38. Επιτύμβια στήλη
«Η στήλη που κοιτάς φίλε, είναι γεμάτη θλίψη. Γιατί
πέθανε η Ζωή δεκαοκτώ χρονών αφήνοντας δάκρυα
στους γονείς και παππούδες. Μόλις άφησε της γης
τα βάσανα, έχοντας δεθεί με τα δεσμά του γάμου
περίμενε ένα παιδί που πέθανε άωρο. Μόλις το
γέννησε άφωνη άφησε το φως. Ο Πηνειός, ο
πατέρας της χύνοντας δάκρυα έστησε αυτό το
μνημείο μαζί με την αγαπημένη γυναίκα του. Μόνο
αυτό το παιδί είχαν…»