4. φτωχή χώρα των 18.1 εκατομμυρίων κάτοικων
50 ελληνικές οικογένειες στην περιοχή του Blantyre, σχεδόν όλες με καταγωγή από τη Λήμνο.
Η ελληνική παροικία, με την αρωγή της ορθόδοξης
εκκλησίας, έχει βοηθήσει ένα μεγάλο μέρος του φτωχότερου
πληθυσμού με πολλά νοσοκομεία, σχολεία, συσσίτια, και
δωρεές στο κράτος μετά από φυσικές καταστροφές. Οπως
μου είπαν αρκετοί ντόπιοι, «ο Ελληνας μπορεί να ‘ναι λευκός,
αλλά έχει την καρδιά ενός μαύρου».
Λορέντζο Νεράντζης
5. Ο πρώτος επίσκοπος του Μαλάουι
Ο αρχιμανδρίτηςΦώτιος Χατζηαντωνίου
χειροτονήθηκε από τον ΠατριάρχηΑλεξανδρείας και
πάσηςΑφρικής κ.κ. Θεόδωρο, επίσκοπος Μαλάουι,
όπως αποφάσισε η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου
Αλεξανδρείας.
Ο πατήρ Φώτιος από το 1980 έως το 2010, υπηρέτησε
ως εφημέριος του ιστορικού ενοριακού Ιερού ΝαούΑγ.
Αθανασίου στη Συκιά και οι κάτοικοι της περιοχής τον
αγάπησαν σαν πατέρα τους, για την προσφορά και τη
διακονία του στην ενορία.
6. Kananga – ένας ύμνος στην Ιεραποστολή
Δείτε την ταινία Kananga, βραβευμένο ντοκιμαντέρ με θέμα την Ιεραποστολή στηνΑφρική.
Αφού ολοκληρώθηκε η φεστιβαλική πορεία της ταινίας και μετά από τέσσερα διεθνή βραβεία, έφτασε η ώρα να ελευθερωθεί σε
όλον τον κόσμο εύκολα και δωρεάν (Youtube)!
Η ταινία πήρε τα εξής βραβεία και έχει αξιολόγηση 8,5 στο IMDB:
Αγγλία:Λονδίνο, Ελληνικό φεστιβάλ Λονδίνου 2018:
1o βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ.
Ρωσία: Σεβαστούπολη,φεστιβαλ Αγίου Βλαδίμηρου:
Βραβείο προσφοράς στον πολιτισμό, στην επιστήμη και στον κινηματογράφο.
Βραβείο προσφοράς στην Ορθόδοξη Ιεραποστολή
Βραβείο προσφοράς στην Ορθοδοξία
Συντελεστές: ΠαύλοςΤριποδάκης, Δημήτρης Παπαγεωργίου, Ιερά Μονή Προφήτη Ηλία, Dimitris B., Florence A., Κώστας Μανίκης
Στη μνήμη του μακαριστού Μητροπολίτη Πενταπόλεως Ιγνάτιο Μανδελίδη. http://istologio.org/?p=8473
https://www.youtube.com/watch?v=MWB7vAxmAQ8
8. Ήταν Ιούλιος του 1991, όταν έφτασε στηνΑλβανία ως
ΠατριαρχικόςΈξαρχος. Παρ' όλα αυτά, «για να έχω μια
επικοινωνία με τους ανθρώπους, είπα "Χριστός Ανέστη ". Και
τους είδα να κλαίνε. ΄Ακουσα συγκλονιστικές ιστορίες για το πώς
κράτησαν την πίστη τους όλα αυτά τα 23 χρόνια, για το πώς
περίμεναν αυτή τη μέρα»...Λίγο αργότερα, οι ορθόδοξοι της
Αλβανίας τον άκουσαν να τους καθησυχάζει: «Μην ανησυχείτε,
δεν πιστεύω ότι ένα δάσος είναι πιο όμορφο όταν έχει μόνο ένα
είδος δέντρου. Ξέρω ότι είναι ευλογία να υπάρχουν πολλά
δέντρα και πολλοί θάμνοι, αρκεί να είναι υγιή».
