2. 1192-1489
Φραγκοκρατία
1489-1571
Βενετοκρατία
1571-1878
Τουρκοκρατία
1878-1960
Αγγλοκρατία
Δημοψήφισμα
ελληνοκυπρίων για ένωση
(1950) - μη αποδοχή του από
την Αγγλία
Απελευθερωτικός αγώνας
ΕΟΚΑ 1955-1959
Εισηγήσεις από Αγγλία του
Συντάγματος Ράντκλιφ και
Σχεδίου Μακμίλλαν -
απόρριψη τους από
ελληνοκυπρίους.
Το 1963 σημειώνονται οι
πρώτες δικοινοτικές ταραχές.
Οι Τουρκοκύπριοι
συγκεντρώνονται στους
θύλακες. Η Λευκωσία
χωρίζεται στα δύο, με μια
πράσινη γραμμή πάνω στο
χάρτη. Μέχρι σήμερα
παραμένει μοιρασμένη. Το
1964 βομβαρδίζεται η
Τυλληρία και το 1967 έχουμε
επεισόδια στην Κοφίνου.
3. Ο ΠΑΠΑ-ΝΤΑΛΛΕΣ: - Και το
όνομα αυτού: Ανεξάρτητος
Κύπρος!
Εις την Ουάσιγκτον η ελληνοτουρκική
συμφωνία για την Κύπρον προεκάλεσεν
βαθείαν ανακούφισιν, διότι, άλλωστε η
συμφωνία αυτή ήτο, κατά μέγα μέρος,
προϊόν αμερικανικής πιέσεως.
Παλαιόν αμερικάνικόν σχέδιον
προέβλεπε ανεξάρτητον Κύπρον, η
οποία μίαν ημέραν ίσως
μετεβάλλετο είς στήριγμα της
Αμερικάνικης πολιτικής είς την
Μεσόγειον. Ο ρόλος τον Τζών
Ντάλλες είς την προσάθειαν προς
σύναψιν της συμφωνίας υπήρξε
πρωταρχικός.
4. Την ανεξαρτησία της
Κύπρου γιορτάζουν
και οι Τουρκοκύπριοι
Την ανεξαρτησία της
Κύπρου γιορτάζουν
οι Ελληνοκύπριοι
5. ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
ΔΙΕΞΗΧΘΗΣΑΝ ΣΤΙΣ 13 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1959
ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΟΣ
ΜΑΚΑΡΙΟΣ Γ’
ΕΚΛΕΓΗΚΕ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ
ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΟΥΣ
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΟΣ
Δρ ΦΑΖΙΛ ΚΟΥΤΣΙΟΥΚ
ΕΚΛΕΓΗΚΕ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ
ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΟΥΣ
6. Εθνικότητα Πληθυσμός Ποσοστό (%)
Έλληνες 441.656 77.0
Τούρκοι 104.942 18.3
Αρμένιοι 3.378 0.6
Λατίνοι 4.505 0.8
Μαρωνίτες 2.752 0.5
Άλλοι 16.333 2.8
Σύνολο 573.566
Η ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ
ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΤΟ 1960
(«Δημογραφική Έκθεση», Έκδοση
τμήματος στατιστικής και Ερευνών
Υπουργείου Οικονομικών,
Λευκωσία, 1990, σελ. 37)
ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡ
ΙΟΙ
77%
ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙ
ΟΙ
18%
ΑΡΜΕΝΙΟΙ
1%
ΛΑΤΙΝΟΙ
1%
ΜΑΡΩΝΙΤΕΣ
0%
ΑΛΛΟΙ
3%
ΚΑΤΑΝΟΜΗ
ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ
ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ
7. ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΥΠΗΡΧΑΝ ΠΡΟΝΟΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΘΙΣΤΟΥΣΑΝ
ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ.
