ταξίδι με τους έλληνες ζωγράφους

1. Το καλλιτεχνικό
μας…ταξίδι παρέα με
τους Έλληνες
ζωγράφους του
19ου-20ου αι.

2. Αφετηρία
Ο 18ος αι. προς το τέλος του αποτελεί την αφετηρία της
νεοελληνικής ζωγραφικής.
Επτανησιακή Σχολή- πρώτο μισό του19ου αι.
Στα νησιά του Ιονίου πελάγους πραγματοποιήθηκε η
μετάβαση από την θρησκευτική βυζαντινή ζωγραφική
στην κοσμική τέχνη με κύρια χαρακτηριστικά από
πλευράς τεχνικής την εγκατάλειψη της ωογραφίας
(αυγοτέμπερας) πάνω σε ξύλο και την χρησιμοποίηση της
ελαιογραφίας σε καμβά και από πλευράς τεχνοτροπίας
την υιοθέτηση νόμων και θεμάτων της δυτικής τέχνης. Στα
Επτάνησα άνθησε κυρίως η προσωπογραφία,
καλλιεργήθηκαν όμως και άλλα είδη τέχνης όπως η
τοπιογραφία, η ηθογραφία και η ιστορική ζωγραφική.

3. 19ος αιώνας
• Μετά την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους, στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας δίδαξαν
καλλιτέχνες Έλληνες και ξένοι με διαφορετική παιδεία, στην πορεία όμως δημιουργήθηκαν στενοί
πνευματικοί δεσμοί με το Μόναχο, όπου μετεκπαιδεύτηκαν οι πρώτοι ζωγράφοι. Τα θέματα με τα
οποία ασχολήθηκαν ήταν ποικίλα, κυριάρχησαν όμως οι ηθογραφικές σκηνές που ενσάρκωσαν
την εικαστική έκφραση της ελληνικής ζωής. Κύριοι εκπρόσωποι της πρώτης αυτής γενιάς είναι ο
Θεόδωρος Βρυζάκης που στράφηκε προς την ιστορική ζωγραφική εμπνευσμένη από την Ελληνική
Επανάσταση, ο Νικηφόρος Λύτρας που απεικόνισε την ελληνική ζωή, ο Νικόλαος Γύζης που
κινήθηκε σε ένα μεγάλο φάσμα εκφραστικών κατευθύνσεων, ενώ ο Γεώργιος Ιακωβίδης έθεσε ως
κύριο πυρήνα της ζωγραφικής του τις παιδικές σκηνές και ο Κωνσταντίνος Βολανάκης την
ελληνική θάλασσα.
• Σγχρόνως όμως με την δημιουργία μιας Σχολής ζωγραφικής στην Ελλάδα που επηρεαζόταν από το
Μόναχο, μερικοί Έλληνες ζωγράφοι σπούδασαν στο Παρίσι, παρέμειναν στην γαλλική
πρωτεύουσα και παρόλο που ακολούθησαν κατευθύνσεις της Ακαδημίας, έδωσαν την δική τους
ερμηνεία στην αντίληψη των πραγμάτων. Ο Ιάκωβος Ρίζος ασχολήθηκε με την απόδοση της
γυναικείας κομψότητας, ο Θεόδωρος Ράλλης με σκηνές από την Ορθόδοξη Ανατολή και ο
Νικόλαος Ξυδιάς με την προσωπογραφία, την νεκρή φύση και την ηθογραφία. Την εποχή αυτή στο
Παρίσι αναπτύχθηκε το μοντέρνο κίνημα του ιμπρεσιονισμού, οι Έλληνες ζωγράφοι όμως έμειναν
πιστοί στα διδάγματα των δασκάλων τους με μερικές σποραδικές αναφορές στην κατεύθυνση του
κινήματος αυτού. Μόνη εξαίρεση ο Περικλής Πανταζής, που μετά το Παρίσι εγκαταστάθηκε τελικά
στο Βέλγιο και εντάχθηκε εκεί στις πρωτοποριακές ομάδες.

4. Πρώτη Γενιά:1800-1821

5. Ανδρέας Κριεζής
• Γεννήθηκε στην Ύδρα και ήταν γιος του εμποροπλοιάρχου
Δημητρίου Κριεζή, γόνου της αρχοντικής υδραϊκής οικογένειας
Κριεζή. Εργάστηκε για μικρό χρονικό διάστημα στο εθνικό
τυπογραφείο και λιθογραφείο των Αθηνών και το 1839 πήγε στο
Παρίσι όπου σπούδασε ζωγραφική και συνέχισε την
ενασχόλησή του με τη λιθογραφία.
• Τα γνωστά έργα του Κριεζή χρονολογούνται μεταξύ των ετών
1841 και 1877. Ασχολήθηκε κατά κύριο λόγο με τις
προσωπογραφίες, με τις περισσότερες από αυτές να
απεικονίζουν μέλη αρχοντικών οικογενειών των ελληνικών
νησιών σε επίσημη και άκαμπτη στάση.
• Ο Κριεζής υπήρξε και αγιογράφος. Μεταξύ άλλων φιλοτέχνησε
τις αγιογραφίες της εκκλησίας της Αγίας Ειρήνης στον Πόρο ενώ
άλλη γνωστή του αγιογραφία είναι η Μαγδαληνή, με την οποία
συμμετείχε στο διαγωνισμό των Ολυμπίων του 1875.

6. Ψαριανός καπετάνιος
Προσωπογραφία Υδραίας
αρχόντισσας

7. Διονύσιος Τσόκος
• Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο γύρω στα 1820. Φέρεται να έλαβε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής
στη Ζάκυνθο υπό την εποπτεία του Νικόλαου Καντούνη. Αργότερα εγκαταστάθηκε λόγω
σπουδών στη Βενετία όπου σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της πόλης.
Εμπνευσμένος από υψηλό πατριωτικό φρόνημα ζωγράφισε μια σειρά από έργα σχετιζόμενα
με την Ελληνική Επανάσταση του 1821 . Από το 1850 έως το 1860 εκτέλεσε κατά
παραγγελία πολλές προσωπογραφίες ιστορικών προσώπων της εποχής καθώς και
προσωπογραφίες καθηγητών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Λίγο χρόνια πριν το θάνατό του,
ανέλαβε έπειτα από παραγγελία της ελληνικής κυβέρνησης να ζωγραφίσει πορτραίτων των
αγωνιστών της Επανάστασης, όμως ο θάνατος του το 1862 δεν του επέτρεψε να
ολοκληρώσει το έργο του.
• Το έργο του - κυρίως θέματα από την Επανάσταση του 1821, προσωπογραφίες και
αγιογραφίες - συνδυάζει στοιχεία ακαδημαϊσμού χωρίς να απουσιάζουν στοιχεία της
Επτανησιακής Σχολής ενώ είναι εμφανής η τάση εξιδανίκευσης. Στα έργα του που αφορούν
την Επανάσταση παρατηρούνται σκηνές μικρού μεγέθους, σχετιζόμενες κατά κύριο λόγο με
τα Επτάνησα ενώ σε αυτά είναι έντονη περισσότερο η προσωπική συγκίνηση ενώ παρά την
ύπαρξή της, η ηρωική διάθεση υπάρχει σε μικρότερη κλίμακα.

