revista fútbol femenino novembro 2015

Contidos
Editorial ………………………...….
Érase unha vez 2008/09 .…………..
Galiza nas orixes do futfem
venezolano ………..………..………
Polo mundo...……………………....
Máis perto …………………………..
Lesións do bíceps femoral en
futbolistas …………………………...
Carolina, o estilete do líder …….......
A competición en outubro .…….……
Galegas no exterior ……………..…..
Relación técnico deportista ………....
As competicións: XX.OO. 2004 ……
Resultados de outubro ..….………...
FF
Revista do fútbol feminino galego
Director:
Carlos Castro Pinhão
Consello de redación:
Óscar Losada Castro
Manuel Julián Jiménez
Josu Imanol Julián Fandiño
Colaboracións:
Mabel Ramos Aguirre
Adrián González Conde
Verónica Giráldez Costas
Diego Fernández Meijide
Moisés Campos Maneiro
Foto capa:
Revista FF
Maquetación:
Publicidade:
Gracia Pérez Sanxoán
Enderezo electrónico:
revistaff@outlook.es
© Revista FF
FF
2
Editorial
2
3
6
9
.. 11
. 13
16
… 19
... 23
. 25
… 26
28
o mes de outubro case nos dá un
sobresalto. Titulares da prensa colocaban unha
lista de nomes de políticos e empresarios
relacionados cunha nova investigación xudicial
sobre corrupción.
Desde a instauración da democracia, debeu ser o
caso Flick o primeiro gran escándalo do goberno
neste caso o de González
corrupción. Logo virían máis que se estenderon
por distintos eidos. Por iso, e estamos falando de
1984, levamos 31 anos nos que se exerce unha
mala praxe política, ben sexa polo financiamento
ilegal dos partidos, ou polo abuso, desde o poder,
do uso do diñeiro público con contratas que teñen
derivacións entre bastidores
Hai varias semanas as cúpulas da FIFA e da
UEFA saltaban polos aires logo da imputación en
casos de aceptación de subornos.
Hai uns anos, a FGF entraba nunha crise logo
dunha fuga de documentos que puxo contra as
cordas ao entón secretario,
Aquilo permitiu a inhabilitación temporal,
posteriormente revocada, de Julio Meana
final derivou na perda da estrutura clientelar
xerada desde o ente federativo
eleccións ante a candidatura do político Liñares.
Se a estrutura de poder creada por Meana
Llano saíu cunha pésima imaxe de xestión, a de
García Liñares tampouco acabou mellor parada.
Na súa xunta de goberno incluíu unha persoa
imputada no caso Campeón e o seu breve mandato
acabou salpicado pola cuestionada
novo edificio e campos federativos en San Pedro
de Visma, pola denuncia
sobre a FGF por parte d
dous vicepresidentes e o elevado cobro de dietas
do seu acólito, Pérez Muíño, amén doutras
minucias en comparación co sinalado.
Desde este ano entrou na FGF Louzán Abal con
dúas imputacións nas costas, unha delas
relacionadas cos custos
remodelación de Pasarón. Hai semanas engadiu a
terceira. Do Campeón pasamos á Patos. Polo ben
do fútbol, oxalá poida xustificar a súa inocencia.
No mes de outubro case nos dá un
sobresalto. Titulares da prensa colocaban unha
lista de nomes de políticos e empresarios
relacionados cunha nova investigación xudicial
Desde a instauración da democracia, debeu ser o
caso Flick o primeiro gran escándalo do goberno,
González, relacionado con
corrupción. Logo virían máis que se estenderon
istintos eidos. Por iso, e estamos falando de
1984, levamos 31 anos nos que se exerce unha
mala praxe política, ben sexa polo financiamento
ilegal dos partidos, ou polo abuso, desde o poder,
do uso do diñeiro público con contratas que teñen
bastidores.
Hai varias semanas as cúpulas da FIFA e da
UEFA saltaban polos aires logo da imputación en
casos de aceptación de subornos.
Hai uns anos, a FGF entraba nunha crise logo
dunha fuga de documentos que puxo contra as
cordas ao entón secretario, Moncho de Llano.
permitiu a inhabilitación temporal,
posteriormente revocada, de Julio Meana, que no
final derivou na perda da estrutura clientelar
xerada desde o ente federativo coa perda das
eleccións ante a candidatura do político Liñares.
strutura de poder creada por Meana-De
Llano saíu cunha pésima imaxe de xestión, a de
García Liñares tampouco acabou mellor parada.
Na súa xunta de goberno incluíu unha persoa
imputada no caso Campeón e o seu breve mandato
acabou salpicado pola cuestionada xestión do
novo edificio e campos federativos en San Pedro
denuncia por impago que caeu
sobre a FGF por parte de Aegon, a dimisión de
dous vicepresidentes e o elevado cobro de dietas
Pérez Muíño, amén doutras
aración co sinalado.
te ano entrou na FGF Louzán Abal con
dúas imputacións nas costas, unha delas
relacionadas cos custos adicionais da
remodelación de Pasarón. Hai semanas engadiu a
terceira. Do Campeón pasamos á Patos. Polo ben
oida xustificar a súa inocencia.
Carlos Castro

FF
3
Érase unha vez
2008/09
Carlos Castro
Se mirásemos as cousas só desde o punto de
vista cuantitativo, poderiamos dicir que, no
relativo á presenza de clubs galegos na
chamada Primeira División, acababamos de
dar marcha atrás retrocedendo tres
temporadas e é que, acostumados a un
crecemento case permanente dos nosos equipos
na elite, o descenso na campaña anterior do
Friol e do Aguiño, colocaban á FGF con cinco
equipos no segundo chanzo do fútbol hispano.
Por outro lado, perdíase un referente histórico.
Se había dous anos fora o Bértola quen volvía á
categoría autonómica, desta vez sumábaselle o
Aguiño polo que, dos históricos, só o At.
Arousana, por outra banda o primeiro club da
nosa terra que ascendera á categoría estatal,
era o único que mantiña o tipo e, malia que xa
non eran aqueles tempos nos que o equipo,
primeiro de xeito sorprendente, logo moito
máis consolidado, loitaba entre os favoritos
polo lugar na fase de ascenso.
Como noutras campañas, o mellor tiña nomes
individuais e así, Vero e Joana proseguían as súas
carreiras na Superliga, neste caso no Espanyol,
equipo ao que se incorporaba Vane Hermida. Leti
permanecía no Transportes Alcaine zaragozano,
Míriam Domínguez marchaba de Oviedo para
enrolarse no L’Estartit, onde coincidía con Sarita,
no primeiro contacto da xogadora de Tui coa elite
ao nivel de clubs, pois xa estaba nas seleccións
españolas de base, e no Barcelona, que acababa de
subir logo de deixar no camiño a El Olivo, fichaba
Mari Paz para iniciar un proxecto de cor
blaugrana, que acabaría por dar o mellor equipo
da Liga española dos últimos tempos.
Con estas xogadoras, non é estraño que a
irmandiña absoluta goleara con facilidade a
Baleares no partido de Nadal.
No apartado das seleccións de base, o máis
salientable foi a creación da primeira sub’15 que
competiu no primeiro Campionato de España da
categoría.
A Liga da segunda categoría española non tivo a
mesma significación que o ano anterior para os
equipos galegos. Influíron notablemente dous
feitos: o descenso do Oviedo Moderno, un equipo
de superior nivel aos mellores galegos como El
Olivo ou o Pontevedra, e o convenio do Reocín co
Racing de Santander, preparándose para dar o
salto, pola vía deportiva ou polo chamado
“Decreto Quereda” á Superliga á que tería acceso,
sen competir, aqueles equipos que se integraran
nos masculinos pertencentes á Liga de Fútbol
Profesional.
Un galo e tres galiños que loitarían na parte alta da
táboa, e por abaixo, un Val do Ulla con estrutura
familiar ao que o inexorable paso do tempo e da
evolución, malia que pequena, do fútbol feminino,
o volvía notablemente inferior aos seus rivais que,
xunto aos estreantes Barcia e Orzán, tiñan que
procurar como fose asociar a outro equipo para
implicalo na loita pola permanencia, e repartiren
entre os catro un 25 por cento de billetes que
levaran impresos a palabra salvación.
A xornada inaugural, celebrada o 7 de setembro,
foi na liña das previsións. O Pontevedra caeu
diante do Oviedo Moderno, no que xa apuntaba
maneiras Irene del Río, autora do 2-0 que fechaba
o partido. El Olivo pasou a incógnita de Mareo
fronte un equipo sportinguista que representaba a
maior das dúbidas sobre o seu papel no torneo, o
At. Arousana varreu ao Barcia no asturiano campo
de San Sebastián (0-5) e o Orzán estreábase na
categoría con outra goleada sobre un rival directo,
o Val do Ulla. Míriam, aos 26 minutos, pasou á
historia do cadro aurinegro por ser a autora do
primeiro gol do equipo dirixido por Manu
Sánchez na categoría estatal.
Dous goles de Isabel colocaron ao Pontevedra en
posición de aspirante ao derrotar ao Reocín na
segunda data.
Na primeira fin de semana de outubro o Val do
Ulla non viaxaba a Ponte San Miguel, dándoselle
por perdido o partido contra o Reocín.

Na xornada 4, El Olivo ficou só na cabeza da
táboa tras derrotar, no duelo de invictos, ao
Oviedo Moderno. As viguesas gañaron con
suficiencia no Monte da Mina ás descendidas da
Superliga. Tamy no minuto 5, Ana Buceta, de
penalti, ao
cuarto de
hora, e Anita
no comezo do
segundo acto,
resolveron
sen
problemas un
partido que
tiña o valor
engadido de
derrotar ao
máximo
aspirante ao primeiro lugar.
O At. Arousana, dirixido por outro estreante,
Róger Barragáns, deixou a zona de privilexio tras
caer na Lomba contra o Amigos del Duero
xornada 5. Foi unha xornada dura
derrotas galegas, na que El Olivo perdía a
invencibilidade e o liderado nunha mala media
hora final en Ponte San Miguel. Anair empatara o
tanto de Sandra e, catro minutos despois vía como
Alba volvía a adiantar ás cántabras no 62 e Marta
sentenciaba no 82.
Máis dolorosa foi, dúas xornadas despois, a
derrota en Ávila. As Martas, Pérez e García,
dominaron o partido na primeira metade para o
Casa Social e, aínda que Anair puxo o 32 a falta
de 39 minutos, as galegas foron incapaces de
empatar.
Na xornada 8 o peor chegou no Arsenio Iglesias,
coa derrota grave do Orzán fronte ao Barcia (4
O Orzán inaugurara cun gol de Melania, pero logo
caéronlle catro antes do intermedio.
Dalgún xeito, as de Manu Sánchez compensa
sete días despois en El Seminario, derrotando ao
Casa Social cun último cuarto de hora brillante, no
que viraron o resultado cos tantos de Aldara e
Míriam, este no derradeiro instante. Deixaron os
tres últimos lugares e seguiron ascendendo ao
derrotar despois ao Gijón na Coruña.
Na metade da Liga, Oviedo Moderno avantaxaba
nun punto a El Olivo, o Pontevedra era terceiro,
pero a sete puntos do líder, o At. Arousana ía
noveno, con quince puntos e, en zona de descenso,
FF
4
ou só na cabeza da
rrotar, no duelo de invictos, ao
As viguesas gañaron con
suficiencia no Monte da Mina ás descendidas da
Superliga. Tamy no minuto 5, Ana Buceta, de
O At. Arousana, dirixido por outro estreante,
deixou a zona de privilexio tras
caer na Lomba contra o Amigos del Duero na
xornada 5. Foi unha xornada dura, con cinco
na que El Olivo perdía a
invencibilidade e o liderado nunha mala media
hora final en Ponte San Miguel. Anair empatara o
tanto de Sandra e, catro minutos despois vía como
r ás cántabras no 62 e Marta
Máis dolorosa foi, dúas xornadas despois, a
derrota en Ávila. As Martas, Pérez e García,
dominaron o partido na primeira metade para o
Casa Social e, aínda que Anair puxo o 32 a falta
s foron incapaces de
Na xornada 8 o peor chegou no Arsenio Iglesias,
coa derrota grave do Orzán fronte ao Barcia (4-6).
O Orzán inaugurara cun gol de Melania, pero logo
Dalgún xeito, as de Manu Sánchez compensaron
sete días despois en El Seminario, derrotando ao
Casa Social cun último cuarto de hora brillante, no
que viraron o resultado cos tantos de Aldara e
Míriam, este no derradeiro instante. Deixaron os
tres últimos lugares e seguiron ascendendo ao
Na metade da Liga, Oviedo Moderno avantaxaba
nun punto a El Olivo, o Pontevedra era terceiro,
o At. Arousana ía
noveno, con quince puntos e, en zona de descenso,
Orzán con doce, a un da salvación que
Mareo, e o Val do Ulla con cero.
Unha das grandes sorpresas da temporada foi o
triunfo orzanista en Vigo. Un “dobrete” de Míriam
virou o gol inicial de Loreto.
minutos.
A Liga foi perdendo interesa na parte alta. O
Pontevedra miraba cara arriba pero desde a
primeiras xornadas sen opcións, e o At. Arousana
navegaba pola zona media con moita tranquilidade
en todo o ano. Por abaixo, o Val do Ulla xogaba o
seu derradeiro encontro na xornada 22, recibindo
unha goleada máis, desta fronte ao Pontevedra.
Despois xa non iría a Mareo
descualificado. Coas de Arnois descendidas,
tamén o Barcia logo de caer nesas mesma data en
Oviedo (16-0) a última
Mareo ou o Orzán. Ao final de penúltima xornada
a vantaxe da salvación tíñaa o Mareo, cu
máis que o cadro galego
abeiro dos seus seareiros. As sportinguistas
recibían ao Casa Social e o Orzán fechaba cun
derbi contra o Pontevedra. Foi un domingo
nefasto. Mentres que de Asturias chegaban boas
novas, pois o conxunto d
na Coruña, os piques no campo descentraron ás
coruñesas, motivaron ás granate e, en media hora,
Andrea Carid, Isabel e Rut puñan ao Orzán na
Liga Autonómica. No último cuarto de hora do
primeiro tempo e o primeiro do segundo, Míria
pasou de heroína a vilá. Puxo o 2
52, errou un penalti e no 55 outro. Pouco despois
Natalia fixo o 2-4 e, cara ao remate, a propia
atacante viguesa, o 2-
malia perder 1-3 na casa, celebraba a
permanencia. No individual, Maite, a guardarredes
do Pontevedra, foi a menos batida do grupo.
Orzán con doce, a un da salvación que marcaba o
e o Val do Ulla con cero.
Unha das grandes sorpresas da temporada foi o
triunfo orzanista en Vigo. Un “dobrete” de Míriam
virou o gol inicial de Loreto. Foi o comezo da fin
na loita pola
fase de
ascenso para
o conxunto
de José
Estévez, que
logo caería
en Oviedo
por 2-0 nun
partido
sentenciado
nos
primeiros 36
A Liga foi perdendo interesa na parte alta. O
Pontevedra miraba cara arriba pero desde as
primeiras xornadas sen opcións, e o At. Arousana
navegaba pola zona media con moita tranquilidade
en todo o ano. Por abaixo, o Val do Ulla xogaba o
encontro na xornada 22, recibindo
, desta fronte ao Pontevedra.
non iría a Mareo, sendo
alificado. Coas de Arnois descendidas, e
tamén o Barcia logo de caer nesas mesma data en
última praza tiñan que eludila o
Mareo ou o Orzán. Ao final de penúltima xornada
a vantaxe da salvación tíñaa o Mareo, cun punto
máis que o cadro galego. Os dous xogaban ao
abeiro dos seus seareiros. As sportinguistas
recibían ao Casa Social e o Orzán fechaba cun
derbi contra o Pontevedra. Foi un domingo
nefasto. Mentres que de Asturias chegaban boas
pois o conxunto de Ávila gañaba ao Mareo,
na Coruña, os piques no campo descentraron ás
coruñesas, motivaron ás granate e, en media hora,
Andrea Carid, Isabel e Rut puñan ao Orzán na
Liga Autonómica. No último cuarto de hora do
primeiro tempo e o primeiro do segundo, Míriam
pasou de heroína a vilá. Puxo o 2-3 no 48 pero, no
52, errou un penalti e no 55 outro. Pouco despois
4 e, cara ao remate, a propia
5. No entanto, o Mareo,
3 na casa, celebraba a
dual, Maite, a guardarredes
do Pontevedra, foi a menos batida do grupo.