ΠΧ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΑΡΝΗΣΙΚΥΡΙΑΣ, ΧΩΡΙΣΤΕΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΕΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ
Η ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΑΚΗ ΠΛΕΥΡΑ
ΠΑΡΕΜΕΝΕ ΣΤΑΘΕΡΗ
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΗΣ
ΕΝΩΣΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΑΝΚΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ
ΖΥΡΙΧΗΣ-ΛΟΝΔΙΝΟΥ ΑΥΤΟ
ΑΠΟΚΛΕΙΟΤΑΝ
Η ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΑΚΗ ΠΛΕΥΡΑ
ΠΑΡΕΜΕΝΕ ΣΤΑΘΕΡΗ ΣΤΗΝ
ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΝΑ
ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΥΝΟΪΚΟΙ
ΟΡΟΙ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ ΜΕ
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ
ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ
8. Η ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΑΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΤΜΤ (The Turkish
Resistance Organisation (Turkish: Türk Mukavemet Teşkilatı – TMT))
(ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΞΤΡΕΜΙΣΤΩΝ-ΑΚΡΟΔΕΞΙΩΝ) ΦΙΜΩΝΕ
ΚΑΘΕ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΑΚΗ ΦΩΝΗ (ΑΪΧΑΝ ΧΙΚΜΕΤ –
ΑΧΜΕΤ ΓΙΟΥΡΚΑΝ)
Εξοπλισμένη κι εκπαιδευμένη από
αξιωματικούς της ΤΟΥΡΔΥΚ, παρέτασσε
στις αρχές του 1963 κάπου 2.500
ενόπλους, σύμφωνα με βρετανικές
πηγές.
9. Ανάλογες διεργασίες σημειώνονταν την ίδια περίοδο και στο
εσωτερικό της ελληνοκυπριακής πλειοψηφίας, με τη
συγκρότηση ποικίλων παραστρατιωτικών σχηματισμών που
προετοιμάζονταν κι αυτοί για το τελικό ξεκαθάρισμα
λογαριασμών με τους "αλλόφυλους". Ο σημαντικότερος
ανάμεσά τους αποκαλούνταν απλώς "Η Οργάνωση",
ιδρύθηκε το Μάρτιο του 1962 και είχε επικεφαλής τον ίδιο τον
Υπουργό Εσωτερικών του Μακαρίου, Πολύκαρπο Γιωρκάτζη.
Εξοπλισμένη κι εκπαιδευμένη από
αξιωματικούς της ΕΛΔΥΚ.
Σύμφωνα με τον Κληρίδη, "η εκπαίδευση της
οργάνωσης γινόταν από αξιωματικούς του
ελληνικού αποσπάσματος που στάθμευε στην
Κύπρο και τα σχέδια δράσης της, αμυντικά κι
επιθετικά, είχαν αναπτυχθεί σε στρατιωτικές
ασκήσεις που λάβαιναν χώρα σε διάφορα
σημεία. Παρέτασσε κάπου στους 1800 ένοπλους.
10. Οι προτάσεις αυτές διαβιβάστηκαν στις
30 Νοεμβρίου 1963 στον Κιουτσούκ και
αντίγραφα τους στάλθηκαν για
ενημέρωση στις κυβερνήσεις της
Βρετανίας, της Ελλάδας και της
Τουρκίας. Τελικά ο Κιουτσούκ στον
οποίο απευθύνθηκαν οι προτάσεις δεν
απάντησε, αλλά στις 7 Δεκεμβρίου ο
Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών Ερκίν
ανήγγειλε ότι η Άγκυρα τις είχε
απορρίψει και την ίδια ημέρα ο Τούρκος
Πρέσβης Οκζόλ έδωσε στο Μακάριο τη
γραπτή απόρριψη.
O πρόεδρος Μακάριος πρότεινε στα τέλη του 1963 σοβαρές συνταγματικές
τροποποιήσεις, που έμειναν γνωστές σαν τα «13 σημεία»
11. Κατηγορηματικότερος απ' όλους
τους κατηγόρους του Μακαρίου, ο
παλαίμαχος διπλωμάτης Άγγελος
Βλάχος δεν διστάζει να δηλώσει:
«Ανεφάρμοστα είναι και τα
άριστα των Συνταγμάτων, αν οι
καλούμενοι να εξασφαλίσουν την
λειτουργία τους δεν θέλουν να τα
εφαρμόσουν. Και ο
Αρχιεπίσκοπος δεν ήθελε να θέσει
σε εφαρμογή τις σχετικές
συνταγματικές διατάξεις που
προέβλεπαν εγκατάσταση
χωριστών δήμων, ελληνικών και
τουρκικών (...). »
Ο Άγγελος Βλάχος (1915-2003) ήταν ο επίσημος εκπρόσωπος
της Ελλάδος στη Λευκωσία την κρίσιμη δεκαετία του 1950,
ενώ χειρίσθηκε το Κυπριακό για δύο δεκαετίες στη συνέχεια.
Άνθρωπος με εμπάθειες, δεν χώνεψε ποτέ τον Μακάριο και
διηγείτο συχνά τις εμπειρίες του από τις επαφές μαζί του.
Άγγελος Βλάχος
12.
13. Οι διακοινοτικές ταραχές άρχισαν από ένα
επεισόδιο που έγινε στην οδό Ερμού στη
Λευκωσία. Γύρω στις 02:30 το πρωί της 21
Δεκεμβρίου 1963 μια αστυνομική περίπολος
σταμάτησε ένα αυτοκίνητο για έλεγχο (τα μέτρα
επαγρύπνησης είχαν ενταθεί μετά την έκρηξη
μιας βόμβας στη βάση του αγάλματος του
Μάρκου Δράκου ενός Ελληνοκύπριου ήρωα της
ΕΟΚΑ). Στο αυτοκίνητο βρίσκονταν δύο Τ/Κ και
δύο Τ/Κες, ο οδηγός δεν δέχτηκε να υποβληθεί
σε έρευνα και ακολούθησε συμπλοκή. Ομάδες
Τούρκων άρχισαν να έρχονται στην
περιοχή και ανταλλάχθηκαν πυροβολισμοί. Στη
συμπλοκή σκοτώθηκε ένας Τ/Κ και μια Τ/Κ.
Η αντίδραση των Τ/Κ έδειξε ότι
η Τουρκική κοινότητα ήταν άριστα οργανωμένη
και παρασκευασμένη στρατιωτικά για τέτοιο ενδεχόμενο.
14. Τουρκοκυπριακό σχέδιο
Όταν ξέσπασαν οι ταραχές του
Δεκεμβρίου 1963, στο
χρηματοκιβώτιο του γραφείου
του αντιπροέδρου Κιουτσούκ
βρέθηκαν μυστικά έγγραφα που
περιέγραφαν τα σχέδια των
Τουρκοκυπρίων. Το πρώτο από
αυτά είχε υποβληθεί στον
αντιπρόεδρο και περιέγραφε
ένα «εθνικό πλάνο» «για να
αποκτήσουν» οι Τουρκοκύπριοι
«την πλήρη ελευθερία τους».
15. Από τα μέσα του 1963, τουλάχιστον, αυτή η αμοιβαία προετοιμασία για την
ένοπλη αναμέτρηση άρχισε να αποδίδει τους καρπούς της. Οσον αφορά τους
Τουρκοκυπρίους, αποκαλυπτικό είναι ένα έγγραφο που βρέθηκε στο γραφείο
του αντιπροέδρου Κιουτσούκ την επαύριον των γεγονότων, φέρει ημερομηνία
14.9.63 και συμπυκνώνει την πολιτική συμφωνία της μετριοπαθούς
τουρκοκυπριακής ηγεσίας με τους εξτρεμιστές της ΤΜΤ για τα περαιτέρω.
Ξεκινώντας με τη διαπίστωση πως, από την ανεξαρτησία και μετά, "οι
Ελληνοκύπριοι κατέφευγαν σε κάθε είδους τεχνάσματα για να αποκλείσουν την
αναγνώριση έστω και των πιο ασήμαντων δικαιωμάτων στους Τούρκους",
εκτιμάται πως "το 1964 θα είναι μια αποφασιστική χρονιά" και
αποφασίζεται ότι "σε περίπτωση που οι Έλληνες καταγγείλουν επισήμως το
Σύνταγμα ή επιχειρήσουν να το αναθεωρήσουν, η τουρκική κοινότητα θα πάρει
τη μοίρα της στα χέρια της και θα εγκαθιδρύσει μια Κυπριακή Δημοκρατία
εκτός των συμφωνιών της Ζυρίχης" (Κληρίδης 1988, σ. 218-22).