Με τους ανθρώπους τηςΑλβανίας, εδραιώθηκε, από την πρώτη
στιγμή, μια σχέση αγάπης. Σε μια εποχή, όπου «το τίποτα είναι
αρνητικός αριθμός.Όχι απλώς δεν έχουμε τίποτα, έχουμε χίλιες
δυο δυσκολίες. Φοβερή δυσπιστία, συνθήκες πολύ σκληρές.
Βρισκόμαστε απέναντι στο άγνωστο, αντιμετωπίζουμε
εχθρότητα για τον θρησκευτικό βίο, ανθρώπους που βρίσκονται
ακόμη υπό την επίδραση ιδεών με τις οποίες τους είχαν
βομβαρδίσει επί τρεις γενιές.Αυτό έπρεπε να το καταλάβει
κανείς, να το σεβαστεί και να το αποδεχθεί. Έπρεπε, κατ' αρχήν,
οι ορθόδοξοι να μην επαναλάβουν τα λάθη του παρελθόντος».
9. Προσπάθησε για την ενίσχυση και την ενότητα όλων των ορθοδόξων. Με τη
σκέψη ότι «αυτός ο τόπος που στερήθηκε την πίστη στον Θεό, χρειάζεται
μια σωστή πίστη στον Θεό. Αυτός ο τόπος που στερήθηκε την αγάπη,
χρειάζεται ειλικρινή και ανιδιοτελή αγάπη». Η Ορθόδοξη Εκκλησία είχε
επίσης απέναντί της τις άλλες θρησκείες. «Όταν επισκέπτεσαι ταΤίρανα ή
άλλα χωριά, βλέπεις αυτές τις μεγάλες πολυκατοικίες που τις λένε "παλάτι".
Εκεί ζουν 100 οικογένειες μουσουλμανικές και μόνο 10 ή 20 ορθόδοξες. Κι
όταν έχεις δίπλα σου το Σεράγεβο , στις αρχές της δεκαετίας του '90,
σκέφτεσαι τι φοβερή τραγωδία θα ήταν να πέσει ένα τέτοιο μίσος ανάμεσά
μας».
Το βάρος της ευθύνης ήταν μεγάλο. «Γιατί, άλλο να μιλάς θεωρητικά για
τον διάλογο και τη συνύπαρξη κι άλλο να έχεις και την αίσθηση της
ευθύνης των ανθρώπων που ο Θεός σού εμπιστεύεται. Εμείς θελήσαμε να
είμαστε πρωτεργάτες όχι μόνο της συνύπαρξης αλλά και της
συναδέλφωσης.Υπάρχει ο θεωρητικός διάλογος μεταξύ των θρησκειών,
αλλά υπάρχει κι ένας διάλογος ζωής, όταν συμβιώνεις με ανθρώπους άλλων
θρησκειών. Αυτό που προσπάθησε συνειδητά, εδώ, η Ορθόδοξη Εκκλησία
και πέτυχε, ήταν η συνύπαρξη, η θρησκευτική ανοχή, αλλά και η
συνεργασία στα κοινά θέματα μιας κοινωνίας, που πρέπει και πάλι να
βαδίσει προς τη δικαιοσύνη και την αγάπη».
10. Τη ζουν αυτή τη συνύπαρξη οι Αλβανοί. Βλέπουν την πράξη, πίσω από τη
θεωρία, την εικόνα του «μοιράζεσθαι». «Η πρώτη μας βοήθεια πήγε στον
Βορρά, όπου οι περισσότεροι είναι καθολικοί ή μουσουλμάνοι. Είπαμε, εμείς
το ψωμί μας το μοιράζουμε χωρίς να ρωτάμε ποιος είσαι, τι είσαι, είσαι
καλός, είσαι κακός, πιστεύεις όπως εγώ ή δεν πιστεύεις... Αυτή είναι η
Ορθοδοξία.Το παράδειγμα που έδωσε ο Χριστός, είναι αυτό του Σαμαρείτη.
