Pequena presentación introdutoria ás linguas indoeuropeas

1. O LATÍN E O GREGO: LINGUAS INDOEUROPEAS

2. Os romanos estiveron en contacto cos gregos desde moi antigo. A colonia grega de Cumas foi fundada sobre o ano -750 a uns 200 km de Roma. Desde alí, por exemplo, se expandiu a súa variante do alfabeto grego, que deu lugar ao alfabeto etrusco, de onde sae o alfabeto latino. O latín e o grego eran linguas diferentes, pero aos romanos algunhas cousas lles chamaban a atención... A lingua dos romanos era o latín.

3. Imaxinemos un diálogo entre un rapaz romano e o seu pai e o mesmo diálogo entre eles se fosen gregos....

4. Pater, ueni. Papá, ven. Páter, elzé. Quis loquitur? Tís légei? eu. Quen fala? Ego. Egó.

7. Nas súas lendas os romanos críanse descendentes de Rómulo e Remo, quen fundaran a cidade no -753. O devanceiro destes fora Eneas, un príncipe troiano que fuxira da destrución da súa cidade levando consigo ao seu pai Anquises e ao seu fillo Ascanio.

8. Tras pasaren por Cartago, onde Eneas tivo un affaire coa raíña Dido, chegou a Cumas e despois ao Lacio, onde fundou a cidade de Lavinium. O seu fillo Ascanio fundou a cidade de Alba Longa, de onde andando o tempo foron expulsados Rómulo e Remo.

11. Se queredes saber máis das aventuras deste heroe podedes lelas na obra de Virxilio, un poeta romano, titulada A Eneida .

12. Polo tanto, esas palabras que os romanos vían que se parecían ás gregas explicábanse porque o latín sería unha especie de dialecto do grego, aínda que bastante modificado polo paso do tempo e polo contacto con outras linguas na Península ltaliana. ...e a cousa quedou así durante moito tempo...

13. Ata que en 1746 nace en Londres William Jones Con case tres anos queda orfo do seu pai, tamén chamado William Jones, un matemático galés famoso por ser o que propuxo a letra grega π para representar o número pi. Dedícase a estudar (diplómase en Oxford en 1764) e a aprender idiomas. Traballa como preceptor e tradutor. Como non gañaba demasiado, en 1770 ponse a estudar dereito e catro anos máis tarde exerce de avogado en Londres, onde acada certa fama. En 1783 noméano xuíz en Calcuta, na India, que daquela pertencía a Inglaterra. Morre nesa cidade en 1794.

14. Cando morreu era quen de falar trece linguas con fluidez e outras vinte e oito con relativa facilidade. Entre elas o latín e o grego antigo. Ao chegar á India interesouse polo dereito hindú e para comprendelo púxose a estudar a lingua clásica deste país: o sánscrito. Realizou moitas traducións desa lingua: o Hitop ade śa , o Gitagovinda , partes dos Vedas , o Ṛtusamhara ou o Śakuntala . Ao estudar a lingua deuse de conta que había moitas palabras que lle soaban ás equivalentes en latín ou grego. SÁNSCRITO GREGO LATÍN dvá dúo duo tráyas tres tres dádati dídoti dat

19. Esta lingua tería aparecido sobre -5000 nas estepas da actual Ucraína, desde onde se terían desprazado varios grupos ao longo do tempo que habían formar as distintas linguas:

21. As linguas derivadas do indoeuropeo estendíanse desde a India ata a illa de Islandia. Por iso esta lingua suposta recibiu o nome de indoeuropeo .

22. Por exemplo: as palabras que vira Jones proceden todas do indoeuropeo e suponse que eran como poño aquí: INDOEUROPEO SÁNSCRITO GREGO LATÍN *duo dvá duo duo *treies tráyas tres tres *didHti dádati dídoti dat O asterisco que vai antes das palabras indoeuropeas significa que son formas que se supoñen que foron así, pero que non aparecen escritas en sitio ningún, pois aínda non se inventara a escritura naquela época.

23. En resume, os romanos equivocábanse ao pensar que o latín era fillo do grego... en realidade eran linguas irmáns. Ademais, as linguas da maioría dos pobos que eles consideraban inferiores (os bárbaros) resultaron ser tamén irmás súas.