1. ΟΜΑΔΑ 3 ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ: ΣΠΙΤΖΟΣ ΣΤΕΛΙΟΣ, ΤΣΑΚΝΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
ΓΙΩΡΓΟΣ, ΜΠΟΥΜΠΟΥΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Πληκτρολογήστε http://www.cycladic.gr/frontoffice/portal.asp?
cpage=resource&cresrc=826&cnode=55&clang=0 και
http://www.istorikathemata.com/2012/10/the-social-position-of-women-in-ancient-Athens-
and-Sparta.html.
Γράψτε ένα κείμενο με θέμα τη ζωή της γυναίκας στην αρχαία Αθήνα, αγγίζοντας τους
ακόλουθους άξονες:
• Βασική δυσκολία κατά τη γέννηση
• Ανατροφή και εκπαίδευση
• Επιλογή συντρόφου και γάμος
• Δημόσια παρουσία
Μπορείτε να αναζητήσετε υλικό και από άλλους ιστότοπους και να συνοδεύσετε το
κείμενό σας με εικόνες από αγγειογραφίες ή αγάλματα
ΚΕΙΜΕΝΟ
Η γυναίκα στην Αρχαία Αθήνα, δεν απολάμβανε κοινωνικά, προσωπικά και άλλα
δικαιώματα τα οποία απολαμβάνει η γυναίκα σήμερα αλλά και η γυναίκα στην Αρχαία Σπάρτη.
Η γυναίκα στην Αρχαία Αθήνα, αντιμετώπιζε πολλές δυσκολίες ακόμα και από την
γέννησή της. Τα μικρά κορίτσια, αλλά και όλη η γυναικεία «κοινότητα», θεωρούνταν όχι μόνο
ένα άχρηστο βάρος για την Αθηναϊκή Κοινωνία, αλλά και για την ίδια την οικογένεια.
Η γυναίκα καταρχήν δεν απολάμβανε τα κοινωνικά, πολιτικά και θρησκευτικά
δικαιώματά της. Στην εκπαίδευση, η γυναίκα δεν πήγαινε σχολείο αλλά καθόταν στο σπίτι και
εκπαιδεύονταν από τη μητέρα της για την πραγματοποίηση των οικιακών εργασιών. Καθώς
λοιπόν ανατρέφονταν με αυτόν τον τρόπο, μεταβάλλονταν ακόμη και από την εφηβική ηλικία
σε υπεύθυνες και σωστές νοικοκυρές.
Όταν έφθανε η τότε ηλικία γάμου των κορασίδων (πρόωρη για τη σημερινή κοινωνία),
τα κορίτσια, λόγω της πατριαρχικής κοινωνίας στην οποία ζούσαν, δεν επέλεγαν εκείνες τον
άνδρα που θα νυμφευτούν, αλλά η επιλογή αυτή, ανήκε στον πατέρα της κόρης, ο οποίος
αποφάσιζε, όχι μόνο το γαμπρό, αλλά και την ακριβή ηλικία κατά την οποία η κόρη του θα
παντρευόταν (συνήθως η επιλογή αυτή καθορίζονταν από την ήβη της κοπέλας). Επίσης, ο
πατέρας καθόριζε και την προίκα αλλά και το μέγεθος της προίκας ου θα έπαιρνε ο γαμπρός
ή εκείνος από το γαμπρό του.
Ένα άλλο δικαίωμα στο οποίο μία κοπέλα της τότε εκείνης εποχής δεν είχε, ήταν η
δημόσια ζωή. Οι γυναίκες ήταν υποχρεωμένες να ζητούν τη συγκατάθεση του πατέρα ή του
συζύγου τους για την όποια κίνηση εκτός σπιτιού ήθελαν να πραγματοποιήσουν. Αυτό όμως
ερχόταν σε αντίθεση με τη συμπεριφορά των λεγόμενων «εταίρων». Οι εταίρες (δηλαδή οι
πόρνες της εποχής), είχαν παραδόξως μια ιδιαίτερη ελευθερία. Αυτές ήταν συνήθως μέτοικοι,

2. που κατοικούσαν στα προάστια των Αθηνών. Υπήρχαν και μορφωμένες εταίρες οι οποίες όχι
μόνο διασκέδαζαν τους άνδρες με τις «υπηρεσίες» τους, αλλά «άνοιγαν» και μεγάλες
φιλοσοφικές και πολιτικές συζητήσεις μαζί τους.
Συνολικά, μπορούμε να πούμε ότι οι γυναίκες είχαν ιδιαίτερη κηδεμονία από τους
άνδρες τους αλλά και από τους πατεράδες τους (αν δεν ήταν παντρεμένες) που περιόριζε τη
ζωή τους και τις έκανε να μοιάζουν φυλακισμένες. Γενικώς θεωρούταν ένα άλλογο
περιουσιακό αντικείμενο.