Δεν είναι τυχαίο ότι στην παραβολή, ο Χριστός χρησιμοποιεί ως πρότυπο
αγάπης έναν αλλόφυλο κι έναν αλλόθρησκο. Κι εκεί μιλά για μια αγάπη, η
οποία δεν ξέρει σύνορα. Αυτή είναι η αγάπη η Χριστιανική».
Από τότε μέχρι σήμερα, η Αλβανία έχει αλλάξει. Η χώρα περνά σε μια νέα εποχή,
οι κρίσεις, ωστόσο, συνεχίζονται. «Πιστεύω όμως πως είναι κρίσεις εφηβικής
ηλικίας και όχι κρίσεις ενός γερασμένου κράτους. Γι' αυτό και υπάρχουν
ξεσπάσματα που αιφνιδιάζουν .Ένα κράτος σε συνεχείς ζυμώσεις, αυτή είναι
σήμερα η Αλβανία. Συνεχής είναι και η αναζήτηση.Υπάρχουν μεν βελτιώσεις, οι
ρυθμοί όμως είναι αργοί. Έχουμε πετύχει μια πολυθρησκευτική κοινωνία,
ειρηνική συνύπαρξη και συνεργασία.Αυτό που δεν θα ήθελα, είναι να δω στα
Βαλκάνια τα άλλα ενδιαφέροντα τα εθνικά ή τα οποιαδήποτε άλλα να
χρησιμοποιήσουν το λάδι της θρησκείας για επιθετικούς σκοπούς. Το λάδι της
θρησκείας είναι για να επουλώνει τις πληγές και να μαλακώνει τις καρδιές.
Για να βοηθά τους ανθρώπους να βρουν την ελπίδα».
11. Ο κίνδυνος που περιγράφει σχετίζεται «με τους παράγοντες εκείνους που
πυροδοτούν την ένταση. Είναι εύκολο να αναζητάς σε μια σύγκρουση
συμμάχους.Όμως, αν ζητήσεις σύμμαχο το θρησκευτικό συναίσθημα, το
προδίδεις και, επιπλέον, δημιουργείς μεγάλες περιπέτειες. Δεν
δικαιολογείται κανένας πόλεμος, καμία αδικία, επιθετικότητα ή βία
στο όνομα της θρησκείας. Πρέπει να δουλέψουμε για την ειρήνη. Και
για την ειρήνη χρειάζεται υποδομή.Αυτή χτίζουμε υπομονετικά, τόσα
χρόνια, βοηθώντας να ανέβει το επίπεδο ζωής, σκέψης, μόρφωσης,
υγείας, πολιτισμού.Όλα αυτά είναι υποδομές ειρήνης, που βοηθούν τους
ανθρώπους να βρουν την αξιοπρέπειά τους».
Ο πειρασμός ήταν ορατός, από την πρώτη στιγμή, στην πικρία των
ανθρώπων που βασανίστηκαν από το προηγούμενο καθεστώς. «Αυτή
η πίκρα, αναζητούσε τρόπο να εκφραστεί», θυμάται ο Αρχιεπίσκοπος
Αναστάσιος. «Η αρχική σκέψη ήταν όλοι εκείνοι που καταδιώχθηκαν, να
συσπειρωθούν. Παντού συμβαίνει. Εμείς αντισταθήκαμε. Είπαμε ότι δεν
θα κάνουμε ένα μέτωπο ενάντια σε όσους έχουν μια διαφορετική
κοσμοθεωρία.Θα πρωτοτυπήσουμε στο εξής: θα δούμε τον κάθε
άνθρωπο με σεβασμό, ανεξαρτήτως του τι πιστεύει και το αν πιστεύει».
