2. Licencje we Flopsar
• Model licencjonowania pozwala na bezpłatną
instalację agentów:
– Na dowolnej ilości JVM (serwery aplikacji,
mikroserwisy)
– Na dowolnym środowisku (dev/test/prod)
• Pozwala to na automatyzację i standaryzację.
– Wszystkie serwery/JVM mają standardowo
włączonego, gotowego do użycia agenta
3. Agent w JVM
• Bez żadnych stałych kosztów posiadamy w naszych
sewerach „gniazdo diagnostyczne” gotowe do
podłączenia „komputera” diagnostycznego i
zebrania danych
4. Typowa procedura dla konkurencyjnych
rozwiązań
• Typowy model licencjonowania typu „float” dla
konkurencyjnych rozwiązań wymaga w przypadku
podejrzenia występowania problemów w JVM
– Wystąpienie (change-request) o włączenie agenta
/akceptacji
– Pobrania binariów, instalacji agenta
– Restartu (niedostępność) JVM-a
– Konfiguracji agenta
• Nic więc dziwnego, że administratorzy/programiści unikają
tego typu procedury. Szybsze efekty daje czasem:
– Przejrzenie log-ów
– Włączenie VisualVM lub innych „ad-hoc” narzędzi.
5. Zalety Flopsar
• Wszędzie tam gdzie
potrzeba
• Gotowy do użycia
– Gotowość do
użycia polega na
przypisaniu na
czas zebrania
danych (analizy)
licencji z puli
– Od momentu
przypisania
licencji następuje
gromadzenie
danych.
6. Dodatkowo
• Samo włączenie agenta (bez licencji) pozwala na użycie
wbudowanego we Flopsar systemu detekcji anomalii.
Otrzymujemy więc „lampkę” która „zapala się” kiedy w
aplikacji wystąpi problem
7. Podsumowując
• Flopsar umożliwia instalację konfigurację, oraz
zbieranie podstawowych danych na dowolnej ilości
JVM
• W przypadku rozwiązań typu chmura/kontener
umożliwia to automatyczne skalowanie rozwiązania
• Zakupiona pula licencji może być dowolne
przypisywania z konsoli administracyjnej. Od momentu
przypisania następuje produkcja metryk
diagnostycznych. Przypomina to trochę podłączenie
komputera diagnostycznego do komputera samochodu
w przypadku jego awarii.