FF
5
A Liga Galega mantivo o formato parecido á
edición anterior. Desta, polo aumento de equipos,
tres grupos, clasificándose para a fase final os
dous primeiros de cada un. Na primeira fase, o
Friol non tivo moitos atrancos para liderar o grupo
primeiro, seguido do Dubra de Rebeca, que
acabou distanciándose dos seus rivais: Escola do
Racing de Ferrol, At. Melide, Orzán B e o Santa
Minia. Outro candidato claro, o Galicia Gaiteira,
retirouse logo da xornada dez, coas xogadoras
envolvidas nunha polémica coa xunta directiva do
club pola venda de rifas sen permiso do club, que
rematou coa expulsión das futbolistas da entidade
coruñesa. No grupo segundo, tres equipos loitaron
pola clasificación. Aguiño, acabado de descender,
Bértola e o emerxente Ciudad de Santiago,
pelexaron até o final, ficando fóra as compostelás.
Por último, Erizana gañou con certa folgura o
terceiro grupo. A loita fechada estivo pola outra
praza, que rexistrou un empate entre Coruxo e
Guardesa. O pase das do Bao determinouse pola
súa vitoria na Sangriña por 3-4, pois o partido en
Vigo rematara empatado (3-3). Na fase definitiva
o Erizana mostrouse moi poderoso. Gañaron todos
os partidos cedendo un único empate contra o
Friol en Lugo. Os dous equipos conseguiron o
ascenso.
Na Copa FGF a sorpresa foi maiúscula. O Rápido
de Bouzas, un equipo do medio da táboa,
sorprendeu a todos. Liderou o grupo 1 da primeira
fase, gañando a Sp. San Mateo e Onza de Lira, e
na fase de eliminatorias chantouse na
final tras ir derrotando á Escola do
Racing e a Guardesa. Oito partidos e
oito triunfos. O rival, Ciudad de
Santiago, que chegara ao último
choque da campaña tras gañar o
grupo 6 con tres vitorias e un empate,
por diante do At. Melide e O
Condado, e derrotar ao Alondras e ao
Barbadás en cuartos e semifinais, foi
un xoguete nos pés das xogadoras
boucenses, que arrasaron cun
clarísimo 5-0.
No que atinxe ás seleccións, a
absoluta volveu facer a súa aparición
por segundo ano consecutivo. A irmandiña, baixo
as ordes de Pili Neira, goleou en Pasarón á feble
Baleares. 7-1 con dous goles de Mari Paz, Míriam
Ríos e Vero, e outro de Anair. No partido xogou
Rita, a defensa expulsada do Galicia Gaiteira que
para o partido non tiña ficha federativa.
As seleccións de base tiveron un papel aceptable
tirando a bo. A sub’18 gañou un partido, perdeu
outro e empatou dous, ficando oitava na táboa
xeral tras os sectores de Catarroxa e Xixón. A
sub’16, que iniciaran ben o seu sector en Marbella
con triunfo sobre Aragón (2-1), ficaron aí pola
derrota no partido decisivo contra, precisamente,
Baleares (3-2). A sub’15, de nova creación,
estreouse cun triunfo sobre Murcia (3-0) no
Mundial’82 de Catarroxa, perdendo polo mesmo
tanteo contra Valencia. Despois, en Xixón,
rozaron as semifinais logo de gañar a Asturias (1-
0) e a Aragón (2-1). Ao final, excelente quinto
lugar no I Campionato de España desta categoría.
O remate da temporada tivo tamén un sabor
especial, ese que foron capaces de darlle tres
galegas na final da Copa de España. Gañara o
Espanyol, con Vero e Joana, ou gañara o
Transportes Alcaine, con Leti, o título ía ter unha
parte nosa. Gañaron as pericas de Diego Morata
nun campo de La Romareda con 8.000 persoas.
Vero xogou toda a final, Joana os últimos 33
minutos ao entrar por Sara e Leti substituíu a
Claudia no 71. O resultado, malia que se
adiantaran as aragonesas, foi 5-1 para as catalás
cun festival goleador de Adriana, autora de catro
dianas.
Plantel do Orzán, en Riazor, no seu primeiro ano en estatal.
© Orzán S.D.

FF
6
Galiza nas
orixes do futfem
venezolano
Manu Julián
Hai unhas semanas, o xornalista venezolano,
Eliézer Pérez, asinaba un artigo para o xornal
Líder, do seu país, sobre as orixes do fútbol
feminino venezolano. O artigo tiña unha
transcendencia inevitable para o futfem galego
ao sinalar que o primeiro partido na historia
do país de América do Sur tivo un arrecendo
moi ibérico. O mesmo foi xogado polo
Deportivo Galicia e o Deportivo Portugués.
Estamos a piques de cumprir o cincuentenario
daquilo.
De non ser polo xornalista venezolano, a da orixe do
fútbol en Venezuela podería ser unha desas tantas
historias de galegos da emigración perdidas no tempo.
A historia da emigración galega a Caracas viña de
antigo, o suficiente como para consolidar un amplo
grupo de orixinarios que, como tamén fixeran noutros
lugares da xeografía de América Latina, crearon os
seus Centros ou Irmandades. Na capital venezolana
chegou a haber tres. Aproveitando a data simbólica do
12 de outubro, neste caso de 1960, os dirixentes das
mesmas tiveron unha visión moito máis global e así
fóronse a xuntar na sede do Club Casablanca, en
Maripérez, para fundar a Hermandad Gallega de
Caracas. Hoxe, a irmandade presume de ser a principal
realización colectiva da Galiza exterior. Os obxectivos
da nova asociación eran obvios. Tal e como falaban os
seus estatutos, a irmandade era unha organización sen
fins de lucro creada para fomentar a cultura, os
costumes e o espírito de Galiza.
Ás veces parece que o deporte vaia por diante da
sociedade. O que podería parecer é que a Hermandad
Gallega fose o fundamento para a creación dun club de
fútbol que viviría a súa época dourada entre os anos
sesenta e setenta, o Deportivo Galicia F.C. O
preámbulo, simplemente serve para constatar unha
idea que circulaba polas mentes dos galegos
caraqueños desde había tempo e que foi plasmada case
un mes antes, o 19 de setembro, coa fundación do
equipo de fútbol que sería representativo de todos eles.
Co paso do tempo, antes que a entidade futbolística
mudase para Maracai, no estado de Aragua, e trocara o
nome polo de Galicia de Aragua, logrou catro títulos
da Primeira División (1964, 1969, 1970 e 1974) e
cinco da Copa (1966, 1967, 1969, 1979 e 1989 e
1991), o que lle supón ser o rei da competición, en
solitario até 2013 e, compartido co Caracas F.C. desde
ese ano.
Cando no 1966 se formula a idea de crear un torneo
local con equipos femininos no país de América do
Sur, o D. Galicia xa está na boca de todos os
afeccionados. En calquera caso, ese torneo non vai ser
exactamente a primeira competición futbolística
xogada por mulleres en Venezuela. Naquela época,
realmente unha década antes, Caracas era sede dun
gran torneo amigable masculino que se deu chamar
Pequeña Copa del Mundo, ou Mundialito de Clubs.
Entre 1952 e 1957, R. Madrid dúas veces, Los
Millonarios, Corinthians, São Paulo e Barcelona
repartiron as seis edicións. Aquel xermolo non
esmoreceu e a competición tentou relanzarse no 1963
co chamado Trofeo Ciudad de Caracas. Entre medias,
no 1959, na capital venezolana organizouse unha
competición moito máis curiosa tendo en conta a falta
de estruturación do fútbol feminino por parte da FIFA
e das federacións estatais. Foi o tamén chamado
Campeonato Mundial de Fútbol Feminino no que
participaron dúas seleccións europeas, Inglaterra e
Portugal, e dous equipos costarriqueños, o América e o
Independiente, ambos de San Xosé. Gañaron as
inglesas, segundas foron as ticas do América, terceiras
as lusas e cuartas as rapazas do Independiente.

FF
7
Venezuela era un país de expectativas para moitos e,
mesmo do seu expansionismo económico, era tamén
un país convulso no que converxían a chamada
“democracia representativa e o Pacto de Punto Fijo”,
que quería dar a estabilidade civil a un país que até
1957 estivera suxeito a ditaduras militares, e os
momentos axitados que vivía unha Lationoamérica non
exenta da represión gubernamental, como a exercida
por máis dun presidente que ordenou asaltar
militarmente a Universidad Central de Venezuela,
tomada por estudantes revolucionarios. En todo caso,
dentro destas revoltas sociais, víase como Venezuela
xa quebrara unhas cantas barreiras de prexuízos que
imperaban nunha gran parte do mundo e nos principais
estamentos futbolísticos. Non hai que esquecer, por
exemplo, que o fútbol feminino desa época estaba
reservado en España a partidos na programación das
festas populares dos pobos, xogados entre solteiras e
casadas, ou máis extraordinariamente entre distintas
Facultades da Universidade, e non hai que esquecer
que cando un equipo francés, a finais dos sesenta,
quixo facer unha pequena xira polo estado español
chegaron a enviarse cartas desde Gobernos Civís
prohibindo baixo pena de sanción sobre os dirixentes
dos clubs, que calquera equipo do estado organizase
algún encontro. O fútbol, para a Sección Femenina de
la Falange Española, era un deporte inadecuado para a
muller.
O corolario daquel camiño de progreso no país
americano foi, como diciamos, a creación dese torneo
no ano 1966. Foi unha cousa modesta. Realmente,
malia que lle foi dado o cualificativo de “torneo”,
tratouse, inicialmente, da celebración dun partido nun
escenario inigualable, o estadio Olímpico. Tampouco
se tratou dun partido como todo o mundo imaxina.
Simplemente pactouse un choque de corenta minutos
dividido en dous tempos de vinte. Eléazar Pérez, a
nosa referencia, recolle á súa vez toda a referencia da
crónica aparecida no xornal “Últimas Noticias”.
Os dous equipo que loitarían naquel primeiro partido
do fútbol venezolano foron, o citado D. Galicia e o
equipo que se formara noutro dos equipos importantes
de Caracas no fútbol masculino de entón, o D.
Portugués.
Que o torneo se limitara a un partido e que este tivese
unha duración de corenta minutos, e non noventa, non
foi a única circunstancia infrecuente. Outra foi a do
número de compoñentes dos equipos. Inicialmente
estaba previsto que xogaran once contra once. Sen
embargo, non todas as compoñentes do Portugués
chegaron a tempo, así que as once “galegas” loitaron
contra un equipo composto por oito rivais. O que si
houbo foi emoción pola incerteza do resultado. Gañou
o Galicia cunha diana de Mercedes lograda a falta de
cinco minutos para o remate, polo tanto, no 35. O
conxunto galego, que xogou coa súa camisola clásica
daqueles anos, branca coa faixa diagonal azul, estivo
formado por Toñita, Cera, Norma, Beatriz,
Maricarmen, Samarí, Camaira, Mercedes, Belén,
María Julia e María del Rosario (foto: © Revista Sport
Gráfico). As oito rivais lusas foron Iora, Nancy, María
C., Leida, Esmeralda, Sonia, Consuelo e Mabel.
No medio dunha Liga masculina profesional, as
rapazas venezolanas eran estudantes de bacharelato,