8. Βαφτίσια σε Ζακυνθινή
Εκκλησία

9. Θεόδωρος Βρυζάκης
• Γεννημένος στη Θήβα το 1814, επτά χρόνια πριν από την κήρυξη της Επανάστασης
του 1821, ο Θεόδωρος Βρυζάκης έζησε τα σκληρά χρόνια του απελευθερωτικού
αγώνα μέχρι την ίδρυση του ελεύθερου ελληνικού κράτους. Σε ηλικία 18 ετών, το
1832, με την ενθάρρυνση ενός Γερμανού φιλόλογου, μετανάστευσε στο Μόναχο της
Βαυαρίας, όπου έζησε μέχρι τον θάνατό του.
• Στο Μόναχο άρχισε να ασχολείται με την ζωγραφική, απεικονίζοντας σχεδόν
αποκλειστικά θέματα από την Επανάσταση του 1821. Το 1844 έγινε δεκτός στην
Ακαδημία του Μονάχου, λαμβάνοντας για τα επόμενα έντεκα χρόνια, μέχρι το 1855,
την υποτροφία της ελληνικής παροικίας της πόλης
• Κατά τη διετία 1861–1863, ταξίδεψε στην Αγγλία και αγιογράφησε την ελληνική
εκκλησία του Ευαγγελισμού στο Μάντσεστερ. Το 1867 πήρε μέρος στην έκθεση του
Del Vecchio στην Λειψία με τους πίνακες «Η Έξοδος του Μεσολογγίου», «Γιωργάκης
Ολύμπιος», «Ο Λόρδος Βύρωνας στο Μεσολόγγι» και «Ο Όρκος της Αγίας Λαύρας».
• Πέθανε στο Μόναχο το 1878 και κηδεύτηκε στο τότε Α΄ Νεκροταφείο της πόλης. Με
την διαθήκη του, άφησε κληρονομιά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών όλα τα έργα τού
ατελιέ του καθώς και 760 μάρκα για την επισκευή της οροφής της ελληνικής
εκκλησίας του Σωτήρος (Salvatorkirche) στο Μόναχο.

10. Το στρατόπεδο του Καραϊσκάκη Έξοδος του Μεσσολογγίου

11. Δεύτερη Γενιά:1822-1843

12. Νικηφόρος Λύτρας
• Με την επιστροφή του στην Αθήνα, ο Λύτρας διορίστηκε καθηγητής στο Σχολείο
Καλών Τεχνών, στην έδρα της Ζωγραφικής, την οποία κατείχε για 38 ολόκληρα
χρόνια διδάσκοντας με υποδειγματική ευσυνειδησία και ζήλο.
• Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, άρχισε να ασχολείται με προσωπογραφίες. Ως
επίσημος προσωπογράφος της υψηλής κοινωνίας της Αθήνας φιλοτέχνησε ολόσωμα
μνημειακά πορτρέτα μελών των οικογενειών Σερπιέρη, Καυτατζόγλου, διευθυντών της
Εθνικής Τράπεζας και άλλων επιφανών Αθηναίων που συγκαταλέγονται στα πιο
σημαντικά δείγματα της ελληνικής ζωγραφικής του 19ου αι. Στην πραγματικότητα,
όμως, οι βιοτικές ανάγκες ήταν που υποχρέωσαν τον Νικηφόρο Λύτρα να ζωγραφίζει
προσωπογραφίες εξεχόντων προσώπων. Έτσι, μολονότι είναι αριστουργηματικές, δεν
ήταν αυτές στις οποίες ο Λύτρας έκλεινε μέσα τη ψυχή του.
• Η καλλιτεχνική δύναμη του Νικηφόρου Λύτρα βρίσκεται μέσα στους ηθογραφικούς
του πίνακες, στις εκπληκτικές εκείνες συνθέσεις, με θέματα της ζωής στο χωριό και
την πόλη, που ακτινοβολούν ολόκληρη τη θέρμη και τη φωτεινή του αγάπη για την
ελληνική ζωή και το αγνό ελληνικό σπίτι. Οι ηθογραφίες του Λύτρα, είδος στο οποίο
θεωρείται εισηγητής, ανταποκρίνονται στην κυρίαρχη ιδεολογία της αστικής τάξης της
εποχής και στο γενικό αίτημα για την απόδειξη της ιστορικής συνέχειας των Ελλήνων.

13. Ψαριανό μοιρολόι

14. Κωνσταντίνος Βολανάκης
• Ο Κωνσταντίνος Βολανάκης ή Βολονάκης (Ηράκλειο Κρήτης, 17
Μαρτίου 1837 - Πειραιάς, 29 Ιουνίου 1907) ήταν ένας από τους
σημαντικότερους Έλληνες ζωγράφους του 19ου αιώνα. Θεωρείται ο
"πατέρας της θαλασσογραφίας".
• Σπούδασε ζωγραφική στην Ακαδημία του Μονάχου.
• Μετά την αποφοίτησή του από την Ακαδημία του Μονάχου, ο
Βολανάκης εργάστηκε στο Μόναχο, την Βιέννη και την Τεργέστη. Το
1883 επέστρεψε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στον Πειραιά. Από
την ίδια χρονιά και μέχρι το 1903 δίδαξε στην Σχολή των Ωραίων
Τεχνών (μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών) της Αθήνας, αρχικά
το μάθημα της Στοιχειώδους Γραφής και αργότερα το μάθημα της
Αγαλματογραφίας.
• Η θάλασσα, τα πλοία και τα λιμάνια ήταν η μόνιμη πηγή έμπνευσης
του Βολανάκη. Θεωρείται ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους
του ακαδημαϊκού ρεαλισμού, της λεγόμενης «Σχολής του Μονάχου».
Ωστόσο τα ιδιαιτέρως φωτεινά έργα του δείχνουν κάποιες
ιμπρεσιονιστικές τάσεις.

15. Ψαρόβαρκα Πανηγύρι στο Μόναχο

16. Νικόλαος Γύζης
• Ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς Έλληνες ζωγράφους του 19ου αιώνα της
λεγόμενης «Σχολής του Μονάχου». Διακρίθηκε σε όλα τα χρόνια των σπουδών του και
πήρε τα πρώτα βραβεία στην ξυλογραφία, τη ζωγραφική και τη χαλκογραφία.
• Το 1850, η οικογένειά του μετοίκησε στην Αθήνα και ο μικρός Νικόλαος άρχισε να
παρακολουθεί μαθήματα στην Σχολείο των Τεχνών (μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών
Τεχνών), αρχικά ως ακροατής και, από το 1854 έως το 1864, ως κανονικός
σπουδαστής. Συνέχισε τις σπουδές του στην Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών του
Μονάχου. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Μόναχο το 1871 και τον Απρίλιο του
1872 επέστρεψε στην Αθήνα, για να μετατρέψει το πατρικό του σπίτι επί της οδού
Θεμιστοκλέους σε ατελιέ.
• Ο Νικόλαος Γύζης αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του
ακαδημαϊκού ρεαλισμού του ύστερου 19ου αιώνα, του συντηρητικού εικαστικού
κινήματος που είναι γνωστό ως «Σχολή του Μονάχου», τόσο σε ελληνικό όσο και σε
πανευρωπαϊκό επίπεδο.
• Σπουδαστής στην Ακαδημία του Μονάχου, ενστερνίστηκε όλες τις αρχές των
Γερμανών δασκάλων του, φτιάχνοντας έργα σπάνιας επιδεξιότητας μέσα στα όρια του
ιστορικού ρεαλισμού και της ηθογραφίας. Με τα έργα του, ειδικά αυτά της νεότητάς
του, έλαβε τον χαρακτηρισμό «γερμανικότερος των Γερμανών» και επαινέθηκε με το
παραπάνω από τους τεχνοκριτικούς και τον Τύπο της εποχής. Ο Γύζης φιλοτέχνησε
επίσης αφίσες και εικονογράφησε βιβλία.

17. Τ’ αρραβωνιάσματα

18. Μιχάλης Οικονόμου Νικόλαος Ξυδιάς Τυπάλδος
Σπίτια με νερά Νύμφες του δάσους

19. Προσαλέντης Σπυρίδων Γεώργιος Άβλιχος
Κεφαλή γέροντος Η κοπέλα στο παράθυρο

20. Τρίτη Γενιά: 1844-1862

21. Ιωάννης Αλταμούρας
• Πατέρας του ήταν ο Ιταλός ζωγράφος και επαναστάτης Φραντσέσκο Σαβέριο
Αλταμούρα και μητέρα του η Ελένη Μπούκουρα-Αλταμούρα, κόρη σημαντικής
σπετσιώτικης οικογένειας και η πρώτη Ελληνίδα ζωγράφος. Από τα παιδικά του
χρόνια, ο Ιωάννης έδειξε την έμφυτη κλίση του προς την ζωγραφική, στην τέχνη
της οποίας μυήθηκε από τη μητέρα του. Έγινε δεκτός στην Σχολή των Τεχνών
(την μετέπειτα «Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών» της Αθήνας), όπου μελέτησε
ζωγραφική κοντά στον Νικηφόρο Λύτρα κατά την διετία 1871–1872. Με
υποτροφία του βασιλιά Γεωργίου Α΄, συνέχισε τις σπουδές του στην Κοπεγχάγη
κατά την περίοδο 1873–1876 .
• Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, άνοιξε εργαστήριο ζωγραφικής στην Αθήνα,
ενώ η φήμη του άρχισε να αυξάνεται με τον ίδιο να αναδεικνύεται στον πιο
ακριβοπληρωμένο Έλληνα ζωγράφο της εποχής του.
• Αν και κατατάσσεται στην ακαδημαϊκή «Σχολή του Μονάχου» (ήταν επίσης
επηρεασμένος και από την ακαδημαϊκή σχολή της Δανίας εντούτοις η
φωτεινότητα των έργων του, ο ανοιχτός ορίζοντας και η κίνηση δείχνουν ότι ο
Αλταμούρας είχε αρχίσει να ξεπερνάει την αυστηρή γραμμή του ακαδημαϊσμού
και να στρέφεται προς τον πρώιμο ιμπρεσιονισμό.

22. Το λιμάνι της Κοπεγχάγης

23. Γεώργιος Ιακωβίδης
• Ο Γεώργιος Ιακωβίδης γεννήθηκε το 1853 στα Χίδηρα της Λέσβου. Το 1870,
εγγράφηκε στο Σχολείο των Τεχνών της Αθήνας (την μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών
Τεχνών). Δάσκαλοί του στην Αθήνα ήταν ο ζωγράφος Νικηφόρος Λύτρας[1] και ο
γλύπτης Λεωνίδας Δρόσης. Από το Σχολείο των Τεχνών αποφοίτησε με άριστα τον
Μάρτιο του 1877, ενώ είχε ήδη αρχίσει να διακρίνεται για το ζωγραφικό του ταλέντο.
• Τον Νοέμβριο του 1877 έλαβε υποτροφία από το ελληνικό κράτος και αναχώρησε για
το Μόναχο με σκοπό να συνεχίσει τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της
πόλης. Το 1883, αποφοίτησε από την Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου και για
τα επόμενα δεκαεφτά χρόνια συνέχισε να εργάζεται στην ίδια πόλη.
• Ο Ιακωβίδης υπηρέτησε πιστά τον γερμανικό ακαδημαϊκό νατουραλισμό της
λεγόμενης «Σχολής του Μονάχου». Τα θέματά του, παρότι ζωντανά και γεμάτα
ελληνικό φως, διακατέχονται από την θεατρικότητα και την αυστηρότητα που επέβαλε
ο ακαδημαϊσμός.
• Η στάση του απέναντι στον γαλλόφερτο ιμπρεσιονισμό ήταν ιδιαιτέρως επικριτική. Γι'
αυτό κατηγορήθηκε ότι έβαλε τροχοπέδη στην εισαγωγή νεωτεριστικών καλλιτεχνικών
ρευμάτων στην Ελλάδα. Εντούτοις, νεότεροι τεχνοκριτικοί βρίσκουν ότι ο
συντηρητικός Iακωβίδης δεν στάθηκε εμπόδιο σε νεωτεριστές μαθητές του, έστω κι αν
δεν συμμεριζόταν τους δρόμους που ακολουθούσαν.
• Στα χρόνια της παραμονής του στη Γερμανία, τα θέματα του ήταν κυρίως σκηνές της
καθημερινής ζωής, ιδίως συνθέσεις με παιδιά, εσωτερικά σπιτιών, νεκρές φύσεις,
λουλούδια και άλλα. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα στράφηκε προς την
δημιουργία πορτραίτων και υπήρξε ένας από τους πιο σπουδαίους Έλληνες
προσωπογράφους.

24. Παιδική συναυλία

25. Ιάκωβος Ρίζος
• Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1849 και σπούδασε ζωγραφική στο
Παρίσι.
• Το έργο του Ρίζου επηρεάστηκε βαθύτατα από τη μαθητεία του
στη Γαλλία έτσι παρά το γεγονός πως είχε έρθει σε επαφή με τον
ιμπρεσιονισμό, ο ίδιος παρέμεινε πιστός στην ακαδημαϊκή
σχολή. Ασχολήθηκε κατά κύριο λόγο με την προσωπογραφία
και σε μικρότερο βαθμό με την τοπιογραφία (σε αυτόν τον
τομέα χρησιμοποίησε ιμπρεσιονιστικές και υπαιθριστικές
τάσεις). Στο έργο του κυρίαρχο ρόλο παίζουν οι καλλίγραμμες
και κομψές γυναικείες σιλουέτες.

26. Στην Ταράτσα

27. Συμεών Σαββίδης
• Οι γονείς του Σαββίδη ήταν ευκατάστατοι έμποροι και γι' αυτό αρχικά τον έστειλαν να
σπουδάσει στην Εμπορική Σχολή της Χάλκης στην Κωνσταντινούπολη. Κατόπιν
πραγματοποίησε σπουδές αρχιτεκτονικής στο Πολυτεχνείο της Αθήνας (1878–1880. Χάρη
σε ιδιωτική υποτροφία του τραπεζίτη Στ. Ζαφειρόπουλου συνέχισε και ολοκλήρωσε τις
σπουδές του στην ζωγραφική στην Ακαδημία του Μονάχου (1880–1887) Έμεινε στο
Μόναχο για αρκετά χρόνια, πραγματοποιώντας ελάχιστα ταξίδια προς την Ελλάδα και την
Μικρά Ασία κατά την δεκαετία του 1900 προκειμένου να συγκεντρώσει θεματικό υλικό για
τα έργα του.
• Ο Σαββίδης θεωρείται ως ένας από τους σημαντικότερους δεξιοτέχνες Έλληνες ζωγράφους
τού 19ου αι. Στο έργο του, το οποίο εστιάζεται στην ανθρώπινη μορφή και τα ανατολίτικα
ηθογραφικά θέματα, αναζήτησε το τέλειο σχέδιο και την τέλεια χρωματική αρμονία.
• Οι ιστορικοί της τέχνης τον κατατάσσουν στην Σχολή του Μονάχου και πιο συγκεκριμένα
στους «οριενταλιστές» («orientalistes») που καταπιάνονταν κυρίως με ανατολίτικα θέματα.
Εντούτοις, στα τελευταία χρόνια της ζωής του ζωγράφισε πολύ ύπαιθρο με πλούσιο φως,
τόσο που να κατηγορηθεί ότι «αφήνει τον γερμανικόν τρόπον της εκφράσεως διά να
μαθητεύση εις το σχολείον της φύσεως».

28. Μελέτη χρωμάτων Το άναμμα του τσιμπουκιού

29. Ιωάννης Ζαχαρίας Πολυχρόνης Λεμπέσης
Ο μαθητής Το κορίτσι με το περιστέρι

30. Γεώργιος Χατζόπουλος Χαράλαμπος Παχής
Τοπίο Αττικής Πρωτομαγιά στην Κέρκυρα

31. Περικλής Πανταζής Μποκατσιάμπης Βικέντιος
Χιονισμένο τοπίο Κυπαρίσσια σε έλη

32. Τέταρτη Γενιά: 1863-1881

33. Κωνσταντίνος Παρθένης
• Ο Παρθένης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από
πατέρα Έλληνα και μητέρα Ιταλίδα. Από το 1895 έως το 1903,
σπούδασε ζωγραφική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης
και παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα μουσικής στο Ωδείο
της πόλης.
• Ο Παρθένης αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση στην σύγχρονη
ελληνική ζωγραφική. Αρχικά, οι σπουδές του στην Βιέννη και η
μουσική του παιδεία[4], τον έφεραν κοντά στον γερμανικό
συμβολισμό και στον πρώιμο γερμανικό εξπρεσιονισμό ενώ οι
κριτικοί τέχνης θα τον κατατάξουν ως νεοτεριστή, μοντερνιστή
και ‘σεσεσιονιστή’ (από το “Sezession” που σημαίνει
«απόσχιση»).
• Αργότερα, η επαφή του με τον μεταϊμπρεσιονισμό στο Παρίσι
και η βαθιά γνώση της βυζαντινής αγιογραφίας τον ώθησαν
προς την διαμόρφωση ενός τελείως προσωπικού ύφους, όπου
μέσα σε λαμπερά και εξαϋλωμένα χρώματα παρουσιάζεται μια
εξιδανικευμένη Ελλάδα.

34. Ο Ευαγγελισμός Τοπίο Κέρκυρας

35. Γεώργιος Ροϊλός
• Ο Γεώργιος Ροϊλός ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες
ζωγράφους της «Ομάδας του Μονάχου» με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα
ιστορικά θέματα και την προσωπογραφία.
• Ροϊλός σπούδασε ζωγραφική αρχικά στο Σχολείο των Τεχνών στην
Αθήνα, από το 1880 μέχρι το 1887, με δάσκαλο τον Νικηφόρο Λύτρα.
Το 1888 πήγε με υποτροφία του κληροδοτήματος Κρήτση στο Μόναχο,
για να συνεχίσει τις σπουδές του κοντά στον Νικόλαο Γύζη. Το 1890
πήγε στο Παρίσι για να ολοκληρώσει τις σπουδές του.
• Στους πίνακές του απεικόνισε ποικίλα θέματα: πολεμικά από τον
Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 και τους Βαλκανικούς πολέμους
1912–13. Ζωγραφίζοντας εκ του φυσικού τη γρήγορη εναλλαγή των
πολεμικών γεγονότων μέσα στη σκόνη της μάχης οργάνωνε τη σύνθεσή
του χωρίς ένα κεντρικό στοιχείο να συγκεντρώνει την προσοχή και να
στατικοποιεί τον πίνακα. Στο πρώιμο έργο του εκφράζει κυρίως τον
γερμανικό ακαδημαϊσμό της «Σχολής του Μονάχου». Ωστόσο το έργο
της ώριμης περιόδου του, και κυρίως οι τοπιογραφίες, δείχνουν ότι ο
Ροϊλός προσπάθησε να εισάγει τον ιμπρεσιονισμό στην Ελλάδα.

36. Πλύστρες στη Βενετία Μάχη Φαρσάλων

37. Κωνσταντίνος Μαλέας
• Ο Μαλέας γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη ενώ υπήρξε απόφοιτος της
Μεγάλης του Γένους Σχολής, στην οποία ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τη ζωγραφική.
Το 1901 έφυγε για το Παρίσι για να σπουδάσει αρχιτεκτονική. Στη γαλλική πρωτεύουσα
έμεινε μέχρι το 1908 και σπούδασε ζωγραφική στην École des Arts Décoratifs και στο
εργαστήριο του νεοϊμπρεσιονιστή Ανρί Μαρτέν (Henri Martin).Μετά την ολοκλήρωση των
σπουδών του επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη και έπειτα περιηγήθηκε για δύο χρόνια
στην Εγγύς Ανατολή (Αίγυπτος, Λίβανος, Συρία) όπου ασχολήθηκε εντατικά με τη
ζωγραφική.
• Ο Μαλέας θεωρείται ως ανανεωτής της ελληνικής ζωγραφικής και ως ο καλλιτέχνης που
από κοινού με τον Κωνσταντίνο Παρθένη, αμφισβητώντας τον ακαδημαϊσμό της
προηγούμενης καλλιτεχνικής γενιάς που είχε ως πρότυπο τη λεγόμενη σχολή του
Μονάχου, προετοίμασε το έδαφος για την εμφάνιση των ζωγράφων της γενιάς του '30,
πολλοί από τους οποίους επηρεάστηκαν σημαντικά από αυτόν. Στη διαμόρφωση της
τεχνοτροπίας του Μαλέα έπαιξε σημαντικό ρόλο η μαθητεία του στο Παρίσι όπου ήρθε σε
επαφή με τα ιμπρεσιονιστικά και μεταϊμπρεσιονιστικά ρεύματα, στα οποία έμεινε πιστός σε
όλη τη διάρκεια της καλλιτεχνικής του πορείας

38. Παντάνασσα Νάξου Τοπίο Δελφών

39. Θεόφιλος Κεφαλάς -
Χατζημιχαήλ
Θεόφιλος Χατζημιχαήλ ή Θεόφιλος Κεφαλάς
ή Κεφάλας, γνωστός απλά και ως Θεόφιλος,
ήταν μείζων λαϊκός ζωγράφος της
νεοελληνικής τέχνης. Κυρίαρχο στοιχείο του
έργου του είναι η ελληνικότητά του και η
εικονογράφηση της ελληνικής λαϊκής
παράδοσης και ιστορίας.

40. Ερωτόκριτος και Αρετούσα Αθανάσιος Διάκος

41. Νικόλαος Βώκος Παύλος Μαθιόπουλος
Νεκρή φύση με ψάρια Γυναίκα με σκυλάκι

42. Βασίλειος Χατζής Νικόλαος Οθωναίος
Πλοίο σε ταραγμένα νερά Νησιώτης

43. 20ος αιώνας
• Στις αρχές του 20ού αιώνα επικράτησε η τοπιογραφία και τα ενδιαφέροντα των
ζωγράφων στράφηκαν προς τη μελέτη του φωτός και του χρώματος. Η εξάρτηση από
το Μόναχο ατόνησε, ενώ το Παρίσι έγινε πόλος έλξης για τους καλλιτέχνες της
εποχής. Ο ιμπρεσιονισμός και τα μεταϊμπρεσιονιστικά κινήματα επηρέασαν αρχικά
τις ηγετικές μορφές της τέχνης του πρώτου μισού του 20ού αιώνα, Κωνσταντίνο
Παρθένη και Κωνσταντίνο Μαλέα, ενώ ο Νικόλαος Λύτρας συνδέθηκε με τις
πρωτοποριακές ομάδες του Μονάχου και αποτέλεσε και τον τελευταίο κρίκο στη
σειρά των ζωγράφων της μεγάλης αυτής παράδοσης. Η περαιτέρω εξέλιξη της
καλλιτεχνικής τους πορείας ακολούθησε άλλους δρόμους πάντα όμως στο πλαίσιο
ενός πρωτοποριακού πνεύματος με ελληνική διάσταση.
• Η γενιά αυτή παρέδωσε τα ηνία σε σημαντικές προσωπικότητες, που ήρθαν στο
προσκήνιο στη δεκαετία του '30 και επιχείρησαν να συνδυάσουν τις πρωτοποριακές
ιδέες με την ελληνική παράδοση. Εδώ ανήκουν οι Γιάννης Τσαρούχης, Γιάννης
Μόραλης, Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, ενώ ο σημαντικός ζωγράφος Σπύρος
Παπαλουκάς αποτύπωσε τις ιδέες του στην ερμηνεία της ελληνικής υπαίθρου.
• Στην περαιτέρω πορεία η ελληνική ζωγραφική παρουσιάζει όλα τα χαρακτηριστικά
της μοντέρνας τέχνης που αναπτύχθηκε σε Ευρώπη και Αμερική, διατηρεί όμως και
τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της, με χαρακτηριστικούς εκπροσώπους τους Γιάννη
Σπυρόπουλο, Παναγιώτη Τέτση και Δημήτρη Μυταρά.

44. Πέμπτη Γενιά: 1882-1897

45. Γιώργος Μπουζιάνης
• Ο Μπουζιάνης σπούδασε ζωγραφική στην
Σχολή Καλών Τεχνών (μετέπειτα Ανωτάτη
Σχολή Καλών Τεχνών) από το 1897 μέχρι
το 1906. Το 1907, έφυγε για να συνεχίσει
τις σπουδές ζωγραφικής στην Ακαδημία
Τεχνών του Μονάχου .
• Στα έργα του άρχισε να δίνει περισσότερη
έμφαση στην αποτύπωση της ανθρώπινης
μορφής, κυρίως της γυναικείας φιγούρας,
και στα συναισθήματα που γεννάει αυτή η
αποτύπωση.

46. Χορεύτριες Θεατρίνα

47. Σπύρος Παπαλουκάς
• Από έφηβος, ο Παπαλουκάς έμαθε την τέχνη της αγιογραφίας κοντά σ' έναν τοπικό
αγιογράφο. Το 1906 πήγε στον Πειραιά για να εξασκήσει την τέχνη του σε ένα
εργαστήριο αγιογραφίας και ζωγραφικής, και το 1909 έγινε δεκτός στην Ανωτάτη
Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Την περίοδο της φοίτησής του στην Ανωτάτη Σχολή
Καλών Τεχνών της Αθήνας, ζωγράφισε εικόνες για το τέμπλο του ναού του Αγίου
Δημητρίου της Δεσφίνας. Από το 1916 έως το 1921, συνέχισε τις σπουδές του στο
Παρίσι στην Académie Julien και σε άλλες σχολές καλών τεχνών.
• Ο Σπύρος Παπαλουκάς ήταν μεγάλος γνώστης των καλλιτεχνικών ρευμάτων της
εποχής του, αλλά και εξίσου μεγάλος γνώστης της βυζαντινής τέχνης. Τα έργα του
συνδυάζουν τον ιμπρεσιονισμό των Σεζάν, Ματίς και βαν Γκογκ με την
πνευματικότητα των βυζαντινών αγιογραφιών.
• Η επίσκεψή του και η διαμονή του στο Άγιο Όρος είχε μεγάλη επίδραση στο έργο
του, τέτοια που ο ζωγράφος συνέχισε να δουλεύει αγιορείτικα τοπία για πολλά χρόνια
κατόπιν. Εκτός από αγιογραφίες και τοπιογραφίες, ο Παπαλουκάς έφτιαξε και
πορτρέτα, με πλέον χαρακτηριστικό Το παιδί με τις τιράντες (1925).
• Η επίδραση του Παπαλουκά στους σύγχρονούς του και στους μεταγενέστερους
Έλληνες ζωγράφους ήταν καταλυτική, αφού με το έργο του έδειξε πως μοντέρνα τέχνη
και ελληνικότητα δεν είναι έννοιες ασύμβατες.

