2. Οι χρόνοι που χρηςιμοποιοφμε
ςτη διήγηςη είναι:
ο ενεςτώτασ
ο παρατατικόσ
ο αόριςτοσ
3. Διηγηματικόσ ή ιςτορικόσ ενεςτώτασ
Όταν διηγούμαςτε μια ιςτορία, για να
κάνουμε πιο ζωηρό την περιγραφή μασ,
χρηςιμοποιούμε ςυχνά τον ενεςτώτα
αντί για παρατατικό ή αόριςτο.
Ο ενεςτώτασ αυτόσ λέγεται
διηγηματικόσ ή ιςτορικόσ ενεςτώτασ.
π.χ.
Ανούγει την πόρτα, ξεχύνεται ςτο δρόμο.
4. Ιςτορικόσ ή διηγηματικόσ αόριςτοσ
Ο αόριςτοσ έχει πολλέσ χρήςεισ. Δηλώνει:
ϋναρξη
επανϊληψη
διϊρκεια κ.ά.
Σε διηγήςεισ χρηςιμοποιούμε τον ιςτορικό
ή διηγηματικό αόριςτο.
π.χ.
Το τρένο κοντοζύγωςε και ςταμϊτηςε.
Σφύριξε δυο φορέσ και ξεκύνηςε ξανά.
5. Παρατατικόσ
Ο παρατατικόσ δηλώνει πωσ αυτό που
ςημαίνει το ρήμα γινόταν ςτο παρελθόν
εξακολουθητικϊ.
π.χ.
Περπατούςε μερόνυχτα.
Κάθε Κυριακή έπαιζαν μαζύ.
Γιάννησ Φερεντίνοσ