FF
8
universitarias, secretarias e amas de casa. Pérez sinala
no seu relato que naquel partido non houbo o
recoñecemento dun título, non houbo nin un trofeo
conmemorativo, pero o que si se provocou foi un
interese polo fútbol feminino na cidade. A Federación
Venezolana de Fútbol non quixo atender aquela
inusitada expectación, mesmo que o partido deu lugar
a un segundo pouco despois no que as galegas aínda
estiveron mellor, derrotando ao D. Portugués por 2-0
cun dobre de Charito González.
E o futfem comezou a crecer creándose máis equipos.
Outros de orixe portugués, como os donos da rede de
supermercados Central Madeirense, fundaron o seu
propio club que levaba o nome da empresa. Noutra
parte de Caracas, nos municipios de Chacao e Sucre,
naceu o Internacional F.C., o Español F.C. fundouse na
Avenida Victoria e o canle Venevisión montou un
equipo denominado Tigritas.
Durante ese ano organizáronse varios partidos entre
estes conxuntos que foron xogados en recintos como o
propio Olímpico de la Universidad Central de
Venezuela, na actualidade recoñecido, como todos os
espazos dentro do recinto, como Patrimonio da
Humanidade, o Nacional de El Paraíso, no da
Hermandad Gallega de Maripérez, no Sebucán de Los
dos Caminos e no da Escuela Industrial.
As consecuencias de todo iso deron pé á formación da
oficiosa selección nacional de Venezuela, convocada
para disputar un partido contra Colombia. Realmente,
o de selección foi un xeito de falar no que se refire a
Venezuela porque aquelas futbolistas que representan
os alicerces do fútbol venezolano deberon ollar
pasmadas como algo que fixeran co seu propio esforzo
acabou perverténdose cunha espuria selección formada
por cantantes, actrices e modelos da radio e televisión
do país. Como o que serían en España aqueles partidos
de actrices contra folclóricas. O resultado, malia que
foi o de menos, rematou con vitoria colombiana por 2-
1.
En calquera caso, o fútbol feminino venezolano
desapareceu até renacer no ano 1991 cando unha
selección do país participou na primeira Copa
América, entón chamada pola CONMEBOL,
Campionato Sudamericano. O mesmo foi celebrado en
Maringá (Brasil), servía como todos os posteriores
como clasificatorio para a Copa do Mundo que se
celebrou en China, e a vinotinto perdeu os seus dous
encontros da liguilla contra Brasil (6-0) e contra Chile
(1-0).
Nesa relación Galiza-Venezuela, curiosamente, deuse
unha situación inversa, cando menos parcialmente.
Como en Caracas, non foi no primeiro de existencia de
fútbol feminino en Galiza, pero si nos seguintes. Así,
dúas futbolistas nacidas en Caracas, como a popular
Lis Franco, que xogou na primeira selección galega da
historia, a que loitou no Manuel Rivera de Ferrol
contra Castela o 30 de agosto de 1975, e tamén na
primeira selección española, a que perdeu contra
Portugal no Tecla da Guarda, o 5 de febreiro de 1983,
e a centrocampista Lucía Abreu Soto, ambas
xogadoras do Karbo. Tanto Lis como Lucía formaron
parte da selección galega que gañou a Guipúscoa o I
Campeonato de España de Selecciones Territoriales
celebrado no campo do F.C. Barcelona.
Cidade Deportiva da UCV, onde naceu o futfem venezolano.
Bibliografía:
Informes:
consejoderechoshumanos.gob.ve: La represión
estudiantil durante el puntofijismo. Años 60-70-
80-90.
Artigos:
CALVO, R: “El fútbol femenino enel primer
plano”, La Nación, 16/03/2014.
PÉREZ, E.: “Fútbol femenino criollo gritó gol desde
1966”. Líder, 16/03/2014.
Webs:
venezuelasite.com: La Hermandad Gallega –
Caracas, Venezuela
www.federacionvenezolanadefutbol.org

Polo mundo
Alicia, 300 partidos co Rayo
Doce campañas co cadro
da faixa vermella e 300
partidos é a marca que xa
estableceu a guardarredes
madrileña, Alicia Gómez,
cando defendeu o marco
do equipo no primeiro
partido do mes. O feito foi
acompañado da
vitoria que o seu equipo
conseguiu na Liga tras
derrotar ao Levante. A
homenaxe de recoñece
mento a tantos encontros
produciuse despois, diante
de toda a familia rayista, nos prolegómenos do Rayo
Vallecano-Betis, da Primeira División masculina. Al
nunca foi internacional con España nin nos momentos máis
brillantes do seu club, cando os títulos de Liga, de Copa ou
da participación na Champions, sendo protagonista daquel
inesquecible triunfo sobre o Arsenal en Vallecas diante de
8.000 seareiros.
Foto: © Revista do Fútbol Feminino Galego.
Antonio Toledo gaña o
Ramón Cobo
O trofeo Ramón Cobo, co
que se premia ao mellor
técnico español da
temporada, segundo a RFEF,
foi entregado a Antonio
Toledo, do Sporting Huelva,
como o mellor da temporada
2014/15. Toledo, sen o cal
non se entendería o conxunto
onubense, no que está desde
a súa fundación, logrou na
pasada campaña, contra
prognóstico, o título de Copa
tras derrotar na final ao
Valencia. O premio, creado polo Comité de Entrenadores de
la RFEF, inaugurou o palmarés na temp
aínda que o fútbol feminino foi incorporado n
está dividido en distintas categorías, Primeira, Segunda e
Segunda División B, no fútbol masculino, fútbol feminino e
as dúas primeiras categorías de fútbol sala.
gañadores foron Juan Luis Fuentes (Athletic, 2012
Xavi Llorens (Barcelona, 2014/15). Antonio Toledo é o
técnico con más partidos dirixidos na Primeira División,
300, por diante de Xavi Llorens e de Alberto Berna
(Transportes Alcaine).
Foto: © Sp. C. Huelva.
FF
9
olo mundo
Alicia, 300 partidos co Rayo
Doce campañas co cadro
da faixa vermella e 300
partidos é a marca que xa
estableceu a guardarredes
madrileña, Alicia Gómez,
cando defendeu o marco
do equipo no primeiro
partido do mes. O feito foi
acompañado da primeira
vitoria que o seu equipo
conseguiu na Liga tras
derrotar ao Levante. A
homenaxe de recoñece-
mento a tantos encontros
produciuse despois, diante
, nos prolegómenos do Rayo
Betis, da Primeira División masculina. Alicia
foi internacional con España nin nos momentos máis
brillantes do seu club, cando os títulos de Liga, de Copa ou
da participación na Champions, sendo protagonista daquel
inesquecible triunfo sobre o Arsenal en Vallecas diante de
Antonio Toledo gaña o
Comité de Entrenadores de
a temporada 2010/11,
incorporado na 2012/13, e
está dividido en distintas categorías, Primeira, Segunda e
Segunda División B, no fútbol masculino, fútbol feminino e
as dúas primeiras categorías de fútbol sala. Os anteriores
gañadores foron Juan Luis Fuentes (Athletic, 2012/13) e
Xavi Llorens (Barcelona, 2014/15). Antonio Toledo é o
técnico con más partidos dirixidos na Primeira División,
300, por diante de Xavi Llorens e de Alberto Berna
Candidatas ao Balón de Ouro
Nadine Angerer (Alemaña:
Thorns e Brisbane Roar), Ramona
Bachmann (Suíza: Rosengård),
Kadeisha Buchanan (Canadá:
Virginia Univ.), Amandine Henry
(Francia: O. Lyonnais), Eugénie Le
Sommer (Francia: O. Lyonnais
Lloyd (Estados Unidos: Houston Dash), Aya
(Xapón: Yunogo Belle), Megan Rapinoe (E
Seattle Reign), Célia Okoyino
Solo (Estados Unidos: Seattle Reign)
Bota de Ouro 2014/15, que recoñece á mellor xogadora do
mundo na pasada campaña.
Tamén foron anunciados os concorrentes ao pr
mellor treinador do ano que corresponderá a un destes
candidatos: Calle Barrling (S
Bell (Inglaterra: Frankfurt), Farid Benstiti (F
Saint-Germain), Jill Ellis (
Laura Harvey (Inglaterra: S
(Inglaterra: Canadá), Gérard Prêcheur (F
Lyonnais), Mark Sampson (G
(Xapón: Xapão) e Thomas Worle (A
Torneo de Nat
Brasil, Canadá, Mexico e Croacia disputarán entre o 9 e o 20
de Decembro o Torneo de Natal, a competición amigable de
seleccións que se celebra en América do Sur desde o 2009.
O torneo, que inicialmente se disputou en San Paulo e
posteriormente en Brasilia, troca por terceira vez de
escenario marchando, nesta ocasión, ao norte do país,
concretamente ao Arena das Dunas, da capital do estado de
Río Grande do Norte. Será a sétima edición do evento que
foi gañado por Brasil en cinco delas (2009, 2001, 2012,
2013 e 2014) e unha por Canadá (2010).
Foto: Arena das Dunas. © Wikipedia.
Chalupny, Boxx e Cheney
deixan a selección USA
Tres campioas do mundo, Lori Christine Chalupny, Shannon
Leigh Boxx e Lauren Nicole Cheney, na actualidade
Holliday, anunciaron a súa marcha da selección dos Estados
Unidos logo dos partidos xogados no pasado mes co seu
combinado nacional fronte Brasil. Ch
Candidatas ao Balón de Ouro
Alemaña: Portland
Thorns e Brisbane Roar), Ramona
Rosengård),
anadá: West
), Amandine Henry
), Eugénie Le
nais), Carli
Houston Dash), Aya Miyama
Yunogo Belle), Megan Rapinoe (Estados Unidos:
Okoyinoc (Alemaña: Francfurt) e Hope
Seattle Reign), son as nomeadas á
Bota de Ouro 2014/15, que recoñece á mellor xogadora do
anunciados os concorrentes ao premio de
que corresponderá a un destes
Calle Barrling (Suecia: Suecia sub’19), Colin
Frankfurt), Farid Benstiti (Francia: Paris
), Jill Ellis (Inglaterra: Estados Unidos),
nglaterra: Seattle Reign), John Herdman
Canadá), Gérard Prêcheur (Francia: O.
), Mark Sampson (Gales: Inglaterra), Norio Sasaki
apão) e Thomas Worle (Alemaña: Bayern).
Torneo de Natal
Brasil, Canadá, Mexico e Croacia disputarán entre o 9 e o 20
de Decembro o Torneo de Natal, a competición amigable de
seleccións que se celebra en América do Sur desde o 2009.
O torneo, que inicialmente se disputou en San Paulo e
lia, troca por terceira vez de
escenario marchando, nesta ocasión, ao norte do país,
concretamente ao Arena das Dunas, da capital do estado de
Río Grande do Norte. Será a sétima edición do evento que
foi gañado por Brasil en cinco delas (2009, 2001, 2012,
2013 e 2014) e unha por Canadá (2010).
Foto: Arena das Dunas. © Wikipedia.
Chalupny, Boxx e Cheney
deixan a selección USA
Tres campioas do mundo, Lori Christine Chalupny, Shannon
Leigh Boxx e Lauren Nicole Cheney, na actualidade
Holliday, anunciaron a súa marcha da selección dos Estados
Unidos logo dos partidos xogados no pasado mes co seu
combinado nacional fronte Brasil. Chalupny,

centrocampista, acumulou 106 encontros desde 2001 nos
que logrou dez tantos, Boxx, que case duplica a anterior,
deixa o equipo das barras e estrelas con 195 encontros nas
costas, tendo logrado 27 goles, unhas cifras que se foron
acumulando desde a súa primeira participación co absoluta
no 2003. Cheney, despois do seu casamento Holiday, foi a
que máis tarde alcanzou a internacionalidade absoluta pero
desde o 2007 sumou 133 encontros tendo feitas 24 dianas.
Son tres ilustres do fútbol feminino mundial
principais competicións, a última a Copa do Mundo
celebrada hai uns meses en Canadá.
Fotos: Chalupny, Boxx e Cheney. © Wikipedia.
O Lillestrøm gaña a Liga en
Noruega
O Lillestrøm proclamouse por terceira vez, segunda
consecutiva, campión da Liga norueguesa. Logo das vinte
xornadas nas que se distribuíu a competición, as campioas
avantaxaron en oito puntos (53-45) ao segundo, Avaldsnes
Desde o 2009 ningún equipo conseguira revalidar o título
conseguido no ano anterior. Daquela fora o Røa
un feito máis complicado, facerse co seu último título
ligueiro nun campionato que fixera seu por tres anos
consecutivos. Precisamente o Røa asegurara o terceiro lugar
a dúas datas da fin para rematar con 37.
Foto: © Lillestrøm S.K.
Full Bloom 2015
Por terceiro ano consecutivo está a disposición dos
afeccionados un dos mellores anuarios do mundo. A Full
Bloom, a espectacular Guía sobre a Liga xaponesa
traballo de 106 páxinas no que se recolle todo o acontecido
no país nipón coas estatísticas individuais das futbolistas que
participaron nas tres categorías estatais da Liga do país
FF
10
centrocampista, acumulou 106 encontros desde 2001 nos
, que case duplica a anterior,
deixa o equipo das barras e estrelas con 195 encontros nas
costas, tendo logrado 27 goles, unhas cifras que se foron
súa primeira participación co absoluta
no 2003. Cheney, despois do seu casamento Holiday, foi a
que máis tarde alcanzou a internacionalidade absoluta pero
desde o 2007 sumou 133 encontros tendo feitas 24 dianas.
con vitorias nas
principais competicións, a última a Copa do Mundo
Lillestrøm gaña a Liga en
por terceira vez, segunda
consecutiva, campión da Liga norueguesa. Logo das vinte
xornadas nas que se distribuíu a competición, as campioas
45) ao segundo, Avaldsnes:
Desde o 2009 ningún equipo conseguira revalidar o título
Røa que lograra
un feito máis complicado, facerse co seu último título
ligueiro nun campionato que fixera seu por tres anos
asegurara o terceiro lugar
Por terceiro ano consecutivo está a disposición dos
afeccionados un dos mellores anuarios do mundo. A Full
Liga xaponesa, é un
traballo de 106 páxinas no que se recolle todo o acontecido
no país nipón coas estatísticas individuais das futbolistas que
participaron nas tres categorías estatais da Liga do país
asiático. O denso e extenso
traballo non esquece os
campionatos menores, de
carácter rexional, nin as
categorías de base. Por suposto,
as principais competicións de
Copa como un dos torneos máis
importantes na historia do fútbol
nadeshiko, a Copa Emperatriz
que, curiosamente, neste mes de
novembro arranca na súa 37ª
edición. Para facerse co
exemplar nada mellor que entrar
no sitio web de Full Bloom e descargala gratuitamente desde
a ligazón:
http://fullbloomfootball.blogspot.com.es/search/label/Full%
20Bloom%20Guidebook
Quen non tivera as Guías editadas no 2013 e no 2014 tam
poderá facerse con elas desde ese enderezo.
Orlando Pride
franquicia NWSL
A National Women Soccer League
comunicou que a próxima Liga contará
con dez equipos logo de aceptarse a
solicitude do Orlando Pride.
sociedade nace do concepto expansivo
instalado no Orlando City, o
masculino da cidade da Florida que compite na Major
Soccer League. O novo equipo xogará os seus partidos no
Citrus Bowl, a súa data de fundación marcouse o 20 do
pasado mes de outubro e o presidente é Phil Rawlins. As
cores son púrpura e azul celeste e no escudo do club, como
asunto central figura a famosa fonte existente no L
Park. O técnico será Tom Shermani, que na pasada Copa do
Mundo dirixiu os destinos deportivos da selección
australiana. Alex Morgan, Kaylyn Kyle e Sarah Hagen
as primeiras xogadoras que asinaron pola entidade de
Florida.
Xa hai datas para
Chipre
Dous dos torneos amigables máis
prestixiosos do mundo, xa teñen as
súas datas. En Portugal, a Algarve
Cup, que se xoga desde 1994 e que
ten aos Estados Unidos como
último campión, comezará o 1 de
marzo e rematará o 9 dese mes.
Pola súa parte,
se xoga na illa mediterránea desde o 2008, a competición
comezará o día 2 de marzo para concluír, como en Portugal,
o 9. No que respecta á competición do país insular tamén
foron anunciadas as sedes dos encontros
de Nicosia, o Ammochostos e o GSZ de Larnaca, e o Tasos
Markou de Paralimni.
O denso e extenso
traballo non esquece os
campionatos menores, de
carácter rexional, nin as
categorías de base. Por suposto,
as principais competicións de
Copa como un dos torneos máis
importantes na historia do fútbol
, a Copa Emperatriz
riosamente, neste mes de
novembro arranca na súa 37ª
edición. Para facerse co
exemplar nada mellor que entrar
no sitio web de Full Bloom e descargala gratuitamente desde
http://fullbloomfootball.blogspot.com.es/search/label/Full%
Quen non tivera as Guías editadas no 2013 e no 2014 tamén
poderá facerse con elas desde ese enderezo.
Orlando Pride, nova
NWSL
A National Women Soccer League
comunicou que a próxima Liga contará
con dez equipos logo de aceptarse a
solicitude do Orlando Pride. A nova
nace do concepto expansivo
instalado no Orlando City, o conxunto
masculino da cidade da Florida que compite na Major
o equipo xogará os seus partidos no
Citrus Bowl, a súa data de fundación marcouse o 20 do
pasado mes de outubro e o presidente é Phil Rawlins. As
cores son púrpura e azul celeste e no escudo do club, como
asunto central figura a famosa fonte existente no Lake Eola
Park. O técnico será Tom Shermani, que na pasada Copa do
Mundo dirixiu os destinos deportivos da selección
australiana. Alex Morgan, Kaylyn Kyle e Sarah Hagen son
que asinaron pola entidade de
Xa hai datas para Algarve e
Dous dos torneos amigables máis
prestixiosos do mundo, xa teñen as
súas datas. En Portugal, a Algarve
Cup, que se xoga desde 1994 e que
ten aos Estados Unidos como
último campión, comezará o 1 de
marzo e rematará o 9 dese mes.
Pola súa parte, na Cyprus Cup, que
se xoga na illa mediterránea desde o 2008, a competición
comezará o día 2 de marzo para concluír, como en Portugal,
o 9. No que respecta á competición do país insular tamén
foron anunciadas as sedes dos encontros, que serán o GPS
de Nicosia, o Ammochostos e o GSZ de Larnaca, e o Tasos

Máis perto
A III Gala será en Ames
O Concello de Ames será a sede da III Gala do Fútbol
Feminino Galego que organiza esta Revista. O evento
levarase, por primeira vez, a xaneiro. Celebrarase,
probablemente, o sábado día 2 ou o sábado día 9, e o lugar
será nun dos dous auditorios que crean os núcleos máis
poboados do Concello, Bertamiráns ou o Milladoiro. En
relación ás anteriores, vai haber un novo premio, o da
proclamación da mellor xogadora galega da temporada, que
será quen se leve o trofeo maior que, até a data, levaba a
mellor xogadora dun equipo galego da Segunda División. O
resto de seccións mantéñense e, tamén como n
ocasións, os premios da mellor xogadora da Primeira
División Galega, da mellor xogadora entre os equipos
galegos da Segunda División española, e de mellor técnico
galego da campaña 2014/15 serán coñecidos no transcurso
do propio acto.
Deixounos Higinio
Outubro comezou
mal. Deixounos
Higinio, probable-
mente o seareiro
máis curioso e
pintoresco do fútbol
galego. Higinio
sempre foi orixinal,
sempre chamou a
atención coas súas
exhibicións de flexibilidade. O Betanzos, pero sobre todo
Montañeros, na época da Segunda B, e o Orzán feminino
foron os clubs aos que apoiou. Sempre o fixo dando unha
lección de respecto polos rivais. Nunca un insulto, nunca
unha mala palabra. Seareiros significados hainos en todas as
épocas, en todos os deportes e en todos os lugares. O
gordiño Serafino na Italia dos setenta nos partidos dos
equipos italianos, na azzurra da Copa Davis ou nos partidos
europeos do Varese no baloncesto, Pacheco, nos dos
conxuntos lusos, Manolo “el del bombo” nos da selección
española, as trompetas de Rudy Ventura ou de Ramón
Chousa nos partidos do Barça ou do Deportivo, aquel
peculiar “¡Hala Madrid!” de “El Tiri” no Bernabéu e na
Ciudad Deportiva, ou a entrañable Concha co seu puro nos
partidos do Couto. Higinio, cos seus spagat
máscaras de loitador mexicano, a súa xestualidade de
técnico e o seu “¡Ándele!” nunca marchará da nosa
lembranza. DEP. Foto: © Orzán S.D.
FF
11
O Concello de Ames será a sede da III Gala do Fútbol
a Revista. O evento
levarase, por primeira vez, a xaneiro. Celebrarase,
probablemente, o sábado día 2 ou o sábado día 9, e o lugar
será nun dos dous auditorios que crean os núcleos máis
poboados do Concello, Bertamiráns ou o Milladoiro. En
riores, vai haber un novo premio, o da
proclamación da mellor xogadora galega da temporada, que
será quen se leve o trofeo maior que, até a data, levaba a
mellor xogadora dun equipo galego da Segunda División. O
seccións mantéñense e, tamén como nas anteriores
ocasións, os premios da mellor xogadora da Primeira
División Galega, da mellor xogadora entre os equipos
galegos da Segunda División española, e de mellor técnico
galego da campaña 2014/15 serán coñecidos no transcurso
exhibicións de flexibilidade. O Betanzos, pero sobre todo
, na época da Segunda B, e o Orzán feminino
foron os clubs aos que apoiou. Sempre o fixo dando unha
lección de respecto polos rivais. Nunca un insulto, nunca
unha mala palabra. Seareiros significados hainos en todas as
os os lugares. O
gordiño Serafino na Italia dos setenta nos partidos dos
equipos italianos, na azzurra da Copa Davis ou nos partidos
europeos do Varese no baloncesto, Pacheco, nos dos
conxuntos lusos, Manolo “el del bombo” nos da selección
mpetas de Rudy Ventura ou de Ramón
Chousa nos partidos do Barça ou do Deportivo, aquel
peculiar “¡Hala Madrid!” de “El Tiri” no Bernabéu e na
Ciudad Deportiva, ou a entrañable Concha co seu puro nos
spagat, as súas
máscaras de loitador mexicano, a súa xestualidade de
técnico e o seu “¡Ándele!” nunca marchará da nosa
Rafael Louzán, imputado na
Operación Patos
O presidente da FGF, Rafael
Louzán, foi imputado pola titular
do Xulgado de Instrución número
7 de Vigo, Carmen García
Campos. A xuíza instrutora
investiga supostas irregularidades
en contratacións públicas de
diversas administracións que foi
nomeada como Operación Patos.
A mesma estourou no mes de
febreiro do 2014 cando a polic
detivo a cinco persoas. A
imputación de Rafael Louzán remóntase a unha presunta
concesión irregular de obras relativa a tres campos de fútbol
cando era presidente da Deputación de Pontevedra.
con Louzán tamén foi imputado
seu ex vicepresidente e xefe de gabinete
FGF acumula a súa terceira imputación en pouco tempo. Á
da Operación Patos súmase outra relativa a uns presuntos
sobrecustos na remodelación do campo de Pasarón e outra
máis nun presunto delito de su
e aluguer de tres baixos propiedade do presidente no vigués
barrio de Navia.
Foto: © Revista do Fútbol Feminino Galego.
Tere e Nuria caen da española sub’17
para o clasificatorio en Portugal
Teresa Abilleira (Lérez) e
Nuria Rábano (At. Arousana)
caeron da convocatoria
definitiva da española sub’17
que foi a Portugal para
clasificarse á Rolda de Elite e
manter opcións de defender o
título continental logrado no
pasado verán en Islandia.
Tere, aínda sub’16, no pasou
o primeiro corte, sendo unha
das seis que Pedro López
descartou para a
convocatoria definitiva. Pola contra, Nuria tiña a
confirmación de formar parte do grupo definitivo pero
molestias nos isquios da perna dereita logo do At. Arousana
Ave Fénix e a inflamación no bí
cadro de Vilagarcía en Navia, acabou por descartala tras a
revisión pertinente, o día 19 nas Rozas, por parte do médico
da selección española, que aconsellou o seu regreso a casa
ao atopala moi contractura
profunda.
Foto: Nuria. © Revista do Fútbol Feminino Galego.
Rafael Louzán, imputado na
O presidente da FGF, Rafael
Louzán, foi imputado pola titular
e Instrución número
7 de Vigo, Carmen García
Campos. A xuíza instrutora
investiga supostas irregularidades
en contratacións públicas de
diversas administracións que foi
nomeada como Operación Patos.
A mesma estourou no mes de
febreiro do 2014 cando a policía
detivo a cinco persoas. A
imputación de Rafael Louzán remóntase a unha presunta
concesión irregular de obras relativa a tres campos de fútbol
cando era presidente da Deputación de Pontevedra. Xunto
Louzán tamén foi imputado José Manuel Figueroa, o
eu ex vicepresidente e xefe de gabinete. O presidente da
FGF acumula a súa terceira imputación en pouco tempo. Á
da Operación Patos súmase outra relativa a uns presuntos
sobrecustos na remodelación do campo de Pasarón e outra
máis nun presunto delito de suborno relacionado coa compra
e aluguer de tres baixos propiedade do presidente no vigués
Revista do Fútbol Feminino Galego.
Tere e Nuria caen da española sub’17
para o clasificatorio en Portugal
Teresa Abilleira (Lérez) e
Rábano (At. Arousana)
caeron da convocatoria
definitiva da española sub’17
que foi a Portugal para
clasificarse á Rolda de Elite e
manter opcións de defender o
título continental logrado no
pasado verán en Islandia.
Tere, aínda sub’16, no pasou
sendo unha
que Pedro López
descartou para a
convocatoria definitiva. Pola contra, Nuria tiña a
confirmación de formar parte do grupo definitivo pero
molestias nos isquios da perna dereita logo do At. Arousana-
Ave Fénix e a inflamación no bíceps femoral tras o xogo do
cadro de Vilagarcía en Navia, acabou por descartala tras a
revisión pertinente, o día 19 nas Rozas, por parte do médico
da selección española, que aconsellou o seu regreso a casa
turada e para evitar unha rotura
Revista do Fútbol Feminino Galego.

A U.D. Ourense abre o seu sitio no
facebook
O 30 de outubro foi o día no que a U.D. Ourense abriu o seu
espazo no facebook. Quen queira seguir a actualidade do
conxunto da cidade das Burgas poderá facelo en
U.D.OURENSE.FEMINAS. Para comezar xa teñen a
relación do plantel cos dorsais, informacións con horarios
dos partidos, vídeos, resultados e clasificacións.
Silvia Suárez, ao Santiso
A defensa Silvia Suárez Soutiño fichou
pola U.D. Santiso. A defensa procede do
Friol, equipo ao que defendeu en seis
partidos de Liga da pasada temporada na
Segunda División española. A futbolista
vinculouse ao club unionista nos últimos
días do mes, polo que a súa estrea
producirase no mes de novembro.
Yolanda Parga suma á súa
carreira outro feito histórico
A asistenta coruñesa, Yolanda Parga Rodríguez, malia ter
chegado á cimeira á que pode chegar calquera colexiada,
formar parte dun trío arbitral nunha final da Copa do
Mundo, sumou ao seu curriculum un novo feito: formar
parte do primeiro trío arbitral integramente feminino e
dunha territorial diferente da do equipo local que dirixe un
encontro da Primeira División feminina. O partid
enfrontou ao At. Madrid e ao Espanyol, correspondente á
xornada 5, e o trío de colexiadas, ademais da galega, estivo
composto pola árbitra tinerfeña Marta Huerta de Aza e a
outra acompañante de bando de Parga Rodríguez foi a
internacional, e tamén tinerfeña, Belinda Castilla Mesa
Foto: Parga Rodríguez , Huerta de Aza e Castilla Mesa.
FF
12
A U.D. Ourense abre o seu sitio no
O 30 de outubro foi o día no que a U.D. Ourense abriu o seu
espazo no facebook. Quen queira seguir a actualidade do
Burgas poderá facelo en
U.D.OURENSE.FEMINAS. Para comezar xa teñen a
relación do plantel cos dorsais, informacións con horarios
dos partidos, vídeos, resultados e clasificacións.
A defensa Silvia Suárez Soutiño fichou
Santiso. A defensa procede do
Friol, equipo ao que defendeu en seis
partidos de Liga da pasada temporada na
Segunda División española. A futbolista
vinculouse ao club unionista nos últimos
polo que a súa estrea
producirase no mes de novembro.
Yolanda Parga suma á súa
carreira outro feito histórico
A asistenta coruñesa, Yolanda Parga Rodríguez, malia ter
chegado á cimeira á que pode chegar calquera colexiada,
formar parte dun trío arbitral nunha final da Copa do
n novo feito: formar
parte do primeiro trío arbitral integramente feminino e
dunha territorial diferente da do equipo local que dirixe un
partido foi o que
enfrontou ao At. Madrid e ao Espanyol, correspondente á
rnada 5, e o trío de colexiadas, ademais da galega, estivo
composto pola árbitra tinerfeña Marta Huerta de Aza e a
outra acompañante de bando de Parga Rodríguez foi a
internacional, e tamén tinerfeña, Belinda Castilla Mesa.
Parga Rodríguez , Huerta de Aza e Castilla Mesa. © As.
Irene, no álbum de mulleres
Irene González, a primeira futbolista galega recoñecida,
acaba de ser incorporada ao “Álbum de mulleres” que
elabora a Comisión Técnica de Xénero do Consello da
Cultura Galega, integrada na Comisión de Igualdade desta
institución presidida por Ramón Villares. A pioneira, que
xogara en clubs como o Orillamar ou aquel ao que deu o seu
nome de pila, Irene F.C., é a única deportista que aparece
entre 124 referentes que na actualidade aparecen reflectidas
no “Álbum”.
Sárdoma e El Olivo, por un
xoguete
Unha demostración
de que a rivalidade
non é antónimo de
cooperación é o que
vai pasar no campo
das Relfas o día 29
de novembro. Nesa
data xuntaranse os
dous principais
equipos de Vigo,
Sárdoma e El Olivo,
para disputar un
partido benéfico coa
intención de xuntar a
maior cantidade de
xoguetes posibles.
Nunha sociedade na
que o estado do benestar foi duramente golpeado tanto polos
recortes sociais como a crise económica, d
fútbol feminino mostran a cara amable e solidaria do deporte
para se xuntaren, co Nadal á vista, pensando nos máis
pequenos. Os asistentes ao derbi amigable, que comezará no
día sinalado ás 12,15 horas, poderán entrar ao recinto
deportivo entregando un xoguete novo ou pagando unha
entrada de tres euros.
Irene, no álbum de mulleres
Irene González, a primeira futbolista galega recoñecida,
acaba de ser incorporada ao “Álbum de mulleres” que
elabora a Comisión Técnica de Xénero do Consello da
ntegrada na Comisión de Igualdade desta
institución presidida por Ramón Villares. A pioneira, que
xogara en clubs como o Orillamar ou aquel ao que deu o seu
a, Irene F.C., é a única deportista que aparece
actualidade aparecen reflectidas
Sárdoma e El Olivo, por un
que o estado do benestar foi duramente golpeado tanto polos
recortes sociais como a crise económica, dous clubs de
fútbol feminino mostran a cara amable e solidaria do deporte
para se xuntaren, co Nadal á vista, pensando nos máis
pequenos. Os asistentes ao derbi amigable, que comezará no
día sinalado ás 12,15 horas, poderán entrar ao recinto
egando un xoguete novo ou pagando unha

FF
13
Lesións do bíceps
femoral en futbolistas:
Contextualización e
protocolo (1ª parte)
Adrián González Conde
(Estudante CAFYD, Preparador físico
Sardoma C.F. Feminino)
Verónica Giráldez Costas
(Estudante CAFYD, Adestradora Poio
fútbol sala)
O seguinte traballo pretende emular unha readaptación
físico-deportiva ou reeducación funcional deportiva
dunha lesión do bíceps femoral sendo conscientes que
ao que damos máis valor nesta sección é sempre á
prevención primaria. O motivo polo que eliximos o
bíceps femoral e non outro, é por datos empíricos e
científicos que nos revelan que esta lesión é a que máis
se produce a nivel muscular no fútbol en xeral durante
a temporada. Na seguinte táboa podemos observar o
número e porcentaxe relativo de todas as lesións
comunicadas do estudo UEFA no período das
temporadas 2007-2012.
Táboa 1 (Modificada de estudio UEFA)
Na primeira parte do traballo realizarase unha análise
anatómica do paquete isquiosural así como de aspectos
biomecánicos e cinéticos máis relevantes para poder
afondar e entender a suxestión que se fai nel. Cremos
que é necesario, para poder abordar unha lesión, un
coñecemento moi profundo a nivel fisiolóxico,
anatómico, biomecánico e incluso psicolóxico, un
coñecemento integral da deportista e da lesión.
Pretendemos dar apoio e consolidar aínda máis o papel
e funcións dunha figura moi nova no mundo do fútbol
e máis no fútbol feminino como é a do readaptador
físico ou readaptador funcional deportivo. Este papel é
fundamental na recuperación do lesionado e se
complementa co do fisioterapeuta e o medico, todos,
imprescindibles na recuperación da deportista.
Como xa falamos en traballos anteriores, algo
importante a ter en conta son os factores hormonais
que dan lugar á menarquia tardía, a menarquia
hipoestroxénica- hipotalámica, as alteracións
ovulatorias (por baixo nivel de estróxenos que
ocasiona osteopenia e aumento da reabsorción ósea) e
os niveis de testosterona baixos son factores
predispositivos a unha lesión ósea e tamén a unha
lesión muscular.
Burkket (1970), en Best, (1996) atopou que en
xogadoras de fútbol con lesións dos músculos
isquiotibiais tiñan desequilibrios de forza, sendo a
forza de aqueles menor do 60%. Tamén, atopou que as
lesións ocorrían nos últimos momentos das prácticas
ou partidos de fútbol, sendo o inapropiado quecemento
e a fatiga as principais causas de lesión (Doman, 1971,
en Best, 1996).
Á hora de definir e entender un músculo hai que ter en
conta a súa situación, características e funcións. En
moitas ocasións os nomes destes nos aportan certa
información sobre eles acerca dos seus puntos de
orixe, inserción, etcétera. Os nomes dos músculos
aparecen máis lóxicos, e polo tanto máis fáciles de
aprender, cando se coñecen as razóns da súa
denominación (Thibodeau &Patton, 2003 ).
O grupo dos músculos isquiosurais atravesan dúas
articulacións (músculos biarticulares), a do cadril e a
do xeonllo, polo tanto terán unhas características
especiais diferentes aos músculos monoarticulares. A
primeira articulación que atravesan é a do cadril. Esta é
unha articulación multiaxial (movementos en tres ou
máis eixos) respecto ás funcións que este grupo
muscular desempeña principalmente (kapandji, 1998)
Centrándonos xa no músculo do que trata este traballo
é importante salientar tres cousas moi importantes á
hora da recuperación, a acción que desempeña, sendo
flexor de xeonllo á vez que executa unha mínima
rotación externa, pola porción longa é extensor da coxa
sobre a pelvis. A inervación sendo a porción longa
inervada por dúas vías da porción tibial do nervio
ciático, baixan da S1 á S3. A porción corta é inervada
por vías que nacen máis arriba, no nervio ciático.
Fibras provenientes de L5, S1 e S2. E a arquitectura
muscular: Definíndose como a disposición das fibras
musculares dentro do músculo relativa ao eixo de
Tipo de lesión Número Porcentaxe
1.Músculos isquiosurais
(isquiotibiais)
396 14
2. Músculos adutores 260 9
3.Escordaduras/roturas
ligamento nocello
203 7
4. Músculo cuadríceps 160 6
5.Escordaduras/roturas
ligamento xeonllo
153 5
6. Músculo tríceps sural 124 4
7. Lumbalxia 100 4
8. Tendinopatía aquilea 82 3
9. Contusión muscular 82 3
10. Pé 74 3

FF
14
xeración da forza (Lieber &
Frieden, 2001). Destes
mesmos autores e outros
(Fukunaga, Ichinos, Ito,
Kawakami, & Fukashiro,
1997) podemos extraer que as
principales variables da
arquitectura muscular son: o
grosor muscular, o ángulo de
penación e a área de sección
transversal (CSA e PCSA) que
vén inducida pola lonxitude da
fibra muscular (Fukunaga et
al., 1992). Dúas variables
determinantes como a PCSA
(proporcional á forza máxima)
e a lonxitude da fibra
(proporcional ao máximo
recorrido muscular) poden
servirnos para falar do deseño
muscular de diversos grupos
musculares.
Segundo os mesmos autores e
polo comentado anteriormente
parece ser que a arquitectura
muscular repercute nas
propiedades mecánicas do
músculo, proporcionando aos
isquiosurais unha gran
capacidade para xerar velocidade, xa que a lonxitude
das fibras musculares correlacionan coa velocidade de
acurtamento (Fukunaga, et al., 1992).
Á hora de falar dos movementos combinados
comezaremos describindo a dinámica da marcha e
como esta musculatura actúa de diferentes formas
atendendo á fase na que se atope dentro dun ciclo
completo da marcha.
Viel (2002) fai referencia a dúas fases durante o ciclo:
a fase de apoio e a fase oscilatoria.
• A fase de apoio: Tamén denominada fase de
carga, o membro inferior vese sometido a
forzas de compresión porque todo o peso
descansa sobre un só pé. Os músculos tenden a
unha actividade bastante pronunciada. Aos
músculos activos durante esta fase se
denominan músculos de apoio. As accións
musculares se reparten entre o amortecemento
de impactos, o freado viscoelástico de
estabilización, a aceleración de segmentos e a
protección do esqueleto óseo mediante
contraccións estabilizadoras.
• Fase de oscilación: Permite o movemento
cara adiante do pé que se despegou do chan, o
membro inferior está libre e se comporta como
un dobre péndulo. A lonxitude do membro
inferior se reduce para permitir o avance do
pé. O traballo muscular da oscilación consiste
no freado coa acción dos isquiotibiais, ben nun
axuste da rixidez activa en anticipación á
necesidade de asegurar o amortecemento dun
impacto ou na prevención dunha inestabilidade
potencial coa acción dos cuadríceps.
Analizando a acción da musculatura isquiotibial nun
movemento máis específico do fútbol, e máis
concretamente durante o sprint, os estudos de Thelen
en atletas, revelan que durante o sprint, a unidade
músculo-tendinosa sufre un alongamento, atopou que o
tendón do músculo bíceps femoral se somete a un
alongamento entre un 45-90% do ciclo da marcha a
sprint, con lonxitudes máximas na fase de vo antes do
contacto co pé.
En relación aos movementos específicos da disciplina
deportiva, imos describir brevemente como a
musculatura isquiosural actúa nas accións específicas
do futbolista. No fútbol, como noutros deportes, a
carreira con cambios de ritmo direccionais, freadas,
saltos, etc. teñen unha importancia e a musculatura
isquiosural está implicada dunha maneira ou outra en
todos eles.
Na seguinte táboa (Táboa 3) mostraramos as diferentes
lesións musculares onde se poden observar as súas

FF
15
diferentes manifestacións e diferenzas, así como
distintos criterios de valoración para diagnosticar a
lesión. Detallaremos os criterios diagnósticos das
lesións musculares agudas, sendo a determinación
clave na recuperación da mesma.
Táboa 3 (Criterios diagnósticos das lesións musculares agudas.
Tomado e modificado de Ballesteros, 2002).
En definitiva, o que tratamos con este traballo é
contextualizar, na medida do posible, a lesión en si e
salientar a importancia dun readaptador físico ou
readaptador funcional deportivo para a recuperación
desta. É unha labor fundamental debido á esixencia da
actividade física e a perseveranza do deportista por
aumentar o seu rendemento que, en muchas ocasiones,
supón un incremento na incidencia lesional,
provocando desta maneira a necesidade de establecer
programas coordinados por un equipo de traballo
interdisciplinar de acordo ás necesidades individuais
de cada deportista.
Tipo de lesión Inspección Palpación Mobilización Probas
musculares
RMN Ecografía
Contusión Tumefacción
de todo o
músculo
Dolor difuso Mobilización
pasiva
dolorosa
Contraccións
contra resistencia
dificultosas
Edema ou
hematoma
Normal ou
hematoma
Contractura Fascículo
muscular
indurado e
doloroso
Sensibilidade
muscular
Alongamento
e contracción
muscular
dolorosa
Alongamento e
contracción contra
resistencia
dolorosas
Normal Normal
Distensión Non
tumefacción
non esquimose
Dor localizada Dor Alongamento e
contracción contra
resistencia
dolorosa
Edema ou
hematoma
Pequena zona de
hipoecoxénica,
intramuscular
condensada.
Desgarro Tumefacción
ou mosca
Punto doloroso
moi focalizado
Dolorosa Dolorosa Edema,
hematoma,
solución de
continuidade
Imaxe en badal de
campá
Rotura
Muscular
Deformidade
muscular
Solución de
continuidade
Moi dolorosa Moi dolorosa Edema,
hematoma,
solución de
continuidade
Hematoma
voluminoso con
solución de
continuidade

FF
16
Carolina, o
estilete do líder
Case dous goles por partido, once en seis, é o
rexistro de Carolina González (Vigo, 31/12/1991), a
dianteira de El Olivo, no seu mellor arranque de
campaña. Ademais, polo menos nas últimas oito
temporadas, representa o mellor rexistro dunha
xogadora galega na Segunda División, por riba dos
nove da orzanista Míriam, que compartía a cabeza
da táboa de mellores realizadoras coa dianteira do
Amigos del Duero, Garzón, ambas con nove dianas.
Neste tempo, só dúas grandes especialistas como
Rocío (trece tantos no Reocín da 2009/10) e Eva
(doce no Ponferrada da 2012/13), superaban esa
cifra. Logo de varios anos perforando as defensas
co seu veloz movemento diagonal desde a dereita ao
centro, en El Olivo atopou un novo espazo no que
atopou a chave mestra para rebentar todos os
cadeados das portas rivais. Quen viñera ao mundo
de última, nun día de Fin de Ano, é agora a
primeira marcando os goles dun equipo, El Olivo,
no que renace unha vez máis esperanza de ascenso.
Comecemos polo teu primeiro día de vida. Naces nun
fin de ano de 1991. Cres que se esperaras un día máis
terías máis oportunidades? (Pola lexislación,
Carolina sería do 1992 para estar en convocatorias
de seleccións, ou xogar como a maior do seu ano en
lugar de ser a menor).
Pois a verdade, en ningún momento pensei neste tema,
pero agora que o dis, o ser a pequena da categoría fai
que podías aprender das maiores.
Os teus comezos son no fútbol sala.
Comecei xogando a fútbol sala no equipo do barrio, o
Breogán Limpiezas Chama. Neses comezos, cando era
infantil, e tamén en idade cadete, fun convocada
primeiro coa selección de Vigo e, con posterioridade,
algunha coa selección galega.
Quen te leva a El Olivo?
Pancho, o técnico do Breogán Fútbol Sala. Era moi
amigo de Enrique Cons, que daquela adestraba ao
equipo infantil de fútbol sala de El Olivo. A través
desa relación que tiñan facilitouse a miña cesión para
xogar os torneos do verán. Pasou varias veces e, ao
final dun verán, o adestrador falou comigo para que
dera o paso. Deste xeito é que fun xogar a El Olivo de
fútbol sala.
Quen é a persoa máis te inflúe no fútbol?
As persoas do meu arredor porque me apoian sempre
en todo. En especial os meus pais, que fan todo o
posible para estar en cada un dos meus partidos.
Na túa casa debe vivirse o fútbol dun xeito diferente.
Tes un irmán árbitro. Discutides sobre xogadas e as
regras do xogo?
Ademais do meu irmán, meu pai tamén foi árbitro.
Nalgunha ocasión discutimos algunha xogada pero eles
miran o fútbol dunha maneira distinta. En relación ao
meu irmán si, nalgunha ocasión me asubiou, pero
dentro do campo cada un ten claro o seu papel.
O teu irmán chegou a exercer como o teu
representante. Como o valoras nesa función?
Representante non sería a palabra exacta, simplemente
é a persoa coa que falo de fútbol e quen considero que
me pode aconsellar mellor nas decisións importantes.
No 2007, cando aínda estás xogando a fútbol sala vas
a adestrar dous días co equipo de fútbol de El Olivo a
probar o fútbol e, sen embargo, ao pouco marchas a
Pontevedra. Por que non quedas en Vigo?
Fun a adestrar porque daquela o técnico chamarame
para probar. Por aquel entón, nunca tiña xogado a
fútbol. Gustoume e quixen seguir nel. Para
evolucionar, xogar e aprender todo o que necesitaba
para facelo, pensei que El Olivo non era a mellor
opción. Había moi boas xogadoras coas que eu non
podía competir e necesitaba minutos para aprender. Foi
un tempo no que estaba xogando a fútbol sala no
Mosteiro, polo que esas circunstancias me levaron a

FF
17
interpretar que a miña mellor opción para crecer estaba
no Pontevedra C.F.
En Pontevedra estás catro temporadas con xente que
xa non está no fútbol feminino. Vamos recuperalos
para a memoria. Como era Juan Carlos Corrales?
Foi o primeiro adestrador que tiven no fútbol e teño un
bo recordo del, tanto dentro do campo como fóra, xa
que hoxe en día sigo tendo contacto con el e sempre
que pode venme a ver.
No teu terceiro ano comezas coa confianza de Kata
García, pero cando este é destituído, perdes a
titularidade con Lino Sanmartín. Que pasou?
Cada adestrador ten o seu esquema de xogo. Cando se
produciu a substitución no banco esforceime ao
máximo para intentar que contara
comigo.
No último estás con xogadoras
como Natalia, que estivera no
L’Estartit, ou Andrea Carid, e
gañas a confianza de Estévez.
Foi un dos teus grandes
momentos como futbolista saber
que podías competir ao nivel de
dúas futbolistas importantes?
Para min pelexar contra elas non
foi unha competición, pois na
realidade elas xogaban nunha
posición distinta da miña.
Estévez marcha en decembro do
2010, ti en febreiro do 2011 e o
Pontevedra desaparece ao final
de temporada. Como un gran
equipo pode desintegrarse dese
xeito? Que pasou?
Eramos un gran equipo, con
grandes xogadoras, pero
problemas coa directiva fixeron que o grupo
desaparecese.
O fútbol feminino ten o seu futuro dentro do
masculino ou hai que apostar por equipos femininos
independentes?
Depende na cidade na que vivas, depende dos
concellos e das empresas que se involucren. Por sorte
ou mágoa, o fútbol feminino ten unha gran
dependencia económica. Penso que en Galicia podería
haber un gran equipo galego en Primeira División pero
ningún ten os recursos suficientes para poder facer esa
selección. A pena é que, por mor do diñeiro, non se
poden xuntar todas as xogadoras nun equipo.
Tras marchar do Pontevedra vives un dos veráns
máis intensos, coa posibilidade de volver a El Olivo
na Primeira División. Por que non fichas polo equipo
vigués?
Nunca cheguei a valorar esta opción, porque en ningún
momento me chamaron.
Alguén nos falou que, en contraposición ao que dis,
podería ter sido o momento máis frustrante da túa
carreira deportiva?
Non, non foi o momento máis frustrante, porque
realmente non esperaba que me chamaran. O único no
que pensaba era que tiña que seguir formándome
noutros clubs para logo dar o salto a un equipo con
opcións de ascender.
En todo caso, esperas até a
derradeira semana da
pretemporada para volver con
Estévez, agora ao Erizana. É
Estévez o técnico que confiou
máis en ti?
Estevez, aparte de ser unha moi
boa persoa, foi un gran técnico
para min. A verdade só teño
palabras de agradecemento porque
grazas a el empecei a coller a
confianza que necesitaba.
Pensas que tes un lugar na
Primeira División?
Hai que ir pouco a pouco e
traballar ao cento por cento. Se un
día chegase a oportunidade terei
que aproveitala ao máximo.
En dous anos en Baiona
alcanzades os mellores resultados
na historia do club. Como era ese
equipo? Que pasou para que
fixerades un quinto e un sexto posto?
Tiñamos un bo grupo, unha gran piña, adestrabamos
con moita intensidade, os partidos preparábanse
minuciosamente. Foi un traballo duro, lévome un moi
bo recordo desa época de compañeiras, corpo técnico e
afeccionados.
Charli García lévate a El Olivo. Volver ao equipo
para xogar a fútbol era un obxectivo persoal?
Volvín a El Olivo porque un dos meus obxectivos era
xogar nun dos equipos de primeiro nivel da categoría e
ter a opción de xogar unha fase de ascenso.
E consigues ese obxectivo de xogar fase de ascenso.
Por que non se ascende? Chega mal o equipo a este
momento da temporada?

FF
18
Concretamente, de momento, foron dúas fases de
ascenso. A primeira, contra o Granadilla, tivémolo moi
complicado. O conxunto canario estaba moi reforzado
e foi un gran rival. Tivémolo moi difícil. Na segunda
demos un paso máis. Xogamos unha primeira
eliminatoria contra o Femarguín e superamos a este
equipo. Despois, na definitiva, tocounos o Oiartzun. O
equipo vasco tiña moitas futbolistas experimentadas,
foron máis fortes ca nós.
Levas xogando contra o conxunto vigués desde que
comezaches nisto e agora estás no equipo. Cal foi o
mellor El Olivo da historia?
Dende o meu punto de vista todos os equipos que tivo
El Olivo foron bos, non podería dicir ningún en
especial.
E a mellor xogadora que pasou polo
equipo?
Das que xogaron comigo, non podería
salientar unha soa. Por exemplo, Lombi, que
agora xoga no Espanyol, na Primeira
División, foi unha gran xogadora da que
aprendín moito. E a outra é Sara Tui, unha
gran amiga que agora esta no Granadilla,
tamén na Primeira División. De Sara, como
digo, aprendín moito pero, sobre todo, a non
tirar a toalla nunca e a loitar ata o final.
As túas principais características son
velocidade e potencia de disparo. Como se
melloran esas calidades no fútbol?
Con esforzo e dedicación. O adestrador
fainos exercicios para que cada unha mellore
as súas calidades.
No lado negativo están os teus centros.
Concordas con isto?
Cando era xogadora de banda,
precipitábame moito porque tiña moito
medo a errar. Por iso, ás veces, os meus
centros non me saían moi ben.
Nestes anos mudan a túa posición ofensiva.
Estás máis cómoda xogando de punta?
É unha posición nova para min, onde tiven
que aprender moitísimas cousas, pero estou
mais cómoda e iso fai que goce máis e que
me saia todo mellor, aínda que, insisto, me queda
moitísimo por aprender.
Xa xogabas aí na pasada temporada, pero este ano
estás mostrando un poder goleador descoñecido.
Estás no teu mellor comezo de Liga?
A temporada pasada só xoguei a segunda volta da
Liga. Esa experiencia penso que foi a que levou a
David, o adestrador, a pensar que nesta posición
aportaría moito máis ao equipo.
Todo o mundo ten claro que xogaredes a cuarta fase
de ascenso consecutiva.
Si, é unha opinión da que se fala, pero a Liga é moi
longa e aínda quedan moitos partidos que xogar. Hai
que ir pouquiño a pouco para que chegue a gran
recompensa.
Xoguemos a imaxinar. Primeiro, que xogades a fase.
Que darías polo ascenso a Primeira División?
Non podería mollarme a dicir que daría polo ascenso
porque é algo que aínda temos que traballar para
conseguilo, pero podo dicir que é un dos meus soños.
E unha vez na máxima categoría, a que equipo che
gustaría máis facerlle un gol?
Non teño unha preferencia, o mellor sería facérllelos a
todos os rivais. Por riba diso, o que realmente me
gustaría sería xogar contra cada un deles.