Εντυπωσιακή είναι τέλος τόσο η αρνητική στάση των Κιουτσούκ και Ντενκτάς
απέναντι στο ενδεχόμενο τουρκικής στρατιωτικής επέμβασης για
αποκατάσταση του προηγούμενου καθεστώτος, που κρίνεται ανεπαρκές, όσο
και η βεβαιότητά τους για την αξιοποίηση των ελληνοκύπριων εθνικιστών:
"Μέχρι τότε οι Έλληνες θα μας δώσουν πολλές ευκαιρίες (...) Είναι φανερό από
τώρα ότι τις περισσότερες ευκαιρίες θα μας τις δώσουν με τη συμπεριφορά
τους"...
16. Σχέδιο Ακρίτας
Στις 21 Απριλίου 1966 η εφημερίδα "Πατρίς",
δημοσίευσε το απόρρητο "Σχέδιο Ακρίτας", το
οποίο φέρεται να είχε εκπονηθεί τα πρώτα
χρόνια μετά την ανεξαρτησία της Κύπρου από
τον Υπουργό Εσωτερικών της Κυπριακής
Κυβέρνησης Πολύκαρπο Γεωρκάτζη εν γνώσει
του Μακάριου. Ο Γεωρκάτζης φέρεται να είχε
συστήσει μυστική οργάνωση, της οποίας ηγείτο
με το ψευδώνυμο «Ακρίτας». Το σχέδιο
απευθυνόταν στα μέλη της οργάνωσης και η
δημοσίευσή του πρέπει να οφείλεται στη
διαμάχη Γρίβα-Μακάριου. Η ύπαρξη του
σχεδίου αυτού δε διαψεύστηκε (ούτε
επιβεβαιώθηκε) από την Κυπριακή Κυβέρνηση.
Το κείμενο ήταν ανάλυση των στόχων της
ελληνοκυπριακής πολιτικής και των μεθόδων
που έπρεπε να ακολουθηθούν, για να
επιτευχθούν οι στόχοι αυτοί.
Τελικός στόχος ήταν η Ένωση με την Ελλάδα.
17. «Ως ανεκοινώθη, κατά τους
υπολογισμούς του υπουργού
Αμύνης, κατά την τετραήμερον
αναταραχήν εις Κύπρον
εφονεύθησαν 200 άτομα.»
Αι απώλειαι των Τούρκων
υπερβαίνουν κατά πολύ εκείνας των
Ελληνοκυπρίων", μας πληροφορεί το
αθηναϊκό "Έθνος" στις 26
Δεκεμβρίου.
Δεν είναι λοιπόν καθόλου
συμπτωματικό που η ανάμνηση των
γεγονότων (και όσων ακολούθησαν,
χοντρικά ως το 1968) αποτελεί μέχρι
σήμερα το βασικό επιχείρημα από το
οποίο αντλεί την (όποια) εσωτερική
νομιμοποίησή του το ψευδοκράτος
στην κατεχόμενη Βόρεια Κύπρο.
http://www.philenews.com/el-gr/top-
stories/885/164846/taftopoiithike-o-
protos-agnooumenos-tou-1963
18. 30 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ. Χάραξη της "πράσινης γραμμής"
στη Λευκωσία από το Βρετανό στρατηγό Γιανγκ και
υπογραφή της σχετικής συμφωνίας από τους
Μακάριο και Κιουτσούκ.
19. Γλαφυρότερος σε σχέση με τα γεγονότα είναι
ο Πλουτής Σέρβας:
Για εφτά μέρες άγριες μάχες
διεξάγονται στις τούρκικες
συνοικίες. Η αφροσύνη δεσπόζει
παντού, σε πλήρη συνάρτηση με τις
ωμότητες. Ο Σαμψών
κατακρεουργεί γυναικόπαιδα και
γέροντες στην Ομορφίτα. Και
Τούρκοι βάρβαροι εξοντώνουν τους
ελληνοκύπριους στην Τόχνη.
Και επιστρέφουν ο καθένας
θριαμβευτικά στις βάσεις του,
ενώ τα φανατισμένα πλήθη,
αμφότερων των παρατάξεων,
ωρυόμενα στρώνουν δάφνες
και μερσίνια για να περάσουν
οι χασάπηδες ήρωες! (τ. Β΄, σ. 337).