48. Το παιδί με τις τιράντες Σπίτια στου Κυπριάδη

49. Γιώργος Γουναρόπουλος
• Το 1904 ο δεκαεπτάχρονος Γιώργος Γουναρόπουλος αποφάσισε να εγκατασταθεί στην
Αθήνα, για να εργαστεί ως επιγραφοποιός και να βοηθήσει έτσι στην επιβίωση της
οικογένειάς του. Επειδή είχε μεγάλο ταλέντο στη ζωγραφική, το 1907 έδωσε εξετάσεις
και έγινε δεκτός στο Σχολείο Καλών Τεχνών (την μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών
Τεχνών) της Αθήνας.
• Από την έναρξη των Βαλκανικών Πολέμων και μέχρι το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου
Πολέμου, υπηρέτησε επανειλημμένα στον Ελληνικό Στρατό. Την περίοδο εκείνη
φιλοτέχνησε προσωπογραφίες στρατιωτικών και πολεμικές σκηνές, όπως και πολλοί
άλλοι ζωγράφοι της εποχής του.
• Μόλις αποστρατεύθηκε το 1919, έλαβε υποτροφία από τον Αβερώφειο Διαγωνισμό
του Πολυτεχνείου και πήγε στο Παρίσι για να συνεχίσει τις σπουδές του επί τέσσερα
χρόνια στην Ακαδημία Ζυλιάν και κατόπιν για έναν χρόνο στην Ακαδημία της Γκραντ
Σωμιέρ.
• Ο Γουναρόπουλος υπήρξε μοναδικός στην τεχνοτροπία του. Η παρισινή εικαστική
σκηνή των αρχών του 20ού αιώνα τον έκανε να απαρνηθεί την ακαδημαϊκή
τεχνοτροπία, αλλά και τον ιμπρεσιονισμό και να δημιουργήσει ένα απολύτως
προσωπικό ύφος, το οποίο δεν κατατάσσεται εύκολα σε κάποια κατηγορία.
• Οι πίνακές του έχουν έναν υπερβατικό χαρακτήρα: εξαϋλωμένες μορφές
σχεδιασμένες με λίγες λιτές γραμμές που χάνονται μέσα σε ονειρώδη χρώματα
βαθυγάλανα, κιτρινοκόκκινα έως ιώδη. Στα έργα του Γουναρόπουλου, γυναικείες
μορφές, δένδρα, νεκρές φύσεις με ψάρια και όστρακα σμίγουν σε μυθώδη ποιητικά
οράματα. Ακόμα και οι προσωπογραφίες του με κάρβουνο ή μολύβι έχουν
χαρακτήρα φευγαλέου ονείρου.

50. Η μεγάλη κυρία Κορίτσια που κεντούν

51. Φώτης Κόντογλου
Ο Φώτης Κόντογλου, ή με το πραγματικό του
όνομα Φώτιος Αποστολέλης , ήταν Έλληνας
λογοτέχνης και ζωγράφος. Αναζήτησε την
«ελληνικότητα», δηλαδή μία αυθεντική
έκφραση, επιστρέφοντας στην ελληνική
παράδοση, τόσο στο λογοτεχνικό όσο και στο
ζωγραφικό του έργο. Είχε ακόμα σημαντικότατη
συμβολή στον χώρο της βυζαντινής
εικονογραφίας. Σήμερα θεωρείται ως ένας από
τους κυριότερους εκπροσώπους της «Γενιάς του
’30».

52. Η οικογένεια του ζωγράφου Αρματωλοί και Κλέφτες

53. Όθων Περβολαράκης Νικόλαος Λύτρας
Παπαρούνες Το ψάθινο καπέλο

54. Γεράσιμος Σταματελάτος Γεώργιος Κοσμαδόπουλος
Ακρογιάλι Περιστερώνας

55. Έκτη Γενιά: 1898-1922

56. Νίκος Χατζηκυριάκος -
Γκίκας
• Ο Νίκος Χατζηκυριάκος Γκίκας (26 Φεβρουαρίου 1906 - 3 Σεπτεμβρίου 1994) ήταν
σημαντικός Έλληνας ζωγράφος, γλύπτης, χαράκτης, εικονογράφος, συγγραφέας και
ακαδημαϊκός.
• Το 1923 μετοικεί για σπουδές στο Παρίσι, όπου εγγράφεται στη Σορβόννη,
παρακολουθώντας μαθήματα γαλλικής και ελληνικής φιλολογίας και αισθητικής. Το
1923 συμμετέχει σε ομαδική έκθεση στη γκαλερί Salon des Independants. Τον
επόμενο χρόνο εγγράφεται στην Academie Ranson, όπου παρακολουθεί μαθήματα
ζωγραφικής, με καθηγητή τον Ροζέ Μπισιέρ (Roger Bissiere) και χαρακτικής με
καθηγητή το Δημήτρη Γαλάνη, συμμετέχοντας παράλληλα σε αρκετές ομαδικές
εκθέσεις. Η πρώτη ατομική του έκθεση οργανώνεται το 1927 στην Galerie Percier στο
Παρίσι.
• Εκτός από τη ζωγραφική, όπου είχε μεγάλη και πολύ σημαντική παραγωγή, ο Γκίκας
ασχολήθηκε με τη γλυπτική, τη χαρακτική, τη σκηνογραφία και την εικονογράφηση
βιβλίων αλλά και την κριτική τέχνης. Συνέγραψε βιβλία, άρθρα και μελέτες για την
Αρχιτεκτονική και την Αισθητική, καθώς και δοκίμια για την ελληνική τέχνη. Η Ύδρα
των παιδικών του χρόνων έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της αισθητικής
του, καθώς του επέτρεψε να συνδυάσει στοιχεία γεωμετρικού κυβισμού,
αρχιτεκτονικής και φωτός. Ο ίδιος είχε δηλώσει ότι επηρεάστηκε βαθύτατα από το
έργο του Ματίς, αλλά σημαντική ήταν, επίσης, η επίδραση των Μπρακ και Πικάσσο.

57. Ελιές στον άνεμο Μυστράς

58. Εραστές Αυτοπροσωπογραφία

59. Νίκος Εγγονόπουλος
• Ο Νίκος Εγγονόπουλος του Παναγιώτου (21 Οκτωβρίου 1907 - 31
Οκτωβρίου 1985) ήταν Έλληνας καθηγητής του Ε.Μ. Πολυτεχνείου,
ζωγράφος, σκηνογράφος και ποιητής. Θεωρείται ένας από τους
μείζονες εκπροσώπους της γενιάς του '30, ενώ αποτέλεσε και έναν από
τους κύριους εκφραστές του υπερρεαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα.
Το έργο του περιλαμβάνει ακόμα μεταφράσεις, κριτικές μελέτες και
δοκίμια.
• Το 1932 γράφτηκε στην Σχολή Καλών Τεχνών, όπου μαθήτευσε κοντά
στον Κωνσταντίνο Παρθένη, ενώ παράλληλα παρακολουθούσε
μαθήματα βυζαντινής τέχνης στο εργαστήριο των Φώτη Κόντογλου και
Α. Ξυγγόπουλου, μαζί με το Γιάννη Τσαρούχη. Έκανε ελεύθερες
σπουδές σε Παρίσι, Βιέννη, Μόναχο και Ιταλία. Δίδαξε στη Σχολή
Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ.Π., ζωγραφική, ιστορία της τέχνης και
σκηνογραφία από το 1938, διαδοχικά ως επιμελητής, έκτακτος,
μόνιμος και τακτικός καθηγητής.