12. Είναι βαθιά ριζωμένη η πεποίθηση του κ. Αναστάσιου πως «ο μόνος τρόπος
να καλλιεργηθεί η ειρήνη είναι ο σεβασμός στον άλλον». Με αυτή την
πεποίθηση ξεκίνησαν και συνεχίζουν. Βρέθηκαν αμέσως κοντά στους
Κοσοβάρους πρόσφυγες, ξέροντας ότι στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι
μουσουλμάνοι.Οι περισσότεροι, ιερείς, φοιτητές της ΘεολογικήςΑκαδημίας,
έκρυβαν τον σταυρό μέσα από τα ρούχα τους, για να μην τους τρομάξουν.
Ξεκίνησαν με μια και μόνη συμβουλή: «Μιλήστε τη γλώσσα της αγάπης, αυτή
την καταλαβαίνουν όλοι».
Σήμερα, η Ορθόδοξη Εκκλησία τηςΑλβανίας έχει ένα μεγάλο ποσοστό
ανθρώπων που έρχονται από άλλες θρησκευτικές κοινότητες ή από άθρησκες
οικογένειες.Ο όρος «άθεος» δεν τρομάζει τον ΑρχιεπίσκοποΑναστάσιο.
«Ενδεχομένως κάποιος που αυτοπροσδιορίζεται ως άθεος να είναι πολύ πιο
κοντά στον Θεό από εμένα που φαίνομαι και είμαι εκπρόσωπόςΤου.Τα σύνορα
μεταξύ του καλού και του κακού βρίσκονται μέσα στην καρδιά μας. Εξαρτάται
από το ποιό, κάθε φορά, παίρνει τη δύναμη. Κι αυτή η αίσθηση της
ταπεινοσύνης είναι ένα βασικό στοιχείο της Ορθοδοξίας. Πορεύεται μαζί με
την ελευθερία και την αγάπη».
( ΛαμπρινήΣταμάτη,ΤΑ ΝΕΑ, 13.10.2001 )
Σχολιάσέ το
Editor's Notes
Στα τέλη της δεκαετίας του ΄40, όταν το Μαλάουι βρισκόταν υπό βρετανική κυριαρχία και λεγόταν Νιάσαλαντ (Nyassaland), έφτασε ο Νικόλαος Γιαννάκης, με καταγωγή από το χωριό Κοντιά της Λήμνου, έχοντας διανύσει με τα πόδια 450 χιλιόμετρα, μετά την ολοκλήρωση ενός έργου στη Ζιμπάμπουε. Είχε ακούσει από κάποιον για μια λίμνη με τόσα ψάρια που σχεδόν τα πιάνανε με τα χέρια. Οταν έφτασε, παρατήρησε ότι οι ντόπιοι δεν χρησιμοποιούσαν δίκτυα και ως πολυμήχανος Ελληνας, παρήγγειλε ένα σάκο από τον τόπο του. Με τα χρήματα που κέρδισε τον πρώτο καιρό, αγόρασε δυο-τρεις βάρκες, και βήμα-βήμα έχτισε ένα στόλο πλοιαρίων και μια αυτοκρατορία εξαγωγής ψαριών από την λίμνη. Τα αδέλφιά του, οι γαμπροί και οι νύφες τους, που τους προσκάλεσε από τη Λήμνο, άρχισαν να εργάζονται μαζί του.
Μια δεκαετία αργότερα, υπό την απειλή εξαφάνισης όλων των ψαριών της λίμνης λόγω υπεραλιείας, η κυβέρνηση απαγόρεψε το ψάρεμα τους περισσότερους μήνες του έτους. Παρ’ όλα αυτά, η μικρή κοινότητα των 20-25 Λημνιών δεν πτοήθηκε. Με τη μικρή περιουσία που είχαν ήδη φτιάξει, αγόρασαν με πενιχρά ποσά απέραντες εκτάσεις γης και άρχισαν να καλλιεργούν καπνό.