ΓΥΝΑΙΚΟΠΑΙΔΑ
ΤΡΕΧΟΥΝ ΝΑ ΣΩΘΟΥΝ
21. Ιανουάριος 1964: Οι Βρετανοί τοποθετούν τα πρώτα
συρματοπλέγματα στους δρόμους της Λευκωσίας. Ο διαχωρισμός
Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων είναι γεγονός. Οι Βρετανοί
παρεμβάλλονται ως ειρηνευτές μεταξύ των δύο κοινοτήτων
26. Tουρκοκυπριακή διαδήλωση σ’ έναν απ’ τους
θύλακες, εναντίον του αποκλεισμού και των ε/κ
εκβιασμών: «καμία πίεση δεν θα μας υποχρεώσει
να υποταχτούμε στους έλληνες - Όχι!»
37. Η Κοφίνου ήταν ένα σχεδόν αμιγές τουρκοκυπριακό χωριό (με 728
κατοίκους κατά την απογραφή του 1960), ενώ οι Άγιοι Θεόδωροι
μικτό (με 685 Τ/Κ και 525 Ε/Κ). Μετά τις διακοινοτικές ταραχές του
1963-64, οι Τουρκοκύπριοι ταμπουρώθηκαν στις συνοικίες τους ενώ η
ελληνοκυπριακή συνοικία των Αγ. Θεοδώρων παρέμεινε υπό τον
έλεγχο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η περιοχή δεν γνώρισε ωστόσο
ιδιαίτερες βιαιότητες και, μέχρι το καλοκαίρι του 1967, περιπολίες της
(ελληνο)κυπριακής αστυνομίας διέσχιζαν χωρίς πρόβλημα το
διχασμένο χωριό. Τον Ιούλιο του 1967, διαδοχικά μικροεπεισόδια
οδήγησαν στη διακοπή των περιπολιών ' φοβούμενη την αποχώρηση
των Ε/Κ και τη δημιουργία ενιαίου θύλακα, η κυβέρνηση Μακαρίου
προσέφυγε τότε στην ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ (UNFICYP),
ζητώντας αποκατάσταση της προηγούμενης κατάστασης. Ύστερα από
μια διελκυστίνδα πιέσεων κι επαφών, η τελευταία κατάστρωσε ένα
χρονοδιάγραμμα για την επανάληψη των περιπολιών.
Επίδειξη δύναμης : Τι ακριβώς συνέβη
το Νοέμβριο του 1967;
38. Η διαπραγμάτευσή βρισκόταν
στο τελικό στάδιο, όταν το
μεσημέρι της 14ης Νοεμβρίου το
τοπικό απόσπασμα της
ειρηνευτικής δύναμης
πληροφορήθηκε ότι οι
αστυνομικές περίπολοι θα
ξαναρχίσουν μέσα σε 25 λεπτά.
Επικεφαλής της όλης
επιχείρησης δεν ήταν άλλος από
τον ίδιο τον Γρίβα, τον ανώτατο
στρατιωτικό διοικητή των
ελληνικών κι ελληνοκυπριακών
δυνάμεων στο νησί!
Επίδειξη δύναμης : Τι ακριβώς συνέβη
το Νοέμβριο του 1967;
39. Ήταν προφανές ότι μια συνηθισμένη (στις έκρυθμες
περιστάσεις της εποχής) τοπική μικροδιευθέτηση είχε
εξελιχθεί σε μείζονα επίδειξη δύναμης με άγνωστες
προεκτάσεις. Σε μια χαρακτηριστική κίνησή τους, εξάλλου,
όλες οι ελληνικές δυνάμεις του νησιού εγκατέλειψαν εκείνο
το πρωί τα στρατόπεδά τους και πήραν θέσεις μάχης,
περιμένοντας την τουρκική αεροπορία.
Όσο δίκαιο είχε η ελληνοκυπριακή πλευρά για τις δραστηριότητες της ΤΜΤ στην περιοχή
το έχασε με τη μορφή και το μέγεθος της αντίδρασης. Αυτό που κατέγραψαν τα Ηνωμένα
Έθνη μετά την επίθεση της Εθνικής Φρουράς κατά της Κοφίνου, ήταν μια ευρείας κλίμακας
στρατιωτική επιχείρηση εναντίον ενός χωριού, κατά την οποία σκοτώθηκαν 24
Τουρκοκύπριοι και 1.000 έμειναν άστεγοι.
