In de jaren zestig verveelt prinses Paola zich. Om de tijd te doden wil ze leren schilderen. Hiervoor klopt ze aan bij kunstenares Eliza Klopfenstein. Al na enkele luttele lessen houdt Paola het voor bekeken. Veel doorzettingsvermogen heeft ze niet. Bovendien laat ze vaak duidelijk blijken dat iets haar niet interesseert. Er zijn voldoende foto’s van Paola die openlijk geeuwt of ongegeneerd wegkijkt. Vreemd voor een dame van Italiaanse adel. En aan tafel doet ze haar schoenen uit. Later vindt ze die niet meer terug. Paola heeft in de jaren zestig ook belangstelling voor Magritte. Volgens diens biograaf Jacques Roisin werd de prinses wel vlakaf afgewezen door de beroemde schilder . ‘Paola kwam op bezoek bij Magritte, vergezeld door een medewerker van het Hof. De prinses wilde een portret, gemaakt door Magritte. Maar voor hem betekende dit niets. Hij noemde een astronomisch hoog bedrag voor de opdracht. Magritte zei: “Het is te nemen of te laten”. Later kwam de secretaris van Paola meerdere malen terug om de prijs te verlagen. Magritte gaf geen duimbreed toe. Hij wilde de opdracht niet eens. “Ik wil niet discussiëren over mijn prijzen”. Je mag niet vergeten dat Magritte toen heel beroemd was.’ De kunstenaar heeft ze volgens Roisin letterlijk te kakken gezet. Magritte overleed op 15 augustus 1967. Hij schilderde – voor zover bekend – geen portret van Paola.

1. Prinses Paola afgewezen door Magritte
Thierry Debels
@thierryd
19/6/15
In de jaren zestig verveelt prinses Paola zich.
Om de tijd te doden wil ze leren schilderen. Hiervoor
klopt ze aan bij kunstenares Eliza Klopfenstein. Al na
enkele luttele lessen houdt Paola het voor bekeken. Veel
doorzettingsvermogen heeft ze niet. Bovendien laat ze
vaak duidelijk blijken dat iets haar niet interesseert. Er
zijn voldoende foto’s van Paola die openlijk geeuwt of
ongegeneerd wegkijkt. Vreemd voor een dame van
Italiaanse adel. En aan tafel doet ze haar schoenen uit.
Later vindt ze die niet meer terug.
Paola heeft in de jaren zestig ook belangstelling voor
Magritte. Volgens diens biograaf Jacques Roisin werd de
prinses wel vlakaf afgewezen door de beroemde
schilder1
. ‘Paola kwam op bezoek bij Magritte, vergezeld
1
Interview Jacques Roisin op www.actuamedica.be

2. door een medewerker van het Hof. De prinses wilde een
portret, gemaakt door Magritte. Maar voor hem
betekende dit niets. Hij noemde een astronomisch hoog
bedrag voor de opdracht. Magritte zei: “Het is te nemen
of te laten”. Later kwam de secretaris van Paola
meerdere malen terug om de prijs te verlagen. Magritte
gaf geen duimbreed toe. Hij wilde de opdracht niet eens.
“Ik wil niet discussiëren over mijn prijzen”. Je mag niet
vergeten dat Magritte toen heel beroemd was.’ De
kunstenaar heeft ze volgens Roisin letterlijk te kakken
gezet.
Magritte overleed op 15 augustus 1967. Hij schilderde –
voor zover bekend – geen portret van Paola.
Journal du Médecin
N° 2003 - 29.05.2009
La princesse Paola est venue commander un portrait chez Magritte, accompagnée de
son secrétaire particulier. La princesse lui commande un portrait: pour Magritte, cela
ne signifiait rien, se faire tirer le portrait par lui, puisqu'il ne faisait que du
surréalisme. C'était aberrant à ses yeux de lui demander ça. Il les a fait poireauter plus
d’une heure alors qu'il se trouvait dans la cuisine, disant à son homme à tout faire:
« Ah, je vais les faire chier ces gens-là ! Ah tiens, on veut du Magritte, je vais leur en
donner !» Et il est arrivé devant eux et il a dit : « Voilà ce sera autant », en tapant une
somme astronomique. Il faut dire que du jour au lendemain ses toiles se sont vendues
très cher alors qu'auparavant il n'arrivait pas à les vendre, si vous avez lu les notes en
fin de mon livre, vous avez lu des anecdotes à ce sujet. Ce montant faramineux était
voulu pour que l’opération reste inaccessible. Il a dit « C'est à prendre ou à laisser »,
et les a mis dehors sans ménagement face aux tentatives du secrétaire de Paola de
faire baisser le prix. Le secrétaire est revenu plusieurs fois à la charge, mais Magritte
n'a jamais transigé d'un franc, « Je ne discute pas mes prix ! » , rien que, comme il
l'avait dit, « pour les faire chier ».