.

9. 9
4. Αρχή Λειτουργίας του Αντικειµένου- Επιστηµονικά
Στοιχεία
Το αεροπλάνο εκµεταλλεύεται δυνάµεις που δηµιουργούνται από τον αέρα καθώς
αυτός κινείται γύρω από το αεροπλάνο. Ειδικά πτερύγια στα φτερά και την ουρά, οι
επιφάνειες ελέγχου εκτρέπουν την ροπή του αέρα, επιτρέποντας στο αεροπλάνο να
ανυψωθεί, να χαµηλώσει ή να αποκτήσει κλίση. Ο πιλότος µε τα πεντάλ και το
χειριστήριο ρυθµίζει τις επιφάνειες από τον πύργο ελέγχου.
Απογείωση
Κατά την απογείωση, ο πιλότος προεκτείνει τα πηδάλια χείλους προσβολής και
επεκτείνει τα πηδάλια χείλους εκφυγής. Έτσι αυξάνεται το εµβαδόν επιφάνειας του
φτερού και δίνει µεγαλύτερη άντωση σε χαµηλή ταχύτητα.
Σταθερή πορεία
Όταν το αεροσκάφος κινείται σε σταθερή πορεία µε µεγάλη ταχύτητα, ο πιλότος
επαναφέρει τα πτερύγι α χείλους προσβολής και εκφυγής οπόταν η επιφάνεια του
φτερού όπου προσπίπτει ο αέρας είναι µικρή. Αυτό µειώνει την αντίσταση του αέρα.
Ο πιλότος χρησιµοποιεί πτερύγια κλίσης για να κινεί το αεροπλάνο εν πτήση.

10. 10
Προσέγγιση προσγείωσης
Για την επιβράδυνση του αεροσκάφους κατά την προσγείωση, ο πιλότος µειώνει την
ώθηση των κινητήρων και χαµηλώνει τα πτερύγια χείλους εκφυγής για να αυξηθεί η
αντίσταση του αέρα. Η δύναµη άντωσης σε τόσο χαµηλές ταχύτητες διατηρείται µε
προέκταση των πτερυγίων χειλών εκβολής, που αυξάνει την αντίσταση του αέρα.
Προσγείωση
Κατά την προσγείωση του αεροπλάνου ο πιλότος ανασηκώνει τους φθορείς εδάφους.
Έτσι αυξάνεται σηµαντικά η δύναµη αντίστασης στα φτερά, εµποδίζοντας την ροή
του αέρα. Οι φθορείς εκτρέπουν τον αέρα προς τα πάνω, άρα το αεροσκάφος
ωθείται προς τα κάτω έτσι οι τροχοί ακουµπούν σταθερά στον διάδροµο. Ο πιλότος
χρησιµοποιεί σταθερά τα φρένα και µπορεί να θέσει τους κινητήρες σε ανάστροφη
λειτουργία για να ακινητοποιήσει το αεροπλάνο.
Πτερύγιο κλίσης
Για να αποκτήσει κλίση το αεροπλάνο ο πιλότος κινεί κατάλληλα τις ειδικές
επιφάνειες των φτερών που λέγονται πτερύγια κλίσης. Όταν ανυψώνεται το ένα
πτερύγιο κλίσης το άλλο χαµηλώνει. Ο αέρας που κυλάει πάνω από τα φτερά
εκτρέπεται προς τα πάνω από το ένα φτερό και προς τα κάτω από το άλλο. Αυτή η
κίνηση δίνει κλίση στο αεροπλάνο.

11. 11
Πηδάλιο ανόδου – καθόδου
Για να κερδίσει ύψος ο πιλότος τραβάει το χειριστήριο προς τα πίσω, ανυψώνοντας
τις επιφάνειες ελέγχου της ουράς, τα πηδάλια ανόδου – καθόδου. Σε αυτή τη θέση τα
πηδάλια εκτρέπουν το ρεύµα αέρα προς τα πάνω. Έτσι η ουρά ωθείται προς τα κάτω,
ανυψώνοντας την µύτη της ατράκτου. Για να χαµηλώσει ο πιλότος σπρώχνει το
πηδάλιο εµπρός, κατεβάζοντας τα πηδάλια ανόδου – καθόδου.
Πηδάλιο διεύθυνσης
Για να στρίψει το αεροπλάνο δεξιά ή αριστερά ο πιλότος κινεί το πηδάλιο διεύθυνσης
πατώντας τα πεντάλ. Όταν το αεροπλάνο στρέφεται προς τα αριστερά το αεροπλάνο
κάνει το ίδιο. Για να αποφύγει όµως την απότοµη κλίση του αεροσκάφους προς τα
πλάγια, ο πιλότος επιστρατεύει ταυτόχρονα τα πτερύγια κλίσης – αυτός ο ελιγµός
ονοµάζεται «γωνιακή κλίση».
Φτερό αεροπλάνου
Ένα µικρό αεροπλάνο χρειάζεται λίγες επιφάνειες ελέγχου, για να ρυθµιστεί η πτήση
του. Ένα αεροσκάφος είναι πολύ βαρύτερο και χρειάζεται µια πολύπλοκη διάταξη
πτερυγίων που αλλάζουν το σχήµα των φτερών κατά την πτήση. Κατά την
προσγείωση, π.χ., πιλότος σηκώνει τα πτερύγια που ονοµάζονται φθορείς. Έτσι
αυξάνεται η αντίσταση του αέρα και επιβραδύνεται το αεροπλάνο.

