1. Σύνδεσμοι της νεοελληνικής γλώσσας και της αρχαίας
Α΄ Παρατακτικοί σύνδεσμοι
1. Συμπλεκτικοί: (Νέα Ελλ.): και, κι, ούτε, μήτε, ουδέ, μηδέ.
(Αρχ. Ελλ.): τέ, καί, οὔτε, μήτε, οὐδέ, μηδέ.
2. Διαζευκτικοί: (Νέα Ελλ.): ή, είτε.
(Αρχ. Ελλ.): ἤ, ἤτοι, εἴτε-εἴτε, ἐάντε-ἐάντε, ἤντε-ἤντε.
3. Αντιθετικοί: (Νέα Ελλ.): μα, αλλά, παρά, όμως, ωστόσο, μόνο,
μάλιστα, έπειτα, εντούτοις, μολαταύτα, εξάλλου
(Αρχ. Ελλ.): μέν, δέ, ὅμως, μέντοι, ἀλλά, ἀτάρ,
μήν(=ὅμως), ἀλλά μήν, καίτοι.
4. Συμπερασματικοί ή (Νέα Ελλ.): λοιπόν, ώστε, άρα, επομένως.
(Αρχ. Ελλ.): ἄρα, οὖν, γοῦν, τοίνυν, τοιγάρτοι,
τοιγαροῦν (γι’ αυτό ακριβώς λοιπόν),
οὐκοῦν (λοιπόν), οὔκουν (όχι λοιπόν), ὥστε.
5. Επεξηγηματικοί (Νέα Ελλ.): δηλαδή.
(Αρχ. Ελλ.): γάρ, ἤτοι.

2. Β΄ Υποτακτικοί σύνδεσμοι
1. Ειδικοί: (Νέα Ελλ.): πως, που, οτι.
(Αρχ. Ελλ.): ὡς, ὅτι.
2. Χρονικοί: (Νέα Ελλ.): όταν, σαν ενώ, καθώς, αφού, αφότου, πριν,
μόλις,
προτού, ώσπου, ωστόσο, όσο που, όποτε.
(Αρχ. Ελλ.): ὡς, ὅτε, ὁπότε, ὁσάκις , ὁποσάκις, ἡνίκα,
ὁπηνίκα, ὅταν, ὁπόταν, ἐπάν, ἐπειδάν, ἕως,
ἄχρι, μέχρι, πρίν.
3. Αιτιολογικοί: (Νέα Ελλ.): γιατί, επειδή, αφού, τι (ποιητικό), που, μια που,
μια και.
(Αρχ. Ελλ.): ὅτι, ὡς, διότι, ἐπεί, ἐπειδή.
4. Υποθετικοί: (Νέα Ελλ.): αν, σαν, άμα.
(Αρχ. Ελλ.): εἰ, ἐάν, ἄν, ἤν.
5. Εναντιωματικοί: (Νέα Ελλ.): αν και, μολονότι, ενώ, και που, και ας.
(Αρχ. Ελλ.): εἰ καί, ἄν καί, καίπερ.
Παραχωρητικοί: (Νέα Ελλ.): και αν, και να, που να.
(Αρχ. Ελλ.): καί εἰ, καί ἄν, κἄν, οὐδ᾿ εἰ, οὐδ᾿ ἐάν, μήδ᾿
ἐάν
6. Τελικοί: (Νέα Ελλ.): να, για να.
(Αρχ. Ελλ.): ἵνα, ὅπως, ὡς.
7. Συμπερασματικοί:(Νέα Ελλ.): ώστε, που, να.
(Αρχ. Ελλ.): ὡς, ὥστε.
8. Ενδοιαστικοί: (Νέα Ελλ.): μη(ν), μήπως.

3. (Αρχ. Ελλ.): μή, μή οὐ,
9. Βουλητικοί: (Νέα Ελλ.): να
(Αρχ. Ελλ.): οι βουλητικές εκφέρονται με τελικό
απρμφ.
10. Συγκριτικοί: (Νέα Ελλ): παρά, από
(Αρχ. Ελλ.): ακολουθεί υστερα από συγκριτικό επίθετο
ή
επίρρημα και ύστερα από τα θετικού βαθμού
επίθετα ή αντωνυμίες ἄλλος, ἕτερος, ἀλλοῖος,
διπλάσιος, ἐναντίος, ἴδιος, πολλαπλάσιος και τα
επιρρήματα πρίν, πρόσθεν.
Επιμέλεια: Νίκος Αστέριος
Φιλόλογος