Η εκτίμηση της Κυβέρνησης ήταν πως στην περιοχή υπήρχαν 400 οπλισμένοι
Τουρκοκύπριοι, οι οποίοι θα καταλάμβαναν την περιοχή και θα απέκοπταν το
σημαντικότερο οδικό κόμβο της Κύπρου. Ωστόσο, μετά την ολοκλήρωση της επιχείρησης η
εκτίμηση αυτή αποδείχτηκε λανθασμένη. Σύμφωνα με έκθεση της Εθνικής Φρουράς
βρέθηκαν μόλις 20 τουφέκια, ένα αυτοσχέδιο πολυβόλο, δύο πολυβόλα Μπράουνινγκ,
ένα αυτόματο Στεν και 10 κυνηγετικά. Ο οπλισμός αυτός ήταν αρκετός για την
παρακώλυση της κυκλοφορίας, αλλά δεν δικαιολογούσε μια ευρείας κλίμακας
στρατιωτική επιχείρηση.
49. ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ
15/7/1974
Οι τοποθετημένοι από την χούντα ελλαδίτες
αξιωματικοί της Εθνικής Φρουράς, έλεγχαν τη
στρατιωτική μηχανή του κράτους, προμήθευαν όπλα
την ΕΟΚΑ Β’ και προετοίμαζαν, πυρετωδώς,
πραξικόπημα για τις 15 Ιουλίου 1974,
παρά τη δεδηλωμένη θέση της Τουρκίας ότι θα
εισβάλει σε τέτοια περίπτωση.
50. Κι όμως έπραξαν το
αδιανόητο.
Έστρεψαν τα όπλα
εναντίον του λαού,
τον οποίο είχαν
ορκιστεί να
υπερασπίζονται.
51. Οι πραξικοπηματίες διόρισαν κυβέρνηση
ανδρεικέλων με επικεφαλής το Ν. Σαμψών
Ήταν η κυβέρνηση
που άνοιξε την
κερκόπορτα για να
μπει ο εισβολέας,
μια και άφησε
αφύλακτη τη
βόρεια ακτογραμμή
της Κύπρου και το
στρατό ανέτοιμο.
52. Στις 20 Ιουλίου 1974, σαράντα
περίπου χιλιάδες Τούρκοι
στρατιώτες, υπό την υποστήριξη
της Τουρκικής Αεροπορίας και του
ναυτικού εισέβαλαν παράνομα
και κατά παράβαση του
καταστατικού χάρτη του
Συμβουλίου Ασφαλείας των
Ηνωμένων Εθνών στις βόρειες
ακτές της Κυπριακής
Δημοκρατίας.
ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ
53. Η Τουρκία υποστήριξε ότι δεν
πρόκειται για εισβολή αλλά για
«ειρηνική επέμβαση» με σκοπό
την επαναφορά του
συνταγματικού σκηνικού στην
πριν του πραξικοπήματος
κατάσταση.
54. Η Χούντα κατέρρευσε στις
24 Ιουλίου του 1974 κάτω από το βάρος
της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.
Η εισβολή στην Κύπρο πραγματοποιήθηκε 4
ημέρες νωρίτερα στις 20 Ιουλίου 1974 και η
Χούντα, που είχε την ευθύνη για την
προάσπιση του νησιού, δεν αντέδρασε όπως
θα έπρεπε, παραπλανημένη από τις
διαβεβαιώσεις των Αμερικανών και έχασε τον
πόλεμο, που οδήγησε στη διχοτόμηση του
νησιού.
55. Μετά την κατάπαυση του πυρός, τον Αύγουστο του 1974,
καταβλήθηκαν πολλές προσπάθειες για επανένωση του νησιού, οι οποίες όμως δεν
στέφθηκαν από επιτυχία. Η διαίρεση αυτή διατηρείται μέχρι σήμερα δια της βίας
καθώς περισσότεροι από 40.000 τούρκοι στρατιώτες εξακολουθούν να παραμένουν
στο νησί, ενώ η Τουρκία ενθαρρύνει την παράνομη εγκατάσταση εποίκων ώστε να
αυξήσει τα πληθυσμιακά ερείσματά της.