FF
19
A competición en
outubro
Primeira División
Josu Julián (Revista do Fútbol Feminino Galego)
A Primeira División comezou a atopar a lóxica
esperada pola parte alta. Os tres triunfos do At. Madrid
e o Barcelona e os enfrontamentos do Transportes
Alcaine contra blaugranas e Athletic colocaron tamén
ás aragonesas nunha posición máis propia do seu nivel
futbolístico. Malia todo, no derradeiro encontro do
mes, tanto barcelonistas como colchoneras sufriron
para sacar os seus partidos fronte a Rayo Vallecano e
Santa Teresa. As primeiras grazas aos goles de Míriam
e Torrejón, que logo foron reducidos por outro de
Marian no comezo do segundo acto; e as segundas cun
solitario de Sosa aos catorce minutos.
O Athletic pasou con nota o mes. Moi ben asentado
defensivamente, sumou 270 minutos sen recibir goles e
gañou os tres partidos xestionando moi ben as súas
limitacións ofensivas. Tivo tres partidos trampa que
resolveu para estar metido no pelotón de cabeza cos
mesmos puntos que At. Madrid, Barcelona e a nova
revelación, R. Sociedad. As txuri urdin, con dous
encontros fóra de Zubieta e o derbi contra o Oiartzun,
fixeron nove de nove, salientando o triunfo en Paterna
cun gol de Cirauqui a falta dun cuarto de hora.
Revelación tamén é o Granadilla. Logo de seis partidos
só suma unha derrota, a da primeira xornada, porque
en outubro tamén acumularon as tres vitorias, unha
delas de prestixio, como a lograda en Huelva contra o
Sporting. O equipo saíu ileso da ausencia por lesión en
dous partidos da galega Sarita. María José, Paloma
Lázaro e a defensa aumentaron o crédito do equipo
dirixido por Toni Ayala. Só un pasiño por atrás anda o
Espanyol. As pericas cumpriron o expediente
gañando onde se esperaba. Son un equipo da
zona media alta ao que, se as lesións o
respectan, non debe esperar a última hora para
entrar na Copa de España, como acontecera na
pasada temporada. En todo caso, as rapazas
dirixidas por Antonio Polidano deberán estar ao
seu máximo nivel para logralo. Unha proba
disto deulla o Oiartzun. Dous goles de Paloma
antes da media hora de partido parecía que lles
proporcionarían unha vitoria cómoda, pero
complicaron o partido ao final, primeiro polo
gol de Arene Altonaga a falta de oito minutos e
logo, metidas na súa parcela, coa incerteza da
polémica dun presunto penalti por mans dunha defensa
local, reclamado polas vascas nunha das derradeiras
accións.
O equipo vasco iluminou o seu obxectivo de
permanencia unha semana despois, cando derrotou
pola mínima ao Santa Teresa, no Karla Lekuona. Foi
un partido tolo que resolveu Esti Bajo na prolongación.
O fútbol foi moi cruel co Santa Teresa, que acababa de
conseguir a igualada no minuto 90 por medio de Joana
Arranz. Por outro lado, ollo á escaseza de efectivos
competitivos que ten Jon Alkorta. Contra a estremeñas
xogaron as once titulares todo o partido.
Na parte baixa, o Rayo Vallecano, en posición
comprometida, aproveitou o duelo de históricos na
cidade deportiva vallecana para asinar a primeira
vitoria da campaña a costa do Levante, que comeza a
afastarse da área de perigo tras golear ao Sp. Huelva e
ao Fundación Albacete.
Houbo varios encontros entre equipos que loitarán pola
salvación. As manchegas golearon ao Oviedo Moderno
en Albacete e as asturianas non pasaron do empate sen
goles contra o Collerense, no Manuel Díaz Vega, no
que representa o primeiro punto do equipo balear.
No apartado numérico, a guardarredes rayista, Alicia,
cumpriu, no partido contra o Levante, o seu xogo 300
defendendo a meta vallecana na máxima categoría.
O Barcelona, o Atheltic, o Granadilla; o At. Madrid e a
R. Sociedad gañaron os tres partidos do mes e o
Transportes Alcaine, Sp. Huelva e Santa Teresa,
perdéronos. Puntuaron, pero non gañaron, o Oviedo
Moderno e o Collerense.
No apartado goleador, a donostiarra María Díaz
Cirauqui foi a única futbolista que viu porta nos tres
partidos do mes, pero quen máis dianas anotou foi
Charlyn Corral, do Levante, constituíndose na
goleadora do mes tras facerlle tres tantos a Sarita (Sp.
Huelva) e dous a Elena de Toro (Albacete).
En canto ás porteiras, só Ainhoa (Athletic) xogou os
tres encontros mantendo a súa meta sen recibir goles.
Espanyol-Oiartzun. © R.C.D. Espanyol.

FF
20
Segunda División – Grupo I
Diego Fernández (Orzán S.D.)
El Olivo: As de Navia seguen con
paso firme e repiten pleno de
vitorias neste mes de Outubro. É
cedo para dicilo, pero polos
resultados avultados que están
sacando parece que están un ou
dous chanzos por riba do resto. As
fichaxes que fixeron lles permite
ter un plantel máis completo que o
da temporada pasada.
Mareo: O esvarón contra el Friol na derradeira
xornada de outubro impediulles igualar o pleno de
vitorias das de Navia, se ben é certo que con resultados
máis axustados, pero ata a data parece que é o único
equipo que é capaz de seguir o ritmo das olivas. Moi
bo conxunto, no que Señas marca a diferenza.
Sárdoma: As ausencias a respecto da temporada
pasada están pasándolles factura, sobre todo a da
goleadora Natalia. Dous empates nestas últimas dúas
xornadas contra rivais teoricamente inferiores
impediulles estar máis perto do Mareo e de El Olivo. É
un equipo moi competitivo, máis profundo e directo
que a temporada pasada ao que é difícil facerlle gol.
Estará nos postos altos da clasificación.
At. Arousana: Cumpriron coas expectativas deste mes
de Outubre superando a Erizana e Fénix. Só o
intratable El Olivo puido con elas. Acaba de ascender
pero conformou un bo equipo, novo e con varias
internacionais nas súas filas. Está salientando pola
facilidade para facer gol e é que arriba ten dúas desas
internacionais.
Friol: Mes complicado para as de Geluco, con dúas
derrotas e unha vitoria, pero no que demostraron o que
poden dar na súa visita a Mareo. Bo equipo, sobre
todo, na parte de arriba, que salienta pola facilidade
para facer gol pero tamén para recibilos. No intre que
aseguren a portería poderá sacar mellor os partidos
adiante.
Femiastur: Reforzado con fichaxes do Oviedo
Moderno B está sacando moi bo proveito que o
manteñen na zona media da táboa. Os resultados
obtidos con El Olivo, Mareo e Sárdoma, os tres
primeiros clasificados, mostran que é un equipo moi
competitivo, rochoso e difícil de vencer.
Orzán: Mes de Outubro un pouco agridoce. En canto a
xogo, polas malas sensacións da última xornada –
antes foran boas contra Femisatur e Friol – e en canto a
resultados, porque dous goles (Femiastur e Zamora)
custáronnos cinco puntos, como antes nos que outros
dous, contra Sárdoma e Tordoia, xa nos custaran seis.
Temos claro que hai que mellorar a parcela ofensiva,
para que recibir un gol non nos supoña a perda dos tres
puntos.
Zamora: Por agora o rei dos empates, o que demostra
o equipo que é, e cunha única derrota contra o
todopoderoso El Olivo. Ata a data, parece que lle custa
sacar os partidos adiante, pero á vez é un equipo difícil
de bater.
Milagrosa: Un dos ascendidos ao que se lle deu ben o
mes, con dúas vitorias sobre rivais, ata a data, directos
que lle permiten respirar. É un equipo moi traballado,
sobre todo a nivel defensivo, e que tratará de sacar
partido dos campos de dimensións reducidas como o
seu, onde poida defenderse, deixando poucos espazos,
para logo chegar rápido á portería contraria.
Ave Fénix: Outro ascendido que neste mes só sumou
un punto de seis posibles. Un meritorio empate, contra
un Zamora que sempre é difícil de dobregar, permítelle
sumar e manterse fóra dos postos perigosos.
Tordoia: Tamén acaba de subir e, ao igual que a
Milagrosa, vaise facer forte no seu campo polas
dimensións reducidas do mesmo, e no que terá que
sumar o maior número de puntos posibles. O punto
contra o Sárdoma tivo que deixarlle un bo sabor de
boca, pero a avultada derrota contra o Victoria, ata a
data rival directo, déixaas ao bordo dos postos de
descenso.
Victoria: A súa primeira vitoria da temporada na
derradeira xornada de outubro, e contra o Tordoia, ata
a data rival directo, dálles un respiro e ollar os postos
de salvación máis perto. A derrota contra a Milagrosa
na anterior xornada seguro que levantara as alarmas na
praza de Santa Lucía malia que aínda é moi cedo.
Equipo novo, con calidade, onde Tomy é quen marca a
diferenza. Cos seus goles daralles moitos puntos.
Erizana: As dúas derrotas deste mes colócanas soas
no último posto da clasificación, e a derrota contra a
Milagrosa, rival directo, abre moitas dúbidas. Mesmo
que están a catro puntos da salvación, terán que
mellorar a bagaxe ofensiva, pero sobre todo o aspecto
defensivo porque son demasiados os goles recibidos.
Zamora-El Olivo. © zamora24horas.com

Primeira División Galega
Moisés Campos (Umia C.F.)
A loucura botou raíces na
Liga, desnortada polos
continuos trocos
perdida en busca de
identidade. Neste segundo
mes de competición levamos
poucas sorpresas, os dous
mesmos equipos encabezan a
táboa dunha catego
os equipos
procuran unha vitoria para comezar a escalar p
Outubro deparou algúns xogos entre equipos de forzas
parellas, salientando a sorpresa do O
conseguiu nove dos doce puntos posibles
un no campo do Valladares por un resultado m
axustado. O filial está dando un moi bo nivel.
segue sen sumar puntos. É o equipo que dá mostras de
custarlle moito poder facelo. A parte media da
clasificación é a zona típica onde se xuntan máis
equipos dun poder semellante e na que, cando se dan
enfrontamentos entre estes cadros, os puntos acaban
tendo un sentido cualitativo máis importante para ficar
mellor ou peor ao final da Liga. E
Lavadores, Alertanavia, San Miguel,
Sárdoma B só remataron o mes separa
puntos entre eles. O Val, que a priori entrarí
postos de arriba baixou moito porque des
nove puntos nas primeiras xornadas, neste segundo
mes de competición só acadou sete dos doce posibles,
o que o levou a descolgarse dos de arriba
cada partido cun triunfo. As distintas formas de poder
gañar nótanse moito nesta categoría. As características
de cada plantel fai que se adapten ás mellores
condicións das súas respectivas xogadoras. Así, están
os que coidan moito a posesión para chegar
outros que buscan un fútbol máis directo,
segunda xogada. Logo do visto, se non hai sorpresas, o
máis seguro é que o Valladares e o Atlántida Matamá
lograrán o ascenso de categoría. Máis dúbidas hai na
parte central da táboa, unha confusión que deixa os
prognósticos abertos para máis adiante no que se refire
á zona baixa na que, salvando ao Noalla
sabe quen poden ser os outros equipos que o
acompañen.
Monte Forte-Orzán B. © A.D. Cult. Monte Forte.
FF
21
Galega
A loucura botou raíces na
Liga, desnortada polos
continuos trocos de formato,
en busca de
. Neste segundo
mes de competición levamos
poucas sorpresas, os dous
smos equipos encabezan a
categoría na que
de abaixo
zar a escalar postos.
equipos de forzas
Orzán B, que
puntos posibles, só perdendo
alladares por un resultado moi
. O filial está dando un moi bo nivel. O Noalla
quipo que dá mostras de
o. A parte media da
n é a zona típica onde se xuntan máis
equipos dun poder semellante e na que, cando se dan
enfrontamentos entre estes cadros, os puntos acaban
is importante para ficar
Equipos como
iguel, Aguiño e
separados por tres
, que a priori entraría nos
o porque despois de ter
neste segundo
os doce posibles,
dos de arriba, que suman
cada partido cun triunfo. As distintas formas de poder
As características
de cada plantel fai que se adapten ás mellores
condicións das súas respectivas xogadoras. Así, están
os que coidan moito a posesión para chegar arriba e
s directo, loitando pola
visto, se non hai sorpresas, o
máis seguro é que o Valladares e o Atlántida Matamá
. Máis dúbidas hai na
parte central da táboa, unha confusión que deixa os
prognósticos abertos para máis adiante no que se refire
oalla, aínda non se
tros equipos que o
A.D. Cult. Monte Forte.
Moledo-Valladares. © Moledo C.F.
Valladares-Alertanavia. © Cír. Cult. Art. Rec. Valladares.
Moledo C.F.
Cír. Cult. Art. Rec. Valladares.

FF
22
Segunda División Galega
Revista do Fútbol Feminino Galego
Grupo I
O Victoria de Santiago continúa o seu imparable
camiño cara á Primeira Galega. Só debeu deixar pasar
un mes, incluso un mes de relativa complicación pois
xogaba contra rivais da parte alta, para desprenderse
dos seus acompañantes no primeiro lugar da táboa. É o
único equipo do grupo que conta os seus partidos por
vitorias, quitoulle esa condición no propio campo
ourensán ao Rúa Valdeorras, e até se permite
frivolidades como que a guardarredes, Carmen, probe
a facer goles tirando penaltis. O Victoria acabará
gañando vantaxe na medida que os seus perseguidores
vaian restándose posibilidades entre eles. Así foi en
outubro, cando o Rúa, sorprendentemente, goleou a
unha das mellores defensas do torneo, a do Torre. Un
partido que abriu feridas no conxunto arlequinado e
provocou distanciamentos entre o plantel e o técnico
Fuko García.E iso que nos dous seguintes partidos,
derbis locais, as do Torre arrasaron ao Portazgo e
golearon ao Orzán C. Finalmente, o Imperator, con
menor potencial ofensivo que os anteriores, foi
pasando os partidos gañando pola mínima, salvo os
oito que lle marcou ao Sar, pero non puido aguantar o
ritmo do Victoria ao caer contra o Abellá en feudo
herculino.
Varios equipos viviron un mes histórico en canto os
feitos significativos de teren acadado as primeiras
vitorias oficiais nos seus palmarés. O 8 de outubro
poderá conmemorarse en Asados como o do 2-0 ao
Portazgo. Este equipo parece que se empeñara en facer
parte da historia dos seus rivais porque lle aconteceu o
mesmo co Sp. Burgo unha semana máis tarde. Por
último, o 25, foi o do primeiro triunfo do Obrero
contra o Unión.
O conxunto que máis mellorou na táboa foi o Santo
Estevo de Abellá. Nove puntos de doce leváronas
desde o décimo ao sexto lugar. O seus éxitos viñeron
do lado da efectividade de Tamara Varela, que coa
futbolista do Victoria, María Nogueira, foron as únicas
que marcaron en todos os partidos de outubro. Marta
Mosteiro (Torre), con once acertos, foi a goleadora do
mes grazas aos sete, que marcou na xornada sete, a Lía
Losada.
Grupo II
A noticia é que xa non hai equipos que sumaran un
pleno de vitorias nos seus choques. O último en manter
esa condición era o Portonovo, pero na derradeira fin
de semana do mes o Tyde lle inflixiu unha axustada
derrota. Precisamente, o equipo de Tui é o único
invicto do grupo. Por iso sorprendeu que non pasara do
empate na recepción do Ciudad de Pontevedra no
sintético do Álvarez Durán. Outubro foi un mes con
moitos partidos importantes entre equipos da zona
nobre. O Ourense caeu contra o At. Arousana B. As
rapazas dirixidas por Rubén García pagaron as
arroutadas propias dos filiais. As atléticas viraron o gol
de Helena no segundo acto cun de Elena a falta de
quince minutos e outro de Alejandra na prolongación.
O arranque de campaña do segundo equipo de
Vilagarcía está sendo excelente. Foi o equipo do mes,
pois conseguiu traducir catro encontros en doce
puntos, curiosamente, tres deles pola mínima. Na parte
baixa só o Balaídos mantén o cadro de puntos baleiro.
No duelo de colistas, contra o Mamis, gañaron as nais
nas Travesas por 1-2 grazas aos dous tantos
conseguidos por Mariem Laarbi no minuto cinco de
cada tempo.
Malia o erro na última xornada das xogadoras que
goberna Luis Treviño, o Portonovo é o equipo máis
goleador do grupo cunha media espectacular de 5,5
tantos por encontro. Tanto como o sistema defensivo
do Racing Vilariño, que só apañou dous en seis, cunha
Silvia Álvarez, que podería ser considerada a xogadora
do mes, tanto como Diana Otero, do modesto Salcedo,
autora de nove goles, marcando nos catro encontros.
Ou a ourensanista Helena, que aumentando a súa conta
goleadora cada fin de semana, fixo sete no total do
mes. As dúas son as mellores artilleiras de outubro.
Sp. San Mateo-Racing Vilariño no campo do Cruceiro, un dos que
ten máis arrecendo a futfem de toda Galiza. © Racing Vilariño.

