Παράγωγες της λέξης "φωνή"

1. Α΄ Γυμνασίου
Ενότητα 4
Λεξιλογικός Πίνακας
Γιώργος Πετράκης
(Φιλόλογος)
ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

2. φώνημα
η στοιχειώδης φωνητική
μονάδα μιας γλώσσας
π.χ. α, ε, ο

3. α)καλλιεργώ τη
φωνή μου(α.ε.)
β)φωνάζω δυνατά,
κραυγάζω (ν.ε.)
φωνασκώ

4. το ευχάριστο συναίσθημα
που προέρχεται από την
αρμονική επανάληψη
των φθόγγων ανάμεσα
στις συλλαβές μιας λέξης
ή ανάμεσα στις λέξεις
μιας φράσης.
ευφωνία

5. φωνάζω δυνατά και
αιφνιδιαστικά
(από έκπληξη, φόβο,
ενθουσιασμό κ.τ.λ.)
αναφωνώ

6. α)που δεν έχει φωνή,
άλαλος
β)άναυδος, βουβός
άφωνος

7. έλλειψη φωνής
αφωνία

8. όποιος έχει ωραία
φωνή
καλλίφωνος

9. α)κακόφωνος,
φάλτσος
β)που βρίσκεται
σε ασυμφωνία με
το περιβάλλον του
παράφωνος

10. α) μουσική σύνθεση με
πολλές ανεξάρτητες
μελωδίες
β) η έκφραση πολλών
και διαφορετικών
απόψεων
πολυφωνία

11. χαρακτηρισμός συμφώνων
που αναπτύσσονται χάριν
ευφωνίας, για να
ακούγονται ωραία
π.χ. ευφωνικό ν στο τέλος
λέξης, όταν η άλλη αρχίζει
από φωνήεν.
ευφωνικός

12. φωνογράφος
συσκευή για την καταγραφή και την
αναπαραγωγή ήχων με τη βοήθεια μιας
ακίδας, που γλιστρούσε πάνω στην ειδική
επιφάνεια ενός περιστρεφόμενου
κυλίνδρου.

13. φωνογράφος που
παίρνει επίπεδες πλάκες
και που έχει χειροκίνητο
μηχανισμό
γραμμόφωνο

14. κλάδος της
γλωσσολογίας που
μελετά τα φωνήματα
σε μια γλώσσα
φωνολογία