12. 12
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΠΤΗΣΗΣ
Το αεροσκάφος (ή αεροπλάνο) δηλαδή µια πτητική συσκευή βαρύτερη από τον αέρα
για να πετάξει χρησιµοποιεί την επιστηµονική αρχή της πτήσης. Η ακίνητη πτέρυγα
που δηµιουργεί τη δύναµη άντωσης, κρατά το αεροπλάνο στον αέρα, ενώ η προς τα
µπρος κίνηση επιτυγχάνεται µε την προωθητική δύναµη του κινητήρα. Για
αντικείµενα ελαφρύτερα από τον αέρα η πλευστότητα εξασφαλίζει την άντωση. Όµως
για αεροπλάνα η άντωση εξασφαλίζεται από την κίνηση του αέρα γύρω από τα
φτερά τους.
Άντωση
Τα φτερά παράγουν µια δύναµη που ονοµάζεται άντωση και υπερνικά το βάρος του
αεροπλάνου. Τα περισσότερα φτερά έχουν συγκεκριµένο σχήµα και κινούνται µέσα
στο αέρα µε µικρή κλίση. Ο αέρας κινείται γρηγορότερα πάνω στο φτερό πάνω από
το φτερό παρά από κάτω. Ο αέρας που κινείται γρήγορα ασκεί λιγότερη πίεση από
τον αέρα που κινείται πιο αργά, κι έτσι η πίεση πάνω από το φτερό είναι µειωµένη.
Αυτή η διαφορά πίεσης προκαλεί την άντωση.
Βάρος
Ένα αεροπλάνο πετά µόνο αν η ανυψωτική δύναµη που δηµιουργείται από τα φτερά
είναι µεγαλύτερη από το βάρος του, που είναι η βαρυτική δύναµη που το έλκει προς
τα κάτω.
Αντίσταση του αέρα
Κατά την πτήση ο αέρας γύρω από το αεροπλάνο δηµιουργεί αντίσταση
(οπισθέλκουσα), µια δύναµη που εµποδίζει την κίνηση του αεροσκάφους. Όσο
µεγαλύτερη είναι η αντίσταση του αεροσκάφους τόσο µεγάλη είναι και η αντίσταση.
Ώθηση
Ο κινητήρας ενός αεροπλάνου παράγει την ώθηση η οποία είναι η δύναµη που κινεί
το αεροπλάνο στον αέρα.
Μηχανικός εξοπλισµός
Αποτελείται από τα εξαρτήµατα που βοηθούν στην οδήγηση των αεροπλάνου από
τις συσκευές κλιµατισµού και διατήρησης σταθερής πίεσης µέσα στην άτρακτο.
Επίσης εδώ περιλαµβάνονται το ταχύµετρο, ο αυτόµατος χειριστής (πιλότος), οι
εγκαταστάσεις ραδιοτηλεφωνίας και ραδιοεντοπισµού καθώς και οι γεννήτριες
ηλεκτρικού ρεύµατος, οι επιπλώσεις των θαλάµων κλπ. Επίσης και το σύστηµα
προσγείωσης.
Ταχύτητα αεροπλάνων
Σαν χαρακτηριστικό µέτρο στις ταχύτητες των αεροπλάνων είναι ο αριθµός Μαχ.
Αυτός είναι το κλάσµα: Μ=ταχύτητα του αεροπλάνου / ταχύτητα του ήχου.
Όταν το Μ είναι µικρότερο από 1, έχουµε τις υποηχητικές ταχύτητες, όταν Μ=1,

13. 13
έχουµε τις ηχητικές και όταν το Μ είναι µεγαλύτερο από 1, τις υπερηχητικές. Για να
κατασκευαστεί αεροπλάνο, που να µπορεί να αναπτύξει υπερηχητικές ταχύτητες,
χρειάστηκαν πολλές µεταρρυθµίσεις στην όλη διάταξη του αεροπλάνου εξαιτίας
µερικών ιδιοτήτων του αέρα και του φράγµατος του ήχου.