Galega
exterior
(outu
O mes comezou con tres galegas fóra de
competición, recuperándose aínda dos seus
problemas físicos, nomeadamente Ana Buceta,
Vero e Patri, e rematou co mesmo número de
xogadoras indispostas, que non as mesmas, porque
cando padeciamos a caída de Sarita, con molestias
nun dos seus pés, a estrea de Patri co At. Madrid B
compensaba a baixa da tudense.
Outubro foi moi completo para Mari Paz
a xira chinesa de España volveu ao
internacional para vestir as cores vermellas no
triunfo de España en Finlandia, o seu principal
rival para conseguir a clasificación para a
Eurocopa. Tamén o foi para Sheila,
último encontro, o más transcendente do mes,
contra o Rankweil, foi substituída por primeira vez
desde que marchara a Austria. A galega sufriu un
forte golpe no ombreiro. Anair comeza a coller o
ritmo da competición porque Polidano
máis partidos seguidos completos, mentre
Natalia, en Badaxoz, alterna titularidades con
suplencias. A viguesa está integrándose plenamente
co cadro estremeño e incluso está dirixindo un dos
equipos de base do club.
ANA BUCETA (Levante U.D.)
Foto: Levante U.D.
Continúa lesionada.
ANAIR (R.C.D. Espanyol) Foto: R.C.D. Espanyol
04/10, Espanyol
0): Titular. Foi substituída por
Cotado no minuto 79.
Participou na presión intensa
que permitiu ás espanyolistas
dominar o partido. Logo de ser
substituída o Oiartzun recortou
ficando o partido cun final
incerto.
11/10, At. Madrid
0). Xogou os 90 minutos. No
FF
23
Galegas no
exterior
ubro)
O mes comezou con tres galegas fóra de
competición, recuperándose aínda dos seus
problemas físicos, nomeadamente Ana Buceta,
Vero e Patri, e rematou co mesmo número de
indispostas, que non as mesmas, porque
Sarita, con molestias
, a estrea de Patri co At. Madrid B
foi moi completo para Mari Paz, que tras
a xira chinesa de España volveu ao fútbol
internacional para vestir as cores vermellas no
triunfo de España en Finlandia, o seu principal
rival para conseguir a clasificación para a
malia que no
último encontro, o más transcendente do mes,
il, foi substituída por primeira vez
desde que marchara a Austria. A galega sufriu un
o ombreiro. Anair comeza a coller o
e Polidano xa lle dá
máis partidos seguidos completos, mentres que
titularidades con
suplencias. A viguesa está integrándose plenamente
co cadro estremeño e incluso está dirixindo un dos
Foto: R.C.D. Espanyol
spanyol-Oiartzun (2-
Titular. Foi substituída por
Cotado no minuto 79.
Participou na presión intensa
que permitiu ás espanyolistas
dominar o partido. Logo de ser
substituída o Oiartzun recortou
ficando o partido cun final
11/10, At. Madrid-Espanyol (3-
0). Xogou os 90 minutos. No
segundo tempo, xunto ao seu equipo, estivo máis
activa pero non gozou de ocasións de gol.
18/10.
Espanyol-Oviedo Moderno (4
todo o partido e fixo o primeiro gol da t
o 2-0, cando ían 21 minutos
porta defendida por Ane. Antes, Anair asistira a Elba
para que inaugurara o marcador. A galega tamén ollou
o seu primeiro cartón nesta Liga.
31/10. Granadilla-Espanyol (2
primeira vitoria perica lonxe da Dani Jarque. Virou o
partido ao facer o 1-2 cando rematou con forza un
centro de Laura. Faltaban tres minutos para o
descanso. Co resultado definitivo, foi substituída por
Aroa aos 88 minutos.
MARI PAZ (Valencia C.F.)
04/10, Barcelona-Valencia (2
Entra por Willy no minuto 53. O seu
equipo acababa de recibir o 2
súa presenza axudou a que o
Valencia chegara máis e o partido se
abrise.
11/10, Valencia-R. Sociedad (1
Xoga os 90 minutos e fai
momentáneo cunha cabezada á escuadra na terceira
ocasión da que dispuña.
18/10, Transportes Alcaine
partido completo, no tempo e na eficacia. Puido facer o
0-2 para as valencianas antes do descanso. A historia
demorou até o 67, cando aproveitou un rexeite para
bater, coa cabeza, a Patricia Larque e sentenciar o
choque.
27/10. Finlandia-España (1
minutos reemprazando a Jenny. O partido estaba 1
puxo nome á última acción ofensiva do encontro cun
disparo a porta.
NATALIA (Santa Teresa C.D.)
Vázquez Díaz-Blanco
04/10, Santa Teresa-
Sociedad (1-3): Substitúe a
Amanda Bodión aos 59
minutos. Entrou nunha fase
do partido no que o seu
equipo xogaba repregado
baixo o dominio txuri
urdin.
11/10, Oiartzun-Santa
Teresa (3-2): Substitúe a
Estefa aos 86 minutos. Participou nun final totalmente
segundo tempo, xunto ao seu equipo, estivo máis
activa pero non gozou de ocasións de gol.
Oviedo Moderno (4-0). A da Guarda xogou
todo o partido e fixo o primeiro gol da temporada. Foi
cando ían 21 minutos, tras un control e disparo á
porta defendida por Ane. Antes, Anair asistira a Elba
para que inaugurara o marcador. A galega tamén ollou
o seu primeiro cartón nesta Liga.
Espanyol (2-3). Partícipe activa da
lonxe da Dani Jarque. Virou o
2 cando rematou con forza un
centro de Laura. Faltaban tres minutos para o
descanso. Co resultado definitivo, foi substituída por
a C.F.) Foto RFEF
alencia (2-0):
Entra por Willy no minuto 53. O seu
equipo acababa de recibir o 2-0. A
súa presenza axudou a que o
Valencia chegara máis e o partido se
R. Sociedad (1-2):
Xoga os 90 minutos e fai o empate
momentáneo cunha cabezada á escuadra na terceira
18/10, Transportes Alcaine-Valencia (0-2). Outro
partido completo, no tempo e na eficacia. Puido facer o
2 para as valencianas antes do descanso. A historia
7, cando aproveitou un rexeite para
bater, coa cabeza, a Patricia Larque e sentenciar o
España (1-2). Xoga os últimos cinco
minutos reemprazando a Jenny. O partido estaba 1-2 e
puxo nome á última acción ofensiva do encontro cun
NATALIA (Santa Teresa C.D.) Foto Miguel Ángel
-R.
Substitúe a
Amanda Bodión aos 59
minutos. Entrou nunha fase
do partido no que o seu
equipo xogaba repregado
txuri-
Santa
2): Substitúe a
Estefa aos 86 minutos. Participou nun final totalmente

enlouquecido no que o seu equipo perdía por 2
empatou e, na prolongación, acabou recibindo o gol da
derrota.
18/10, Santa Teresa-At. Madrid (0-1): A viguesa
volveu á titularidade. Aguantou 76 minutos de xogo
até ser substituída por Carmen. Gozou da primeira
ocasión do partido, pero Lola Gallardo intuíu o seu
disparo, sacándoo co pé, no minuto sete. Antes de
deixar o partido estivo a piques de empatar pero non
chegou a un remate na boca do gol. Foi a atacante máis
activa do seu equipo na primeira metade.
PATRI (C. At. Madrid B) Foto: C. At. Madrid
18/10, At. Madrid B
Moratalaz (3-1). Patri regresa
aos campos logo da súa lesión
no dedo medio do pé dereito.
Substituíu a Cárol no minuto
60 de partido xogando os seus
primeiros trinta minutos
oficiais da campaña. Chegou a
participar en accións combinadas de ataque.
SARITA (U.D. At. Granadilla) Foto:
Hernández Mendoza
05/10, Sp. Huelva-Granadilla (0-2):
Debe retirarse aos 23 minutos polas
molestias ocasionadas por unha
fascite plantar. Foi reemprazada por
Paloma Lázaro. O resto do mes
pasa por un período de repouso.
SHEILA (FFC Vorderland – AUT)
Vorderland
05/10, Bergheim
(2-1): O Vorderland sufre a
primeira derrota en Liga contra
outro invicto. Sheila actúa todo
o partido de lateral dereita.
11/10, Vorderland
(7-3): O conxunto de Sheila
reaccionou a tempo logo dun
mal primeiro tempo n
perdía por 1-2. Ao final acabou
goleando coa galega xogando,
máis unha vez, os 90 minutos.
18/10, Geretsberg
(1-4). A galega, e as súas
FF
24
enlouquecido no que o seu equipo perdía por 2-1,
empatou e, na prolongación, acabou recibindo o gol da
1): A viguesa
volveu á titularidade. Aguantou 76 minutos de xogo
até ser substituída por Carmen. Gozou da primeira
pero Lola Gallardo intuíu o seu
disparo, sacándoo co pé, no minuto sete. Antes de
de empatar pero non
chegou a un remate na boca do gol. Foi a atacante máis
activa do seu equipo na primeira metade.
Foto: C. At. Madrid
18/10, At. Madrid B-O.
1). Patri regresa
aos campos logo da súa lesión
medio do pé dereito.
Substituíu a Cárol no minuto
60 de partido xogando os seus
primeiros trinta minutos
oficiais da campaña. Chegou a
participar en accións combinadas de ataque.
Foto: Richard Dani
AUT) Foto: FFC
05/10, Bergheim-Vorderland
1): O Vorderland sufre a
primeira derrota en Liga contra
outro invicto. Sheila actúa todo
o partido de lateral dereita.
11/10, Vorderland-Wacker B
3): O conxunto de Sheila
reaccionou a tempo logo dun
mal primeiro tempo no que
2. Ao final acabou
goleando coa galega xogando,
máis unha vez, os 90 minutos.
18/10, Geretsberg-Vorderland
4). A galega, e as súas
compañeiras, impóñense con claridade no feudo dun
equipo da zona media. Como nos partidos anteriores,
Bernhard Summer colocou a Sheila atrás, mandando
no carril dereito, tendo unha actitude tan sobranceira
como o resto do equipo sobre
minutos.
25/10, Vorderland-Rankweil (0
primeiro tempo lesionada logo de recibir un go
ombreiro. No descanso debeu ser substituída por Laura
Petrić. O Vorderland perdeu contra o seu gran inimigo
perto do final, co equipo moi diminuído fisicamente.
VERO (FC Bayern - DEU) Foto: FC Bayern
Lesionada nos isquiotibiais
de recuperación. Os seus problemas físicos
impedíronlle defender ao equipo na Copa de Europa,
competición na que non poderá participar por mor da
sorpresa da eliminación do cadro bávaro fronte ao
Twente holandés.
compañeiras, impóñense con claridade no feudo dun
equipo da zona media. Como nos partidos anteriores,
ernhard Summer colocou a Sheila atrás, mandando
no carril dereito, tendo unha actitude tan sobranceira
como o resto do equipo sobre o Geretsberg. 90
Rankweil (0-1). Xogou a metade do
primeiro tempo lesionada logo de recibir un golpe no
ombreiro. No descanso debeu ser substituída por Laura
. O Vorderland perdeu contra o seu gran inimigo
perto do final, co equipo moi diminuído fisicamente.
DEU) Foto: FC Bayern
nos isquiotibiais. Continúa co seu proceso
de recuperación. Os seus problemas físicos
impedíronlle defender ao equipo na Copa de Europa,
competición na que non poderá participar por mor da
sorpresa da eliminación do cadro bávaro fronte ao

revista fútbol femenino novembro 2015

revista fútbol femenino novembro 2015

Recommended

Recommended

More Related Content

Viewers also liked

Viewers also liked (18)

More from José Morales

More from José Morales (19)

revista fútbol femenino novembro 2015