60. Αστρολάβος Ποιητής και ήρωας

61. Μπολιβάρ Ποιητής και Μούσα

62. Γιάννης Τσαρούχης
• Ο Γιάννης Τσαρούχης, ήταν ζωγράφος και σκηνογράφος. Τα πρώτα του έργα τα
εξέθεσε το 1929 στο "Άσυλο Τέχνης". Η επιτυχία που σημείωσε τον οδήγησε στη
συνέχεια να φοιτήσει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών του Μετσόβιου
Πολυτεχνείου (1929 - 1935) Ιακωβίδη,. Παράλληλα μαθήτευσε κοντά στον
Κόντογλου (1931 - 1934), ο οποίος τον μύησε στη βυζαντινή αγιογραφία, ενώ
μελέτησε την λαϊκή αρχιτεκτονική και ενδυμασία. Μαζί με τους Πικιώνη,
Κόντογλου και Αγγ. Χατζημιχάλη πρωτοστάτησε στο αίτημα της εποχής για την
ελληνικότητα της τέχνης.
• Στο έργο του Γιάννη Τσαρούχη εκφράζεται κυρίως η χαρά και το θαύμα της
ζωής. Προσπάθησε να ισορροπήσει τις μεγάλες παραδόσεις και να συλλάβει τις
αιώνιες καλλιτεχνικές αξίες. Οι πίνακές του περικλείουν αφομοιωμένα πολλά
λαϊκά και λαογραφικά στοιχεία ιδιαίτερα του λιμένος του Πειραιά. Θεωρείται
από τους μεγαλύτερους σύγχρονους Έλληνες ζωγράφους με διεθνή προβολή και
ιδιαίτερα στη Γαλλία. Παράλληλα όμως εργάσθηκε και ως σκηνογράφος τόσο σε
ελληνικά όσο και σε ξένα θέατρα με μεγάλη πάντα επιτυχία. Σ΄ αυτόν οφείλεται
η καθιέρωση, σχεδόν σε όλες τις σκηνές του ελληνικού κινηματογράφου που
γυρίστηκαν σε λαϊκά κέντρα, της παρουσίας του ναύτη είτε σε χορό είτε όχι,
θεωρούμενη μάλιστα και απαραίτητη.

63. Οι 4 εποχές Ναύτης που διαβάζει

64. Ποδηλάτης με λευκή φανέλα Στρατιώτης χορεύει ζεϊμπέκικο

65. Γιάννης Μόραλης
Ο ζωγράφος Γιάννης Μόραλης υπήρξε ένας
από τους επιφανέστερους Έλληνες
καλλιτέχνες του 20ού αιώνα. Η εκλογή
του στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών
και το διδακτικό του έργο εκεί για 35
συνεχή χρόνια αποδείχτηκε οπωσδήποτε
αποφασιστικής σημασίας σε σχέση με μια
σειρά από επιλογές και κατευθύνσεις της
εικαστικής παραγωγής στην Ελλάδα τα
χρόνια που ακολούθησαν.

66. Ερωτικό Επιτύμβια Σύνθεση

67. Αλέκος Κοντόπουλος
• Η ενασχόλησή του με τη ζωγραφική ξεκίνησε από τα μαθητικά του
χρόνια ενώ το 1921 παρακολούθησε μαθήματα αγιογραφίας. Το 1923,
αφού πρώτα είχε πραγματοποιήσει την πρώτη του έκθεση σε
κατάστημα της γενέτειράς του, ήρθε στην Αθήνα και μετά από
εξετάσεις έγινε δεκτός στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Αποφοίτησε
από τη σχολή το 1929 παρακολούθησε μαθήματα στο Παρίσι. Κατά τη
διάρκεια της παραμονής του στη Γαλλία ταξίδεψε για εκπαιδευτικούς
σκοπούς στο Βέλγιο με σκοπό τη μελέτη της φλαμανδικής ζωγραφικής
σχολήςΤο επόμενο έτος μετέβη εκ νέου στο Παρίσι πραγματοποιώντας
μεταπτυχιακές σπουδές στις Ακαδημίες Κολαρόσι και Γκραν Σωμιέρ.
• Αν και αρχικά ήταν οπαδός της ρεαλιστικής απεικόνισης έχοντας στο
ενεργητικό του έργα που απεικόνιζαν τοπία, προσωπογραφίες, γυμνά
αλλά και συνθέσεις κοινωνικού περιεχομένου, με αφετηρία το 1947
στράφηκε προς την ανεικονική ζωγραφική, αποτελώντας κατ' αυτό τον
τρόπο πρωτοπόρος της αφηρημένης τέχνης στην Ελλάδα.

68. Επιτραπέζιο ΙΙ Προσωπογραφία
κυρίας

69. Σπύρος Βασιλείου
• Ο Σπύρος Βασιλείου, υπήρξε ένας από τους
πλέον παραγωγικούς, αναγνωρίσιμους και
δημοφιλείς Έλληνες εικαστικούς καλλιτέχνες.
Ζωγράφος, αγιογράφος, χαράκτης,
σκηνογράφος, γραφίστας, διακοσμητής,
συγγραφέας-κριτικός, δάσκαλος, έχει στο
ενεργητικό του περισσότερα από 5.500 έργα].
Την καλλιτεχνική του παραγωγή χαρακτηρίζει η
συνάντηση των διδαγμάτων της λαϊκής και της
βυζαντινής τέχνης με τους πειραματισμούς των
σύγχρονών του ρευμάτων.
• O Βασιλείου κινήθηκε πάνω στον άξονα του
αιτήματος της επιστροφής στις ρίζες της
ελληνικής τέχνης, προκειμένου να συναντήσει
τάσεις των κινημάτων του ευρωπαϊκού
μοντερνισμού, με τον τρόπο που
προσλαμβάνονταν από την καλλιτεχνική ζωή
στην Αθήνα. Τα έργα του, τα οποία απεικονίζουν
το φυσικό και αστικό τοπίο καθώς και σκηνές
της κοινωνικής ζωής, προσεγγίζουν και
περιγράφουν την καθημερινότητα με λυρική και
ονειρική διάθεση συνδυάζοντας το λόγιο με το
λαϊκό στοιχείο και την παράδοση με τον
νεωτερισμό. Έχει ενδιαφέρον ο τρόπος κατά τον
οποίο στη ζωγραφική του αποτυπώνεται η
εξέλιξη του αθηναϊκού τοπίου από τη
μεσοπολεμική περίοδο στις δεκαετίες της
αντιπαροχής[
Αγόρι του Παρνασσού

70. Γιώργος Βακαλό
• Γιώργος Βακαλό ήταν Έλληνας εικαστικός
καλλιτέχνης του 20ού αιώνα που διακρίθηκε
ιδιαίτερα στη σκηνογραφία και στη ζωγραφική.
• Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1902 και
το πραγματικό του επίθετο ήταν Βακαλόπουλος.
Πήρε τα πρώτα του καλλιτεχνικά μαθήματα
στην Κωνσταντινούπολη και το 1922 πήγε στο
Παρίσι για σπουδές ζωγραφικής και
σκηνογραφίας και επηρεάστηκε από το
σουρεαλισμό.
• Η ζωγραφική του χαρακτηρίζεται από έναν
ιδιότυπο προσωπικό υπερραλισμό όπου
πρωτεύοντα ρόλο έχουν η γραμμή και το χρώμα
σε απαλές τάσεις και είναι έντονη η
διακοσμητική διάθεση. Παρά τη συμμετοχή του
το 1949 στην ομάδα Στάθμη, κράτησε
αποστάσεις από το νεορεαλιστικό ρεύμα εντός
των κόλπων της ομάδας και παρέμεινε πιστός
στις μεσοπολεμικές αφαιρετικές τάσεις που είχε
γνωρίσει κατά τη διάρκεια της μαθητείας του
στη Γαλλία.
Η σειρά των φεγγαριών

71. Έβδομη Γενιά: 1923-1940

72. Παναγιώτης Τέτσης
• Ο Παναγιώτης Τέτσης (1925 - 2016) ήταν
Έλληνας χαράκτης και ζωγράφος από την Ύδρα.
• Πήρε τα πρώτα του μαθήματα ζωγραφικής το
1940 από τον Γερμανό φιλότεχνο και ξυλογράφο
Κλάους. Μετά την αποφοίτηση από το εξατάξιο
Γυμνάσιο σπούδασε νομική την οποία όμως
εγκατέλειψε μετά από σύντομο χρονικό
διάστημα. Κατά τον τελευταίο χρόνο της
Κατοχής εισήχθη στην Ανώτατη Σχολή Καλών
Τεχνών. Αργότερα χάρη σε υποτροφία
ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Σχολή Καλών
Τεχνών του Παρισιού το διάστημα (1953-1956)
όπου διδάχτηκε χαλκογραφία.
• Ο Τέτσης διαμόρφωσε μια προσωπική αντίληψη
του εξπρεσιονισμού. Τα έργα του
περιλαμβάνουν σκηνές της καθημερινότητας,
προσωπογραφίες, τοπία αλλά και νεκρή φύση.
Στα έργα του παρατηρείται μια σημαντική
μέριμνα στα χρώματα και στο φως. Πέραν από
τη ζωγραφική, ο Τέτσης ασχολήθηκε και με τη
χαρακτική αλλά και με τη δημιουργία
τοιχογραφιών σε εκκλησίες και δημόσια κτήρια
Λούνα Παρκ

73. Γιάννης Γαΐτης
• Ο Γιάννης Γαΐτης ήταν Έλληνας
ζωγράφος, χαράκτης και γλύπτης. Είναι
γνωστός για τα "Ανθρωπάκια" του, μορφές
που δεν έχουν ατομικά χαρακτηριστικά
και έχουν πανομοιότυπο ντύσιμο με ριγέ
κοστούμι και καπέλο, σε ένδειξη
διαμαρτυρίας για τη μαζοποίηση του
σύγχρονου ανθρώπου.
• Ο πατέρας του ήταν Κυκλαδίτης (Τήνος)
και η μητέρα του Πελοποννήσια.
Σπούδασε αρχικά στην ΑΣΚΤ και έπειτα
στο Παρίσι. Το 1949 συμμετείχε μαζί με
άλλους καλλιτέχνες όπως οΑλέκος
Κοντόπουλος στην ίδρυση της
καλλιτεχνικής ομάδας των λεγόμενων
"Ακραίων", της οποίας τα μέλη ξεχώρισαν
για την ενασχόλησή τους με μορφές
αφηρημένης τέχνης. Το 1954 μετέβη στο
Παρίσι με σκοπό να ολοκληρώσει τις
σπουδές του φοιτώντας στη Σχολή Καλών
Τεχνών και στην Ακαδημία Grande
Chaumiere.
Ανθρωπάκια

74. Αλέκος Φασιανός
• Σπούδασε βιολί στο Ωδείο Αθηνών και ζωγραφική
στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών. Μελέτησε την
αρχαία ελληνική αγγειογραφία και τη Βυζαντινή
εικονογραφία. Παρακολούθησε μαθήματα
λιθογραφίας στην École des beaux-arts του
Παρισιού, με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης .
• Το χαρακτηριστικό ύφος του Φασιανού
διαμορφώνεται στις αρχές της δεκαετίας του '60.
Τρία βασικά θέματα έμειναν αναλλοίωτα στη
διάρκεια της πορείας του: άνθρωπος, φύση,
περιβάλλον. Η σπουδή του ελληνικού πολιτισμού
και η ενασχόληση με τις γραφικές τέχνες και τη
χαρακτική επηρέασαν και το ζωγραφικό του έργο. Ο
Στις πρώτες συνθέσεις του κυριαρχεί η μορφή του
αξιωματικού, με τα φουσκωτά, κόκκινα μάγουλα, τα
φανταχτερά σιρίτια στη στολή και το
γελοιογραφικά υποβλητικό ύφος. Σταδιακά οι
μορφές κινούνται και αποκτούν δική τους ζωή.
Γίνονται ζεύγη, που γεμίζουν το χώρο, μόλις
αγγίζοντας η μία την άλλη, μένοντας ωστόσο
ενωμένες σχεδιαστικά σε μία μάζα.
Αθηναϊκό πανόραμα

75. Δημήτρης Μυταράς
• Ο Δημήτρης Μυταράς (Ιούνιος
1934) είναι σύγχρονος Έλληνας
ζωγράφος με διεθνή καταξίωση
και καθηγητής της Ανωτάτης
Σχολής Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ).
• Γεννήθηκε στη Χαλκίδα τον Ιούνιο
του 1934. Σπούδασε ζωγραφική
στη Ανωτάτη Σχολή Καλών
Τεχνών. Συνέχισε σπουδές στη
σκηνογραφία στην "École
Supérieure des Arts Décoratifs"
καθώς και εσωτερική διακόσμηση
στη "Métiers d'Art" στο Παρίσι
(1960-1964) με υποτροφία του
Ι.Κ.Υ.
• Το 1975 εκλέχθηκε καθηγητής
της ΑΣΚΤ.
Εσωτερικό

76. Κώστας Τσόκλης
• Ο Κώστας Τσόκλης είναι Έλληνας
εικαστικός καλλιτέχνης. Γεννήθηκε
στην Αθήνα το 1930. Σπούδασε στην
Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών έως το
1954. Από το 1957 έως το 1960
συνέχισε τις σπουδές του στη Ρώμη με
υποτροφία του Ι.Κ.Υ. Πειραματίζεται
συστηματικά με διάφορα μέσα
έκφρασης, τη ζωγραφική, τη γλυπτική,
το σχέδιο, τη φωτογραφία, τις
κατασκευές, το βίντεο, την
performance, το φως και τον ήχο,
αναζητώντας νέους τρόπους
προσέγγισης των αντικειμένων, της
φύσης, των μύθων αλλά και των
κοινωνικών προβλημάτων. Σταθμό σε
αυτόν τον αδιάκοπο προβληματισμό
αποτέλεσε η συμμετοχή του στη
Μπιενάλε της Βενετίας του 1986.
Evenement [Γεγονός]

77. Γιάννης Σπυρόπουλος Διονυσόπουλος Παύλος
Λόγος Ζ Γραβάτες

78. Οι επισκέψεις μας

79. Εθνική Πινακοθήκη

80. Πινακοθήκη Ναυπλίου

82. Τα έργα μας!

83. Β΄Λυκείου

85. Α΄Λυκείου- Γ΄γυμνασίου

87. Α΄- Β΄Γυμνασίου

89. Η Παρουσίασή μας

92. • Υπεύθυνοι καθηγητές:
• Λαμπέτη Βασιλική, ΠΕ02 Φιλόλογος
• Γκριντέλα Μαρία, ΠΕ02 Φιλόλογος
• Σταθοπούλου Διονυσία,ΠΕ01 Θεολόγος

93. Συμμετείχαν οι μαθητές και
μαθήτριες του
Γυμνασίου/ΛΤ Λαμπείας