Mapa przygotowana w ramach XIX Małopolskich Dni Dziedzictwa Kulturowego (2017).

1. trasa spaceru po salinarnej zabudowie Bochni
– Rynek i nieistniejące szyby: Wielki, Targ i Wojewodzia Góra
– nieistniejący szyb Herman
– szyb Sutoris
– nieistniejący szyb Regis
– dawny zamek żupny
– dawne stajnie salinarne
– Planty Salinarne oraz altana dla orkiestry salinarnej
– dawny budynek administracji kopalni
– nieistniejący szyb Finder
– bazylika pw. św. Mikołaja Biskupa
ZABUDOWA BOCHNI
Bochnia wyrosła na soli. Geologiczne ukształtowanie terenu, na którym powstała niewielka początkowo
osada, sprawiło, że przemysł solny stał się siłą napędową miasta. Pierwsza historyczna wzmianka o osadzie
o nazwie „Bochnia” pojawia się w dokumencie patriarchy jerozolimskiego Monachusa, który w 1198 roku
potwierdził, że rycerz Mikora Gryfita w latach ok. 1163–1175 uposażył w „sal de Bochegna” (sól w Bochni)
klasztor Bożogrobców z Miechowa.
Pierwszą sól w Bochni pozyskiwano w procesie odparowywania solanki, którą czerpano z naturalnych
słonych źródeł lub studni solankowych. Zapotrzebowanie na sól warzoną było jednak tak ogromne, że cały
czas intensywnie poszukiwano nowych złóż i efektywnych sposobów jej pozyskiwania. Na gruncie bocheń-
skim około 1248 roku natrafiono na sól kamienną, która przez kolejne wieki trafiała w różne zakątki Europy.
Odkrycie tego „cennego kruszca” i powstanie kopalni, zwanej saliną lub żupą, determinowało układ urbani-
styczny Bochni, jej rozwój gospodarczy, kulturowy i demograficzny.
Miasto Bochnia założone zostało w 1253 roku na prawie magdeburskim w oparciu o przywilej lokacyjny
nadany w 1253 roku przez księcia Bolesława V Wstydliwego. Najważniejszymi i najbardziej charaktery-
stycznymi punktami miasta, które jednocześnie organizują jego przestrzeń, są: centralnie położony rynek,
naziemne budynki kopalni soli oraz bazylika pw. św. Mikołaja Biskupa.
• Instytut Architektury
Organizator: Patronat honorowy: Gospodarze: Partner: