2. Kino po II wojnie światowej
„W Polsce sztuki filmowej nigdy nie było”
[Jerzy Bossak 1946]
Potrzeba upaństwowienia kinematografii
„Niezbędne jest wykazanie zasadniczej roli filmu jako czynnika
kształtującego psychikę mas, wskazanie, że tylko użyteczność
daje filmowi siłę i piękno. Bezmyślne estetyzowanie prowadzi
tylko do jałowej i pustej ekwilibrystyki.”
2
3. Kinofikacja
„ogół działań związanych z uruchamianiem i eksploatacją
ocalałych kin oraz odbudową i rozbudową ich sieci.”
Maj 45 - kina jako rzecz o „szczególnym znaczeniu dla
interesów państwa” odebrano właścicielom prywatnym.
360 państwowych kin, stworzenie bazy kin objazdowych
3
4. Przedsiębiorstwo Państwowe „Film Polski”
Aleksander Ford/Jerzy Bossak
13 XI 1945
Założenia:
-produkcja 25 filmów fabularnych i 120 dokumentalnych rocznie
-realizacja „misji wychowawczej uspołecznionej sztuki filmowej”
-tysiąc kin stałych, 3 tyś. objazdowych
Co wyświetlać? Kino radzieckie (Sojuzintorgkino 75%) 1946: 39
ZSRR, 3 USA ,15 Europa zachodniej
4
5. Jakie filmy chcemy oglądać?
Ankieta „Filmu”:
-miniona wojna
-powstanie warszawskie(!)
-partyzantka
-Monte Cassino
5
6. zaiwaniać Zakazane Piosenki
FP sięga po „branżowców” Starskiego i Buczkowskiego. Powstają
pierwsze przeboje polskiego kina powojennego:
Zakazane piosenki 1947
„Po wyjściu z kina mówi się o Zakazanych piosenkach i śpiewa
zakazane piosenki... w tramwajach, na ulicach i w kawiarniach
rozbrzmiewają zakazane piosenki”
„Domagam się pociągnięcia do surowej odpowiedzialności
winnych przestępstwa oznaczonego w aktach karnych sygnaturą
Zakazane piosenki.” Film wycofano i zmieniono
Skarb 1948 - polska wersja kina klasycznego filmu hollywoodzkiego
6
8. O upowszechnianiu kultury
Bolesław Bierut w przemówieniu O upowszechnianiu kultury,
wygłoszonym podczas otwarcia Radiostacji Wrocławskiej
sformułował wytyczne partii dla twórców i artystów. Trzeba, aby
nasi twórcy, nasza literatura, nasza muzyka, nasz film związane
były jak najściślej ze społeczeństwem. (...) Konieczna jest przede
wszystkim planowa praca w tej dziedzinie. Musimy, tak jak we
wszystkich innych dziedzinach naszego życia, przejść do
planowania także w dziedzinach kultury i sztuki. (...) Twórczość
artystyczna winna być odzwierciedleniem wielkiego przełomu,
jaki naród przezywa. Winna być, choć jeszcze nie jest, ponieważ
wyraźnie nie nadąża za szybkim i potężnym nurtem dzisiejszego
życia
8
9. Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa
Założona w 1948 roku w Łodzi
dwa wydziały: reżyserski i operatorski
wśród wykładowców: Jerzy Toeplitz, Antoni Bohdziewicz, Jerzy
Bossak, Stanisław Wohl i Wanda Jakubowska.
W wyniku zarządzenia Prezesa Rady Ministrów z 31 grudnia 1969
r. dodano do nazwy Szkoły człon „Telewizyjna” i Uczelnia
przyjęła ostatecznie obecną nazwę Państwowa Wyższa Szkoła
Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi.
9
10. Realizm socjalistyczny (1949-1955)
„Chcemy zawojować, zdobyć dla siebie świat wielkiej sztuki dla
realizmu socjalistycznego i nie pozwolimy, żeby był zaśmiecony,
zaciemniony, (...) przez rozmaitych, pomylonych
eksperymentalistów. (...) Trzeba sobie w pełni uświadomić, że (...)
abstrakcjonizm w plastyce, asymetryczność w muzyce, to w
gruncie rzeczy nic innego, jak likwidatorstwo, zubożenie,
poniżenie sztuki. I tutaj nie może być żadnej tolerancji.”
[Jakub Berman 1949]
10
11. Zjazdy
styczeń literaci w Szczecinie
kwiecień Obory teatr
czerwiec Katowice plastycy
sierpień Łagów muzycy
19-22 listopada w Wiśle filmowcy
11
12. Cenzura po zjeździe w Wiśle
Prymat scenariusza „Reżyser jest tylko twórcą ekranowej interpretacji
dzieła literackiego; dziełem literackim stanowiącego podstawę filmu jest
scenariusz” J. Toeplitz Walka o film realizmu socjalistycznego
Centralna Międzyorganizacyjna Komisja Repertuarowa
Wynik obostrzeń: w 1950 nie wyprodukowano żadnego filmu
1 stycznia 1951 Centrala Wynajmu Filmów – kontrola filmów obcych
(Komisja Oceny Filmów) plany całkowitej likwidacji importu z krajów
anglosaskich
Przeróbki dotyczą większości filmów tego okresu. Bywało, że film był
wycofywany z kin celem wprowadzenia zmian (Ulica graniczna)
12
14. Odwilż i Szkoła Polska
Likwidacja CUK(listopad 1956)
Naczelny Zarząd Kinematografii
Zjednoczone Zespoły Realizatorów Filmowych (Zespoły
Filmowe:
Kadr, Kamera, Iluzjon, Start, Rytm, Syrena, Droga, Studio)
Szkoła Polska: terapia i historia, nurt plebejski, nurt
egzystencjalny
Obok Szkoły: komedia groteskowa, film dla dzieci
14
15. „Było kiedy tylu fajnych chłopców?”
Wojciech Jerzy Has
Jerzy Kawalerowicz
Tadeusz Konwicki
Kazimierz Kutz
Stanisław Lenartowicz
Janusz Morgenstern
Andrzej Munk
Stanisław Różewicz
Andrzej Wajda
Jerzy Zarzycki
15
16. Syndrom konformizmu lat 60.
Wzmożona kontrola scenariuszy
Spadek ilościowy produkcji filmowej: 1963 – 26; 1968 – 15
Uchwała Sekretariatu KC ogłoszona na konferencji w Spale
„Kino ze względów politycznych nie dysponowało środkami, aby
uchwycić istotę rzeczywistości.”
16
17. Kino rozrywkowe
„Równolegle z filmem zaangażowanym ideowo należy rozwijać
produkcję filmów rozrywkowych, komediowych i obyczajowych,
obliczonych na zaspokojenie zainteresowań najbardziej
masowego widza, lecz wolnych od prymitywizmu i złego gustu.
Filmy tego rodzaju nie powinny być jednak w swej wymowie
wyprane ze społecznego zaangażowania w duchu
socjalistycznym.”
17
20. Trafić do kryminału
W Polsce nie było
oficjalnie „uformowanego
środowiska
kryminalnego”.
Film milicyjny –
Zbrodniarz i panna
20
21. Historyczne giganty
Światowa popularność gatunku (peplum)
Obawa przed odpływem kadr
Adaptacje klasyków literatury polskiej
21
22. Pozostałe
Film sportowy: Bokser, Jutro Meksyk
Film „młodzieżowy”: Beata, Banda, Małgorzato, nie skacz
Polski western: Prawo i pięść, Wilcze echa
Próby w innych gatunkach (horror, science-fiction) ograniczyły się
do telewizji
22
23. Kino rozrywkowe
„Te rozmaite żebra Adama, żony dla
Australijczyków, zbrodniarze i panny, lekarstwa na
miłość, małżeństwa zawierane z rozsądku są zlepkiem
najrozmaitszych, podpatrzonych tu i tam, pomysłów, bez
jakiegokolwiek własnego stylu. Ani w nich szukać fachowości, ani
oryginalności.”
[Konrad Eberhardt 1967]
23
25. Bibliografia
Edward Zajiček, Poza ekranem. Polska kinematografia w
latach 1896-2005, Warszawa 2009.
Tadeusz Lubelski, Historia Kina Polskiego. Twórcy, filmy,
konteksty, Katowice 2009.
Syndrom konformizmu? Kino polskie lat sześćdziesiątych, red.
A. Madej, T. Miczka, Katowice 1996.
25