14. 14
5.Επιπτώσεις στο περιβάλλον
Οι παγκόσµιες αεροµεταφορές, ανεξάρτητα από την µακροχρόνια εντυπωσιακή
ανοδική τους πορείας, αντιµετωπίζουν σήµερα σηµαντικά προβλήµατα, αλλά και
περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Ειδικότερα οι αρνητικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις
του τοµέα των αεροµεταφορών είναι η ηχητική ρύπανση και η ρύπανση του αέρα..
Ήδη, οι εκποµπές ρύπων από τα αεροσκάφη αντιστοιχούν στο 3% των συνολικών
εκποµπών στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο 13% των εκποµπών που προέρχονται
από τον τοµέα των µεταφορών. Σε σύγκριση µε το αυτοκίνητο, το αεροπλάνο δεν
εκπέµπει πολύ περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα (CO2) ανά µίλι, όµως η επίδρασή
του στο περιβάλλον είναι πολλαπλάσια γιατί εκπέµπει ρύπους ψηλά στην
ατµόσφαιρα που σηµαίνει µεγαλύτερη επίδραση στην αλλαγή του κλίµατος, ενώ σε
δεδοµένο χρόνο µπορεί να διανύσει ασύγκριτα µεγαλύτερες αποστάσεις µε
αναλόγως χειρότερες επιπτώσεις για το περιβάλλον.
Επίσης, τα αεροδρόµια επιβαρύνουν και έµµεσα την ατµόσφαιρα και λόγω
συγκέντρωσης παράπλευρων δραστηριοτήτων, (όπως τα ταξί, οχήµατα
ανεφοδιασµού των αεροσκαφών κ.λπ). Ως συνέπεια τα πολυσύχναστα αεροδρόµιο
κατατάσσονται µεταξύ των µεγαλύτερων παραγόντων ρυπάνσεως µαζί µε τις
βιοµηχανίες παραγωγής, χηµικών και διυλιστήρια.
Επίσης συµβάλλει και αυτό, όπως και τα άλλα µέσα µεταφοράς στη δηµιουργία του
στη µείωση των αποθεµάτων πετρελαίου, καθώς µόνο από εκεί προέρχεται η
µοναδική καύσιµη ύλη που χρησιµοποιεί.
Η καύση της κηροζίνης από τις µηχανές των αεροπλάνων έχει σαν αποτέλεσµα τις
εκποµπές ρυπαντών όπως CO2, NOx, SO2, CH4 κ.λπ. Τα αεροπλάνα είναι γνωστό
ότι πετούν στην τροπόσφαιρα (ως 12 Κm ύψος) και την στρατόσφαιρα (ως 50 Κm).
Στα ύψη αυτά οι ρυπαντές διαχέονται σε µεγαλύτερο ποσοστό στην ατµόσφαιρα της
γης προκαλώντας σοβαρές επιπτώσεις. Σε παγκόσµια κλίµακα η ρύπανση που
προξενούν οι αεροπορικές µεταφορές υπολογίζονται σε 3,5% για το φαινόµενο του
θερµοκηπίου και 1,2% για τη µείωση της στοιβάδας του όζοντος. Τα ποσοστά αυτά
φαινοµενικά είναι µικρά, όµως οι ρυθµοί ανάπτυξης του τοµέα αυτού σύντοµα θα
αναδείξουν τις αεροµεταφορές σε µείζων παράγοντα ρύπανσης.
Δεν πρέπει, τέλος, να παραλειφθεί το γεγονός ότι καταγράφεται ετησίως µεγάλος
αριθµός νεκρών και τραυµατιών από αεροπορικά ατυχήµατα. Την τελευταία δεκαετία
περίπου 7.000 άτοµα σκοτώθηκαν σε αεροπορικά ατυχήµατα

15. 15
6. Χρησιµότητα στην κοινωνία
Η χρησιµότητα των αεροµεταφορών είναι τεράστια στην οικονοµική ανάπτυξη. Για να
πάρουµε µια ιδέα τα ακόλουθα στοιχεία φανερώνουν την επίδραση των
αεροµεταφορών για παράδειγµα στην οικονοµία των Η.Π.Α µια δεδοµένη χρονιά.
1. Στις αεροµεταφορές εργάζονται επάνω απο 330.000 άνθρωποι.
2. Πάνω από 293 εκατοµµυρια επιβάτες ταξιδεύουν κατά µέσο όρο 8333 µίλια ο
καθένας κάθε χρόνο
3. Κάθε χρόνο µεταφέρονται περίπου 6,9 δισεκατοµµύρια τόνοι φορτίου και
αλληλογραφίας.
4. Πάνω από 1 δισεκατοµµύριο δόλαρια ξοδεύεται κάθε χρόνο για γεύµατα
επιβατών.
5. 7,1 δισεκατοµµύρια δολάρια ξοδεύονται κάθε χρόνο για υλικά συντηρήσεως
και άλλα έξοδα.
6. Περίπου 731 δισεκατοµµύρια δολάρια ξοδεύονται κάθε χρόνο για διαφήµιση.
7. Περίπου 1,4 δισεκατοµµύρια δολάρια ξοδεύεται για πληρωµές τόκων.
8. Πάνω από 1 δισεκατοµµύρια δολάρια ξοδεύεται για νέο εξοπλισµό και άλλες
εγκαταστάσεις.
Η ανάπτυξη της βιοµηχανίας αεροµεταφορών έχει και άλλες επιπτώσεις. Μεταξύ
άλλων είναι οι εξής:
1. Οι επιχειρήσεις και οι βιοµηχανίες αύξησαν την απόδοσή τους. Οι
αεροµεταφορές βοηθούν στη διεύρυνση της γεωγραφικής εµβέλειας µιας
εταιρείας, βελτιώνοντας έτσι τις προσωπικές επαφές και την επικοινωνία. Οι
µεταφορές δίνουν επίσης περισσότερες ευκαιρίες σε κάθε άτοµο για ταξίδια,
εγασία και αναψυχή.
2. Βελτίωση του τρόπου ζωής. Λόγω των αεροµεταφορών, προσφέρονται
περισσότερες ευκαιρίες για διακοπές, εκπαιδευτικά ταξίδια και οικογενειακές
επισκέψεις. Τα διεθνή ταξίδια είναι πιο προσιτά, µέσα από βελτιωµένα
δροµολόγια αερογραµµών.
3. Βελτιωµένες επικοινωνίες λόγω της ταχείας διανοµής προϊόντων, γραµµάτων
και γενικά αλληλογραφίας.
4. Υποστήριξη επιχειρηµατικών τοµέων που έχουν σχέση µε ταξίδια. Εξαιτίας
των αεροµεταφορών είναι δυνατή η ύπαρξη επιχειρήσεων όπως είναι τα
ξενοδοχεία, οι ενοικιαστές αυτοκινήτων και τα ταξιδιωτικά γραφεία.

16. 16
7. Σχέδια του αντικειµένου

17. 17
8. Κατάλογος Εργαλείων και Υλικών-
Εκτίµηση Κόστους Κατασκευής
Τα υλικά που θα χρησιµοποιήσουµε για την κατασκευή του αεροπλάνου είναι τα
ακόλουθα:
α/α Υλικό Τεµάχια Τιµή/
τεµάχιο
Συνολικό Κόστος
1. Ξύλο µπάλσα 1 4,70 € 4,70 €
2. Γυψόγαζα 2 2,40 € 4,80 €
3. Πηλός 2 2,45 € 4,90 €
4. Κόλλα 1 4,30 € 4,30 €
5. Χρώµατα 4 1,50 € 6,00 €
6. Χαρτόνι 1 1,00 € 1,00 €
Εκτίµηση Κόστους Κατασκευής 25,70 €
Το κύριο µέρος του αεροπλάνου θα γίνει από λευκό πηλό. Τα φτερά από το ξύλο
µπάλσα. Θα καλυφθεί όλη η κατασκευή από γυψόγαζα και θα χρωµατιστεί.
Τα εργαλεία που θα χρησιµοποιήσουµε για την κατασκευή του αεροπλάνου είναι
τα ακόλουθα:
α/α Εργαλεία
1. Ψαλίδι
2. Κοφτήρι
3. Χάρακας
4. Μολύβι

18. 18
9. Βιβλιογραφία
• http://atlaswikigr.wetpaint.com/page/Η+ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ+ΤΟΥ+ΑΕΡΟΠΛΑΝΟΥ
• http://encyclopedia.pblogs.gr/2009/01/istorikh-exelixh-aeroplanoy.html
• http://www.livepedia.gr/index.php/Livepedia
• Περιβαλλοντικές επιπτώσεις αεροδροµίων, Παγκόσµια και Τοπικά-Μανόλης
Βουτυράκης Φυσικός Περιβ/γος Πρόεδρος Σ. Π. Α. Π. Ε. Κ. Ε. Ε. Κ.
• Τεχνολογία Μεταφορών, Ενέργειας και Ισχύος- Anthony E. Schwier
• Αεροσκάφη και πύραυλοι-Γιάννης Ρίζος